ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ/ΑΓΧΟΣ Η ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ?

Καλησπερα!Ειμαι νεο μελος και θα ηθελα κι εγω να σας πω την ιστορια μου περιλιπτικα!Ειμαι 23 χρονων και η πρωτη κριση πανικου ξεκινησε πριν ενα χρονο καθως επεστρεφα απο τη δουλεια στο σπιτι με το αμαξι!Ετρεξα κι εγω με τη σειρα μου σε γιατρους νευρολογους αλλα δεν βρηκαν τιποτα!Να πω την αληθεια μου στο τελευταιο γιατρο που ειχα παει σε ενα νευρολογο μου ειχε δωσει να κανω μια αξονικη αυχενα και μια μαγνητικη εγκεφαλου δε εδειξαν τιποτα οι εξετασεις αλλα δεν ξαναπηγα στο ιατρειο του επομενως δεν συνεχισα τις εξετασεις που ισως θα μου εδινε γιατι οι γονεις μου κ γενικοτερα ολοι με εκραζαν οτι δεν εχω κατι και ειναι ανωφελο να πηγαινω και οτι ολα ειναι στο μυαλο μου και τα γνωστα!Ετσι δεν ξαναπηγα και προσπαθησα να το αντιμετωπισω μονη μου!Αυτο που νε φοβιζει ειναι οτι καθε μερα εχω πονους παντου.Ποναω στη πλατη στη περιοχη της καρδιας πολυ εντονα ποναω στη δεξια πλευρα!Γενικα εχω και ζαλαδες και νιωθω δισπνοια και ολα αυτα ακομα και οταν ξαπλωνω να κοιμηθω!Αυτο που με αγχωνει ειναι οτι ολα αυτα ειναι καθημερινα και ειναι τοσο κουραστικο εχω παει τη ζωη μου πολυ πισω...Πραγματικα πιστευω οτι ειναι κατι παθολογικο πια ισως καποια φλεγμονη δεν ξερωω.Αν καποιος εχει παρομοια συμπτωματα ας επικοινωνησει..

Παρούσα!Πάρα πολλοί έχουν παρόμοια συμτωματα. Οι πόνοι σου συνοδεύονται και απο σκέψεις του τύπου "πονάω αριστερά, παθαίνω έμφραγμα"; Η κριση πανικού σε έπιασε χωρίς να έχει προηγηθεία κατι;

Η πρωτη κριση ξεκινησε γιατι περνουσα πολυ εντονο αγχος εκεινη τη περιοδο!Μετα που εψαξα γενικοτερα για τις κρισεις πανικου ηρεμησα λιγο και ειπα ολα μες το μυαλο μου ειναι!Το θεμα μου ειναι οτι ποναω καθημερινα και αυτο με διαλυει!
Ειμε με depon καθε μερα και με εχει κουρασει αφορητα...

Κοίτα, δεν αποκλείεται να υπάρχει κατι παθολογικό, μια φλεγμονή όπως ειπες.Γιατί δεν κάνεις προληπτικά καποιες εξετάσεις και μια επίσκεψη σε παθολόγο;
Όπως οι περισσότεροι, κι εγώ έχω γυρίσει γιατρούς όλων των ειδικοτήτων και έχω κάνει ολες τις εξετάσεις.Εδώ και 9 μηνες έχω αφόρητους πόνους αλλά έχω και ιστορικό κατάθλιψης...Τα παυσίπονα πλέον δεν με πιάνουν, οπότε σταματησα και να παίρνω....
Καταλαβαίνω ακριβως πώς νιώθεις, το έχω περάσει και το περνάω.Σκέφτεσαι να επισκεφτείς καποιον ψυχολόγο;υπάρχει κατι που σε ανακουφίζει;

Εχω κανει αρκετες εξετασεις αλλα μαλλον πρεπει να συνεχισω δυστυχως...Οσον αφορα το ψυχολογο ξερω οτι θα μου εκανε καλο αλλα πρωτα πρεπει να απολκεισω το παθολογικο για να ηρεμισω και να ξερω με τι εχω να κανω........
Εσενα ολοι οι πονοι που ειχες σχετιζονταν με το αγχος/καταθλιψη?

