ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ -ΓΕΝΙΚΑ ΟΙ ΨΙΧΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ?

Η καταθλιψη ειναι νοσος του μυαλου . Τα τελευταια χρονια (απο τα λιγα που γνωριζω) εχει προχορισει αρκετα η ιατρικη γνωση για την καταθλιψη , δεν ξερω αν εχει κανει το ιδιο και η ιατρικες θεραπειες πανω της!
Θα θελα να μαθω απο οποιον σας γνωριζει τι ειναι τελικα? και πως την καταλαβαινεις πανω σε καποιον η και στον εαυτο μας? εχει να κανει με προδιαθεση ? κληρονομικότητα ? Η θεραπεια εχει να κανει μονο με φαρμακα? και λιγες συμβουλες απο τον θεραπευτη? Με ψυχιατρο ειναι σωστα η με ψυχολογο?
Προλαβαίνοντας την σκεψη σας στο ερωτημα "και γιατι ρε φιλε δεν το ψαχνεις στο ιντερνετ μονος σου ? παρα ,,," θα σας πω οτι εγινε και αυτο αλλα επαθα παραπλυροφοριση απο την ΥΠΕΡπλυροφοριση ! στην ελληνιστι διαλεκτος -αργκω- ψυλο μπερδεψα τα μπουτια μου!¨)¨
Απο τα λιγα που καταλαβα -δυστυχως - σχεδον μονο με φαρμακα ,χαπια κατι κανεις για την θεραπεια της. Δεν εχω καταλαβει αν ειναι νοσος? ασθενεια? παθηση? ιος? καπου διαβασα οτι ειναι λεει διαθεση ! ακομα και οτι ειναι επιστημονική εξήγηση διαγνωση της κακης διαθεσης και της τεμπελιας! ΥΜΑΡΤΟΝ ¨) .
Εσεις οπου και αρκετοι ειστε ψυχολογοι η ψυχιατροι μπορειτε να το εξηγησετε απλα? τι γνωριζετε για τις θεραπειες?
Ευχαριστω ¨)

Μπορείς να βάλεις σε σειρά τις ερωτήσεις σου?
Πάντως απο αυτά που ξέρω μπορώ να σου απαντήσω αλλα είναι τεράστιο το θέμα της κατάθλιψης.

Quote:

---

Originally Posted by Hara_

Μπορείς να βάλεις σε σειρά τις ερωτήσεις σου?
Πάντως απο αυτά που ξέρω μπορώ να σου απαντήσω αλλα είναι τεράστιο το θέμα της κατάθλιψης.

---

Εχεις δικιο πολλες ερωτησεις ε? ¨) ξερεις οι πιο πολλες θραπειες ειναι με χαπια και παλυ χαπια! δεν υπαρχει καποια αλλη μεθοδος?

υπαρχει η ψυχοθεραπεια. ειδικα η γνωσιακη συμπεριφορικη θεωρειται πολυ καλη.

Για να βάλουμε πρώτα απ' όλα μια τάξη με το γλωσσικό του θέματος, στην καθημερινή ζωή τείνουμε πολλές φορές να περιγράφουμε ως κατάθλιψη μια πεσμένη διάθεση την οποίοι όλοι οι άνθρωποι βιώνουν φυσιολογικά κατά καιρούς. Άλλο πράγμα όμως είναι η κλινική κατάθλιψη, δεν έχει καμιά σχέση ως προς την ένταση, την διάρκεια και την πληθώρα των συμπτωμάτων. Μόνο ένας άνθρωπος που την έχει βιώσει μέχρις εσχάτων μπορεί να καταλάβει πόσο οδυνηρή είναι.


Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, πρόκειται για ασθένεια και ως τέτοια αντιμετωπίζεται από την επιστημονική κοινότητα. Για μένα προσωπικά έχει και έναν άλλο χαρακτήρα περισσότερο φιλοσοφικό θα έλεγα. Ίσως είναι και απαραίτητο στάδιο για μια πνευματική κάθαρση και την μετάβαση σε μια νέα εποχή. Άκουσα τελευταία πως αν δεν έχεις περάσει κατάθλιψη, δεν μπορείς να προσδιορίσεις εκ νέου τον εαυτό σου, να βρεις ποια ήταν τα λάθη, ν' αναθεωρήσεις τον τρόπο σκέψης σου και να προχωρήσεις μπροστά. Ίσως έχουν δίκιο.


Για την θεραπεία της, εκτός από την γνωσιακή-συμπεριφορική που βασίζεται περισσότερο στο παρόν του ασθενή και ο γιατρός είναι αρκετά παρεμβατικός (προσπαθώντας να σε καθοδηγήσει), υπάρχει και η ψυχοδυναμική που στηρίζεται περισσότερο στις παρελθούσες εμπειρίες και ο γιατρός σ' αφήνει να μιλάς μόνος για ώρα χωρίς να παρεμβαίνει. Το ποια είναι η κατάλληλη μέθοδος εξαρτάται νομίζω από την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.


Να σ' ενημερώσω ότι στην Ελλάδα δια νόμου, αναγνωρίζονται μόνο οι ειδικότητες του ψυχολόγου, του ψυχιάτρου και του ψυχαναλυτή ο οποίος βασίζει την θεραπευτική διαδικασία επάνω στην γνωστή μέθοδο της ψυχανάλυσης. Η λέξη ψυχοθεραπευτής δεν είναι επίσημη, γι' αυτό καλό θα ήταν ν' αποφύγεις αυτούς που στο ταμπελάκι τους γράφουν μόνο ψυχοθεραπευτής.


Ο συνδυασμός φαρμάκων και ψυχοθεραπείας έχει πάντοτε καλύτερα αποτελέσματα απ' ότι τα φάρμακα ή η ψυχοθεραπεία ξεχωριστά.


Τώρα τα άιτια ποικίλουν και καλύτερα να μην το ξεψαχνίσεις το θέμα γιατί θα μπερδευτείς. Για μένα προσωπικά, η ρίζα του κακού βρίσκεται στην οικογένεια και στις απογοητευτικές εμπειρίες που έζησα, την μία πάνω στην άλλη. Κάποια στιγμή όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα συσσωρεύτηκαν και έγινε η μεγάλη έκρηξη.

Ελπίζω να σε βοήθησα. :)

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Για να βάλουμε πρώτα απ' όλα μια τάξη με το γλωσσικό του θέματος, στην καθημερινή ζωή τείνουμε πολλές φορές να περιγράφουμε ως κατάθλιψη μια πεσμένη διάθεση την οποίοι όλοι οι άνθρωποι βιώνουν φυσιολογικά κατά καιρούς. Άλλο πράγμα όμως είναι η κλινική κατάθλιψη, δεν έχει καμιά σχέση ως προς την ένταση, την διάρκεια και την πληθώρα των συμπτωμάτων. Μόνο ένας άνθρωπος που την έχει βιώσει μέχρις εσχάτων μπορεί να καταλάβει πόσο οδυνηρή είναι.

(Δυστυχώς) έτσι είναι.


Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, πρόκειται για ασθένεια και ως τέτοια αντιμετωπίζεται από την επιστημονική κοινότητα. Για μένα προσωπικά έχει και έναν άλλο χαρακτήρα περισσότερο φιλοσοφικό θα έλεγα. Ίσως είναι και απαραίτητο στάδιο για μια πνευματική κάθαρση και την μετάβαση σε μια νέα εποχή. Άκουσα τελευταία πως αν δεν έχεις περάσει κατάθλιψη, δεν μπορείς να προσδιορίσεις εκ νέου τον εαυτό σου, να βρεις ποια ήταν τα λάθη, ν' αναθεωρήσεις τον τρόπο σκέψης σου και να προχωρήσεις μπροστά. Ίσως έχουν δίκιο.

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές γι' αυτό, ακόμα δεν έχω καταλήξει..

