ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ

Ciao παιδιά! Έχω ορισμένους προβληματισμούς σχετικά με το θέμα φιλία και ανταγωνισμός. Σκέφτομαι τις παλιές μου φιλίες, στις οποίες είχαν αναπτυχθεί εσωτερικές συγκρούσεις και πολλές φορές τσακωμοί. Εγώ δεν ένιωθα ανταγωνισμό με αυτούς που θεωρούσα φίλους, πίστευα ότι αυτά πρέπει να βρίσκονται έξω από μια αληθινή φιλία. Αλλά δεν είχα πρόβλημα να ανταγωνιστώ αυτούς που βρίσκονταν στην απέναντι πλευρά. Όχι κατ' ανάγκη των εχθρών αλλά αντιπάλων και απλών γνωστών (και το λέω αναφερόμενη στις σχέσεις μέσα στο σχολείο αλλά και γενικότερα στη δουλειά κ.τ.λ). Ωστόσο, υπάρχει μια άποψη που λέει ότι ο ανταγωνισμός είναι φυσιολογικός εντός της φιλίας αν δεν ξεπερνά τα όρια. Εύλογα νομίζω, μου δημιουργήται το ερώτημα που βρίσκεται αυτή η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο φυσιολογικό και το νοσηρό. Φυσικά είναι υποκειμενικό, γι' αυτό θα ήθελα να μου πείτε την γνώμη σας μέσα από τις δικές σας εμπειρίες και βιώματα. Συμπεριλαμβάνονται και τα 2 φύλα. :cool:

προσωπικα εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι η συνεργασια, το ομαδικο πνευμα, η κατανοηση, ο σεβασμος στο προσωπο κ τη διαφορετικοτητα του αλλου, αλλα κ τους εαυτου μας φυσικα, οπως κ το να ζηταμε βοηθεια οταν τη χρειαζομαστε, ειναι απειρως καλυτεροι τροποι συσχετισης με τους αλλους, παρα το πολυ ανταγωνιστικο "ο θανατος σου η ζωη μου". ειτε μιλαμε για φιλικες σχεσεις, ειτε για ερωτικες, επαγγελματικες, ρηχες, της μιας φορας με περαστικους κλπ. φυσικα τα ορια ειναι απαραιτητα κ αν τοποθετουνται σωστα προφυλασσουν τις σχεσεις.

ο π. Φιλοθεος Φαρος ειχε γραψει σε ενα βιβλιο του κατι που μου ειχε αρεσει πολυ σχετικα, οτι οταν καποιος δινει κ ο αλλος παιρνει, δεν ειναι απλα οτι ο ενας χανει κατι κ ο αλλος κερδιζει (πχ ο ενας χανει ενα βιβλιο κ ο αλλος το κερδιζει). κ ο δοτης λαμβανει προσφεροντας. το αληθινο κερδος της προσφορας, ειναι το κερδος της μοιρασιας.

παντως η ερωτηση σου ηταν καπως γενικη. αν θελεις πιο συγκεκριμενη απαντηση, ρωτα πιο συγκεκριμενα! :)

εμένα ο ανταγωνισμός με εξαντλεί. θέλω να υπάρχει καλή συνεργασία και σεβασμός. αν κάποιος είναι πολύ ανταγωνιστικός, δεν το αντέχω καθόλου.

Μ' αρέσει πολύ ο π. Τιμόθεος Φάρος! Φαίνεται προοδευτικός παπάς! Αν θες, προτεινε μου βιβλίο. Το ερώτημα μου ήταν συγκεκριμένο: Ποια θεωρείτε ότι είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ υγειούς και νοσηρού ανταγωνισμού (και μέσα από τα δικά σας βιώματα, αν έχετε).

Τζιπσυ, ειναι Φιλοθεος Φαρος!

το ενα που θα σου προτεινα ειναι το "η διαχειριση της αγαπης", το τελευταιο του, μιλαει για τις σχεσεις τις ανθρωπινες.

το αλλο ειναι το "ταξιδι αυτοανακαλυψης".

δεν ξερω αν απαντουν αμεσα στο ερωτημα σου, αλλα αν τα διαβασεις πιθανον να παρεις καπως απαντησεις κ στο ερωτημα σου!

πολυ χονδρικα θα ελεγα οτι φυσιολογικο ειναι αυτο που σε βοηθαει κ εσενα κ τον αλλο να γινετε καλυτεροι. νοσηρο ειναι οταν φθειρει κ εσενα κ τον αλλο. ουτε εμενα μου αρεσει το ανταγωνιστικο κλιμα πια. ισως παλαιοτερα, ναι, αλλα τωρα πια το αποφευγω. με ανθρωπους που δεν μπορω να επικοινωνησω κ δεν μπορω να τους συμπαθησω, απλα δεν ανοιγω παρτιδες. με ανθρωπους που συμπαθω προσπαθω να καλλιεργω κλιμα συνεργασιας.