Μάλλον, αν και τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι πάλι...Έχω διαβάσει ότι είναι αρκετές οι περιπτώσεις που υπάρχει κατι παθολογικό αλλά δεν βρίσκεται, οπότε το αποδίδουν -σε τί αλλο;-, στο άγχος.
Ωστόσο, όταν ξεκίνησα πάλι τα αντικαταθλιπτικά, οι πόνοι υποχώρησαν.Όταν περνάω μια δύσκολη φάση, ξανάρχονται....Οπότε, ναι, για μενα η κατάθλιψη συνδέεται με τους πόνους, απλά επειδή περνάω μια φάση αναθεώρησης, λεώ "βρε μπας και πιάστηκα κορόιδο;" :)
Αν υπάρχουν και άλλα συμπτώματα άγχους,γιατί συνεχίζεις να το ψάχνεις όμως;Είναι φαύλος κύκλος, δεν θα τελειώσουν ποτέ οι εξετάσεις.Έχεις τσεκάρει το θυροειδή σου;Είναι το μόνο απαραίτητο...
Φρόντισε να επισκεφτεις έναν ψυχολόγο γιατί όσο πονάς γίνεσαι χειρότερα.Το ένα τροφοδοτεί το άλλο, δηλ. το άγχος/κατθλιψη σου προκάλει πόνους (ψυχοσωματικά) και οι πόνοι με τη σειρά τους σε αγχώνουν....

Quote:

---

Originally Posted by nansi

Η πρωτη κριση ξεκινησε γιατι περνουσα πολυ εντονο αγχος εκεινη τη περιοδο!Μετα που εψαξα γενικοτερα για τις κρισεις πανικου ηρεμησα λιγο και ειπα ολα μες το μυαλο μου ειναι!Το θεμα μου ειναι οτι ποναω καθημερινα και αυτο με διαλυει!
Ειμε με depon καθε μερα και με εχει κουρασει αφορητα...

---

depon καθε μερα; Μπορει να αποκτησεις πολυ σοβαρο προβλημα, χωρις να ειχες, ισως το εχεις αποκτησει ηδη.

κ εγω ειχα αυτα τα συμπτωματα...εμενα πονουσε και το αριστερο χερι δεν ξερω γιατι και μουδιαζε...δεν ειναι τιποτα..νευροπονοι ειναι πιθανων...κ εγω πονουσα καθε μερα και πισω στη πλατη και στο κεφαλι..τωρα που πηγα σε ψυχιατρο και χαπακωνομαι δεν ποναει τιποτα, αλλα τα χαπια δεν διωχνουν το αγχος μονοι πρεπει να βρουμε τι φταιει..

Quote:

---

Originally Posted by nansi

Καλησπερα!Ειμαι νεο μελος και θα ηθελα κι εγω να σας πω την ιστορια μου περιλιπτικα!Ειμαι 23 χρονων και η πρωτη κριση πανικου ξεκινησε πριν ενα χρονο καθως επεστρεφα απο τη δουλεια στο σπιτι με το αμαξι!Ετρεξα κι εγω με τη σειρα μου σε γιατρους νευρολογους αλλα δεν βρηκαν τιποτα!Να πω την αληθεια μου στο τελευταιο γιατρο που ειχα παει σε ενα νευρολογο μου ειχε δωσει να κανω μια αξονικη αυχενα και μια μαγνητικη εγκεφαλου δε εδειξαν τιποτα οι εξετασεις αλλα δεν ξαναπηγα στο ιατρειο του επομενως δεν συνεχισα τις εξετασεις που ισως θα μου εδινε γιατι οι γονεις μου κ γενικοτερα ολοι με εκραζαν οτι δεν εχω κατι και ειναι ανωφελο να πηγαινω και οτι ολα ειναι στο μυαλο μου και τα γνωστα!Ετσι δεν ξαναπηγα και προσπαθησα να το αντιμετωπισω μονη μου!Αυτο που νε φοβιζει ειναι οτι καθε μερα εχω πονους παντου.Ποναω στη πλατη στη περιοχη της καρδιας πολυ εντονα ποναω στη δεξια πλευρα!Γενικα εχω και ζαλαδες και νιωθω δισπνοια και ολα αυτα ακομα και οταν ξαπλωνω να κοιμηθω!Αυτο που με αγχωνει ειναι οτι ολα αυτα ειναι καθημερινα και ειναι τοσο κουραστικο εχω παει τη ζωη μου πολυ πισω...Πραγματικα πιστευω οτι ειναι κατι παθολογικο πια ισως καποια φλεγμονη δεν ξερωω.Αν καποιος εχει παρομοια συμπτωματα ας επικοινωνησει..

---

κ εμενα τα ψυχολογικα καπως ετσι εκδηλωθηκαν..

