Σεξουαλική κρίση στο γάμο

Είμαι μαζί με την γυναίκα μου πολλά χρόνια, κοντά 17. Από αυτά τα 8 παντρεμένοι. Χωρίς παιδιά, δυστυχώς. Είμαστε και οι δύο κοντά στα 37.

Πριν από πέντε χρόνια είχαμε περάσει μία κρίση με απιστίες εκατέρωθεν, την οποία φάνηκε να ξεπερνάμε. (Αυτό που συνέβη ήταν ότι εγώ είχα πάρει το θέμα του γάμου πολύ ελαφρα και ανώριμα. Όταν συνειδητοποίησα το ότι είχαμε φτάσει στο χωρισμό συνήλθα και το πάλεψα). Αρχίσαμε να πήγαίνουμε σε συνεδρίες με ψυχολόγο σύμβουλο γάμου. Η γυναίκα μου συνέχισε να πηγαίνει στην ψυχολόγο και μετά, έως σήμερα.

Ενώ όμως φαίνονταν σε συντροφικό επίπεδο να πηγάινουν όλα καλά, προσπαθούσαμε και για παιδί, σιγά σιγά η σεξουαλική μας ζωή πήρε την κατηφόρα, κάτι που η γυναίκα μου αρνιόταν να παραδεχτεί, αποδίδοντάς το σε εργασιακό και υπαρξιακό άγχος. Μετά από πολλές πιέσεις, πρόσφατα μου είπε ότι δε μπορεί πλέον να με δει ερωτικά. Λέει ότι δε θέλει να χωρίσουμε, δεν είναι απαραίτητο να φύγω από το σπίτι κλπ, κλπ (εναλλακτικά μου παρουσιάζει μία άλλη θέση: ότι το καλύτερο για εμένα είναι να χωρίσουμε και να ξαναφτιάξω τη ζωή μου, αφού εκείνη δε μπορεί να με δει ερωτικά).

Η δική μου η θέση είναι ότι δε θέλω να ζήσω έτσι και θέλω να χωρίσουμε. Όμως δεν είμαι σίγουρος αν ενεργώ σωστά, δε ξέρω αν αυτό που νιώθει μπορεί να αλλάξει και αν φεύγω χωρίς να παλέψω για κάτι που ίσως μπορώ να ξανακερδίσω. Την αγαπάω πολύ προφανώς. Με αγαπάει και αυτή πάρα πολύ, το βλέπω καθημερινά αυτό.

Επισκέφτηκα την ψυχολόγο (της γυναίκας μου πλέον) να της εκθέσω το πρόβλημα. Μου είπε ότι καλώς ή κακώς η γυναίκα μου είναι πολύ εξαρτημένη από εμένα και ότι αν ήταν να φύγει θα το είχε κάνει τόσα χρόνια. Απέδωσε τη συμπεριφορά της στα ψυχολογικά της προβλήματα (προβλήματα με την επιχείρησή της, προβλήματα ανασφάλειας) τα οποία βγάζει πάνω μου. Πιστεύει ότι αν μείνω σταθερός στη σχέση μου, χωρίς όμως να πιέζω την κατάσταση, αργά η γρήγορα η γυναίκα μου θα "επιστρέψει" και σεξουαλικά στη σχέση.

Υπάρχει κάποια σχετική εμπειρία; θα εκτιμούσα κάθε άποψη. Στη φάση που είμαι θέλω να το συζητάω όσο γίνεται. Ευχαριστώ.

καλο παντος 8α ηταν να μιλισετε μεταξυ σας για τα προβληματα που εχετε ο ενασ για τον αλλον ωστε να ξαναδωθει ενδιαφερον στην σχεση.και κανα ταξιδακι αν γινεται.καλος ο ψυχολογος αλλα και μεταξυ σας πρεπει να υπαρχει επικοινωνια.αυτα τα λιγα απο μενα.και καλως ηρ8ες στα μερη μαs.....