Για την θεραπεία της, εκτός από την γνωσιακή-συμπεριφορική που βασίζεται περισσότερο στο παρόν του ασθενή και ο γιατρός είναι αρκετά παρεμβατικός (προσπαθώντας να σε καθοδηγήσει), υπάρχει και η ψυχοδυναμική που στηρίζεται περισσότερο στις παρελθούσες εμπειρίες και ο γιατρός σ' αφήνει να μιλάς μόνος για ώρα χωρίς να παρεμβαίνει. Το ποια είναι η κατάλληλη μέθοδος εξαρτάται νομίζω από την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.


Να σ' ενημερώσω ότι στην Ελλάδα δια νόμου, αναγνωρίζονται μόνο οι ειδικότητες του ψυχολόγου, του ψυχιάτρου και του ψυχαναλυτή ο οποίος βασίζει την θεραπευτική διαδικασία επάνω στην γνωστή μέθοδο της ψυχανάλυσης. Η λέξη ψυχοθεραπευτής δεν είναι επίσημη, γι' αυτό καλό θα ήταν ν' αποφύγεις αυτούς που στο ταμπελάκι τους γράφουν μόνο ψυχοθεραπευτής.

Δηλαδή, τι πρεπει να γράφουν;Δώσε ένα παράδειγμα.


Ο συνδυασμός φαρμάκων και ψυχοθεραπείας έχει πάντοτε καλύτερα αποτελέσματα απ' ότι τα φάρμακα ή η ψυχοθεραπεία ξεχωριστά.


Τώρα τα άιτια ποικίλουν και καλύτερα να μην το ξεψαχνίσεις το θέμα γιατί θα μπερδευτείς. Για μένα προσωπικά, η ρίζα του κακού βρίσκεται στην οικογένεια και στις απογοητευτικές εμπειρίες που έζησα, την μία πάνω στην άλλη. Κάποια στιγμή όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα συσσωρεύτηκαν και έγινε η μεγάλη έκρηξη.

Same shit here...
Ελπίζω να σε βοήθησα. :)

---

Ωραίο ποστ,το διάβασα ευχάριστα :)

Μπορεί να γράφουν είτε ψυχίατρος, είτε ψυχολόγος, είτε ψυχαναλυτής ή συνδυασμούς όλων των προηγούμενων. Να μην ξεχάσω να πω (αν δεν το ξέρεις) ότι ο ψυχολόγος δεν έχει το δικαίωμα να χορηγεί φάρμακα. Μπορείς να πας πρώτα σ' αυτόν και αν το θεωρήσει σωστό να σε παραπέμψει σε ψυχίατρο. Λένε πως είναι καλύτερα να είσαι συστημένος αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω τον λόγο. Όταν ένας επιστήμονας είναι καλός, είναι καλός με όλους και όχι κατά προτίμηση (νομίζω).

Ρε συ Σούελ, ήθελα να σε ρωτήσω αν ξέρεις,υπάρχει κάποια εξέταση για να βλέπουμε πως κατανέμονται τα επίπεδα των ορμονών στον εγκέφαλο; για να μάθουμε αν έχουμε αυτήν την πολυπόθητη χημική ισορροπία δηλαδή. Μήπως ρώτησα βλακεία;

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Μπορεί να γράφουν είτε ψυχίατρος, είτε ψυχολόγος, είτε ψυχαναλυτής ή συνδυασμούς όλων των προηγούμενων. Να μην ξεχάσω να πω (αν δεν το ξέρεις) ότι ο ψυχολόγος δεν έχει το δικαίωμα να χορηγεί φάρμακα. Μπορείς να πας πρώτα σ' αυτόν και αν το θεωρήσει σωστό να σε παραπέμψει σε ψυχίατρο. Λένε πως είναι καλύτερα να είσαι συστημένος αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω τον λόγο. Όταν ένας επιστήμονας είναι καλός, είναι καλός με όλους και όχι κατά προτίμηση (νομίζω).