Νομίζω πως το σώμα μας δίνει τα δικά του μηνύματα για να μπορέσουμε να το ακούσουμε αφού ξεχάσαμε πως τα λόγια δεν είναι πάντα ο τρόπος επικοινωνίας ούτε ο μοναδικός, ούτε ο ανώτερος. Και το σώμα έχει τη δική του γλώσσα, που σου μιλάει για ν'ακουστεί από σένα την ίδια. Και γω για χρόνια πόναγα στην αριστερή ωμοπλάτη, χωρίς να μπορώ να βρω ούτε με εξετάσεις ούτε με τίποτε άλλο την αιτία, παρά όταν κατάλαβα πως το σώμα πόναγε γιατί το μυαλό υπέφερε και γω το σιώπαινα, από φόβο. Τι θα μπορούσες να σκεφτείς για τη ζωή σου, τις εμπειρίες της, που έχεις περάσει από μέσα τους, που μπορεί να σου δείξει κάτι για τον πόνο, να σου μάθει κάτι γι αυτόν?

Μπορεί κάτι να σου λείπει, ή κάτι να υπάρχει σε υπερβολή, τι μπορεί να είναι αυτό, γιατί είναι έτσι, πώς μπορείς να το ανακαλύψεις, τι θα κάνεις γι αυτό μετά, τέτοια ερωτήματα ίσως να σου δώσουν κάποια κατεύθυνση για τη συνέχεια. Όσο πάντως κι αν φαίνεται παράδοξο, τα μηνύματα αυτά του σώματος μπορεί να μην είναι πάντα τρομακτικά. Μπορεί και το αντίθετο, δεν είμαι σίγουρη για τίποτε.

ναι αλλα καθημερινα ρε παιδια?και σε βαθμο που να μην μπορεις να σταθεις πουθενα να μην μπορεις να πας μια βολτα χαλαρος?

και δεν μιλαω για κρισεις πανικου αλλα για πονους ποτε στη πλατη ποτε στη περιοχη της καρδιας...

Εμένα για άνχος μου κάνει αυτά που περιγράφεις. Δεν είμαι ειδικός , δεν θέλω να κάνω διαγνώσεις , δεν θέλω να φορτίζω με ιδέες τους γύρω μου , αλλά μου αρέσει να κάνω εικασίες που μπορεί να είναι χρήσιμες βασιζόμενες σε όσα γνωρίζω . Μπορεί... να υποφέρεις απο μετατραυματικό στρές και να μην το ξέρεις . Είχες κάποιο περιστατικό τα τελευταία χρόνια που να στεναχώρησε πολύ ;; Ειδικά κάποιο , που να μην το εξωτερικευσες σε κανέναν ;; Δοκίμασες να τα περιγραψεις όλα αυτά σε έναν ψυχολόγο ;;

ναι γενικοτερα τα 2 τελευταια χρονια ηταν αρκετα δυσκολα καθως επιασα δουλεια και στο πατερα μου...χειροτερη περιοδο δεν μπορουσα πραγματικα!
και γενικοτερα πεσαν ολα πανω μου και γιαυτο ηρθε η πρωτη κριση!
Απο κει και περα ομως αυτο συνεβη περσι!Μακαρι να ειχα να διαχειριστω μονο τις κρισεις αλλα ειναι και οι πονοι που ειναι αφορητοι!
Δεν εχω παει σε ψυχολογο εφοσον πιστευω οτι εχς και κατι παθολογικο..

Κάνε οτι εξετάσεις θες να κάνεις για να πείσεις και τον εαυτό σου εαν συμβαίνει κατί η όχι , αλλά κατ'εμε επισκέψου και έναν ψυχολόγο παράλληλα . Μιλώντας για όλα αυτά ισως εκπλαγεις αν δείς τα συμπτώματα να υποχωρούν.