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

πολυ χονδρικα θα ελεγα οτι φυσιολογικο ειναι αυτο που σε βοηθαει κ εσενα κ τον αλλο να γινετε καλυτεροι. νοσηρο ειναι οταν φθειρει κ εσενα κ τον αλλο. ουτε εμενα μου αρεσει το ανταγωνιστικο κλιμα πια. ισως παλαιοτερα, ναι, αλλα τωρα πια το αποφευγω. με ανθρωπους που δεν μπορω να επικοινωνησω κ δεν μπορω να τους συμπαθησω, απλα δεν ανοιγω παρτιδες. με ανθρωπους που συμπαθω προσπαθω να καλλιεργω κλιμα συνεργασιας.

---

κι εγώ κάπως έτσι!

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

πολυ χονδρικα θα ελεγα οτι φυσιολογικο ειναι αυτο που σε βοηθαει κ εσενα κ τον αλλο να γινετε καλυτεροι. νοσηρο ειναι οταν φθειρει κ εσενα κ τον αλλο. ουτε εμενα μου αρεσει το ανταγωνιστικο κλιμα πια. ισως παλαιοτερα, ναι, αλλα τωρα πια το αποφευγω. με ανθρωπους που δεν μπορω να επικοινωνησω κ δεν μπορω να τους συμπαθησω, απλα δεν ανοιγω παρτιδες. με ανθρωπους που συμπαθω προσπαθω να καλλιεργω κλιμα συνεργασιας.

---

Ναι, αλλά τι γίνεται όταν γεννηθεί ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ανθρώπους με κοινά που συμπαθιούνται; Γιατί και αυτό συμβαίνει.

ε, προσπαθείς να το περιορίσεις. θα σκοτώσει τη σχέση τελικά αυτό.

Απλά φοβάμαι ότι οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές κάποιες φορές.

δεν έχεις κι άδικο. εγώ απομακρύνθηκα πρόσφατα από ένα άτομο που συμπαθούσα γιατι ήταν διαρκώς σε τέτοιο mode, λες και κάναμε διαγωνισμό.

σου έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο και σε προβληματίζει?

Παλιότερα, και τώρα που θέλω να κάνω καινούριες φιλίες, δεν θέλω να κάνω τα ίδια λάθη. Αν και νομίζω στα 26 όλοι έχουμε ωριμάσει, νομίζω..

συμφωνω παλι με την κλαιρ! χαχα! :)

γι αυτο ειναι τα ορια. στα σημεια που δημιουργουνται οι συγκρουσεις/προστριβες, ειναι καλο να ξεκαθαρισετε τις θεσεις σας, κ να βαλετε καποια ορια. πχ εγω ειμαι ετσι, εσυ αλλιως, εγω σε αυτο το θεμα ενεργω με αυτον το τροπο, εσυ με τον αλλο, σεβαστο, δε συμφωνω αλλα το δεχομαι, στοπ. για να προφυλαξετε τη σχεση. αλλιως καποια στιγμη θα ξεφυγουν τα πραγματα!

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Αν και νομίζω στα 26 όλοι έχουμε ωριμάσει, νομίζω..

---

λολ! :)

μερικοι δεν ωριμαζουν ουτε στα 95!

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

λολ! :)

μερικοι δεν ωριμαζουν ουτε στα 95!

---

ναι, είναι και θέμα νοημοσύνης.

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

λολ! :)

μερικοι δεν ωριμαζουν ουτε στα 95!

---

αυτό ξεκίνησα να γράφω! είναι μακρύς ο δρόμος προς την ωριμότητα!

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

συμφωνω παλι με την κλαιρ! χαχα! :)

γι αυτο ειναι τα ορια. στα σημεια που δημιουργουνται οι συγκρουσεις/προστριβες, ειναι καλο να ξεκαθαρισετε τις θεσεις σας, κ να βαλετε καποια ορια. πχ εγω ειμαι ετσι, εσυ αλλιως, εγω σε αυτο το θεμα ενεργω με αυτον το τροπο, εσυ με τον αλλο, σεβαστο, δε συμφωνω αλλα το δεχομαι, στοπ. για να προφυλαξετε τη σχεση. αλλιως καποια στιγμη θα ξεφυγουν τα πραγματα!