---

Τζίπσι, δεν έχω δει ποτέ "ψυχαναλυτής" και σε συνδυασμό μόνο το "ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής".Τι σημαινει "ψυχοθεραπευτής" και δεν ειναι κατοχυρωμένο; Είναι φλου ας πούμε ή όρος αδόκιμος;
Για τη συνταγογράφηση το ξέρω, είμαι παλιά καραβάνα :(
Αυτό με το συστημένος, δεν το καταλαβαίνω ούτε εγώ...

Κοίταξε, αν υπάρχει το ψυχοθεραπευτής μαζί με το ψυχίατρος τότε είναι οκ. Μπορεί να φαίνονται λεπτομέρειες αλλά είναι θέμα νομοθεσίας.

Δεν είναι λεπτομέρειες.Υποθέτω ότι η κάθε λέξη δηλωνει κάτι, απλά δεν γνωρίζω τις διαφορες, εκτός απο το "ψυχίατρος" φυσικά.
Το "ψυχαναλυτής" μοιάζει να αναφέρεται στη μεθοδο. Το "ψυχολογος" και το "ψυχοθεραπευτής¨δεν ξέρω τι διαφορά έχουν...

Το ίδιο πράγμα είναι, απλά η μία αναγνωρίζεται νομικά και η άλλη όχι.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Για να βάλουμε πρώτα απ' όλα μια τάξη με το γλωσσικό του θέματος, στην καθημερινή ζωή τείνουμε πολλές φορές να περιγράφουμε ως κατάθλιψη μια πεσμένη διάθεση την οποίοι όλοι οι άνθρωποι βιώνουν φυσιολογικά κατά καιρούς. Άλλο πράγμα όμως είναι η κλινική κατάθλιψη, δεν έχει καμιά σχέση ως προς την ένταση, την διάρκεια και την πληθώρα των συμπτωμάτων. Μόνο ένας άνθρωπος που την έχει βιώσει μέχρις εσχάτων μπορεί να καταλάβει πόσο οδυνηρή είναι.


Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, πρόκειται για ασθένεια και ως τέτοια αντιμετωπίζεται από την επιστημονική κοινότητα. Για μένα προσωπικά έχει και έναν άλλο χαρακτήρα περισσότερο φιλοσοφικό θα έλεγα. Ίσως είναι και απαραίτητο στάδιο για μια πνευματική κάθαρση και την μετάβαση σε μια νέα εποχή. Άκουσα τελευταία πως αν δεν έχεις περάσει κατάθλιψη, δεν μπορείς να προσδιορίσεις εκ νέου τον εαυτό σου, να βρεις ποια ήταν τα λάθη, ν' αναθεωρήσεις τον τρόπο σκέψης σου και να προχωρήσεις μπροστά. Ίσως έχουν δίκιο.


Για την θεραπεία της, εκτός από την γνωσιακή-συμπεριφορική που βασίζεται περισσότερο στο παρόν του ασθενή και ο γιατρός είναι αρκετά παρεμβατικός (προσπαθώντας να σε καθοδηγήσει), υπάρχει και η ψυχοδυναμική που στηρίζεται περισσότερο στις παρελθούσες εμπειρίες και ο γιατρός σ' αφήνει να μιλάς μόνος για ώρα χωρίς να παρεμβαίνει. Το ποια είναι η κατάλληλη μέθοδος εξαρτάται νομίζω από την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.


Να σ' ενημερώσω ότι στην Ελλάδα δια νόμου, αναγνωρίζονται μόνο οι ειδικότητες του ψυχολόγου, του ψυχιάτρου και του ψυχαναλυτή ο οποίος βασίζει την θεραπευτική διαδικασία επάνω στην γνωστή μέθοδο της ψυχανάλυσης. Η λέξη ψυχοθεραπευτής δεν είναι επίσημη, γι' αυτό καλό θα ήταν ν' αποφύγεις αυτούς που στο ταμπελάκι τους γράφουν μόνο ψυχοθεραπευτής.