Παιδιά και εγώ μια από τα ίδια. Ενα χρόνο βασανίζομαι. Βέβαια ήταν ένας χρόνος πολύ ζόρικος. Εχασα τον πατέρα μου πριν τέσσερις μήνες και ο χρόνος αυτός ήταν μεσα και έξω από νοσοκομεία. Επίσης έχω και ένα παιδάκι με εγκεφαλική παράλυση και οι προβλέψεις των γιατρών για να περπατήσει δεν ειναι και οι πιο ευοίωνες. Κρίσεις πανικού περναγα στην αρχή. Μετά μου γύρισε σε μούδιασμα στο κεφάλι. Εσείς έχετε φοβο με την καρδια εγώ πάλι με το κεφάλι. Φοβάμαι ότι έχω κάτι κακό. Εχω παει σε δύο νευρολόγους-ψυχιάτρους και σε ψυχολόγο. Μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα. Παίρνω κατά καιρούς καποια αγχολυτικά και αλλες φορές είμαι καλά και άλλες όχι. Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες ξεκινήσαμε με τον άντρα μου μια καινούργια δουλειά και ο τρόπος ζωής μου άλλαξε ριζικά. Κοιμάμαι λίγο, δουλεύω πολύ και εχω πολύ άγχος για την πρόοδο της δουλειάς. Περιττό να σας πω ότι έχω συνεχεια πονοκεφάλους, ζαλάδες (παίρνω σίδηρο γιατί μου πέφτει και ο αιματοκρίτης) και μία αίσθηση αποπροσωποίησης και απομάκρυνσης από όλους και όλα. Ενα παράξενο συναίσθημα. Νομίζω ότι τρελλαίνομαι. Αυτό που με φοβίζει είναι το κεφάλι. Αυριο θα κλείσω ραντεβού για μαγνητική κόντρα σε όλους που λένε ότι δεν έχω τίποτα. Ισως φύγει η ιδέα.

Quote:

---

Originally Posted by πεννυ

Παιδιά και εγώ μια από τα ίδια. Ενα χρόνο βασανίζομαι. Βέβαια ήταν ένας χρόνος πολύ ζόρικος. Εχασα τον πατέρα μου πριν τέσσερις μήνες και ο χρόνος αυτός ήταν μεσα και έξω από νοσοκομεία. Επίσης έχω και ένα παιδάκι με εγκεφαλική παράλυση και οι προβλέψεις των γιατρών για να περπατήσει δεν ειναι και οι πιο ευοίωνες. Κρίσεις πανικού περναγα στην αρχή. Μετά μου γύρισε σε μούδιασμα στο κεφάλι. Εσείς έχετε φοβο με την καρδια εγώ πάλι με το κεφάλι. Φοβάμαι ότι έχω κάτι κακό. Εχω παει σε δύο νευρολόγους-ψυχιάτρους και σε ψυχολόγο. Μου είπαν ότι δεν έχω τίποτα. Παίρνω κατά καιρούς καποια αγχολυτικά και αλλες φορές είμαι καλά και άλλες όχι. Τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες ξεκινήσαμε με τον άντρα μου μια καινούργια δουλειά και ο τρόπος ζωής μου άλλαξε ριζικά. Κοιμάμαι λίγο, δουλεύω πολύ και εχω πολύ άγχος για την πρόοδο της δουλειάς. Περιττό να σας πω ότι έχω συνεχεια πονοκεφάλους, ζαλάδες (παίρνω σίδηρο γιατί μου πέφτει και ο αιματοκρίτης) και μία αίσθηση αποπροσωποίησης και απομάκρυνσης από όλους και όλα. Ενα παράξενο συναίσθημα. Νομίζω ότι τρελλαίνομαι. Αυτό που με φοβίζει είναι το κεφάλι. Αυριο θα κλείσω ραντεβού για μαγνητική κόντρα σε όλους που λένε ότι δεν έχω τίποτα. Ισως φύγει η ιδέα.

---

γεια σου πεννυ πσοο σε καταλαβαινω.περασα κ εγω απο μαγνητικη κ απ τετοιο σταδιο αλλα το θεμα ηταν καθαρα ψυχολογικο.εντοχο αγχος.αποπροσωποποιηση κ τωρα πια και ψυχαναγκασμοι.λαντοζ,αναφρ ανιλ κ ψυχουθεραπειες κανω για να δω μια ασπρη μερα.κ ολοι λενευπομονη θα περασει ναι...αλλα εγω ξερω πως ζω..

kykne σε τετοιες περιπτωσεις συνηθως ειναι ψυχολογικο που εκδηλωνεται με σωματικα συμπτωματα.. εγω εχω γενικευμενη αγχωδη διαταραχη κ εκανα ενα σωρο εξετασεις κ παλι δεν με επειθε τιποτα...

nansi ισως αμα επισκεφτεις ψυχολογο να σου κανει καλο κ να σου λυθουν καποιες φοβιες κ διλληματα..

