Θυμος και αηδια για το αντρικο φυλο, απογοητευση για τις σχεσεις
Γεια σας, ειμαι νεα στο φορουμ σας, και θελω να μοιραστω μαζι σας την ιστορια μου, γιατι νομιζω οτι δε συμβαινει συχνα, η τουλαχιστον εμενα μου φαινεται too much, και θελω να νιωσω οτι καποιος με καταλαβαινει, γιατι δεν εχω καποιον να το συζητησω, και να μου πειτε τι να κανω για να μην ξανακανω τα ιδια λαθη.. Ειμαι 20 χρονων, σπουδαζω σε μεγαλη πολη μακρια απο το σπιτι μου και τους γονεις μου, δεν εχω κανεναν φιλο και καμια φιλη οπως ειπα και πριν, καθως για εναν παραξενο λογο δεν φαινοταν ποτε να ταιριαζω πουθενα.. με τους γονεις δεν μιλαω, μονο τα βασικα.. Στο πανεπιστημιο δεν παταω, οι συμφοιτητριες μου μου φαινονται πολυ νορμαλ και καλες για να κανουν παρεα με εμενα και με τρομαζουν.. Μονο μεσω ιντερνετ μιλαω και μιλαγα με κοσμο, ηταν το μονο μερος που μπορουσα να συνεννοουμαι, και καπως ετσι γνωρισα τον φιλο μου, 3 χρονια μεγαλυτερο μου, με το που περασα στη σχολη μου.. Ημασταν εναμιση χρονο μαζι, ηταν ο πρωτος μου, και πριν 7 μηνες χωρισαμε αφου ειδα απο το κομπιουτερ του οτι εκανε cyber sex με αλλες. Μπορει αυτο καποιοι να μην το θεωρουν απιστια, για μενα ηταν και ειναι, ρομαντικη πειτε με, μικρη πειτε με, απειρη πειτε με.. Και τωρα ερχονται τα καλυτερα. Ενα μηνα μετα το χωρισμο μας, και ενω ολον αυτον τον μηνα εκλαιγε, χτυπιοταν, οδυροταν, με παρακαλαγε με μηνυματα, τηλεφωνα, χτυπαγε τα κουδουνια, με επαιρνε απο πισω με το μηχανακι, πηγε και τα ξαναεφτιαξε με την πρωην του!!!!!!!!!!!!! Δηλαδη τη μια μερα με παρακαλαγε, την αλλη τα ξαναφταιξε με την πρωην!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ετσι, φανταζομαι οτι προφανως δεν την ειχε βγαλει ποτε απο το μυαλο του και ενω ημασταν μαζι, και αισθανομαι το πιο ηλιθιο πλασμα στη γη, γιατι υπηρχαν σημαδια τωρα που το σκεφτομαι εκ των υστερων, αλλα εθελοτυφλουσα... ΑΠο τοτε εχουν αριχσει να με πιανουν κατι που μαλλον ειναι κρισεις πανικου, ή αρχη κρισεων πανικου, δεν ξερω, γιατι δεν εχω λιποθυμησει ουτε εχω φτασει να κανω αναπνοες με τη σακουλα και δεν ξερω πως αλλιως τις αντιμετωπιζουνε, και το παθαινω οταν ειμαι μες στο λεωφορειο, μετρο, ακομα και στο δρομο καμια φορα και εχει πολυ κοσμο τριγυρω δε μπορω να παρω ανασα, με πιανει δυσπνοια και με κοβει κρυος ιδρωτας, εχω ταχυπαλμιες και φοβαμαι οτι θα παθω εμφραγμα και γυρναω οσο πιο γρηγορα γινεται σπιτι, που νιωθω ασφαλης.. Ειναι κρισεις πανικου αυτο; Το εχει αντιμετωπισει κανεις αυτο μονος του; Φανταζομαι οτι δεν ειναι και τοσο σοβαρο, δε με πιανει καθε φορα που βγαινω εξω, αλλα πραγματικα τωρα τελευταια εχω αρχισει να φοβαμαι να βγω.. Δεν ξερω αν εχει σχεση με τον χωρισμο μου ή με το οτι ολα πηγαινουν χαλια στη ζωη μου.. Γιατι η πρωτη μου σχεση ρε γμτ και να ειναι ο αλλος κολλημενος με την πρωην του;;
Αισθανομαι πως με κοριδευανε.. Πως το ξεπερνανε αυτο;; Ξεπερνιεται ποτε;; Αλλα οχι, απο τη μια δε θελω να το ξεπερασω, θελω να το θυμαμαι για να τους μισω για παντα, γιατι αυτο τους αξιζει!! Και να τα φτιαξουν ενα μηνα μετα που χωρισαμε; Τι μιζερα και αθλια υποκειμενα ειναι οι αντρες, που σκεφτονται μονο με το κατω κεφαλι, και απλα πρεπει καπου να το βαζουν για να ειναι ευτυχισμενοι; Υπαρχει ελπιδα να ξεσιχαθω τους αντρες;;; Να ξαναεμπιστευθω κανεναν; Δεν ειχα συγγενεις, δεν ειχα φιλους, και τωρα χανω και την ελπιδα μου να εχω συντροφο;
Το μονο που με κανει να χαιρομαι, και ας ακουστω κακια, ειναι οτι δε χρειαζεται καν να παρω εκδικηση! Τωρα αυτη περναει αυτα που περναγα εγω, και αυτος εξακολουθει να θελει αυτο που δεν εχει!! Οταν ημουν μαζι του, ηθελε την πρωην, τωρα που ειναι μαζι της, θελει την πρωην, δηλαδη εμενα!! Ειναι η δεν ειναι προβληματικος;;;; Αλλα εγω τι φταιω;;; Γιατι να το περασω αυτο; Σκεφτομαι πως ποτε κανεις δε θα ειναι μαζι μου και να με θελει.. Παντα θα θελει καποια αλλη.. Ετσι δεν ειναι;;