Ο συνδυασμός φαρμάκων και ψυχοθεραπείας έχει πάντοτε καλύτερα αποτελέσματα απ' ότι τα φάρμακα ή η ψυχοθεραπεία ξεχωριστά.


Τώρα τα άιτια ποικίλουν και καλύτερα να μην το ξεψαχνίσεις το θέμα γιατί θα μπερδευτείς. Για μένα προσωπικά, η ρίζα του κακού βρίσκεται στην οικογένεια και στις απογοητευτικές εμπειρίες που έζησα, την μία πάνω στην άλλη. Κάποια στιγμή όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα συσσωρεύτηκαν και έγινε η μεγάλη έκρηξη.

Ελπίζω να σε βοήθησα. :)

---

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ¨)

Φιλε μου τσιμπσι ειληκρινα ηταν πολυ διευκρινιστικη η απαντηση σου , πολυ πληρης και αναλυτικη ! ευχαριστω! φανταζομαι εισαι γιατρος?

Quote:

---

Originally Posted by Σουελ

Δεν είναι λεπτομέρειες.Υποθέτω ότι η κάθε λέξη δηλωνει κάτι, απλά δεν γνωρίζω τις διαφορες, εκτός απο το "ψυχίατρος" φυσικά.
Το "ψυχαναλυτής" μοιάζει να αναφέρεται στη μεθοδο. Το "ψυχολογος" και το "ψυχοθεραπευτής¨δεν ξέρω τι διαφορά έχουν...

---

Να σας τα ξεκαθαρίσω λίγο, γιατί στη χώρα μας είναι αρκετά αυθαίρετα... Οι σπουδές που υπάρχουν στην Ελλάδα, είναι ψυχολόγος, και ψυχίατρος. Ο ψυχολόγος κάνει συμβουλευτική,για τις πιο ''απλές'' περιπτώσεις δηλαδή, και αν κάνει επιπλέον σπουδές στο εξωτερικό ή στην Ελλάδα ιδιωτικά, μπορεί να γίνει και ψυχοθεραπευτής. (Η ψυχανάλυση είναι μια μέθοδος ψυχοθεραπείας, όπως και η γνωστικοσυμπεριφορική).
Ο ψυχίατρος δίνει φάρμακα, και αν έχει ακολουθήσει και αντίστοιχη κατεύθυνση, είναι και ψυχοθεραπευτής.
Τα θέματα τώρα, είναι τα εξής: Στην Ελλάδα, δεν είναι αναγνωρισμένος από το κράτος ο όρος ''ψυχοθεραπευτής'', εγώ δηλαδή που είμαι ψυχολόγος, μπορώ να γράψω έξω από την πόρτα μου μόνο ''ψυχολόγος'', ακόμα κι αν έχω ειδικευτεί σε κάποια ψυχοθεραπευτική μέθοδο. Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί το εκμεταλλεύονται αυτό, και είναι ό,τι δηλώσουν.
Οπότε, γενικά προσέχουμε, αν πάμε σε ψυχολόγο και έχουμε σοβαρό θέμα, να βεβαιωθούμε ότι είναι και ψυχοθεραπευτής, και αν πάμε σε ψυχίατρο να είναι επίσης και ψυχοθεραπευτής, γιατί διαφορετικά θα μας γράψει μόνο φάρμακα, που δεν είναι και το καλύτερο. Εναλλακτικά μπορούμε να έχουμε τον ψυχίατρο που μας γράφει τα φάρμακα, και κάποιον ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή.