ΚΕΝΤΡΑ ΠΟΝΟΥ : λειτουργουν σε μερικα μεγαλα νοσοκομεια (και καποια ανεξαρτητα νομιζω) , και ειδικευονται στην αντιμετωπιση πονου που προερχεται απο δυσκολες να αντιμετωπιστουν αιτιες .
Τα απλα παυσιπονα συνηθως δεν μπορουν να σταματησουν τον ψυχοσωματικο πονο, εκτος που πρεπει να τα παρεις σε μεγαλες δοσεις κανοντας ζημια αλλου , στομαχι, γαστρεντερικο κλπ.
Υπαρχουν παυσιπονα ποιο εξειδικευμενα , και ειναι αδικο να πονα κανεις ενω μπορει να βοηθηθει .
- Ο πονος δεν εχει καμια χρησιμοτητα , πονεσες οκ , πηρες το μυνημα . Απο κει και περα σε εξαντλει , σε αποδιοργανωνει και δεν μπορεις να σκευτεις καθαρα ωστε να αντιμετωπισεις το ολο σου προβλημα .

Εψαξα για τα κεντρα πονου αλλα ειδα οτι εξειδικευονται σε καρκινοπαθεις..

Γειά σας κι από μένα. Αντιμετωπίζω το πρόβλημα της διαταραχής πανικού εδώ και 4 χρόνια. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι όταν είμαι καλά ψυχολογικα (λίγες φορές!) δεν έχω τίποτα. Όταν μου συμβαίνουν δυσάρεστα πράγματα "αρρωσταίνω". Όλα ξεκίνησαν όπως σας είπα πριν από 4 χρόνια μετά από ένα χωρισμό. Έπαθα την πρώτη κρίση πανικού στη δουλειά χωρίς μέχρι τότε να ξέρω τι είναι. Εννοείται ότι γύρισα όλους τους γιατρούς και ακόμα το κάνω ενώ ξέρω ότι το πρόβλημα είναι ψυχολογικό. Πήγα σε ψυχολόγο η οποία το μόνο που έκανε ήταν να παίρνει τα λεφτά και από βοήθεια τίποτα. Παράλληλα όλο αυτό μου δημιούργησε πρόβλημα στο στομάχι, είχα φρικτούς πόνους, δεν έτρωγα και έχασα 10 κιλά. Πήρα και xanax για ένα διάστημα, τα οποία μπορώ να πω με βοήθησαν αρκετά, ιδίως στο θέμα στομάχι, όμως έπρεπε να τα σταματήσω. Άρχισα με τον καιρό να νιώθω καλύτερα, όμως οι κρίσεις δεν άργησαν να ξανάρθουν. Μετά από ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας του άντρα μου αμέσως μετά το γάμο μας με έκανε να αρχίσω να έχω τα ίδια προβλήματα. Σιγά σιγά το πάλεψα πάλι και οι κρίσεις άρχισαν πάλι να υποχωρούν. Έμεινα έγκυος και μπορώ να πω ότι όλα ήταν πολύ καλά. Μόνο λίγο άγχος φυσιολογικό πιστεύω. Δυστυχώς πριν από δύο περίπου μήνες έπρεπε να διακόψω την εγκυμοσύνη μου στον 7ο μήνα λόγω προβλήματος του μωρού. Πέρασα πολύ μεγάλη στενοχώρια και με αυτό και ενώ αμέσως μετά δεν είχα σωματικά συμπτώματα, εδώ και περίπου μία βδομάδα ταλαιπωρούμαι από ζαλάδες, τάσεις λιποθυμίας, φοβίες ότι κάτι θα πάθω και φυσικά φούσκωμα στο στομάχι, δυσκολία στη χώνεψη (αυτά τα έχω ούτως ή άλλος τα τελευταία χρόνια), α και τελευταία έχει προστεθεί σπαστική κολίτιδα. Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου, πρέπει κάποιος συνέχεια να είναι μαζί μου και ενώ όλοι μου λένε συνέχεια ότι δεν είναι τίποτα, πράγμα που ξέρω κι εγώ η ίδια, δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω. Ειδικά όταν έχω να πάω κάπου π.χ. σε μία δημόσια υπηρεσία και ξέρω ότι πρέπει να κάτσω όρθια να περιμένω στην ουρά το σκέφτομαι μέρες πριν και αγχώνομαι τρομερά γιατί πάντα έχω το φόβο της λιποθυμίας. Έχω βαρεθεί και έχω κουραστεί αφάνταστα. Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω. Δεν ζεις όταν έχεις τέτοιο πρόβλημα. Δεν μπορείς να πας πουθενά και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα μόνος σου, ούτε καν τα πράγματα που σε ευχαριστούν.

k egww pedia ta idida travaoo ponou stous stithos niotho to stithos piasmeno me to paramikro e3antlisi zalades ponous sta podia piga k se pathologo k se kardiologo tpt den m vrikan