---

Αυτό που λες, αφορά τους γενικότερους καυγάδες που προκύπτουν ίσως και απο ασυμφωνία χαρακτήρων. Όταν όμως η μια περιποιήται και φοράει μίνι καλή ώρα όπως εγώ και η άλλη δυσανασχετεί επειδή είναι λίγο παχουλή τι γίνεται, ενώ κατά τ' άλλα ταιριάζουν απόλυτα;

Quote:

---

Originally Posted by claire

δεν έχεις κι άδικο. εγώ απομακρύνθηκα πρόσφατα από ένα άτομο που συμπαθούσα γιατι ήταν διαρκώς σε τέτοιο mode, λες και κάναμε διαγωνισμό.

σου έχει συμβεί κάτι συγκεκριμένο και σε προβληματίζει?

---

Κι εγώ. Απομακρύνομαι. Υπάρχουν τέτοια άτομα, αλλά αν θες να στο παραλληλίσω είναι σα να προσπαθούν να σε τραβάνε σε ταξίδια που δεν είναι δικά σου ουσιαστικά. Είναι δική τους ανάγκη και σίγουρα όσο είναι, το ίδιο θα κάνουν και σε επόμενη φάση. Gypsy, υποθέτω όμως ότι την ανταγωνιστικότητα την εντόπισες σε "φίλες" ?

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Αυτό που λες, αφορά τους γενικότερους καυγάδες που προκύπτουν ίσως και απο ασυμφωνία χαρακτήρων. Όταν όμως η μια περιποιήται και φοράει μίνι καλή ώρα όπως εγώ και η άλλη δυσανασχετεί επειδή είναι λίγο παχουλή τι γίνεται, ενώ κατά τ' άλλα ταιριάζουν απόλυτα;

---

γιατι εχετε προβλημα βρε κοριτσια? κ εγω παχουλη ειμαι, τωρα πια! :p αλλα κανω παρεα κ με αδυνατους μη νομιζεις! :p

κοινα ρουχα ψωνιζετε κ δεν τα βρισκετε στο μεγεθος?

εσυ να εισαι οπως εισαι κ θα φορας τα μινι σου κ ο,τι σε κανει να αισθανεσαι ανετα, κ η φιλη σου να χαιρεται τα κιλακια της κ ας φορεσει κ αυτη ρουχα που την κολακευουν! (αυτο που λεμε σεβασμος στη διαφορετικοτητα του αλλου). το προβλημα πώς προκυπτει ακριβως? νιωθεις οτι σε ζηλευει? η οτι την "προσβαλλεις"/"προκαλεις" αν ντυθεις με μινι? αυτη πως νιωθει για το σωμα της? σου λεει κατι, η κανεις υποθεσεις, φανταστικα σεναρια για το τι μπορει να σκεφτεται? εσυ μηπως την πιεζεις να κανει διαιτα?

Quote:

---

Originally Posted by Lou!

γιατι εχετε προβλημα βρε κοριτσια? κ εγω παχουλη ειμαι, τωρα πια! :p αλλα κανω παρεα κ με αδυνατους μη νομιζεις! :p

κοινα ρουχα ψωνιζετε κ δεν τα βρισκετε στο μεγεθος?

εσυ να εισαι οπως εισαι κ θα φορας τα μινι σου κ ο,τι σε κανει να αισθανεσαι ανετα, κ η φιλη σου να χαιρεται τα κιλακια της κ ας φορεσει κ αυτη ρουχα που την κολακευουν! (αυτο που λεμε σεβασμος στη διαφορετικοτητα του αλλου)
το προβλημα πώς προκυπτει ακριβως? νιωθεις οτι σε ζηλευει? η οτι την "προσβαλλεις"/"προκαλεις" αν ντυθεις με μινι? αυτη πως νιωθει για το σωμα της? σου λεει κατι, η κανεις υποθεσεις, φανταστικα σεναρια για το τι μπορει να σκεφτεται? εσυ μηπως την πιεζεις να κανει διαιτα?

---

Βασικά δεν είναι κολλητή μου, είναι μια φίλη μου από το φροντιστήριο που την εκτιμούσα και με εκτιμούσε πολύ και θα ήθελα να κάνουμε περισσότερη παρέα αλλά διέκοψε χωρίς να καταλαβαίνω τον λόγο. Γενικότερα κάνει αρνητικά σχόλια για τον εαυτό της και καμιά φορά και για μένα αλλά επειδή είναι αυθόρμητη δεν το παρεξηγώ γιατί ξέρω ότι δεν εμπεριέχουν κακία τα σχόλια της. Αλλά ντρέπομαι και 'γω από μόνη μου να φορέσω μίνι γιατί αισθάνομαι ενοχικά απέναντι της.