Gypsy, τώρα είδα ότι τα είπες ήδη τα περισσότερα από αυτά που έγραψα :-)
(Η ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία και η ψυχανάλυση είναι το ίδιο)

Διάβαζα κάτι σχετικό με τους προβληματισμούς του giorgos panou και θα ήθελα να τα μοιραστώ για να τα βάλω και εγώ σε μια σειρά μιας και εδώ και αρκετούς μήνες ταλαιπωρούμαι μεταξύ έντονου άγχους και θλίψης, την οποία θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω ως κατάθλιψη ή ως καταθλιπτικά επεισόδια. Υπάρχουν χαλαρά διαστήματα αλλά όλο και λιγοστεύουν και έχω αρχίσει να κουράζομαι απίστευτα.
Εδώ και κάποια χρόνια κάνω ψυχοθεραπεία. Σε φαρμακοθεραπεία δεν έχω μπει αλλά το έχω σκεφτεί αρκετές φορές αν και γενικότερα αποφεύγω τα φάρμακα τα τελευταία έντεκα χρόνια (κάνω ομοιοπαθητική).

Όταν άρχισαν να δυσκολεύουν τα πράγματα αναρωτιόμουν κατά πόσο μια ψυχοθεραπευτική παρέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε βιοχημική ισορροπία του εγκεφάλου. Η θεραπεύτρια μου δεν μου έδωσε κάποια απάντηση.
Διάβαζα λοιπόν ότι υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν ότι είναι δυνατόν μια ψυχοθεραπευτική παρέμβαση να λειτουργεί απευθείας στο εγκεφαλικό κύκλωμα, θεωρώντας ότι η βιοχημεία του εγκεφάλου τροποποιείται όπως τροποποιείται η παραγωγή κάποιων ορμονών ή νευροδιαβιβαστών (αναφέρονταν κυρίως σε θεραπείες που εστιάζουν στο συναίσθημα και στο σώμα όπως η gestalt).
Παλιότερα οι ψυχίατροι θεωρούσαν ασύνδετη την ψυχοθεραπεία με τη φαρμακοθεραπεία και έδειχναν εμπιστοσύνη στα φάρμακα και μόνο. Αργότερα κάποιοι επιστήμονες δέχθηκαν ότι η ψυχοθεραπεία ενισχύει τη φαρμακοθεραπεία από την άποψη ότι "παρατείνει και διευρύνει τα αποτελέσματα των φαρμάκων επιτρέποντας την προοδευτική μείωση της δοσολογίας" και η φαρμακευτική αγωγή προετοιμάζει τον θεραπευόμενο για μια πιο αποτελεσματική θεραπεία μέσα από τη μείωση του άγχους, των αντιστάσεων κ.λπ.

Οι υπέρμαχοι της ψυχοθεραπείας και μόνο, θεωρούν ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα φάση στην οποία δεν λειτουργεί ούτε συμπληρωματικά, ούτε βρίσκεται στο άλλο άκρο. Υποστηρίζουν ότι κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας λαμβάνουν χώρα βιοχημικές τροποποιήσεις. Μάλιστα λένε ότι το πλεονέκτημα είναι ότι οι οποιεσδήποτε αλλαγές γίνονται κατά τη θεραπεία είναι εξατομικευμένες με μια δόση σωστά προσαρμοσμένη στο οργανισμό του θεραπευόμενου. Η θεραπεία (εδώ παίζει ρόλο και η ικανότητα του θεραπευτή) ανάλογα με την κατάσταση μας μας οδηγεί (σκόπιμα ή διαισθητικά) να οδηγηθούμε σε μια νέα βιοχημική ισορροπία... Από την άλλη, λένε, ότι μια φαρμακευτική θεραπεία δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο ακριβής (στη δοσολογία) σε σχέση με τις διακυμάνσεις των επιπέδων ορμονών, που πολλές φορές είναι ανεπαίσθητες...

Απλά τα παραθέτω τα παραπάνω... δεν έχω συνειδητοποιήσει πως δουλεύει και ίσως να μην έχει σημασία... δεν ξέρω αν είναι έτσι τα πράγματα αν και το εύχομαι...

Εγώ πάντως στο σάιτ που είχα δεί έλεγε οτι η ψυχοθεραπεία βοηθάει 39% χωρίς φάρμακα.