αρκτος!!!! που εισαι?!!! εγω γι αυτο δεν παιζω paintball!!!!

αηαηαηαη

ανταγωνισμος - αρρωστια!!

Έχω την γνώμη πως αν θέλουμε να δώσουμε μια πραγματική απάντηση στο ερώτημά σου –η lou έχει δίκιο για την ασάφεια- πρέπει να θεωρήσουμε τον τίτλο ως δεδομένο. Δηλαδή μιλάμε για φιλία και ανταγωνισμό. Αν μιλάμε για «οι γνωστοί» μας και ο ανταγωνισμός, είναι άλλο και αν μιλάμε «κάτι τυχαίοι» και ο ανταγωνισμός, πάλι είναι άλλο.

Ας μείνουμε στο «φιλία και ανταγωνισμός» που ήταν από την αρχή το θέμα μας. Η γνώμη μου είναι ότι στη φιλία, με την ουσιαστική της έννοια, δεν πρέπει να εμπλέκεται ανταγωνισμός. Όσο κι αν αυτό μπορεί να σας φανεί –εκ πρώτης- υπερβολικό, στην ερωτική σχέση, ο -με μετρό- ανταγωνισμός χωράει και μπορεί να είναι και πολύ ευεργετικός. Στην φιλία όμως, ο ανταγωνισμός δεν εξυπηρετεί πουθενά.

Κάπου εδώ όμως, έρχεται και ο παράγοντας της ωρίμανσης. Οι φιλίες χτίζονται με τα χρόνια και περνούν από στάδια και δοκιμασίες. Μια φιλία που ξεκινά στα 20 , όταν τα άτομα ακόμα δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και δεν έχουν δουλέψει με τις ψυχικές τους τρωτότητες, μπορεί να διέπεται από ανταγωνισμό που με τα χρόνια, αυτός ο ανταγωνισμός να καταλαγιάσει, ακόμα και να ακυρωθεί.

Καταλήγοντας θα πω ότι επειδή πάνε 12 χρόνια από τότε που ήμουν 26 και έχουν κάνει κορυφαίους κύκλους οι σχέσεις μου στη ζωή, η εμπειρία με δίδαξε ότι ο ανταγωνισμός και η φιλία είναι δύο ασύμβατες έννοιες και αργά η γρήγορα η αλήθεια θα προδώσει την όποια διαφορετική προσδοκία μας.

Νομίζω πως αξίζει να δουλεύουμε πάνω στις φιλίες μας γιατί –προσωπικά- δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς φίλους! Βέβαια είμαι σε μία ηλικία που έχουν γίνει ήδη όλα τα ξεσκαρταρίσματα και έχουν μείνει αυτό που λέμε «λίγοι και καλοί». Στα 20 αν βγεις με τους φίλους σου δεν σε φτάνει ένα πούλμαν, αλλά πλησιάζοντας στα 40, ένα τετραθέσιο είναι πάρα πολύ άνετο!

Πάντως, οι άνθρωποι που δεν έχουν φίλους, σίγουρα έχουν κάποιο πρόβλημα στην προσωπικότητά τους που πρέπει να το κοιτάξουν.
Συνοψίζοντας, αξιολογείς το είδος του ανταγωνισμού, ελέγχεις τον εαυτό σου για τυχών λάθη , δίνεις ευκαιρίες , αλλά όταν αυτό τραβάει, απλώς πας παρακάτω, για έναν πολύ απλό λόγο. Αυτό δεν είναι φιλία.

οι γυναικειες φιλιες ειναι ανταγωνιστικες οι αντικες ειναι πιο ακεραιες

Καλά και γω που διανύω την δεκαετία των 20, μην νομίζεις ότι είχα πολλούς φίλους ποτέ. Από την εφηβεία ακόμα, άνηκα σε ολιγομελείς πυρηνικές παρέες και γενικότερα παρόλο που είμαι ανοιχτή και κοινωνική δεν μ' αρέσουν οι πολλές συναναστροφές γιατί με κουράζουν. Είναι και θέμα χαρακτήρα.

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

οι γυναικειες φιλιες ειναι ανταγωνιστικες οι αντικες ειναι πιο ακεραιες

---

Δεν είναι αλήθεια αυτό. Οι φιλίες μεταξύ ανασφαλών ατόμων είναι ανταγωνιστικές. Οι άνθρωποι με αυτοεκτίμηση κάνουν ακέραιες φιλίες.
Στο επίπεδο που οι γυναίκες έχουν περισσότερες επίκτητες ανασφάλειες εμφάνισης, το δέχομαι. Είναι η κοινωνική αντίληψη που τις ωθεί στην ανταγωνιστική διάθεση.