Απο τα παραπανω παιδια , Χαρα και Γκας συμπαιρενω οτι τελικα τα φαρμακα ειναι το πιο συμαντικο μερος μιας θεραπειας , βεβαια δεν παει μονο του , αλλα με τις υπολοιπες τεχνικες πβγαινει το αποτελεσμα που θελουμε!

Βασικά θυμάσαι που λές στο ποστ για τα είδη κατάθλιψης αν είναι παθολογικά κτλ?
Βρήκα κάτι που μπορεί να σε βοηθήσει.

Quote:

---

Originally Posted by streidi

Gypsy, τώρα είδα ότι τα είπες ήδη τα περισσότερα από αυτά που έγραψα :-)
(Η ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία και η ψυχανάλυση είναι το ίδιο)

---

Κάποιο ψυχαναλυτές δεν δέχονται την ταύτιση αυτή, απλά διαχωρίζουν τους ψυχολογους αυτής της σχολής σε "ορθόδοξους" και "ανοιχτους". Θεωρουν την ψυχοδυναμική πολύ κοντά στην ψυχανάλυση, ίσως μια μετα-μοντερνα ψυχανάλυση...
Τα παραπάνω τα ξερω απο την ψυχολόγο μου, γιατί επιστημονική, έστω εγκυκλοπαιδική γνώση, δεν έχω...

Σημερα εκτιμησα ακομα πιο πολυ το φορουμ , εχετε οντος γνωση για τα θεματα αυτα ,και για καποιον σαν εμενα που τους ψυχολογους και τους ψυχιατρους τους ξεχωριζα μονο επειδη ο δευτερος μου εγραφε τρελοχαπα η τον φοβομουν μην μου δωσει Ι.5 στο στρατο.
Ο ψυχιατρος δεν εχει πιο πολλες γνωσεις? πιο πολλες σπουδες? ετσι νομιζω δλδη,
Μια μεγαλη διαφορα που εχω παρατηρησει αναμεσα στους δυο ειναι οτι ο ψυχιατρος ειναι πιο σκληρος, ειναι αυστηρος και δεν γελαει ευκολα , ενω ο ψυχολογος ειναι πολυ ευγενικος , εχει συμπεριφορα που σε κερδιζει , ειναι πιο ευχαριστως και με χαμογελο! δεν ξερω αν ακουγεται βλακεια αυτο που γραφω , αλλα δεν ειναι γεγονος ρε παιδια?
Παντως προσωπικα δεν εχω βρει ακομα το θαρρος και το χρονο να παω στην ψυχιατρομου εδω και ενα μηνα! φοβαμαι μην με παρει απο κατω με αυτα που θα μου πει ,και ειναι καλοκαιρακι ρε γαμοτο! δεν λεει να φοραω μακριμανικα με αυτο τον καιρο ¨(

Γιώργο, ο ψυχίατρος είναι εκεί για να μας βοηθά όχι για να μας ρίχνει. Αν σου συμβάινει αυτό, τότε κάποιο πρόβλημα υπάρχει. Ψάξτο. Μήπως σου λέει αλήθειες που εσύ δεν μπορείς να δεχτείς; Συμβαίνει αυτό. Πρέπει να συνεργαζόμαστε με τον ψυχίατρο και να τον βλέπουμε ως σύμμαχο και όχι ως αντίπαλο όπως όλους τους υπόλοιπους που μας κατατρέχουν.


Όσο γι' αυτό που με ρωτάς, όχι δεν είμαι ψυχολόγος, είμαι ασθενής και 'γω...αλλά κοντεύω να πάρω διδακτορικό με τόσα που έχω μάθει. :p Πιστεύω πως και η αυτο-ανάλυση μας κάνει καλό αν βέβαια είμαστε σε θέση να το κάνουμε και αυτό γιατί είναι αρκετά δύσκολο.


Επίσης για την διαφορά στην συμπεριφορά ψυχολόγου-ψυχιάτρου δεν το ξέρω αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να μας πουν και άλλα μέλη την γνώμη τους γιατί έχω την υποψία πως όντως συμβαίνει. Εγώ όταν πήγα πρώτη φορά στην ψυχίατρο μου μέσα στο μαύρο χάλι, με ρωτάει: τι σου συμβαίνει; της λέω έχω κατάθλιψη και μου απαντά...και γιατί κάνεις έτσι??? Και γω ρωτάω τώρα, είναι δυνατόν να μιλάει έτσι ενώ ξέρει πως αισθάνομαι?? (υποτίθεται)...

.................................

Καλησπέρα σας. Θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος που παθαίνει μια φορά χρόνια κατάθλιψη θεωρείται για πάντα δυνάμει καταθλιπτικός. Ισχύει ότι οι άνθρωποι αυτοί μπορούν να κάνουν κακό μόνο στον εαυτό τους ή μπορούν σε μια δύσκολη γι' αυτούς στιγμή να βλάψουν και άλλους; Είναι δυνατόν η κατάθλιψη να συνυπάρχει και με άλλες διαταραχές;

Einai dynaton nai. Ena apo ta symptomata tis katathlipsis einai kai oi ekrixeis orgis, gi' auto pano s' ena xespasma mporeis na ta kaneis lampogialo. Exoun simeiothei kai anthropoktonies apo katathliptikous. en dynamei katathilptikoi eimaste oloi. Exartatai kai apo tis synthikes tis zois..

Στο τελευταιο σου ερωτημα σιγουρα ναι.
Στα υπολοιπα να σου πω τη γνωμη μου
Καποιος που εχει περασει καταθλιψη ειναι πιο ευαλωτος στο να ξαναπερασει,και ναι πιστευω οτι μπορει ενας καταθλιπτικός να "βλαψει" τους αλλους οχι σωματικα,αλλα ψυχολογικά μεσα απ την συμπεριφορα του.Π.χ. να πονανε ανθρωποι που τον νοιαζονται και τον βλεπουν σ αυτην την κατασταση,ή να βγαζει επιθετικοτητα λογω της συγκεκριμενης καταστασης σε ανθρωπους που δεν φταινε.Σωματικά θα μπορουσε να βλαψει καποιον μεσω της αμελιας ή της απαθειας που προκαλει ή καταθλιψη.και σε ακραιες περιπτωσεις μεσω παραλογων ιδεων που συνυπαρχουν με αυτην.Π.χ. Να παρει μια μανα τα παιδια της αγκαλια κ να πηδηξει απ το μπαλκονι θεωρωντας οτι ετσι τα σωζει απ το "ματαιο τουτο κοσμο".

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Ρώτησα γιατί, όπως έχω γράψει σε κάποιο άλλο σημείο του forum, είχα σχέση με έναν άνθρωπο που έπασχε παλαιότερα από κατάθλιψη και έπαιρνε χάπια για να θεραπευτεί. Η συμπεριφορά του ήταν πολύ ήρεμη, ήταν εξαιρετικά χαμηλών τόνων. Επίσης δεν ήθελε να βγαίνει από το σπίτι και προτιμούσε να μένει μόνος του για να ηρεμεί. Όταν όμως υπήρξε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα έδειξε μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, φτάνοντας σε ακραίες καταστάσεις ψυχολογικής βίας πάνω μου. Δυστυχώς εγώ δεν είχα την δυνατότητα αντίδρασης και μπορώ να πω ότι αφέθηκα να υποστώ αυτή την βάναυση συμπεριφορά. Ομολογώ όμως ότι ο άνθρωπος αυτός δεν έχασε την ικανότητα να σκέφτεται και να ενεργεί με βάση το δικό του προσωπικό συμφέρον, αποσιωπώντας πράγματα ή παρουσιάζοντας στους δικούς του την αλήθεια που τον συνέφερε. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί καταθλιπτική συμπεριφορά ή κάποιου άλλου είδους διαταραχή; Ευχαριστώ.