σιγουρα η σεξουαλικη ζωη επηρεαζεται απο τα εργασιακα και υπαρξιακα προβληματα αλλα εδω το θεμα ειναι αν εσυ εχεις μια σχεση που σε ικανοποιει ή οχι. επισης δυο ανθρωποι που εχουν ουσιαστικα μεγαλωσει μαζι οπως εσεις, φυσικα νιωθουν αγαπη και εξαρτηση, αλλα η καθημερινοτητα της σχεσης δεν ειναι μονο συναισθημα και λογια. τελος ειναι πολυ λογικο να δειχνουμε κατανοηση και σταθεροτητα στα ψυχολογικα προβληματα του συντροφου μας, αλλα για ποσο καιρο και τι υποχωρησεις θα χρειαστει να κανουμε, ειναι κατι που το αποφασιζουμε αναλογα με τις αναγκες και τις προτεραιοτητες μας.

με πιεση σιγουρα δεν βγαινει τιποτα. απο την αλλη, δεν ειναι σιγουρο οτι χωρις πιεση τα πραγματα θα πανε οπωσδηποτε καλυτερα \'καποια στιγμη\'.

οι αναγκες της συντροφου σου, οι ανασφαλειες και η εξαρτηση που εχει απο εσενα ειναι σεβαστες, αλλα οι δικες σου αναγκες ποιες ειναι και κατα ποσον ικανοποιουνται πραγματικα απο την καθημερινοτητα της σχεσης?

με αυτα το μονο που σου λεω ειναι να κατσεις να σκεφτεις τι πραγματικα θελεις και τι εχεις. μην σκεφτεσαι αν η συντροφος μπορει η δεν μπορει να αλλαξει, αλλα εστιασε σε αυτο που μπορεις και θελεις εσυ. αν σαν ζευγαρι επικοινωνειτε ανοιχτα και παρολα αυτα επιμενει οτι δεν μπορει πλεον να σε δει ερωτικα ενω για εσενα αυτο ειναι απαραιτητο, θεσε ορια και βαλε δικους σου στοχους.

και παντως μη βιαζεσαι...συζητησε το και σκεψου το και παρε την αποφαση που θελεις, οταν εσυ νομιζεις οτι εισαι ετοιμος.

Quote:

---

Originally posted by pennyva
σιγουρα η σεξουαλικη ζωη επηρεαζεται απο τα εργασιακα και υπαρξιακα προβληματα αλλα εδω το θεμα ειναι αν εσυ εχεις μια σχεση που σε ικανοποιει ή οχι.

οι αναγκες της συντροφου σου, οι ανασφαλειες και η εξαρτηση που εχει απο εσενα ειναι σεβαστες, αλλα οι δικες σου αναγκες ποιες ειναι και κατα ποσον ικανοποιουνται πραγματικα απο την καθημερινοτητα της σχεσης?

---

Ευχαριστώ για την απάντηση. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Αυτό που κρατάει ακόμα, είναι ότι στο παρελθόν τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Νιώθω σα να τα είχα όλα και να τα χάνω εδώ και τέσσερα χρόνια γιατί τότε δεν τα εκτιμούσα.

Μέσα μου ξέρω και το τί θέλω και ποιά είναι τα όρια μου. Απλά με τρελαίνει η ιδέα ότι κάτι τόσο δυνατό γίνεται καπνός. Θα μου πείς αφού δεν είχα άλλη μόνιμη σχέση, πως μπορώ να κρίνω τη δική μας σχέση; έβλεπα τους άλλους γύρω μου να ζούν χωρίς κατανόηση, χωρίς επικοινωνία, και εμένα μου φαινόντουσαν αστεία όλα αυτά, γιατί εμείς τα είχαμε. Εντάξει τότε ήμασταν δύο άλλοι άνθρωποι, αλλά πάλι...

Θρηνώ το παρελθόν θα μου πείς... Δε ξέρω.

καταλαβαινω απολυτα ποσο δυσκολο ειναι να ξεπερασει κανεις μια σχεση που υπηρξε δυνατη στο παρελθον.
και σιγουρα ισως νομιζεις οτι σε περιοριζει το οτι ειχες μια μονο μονιμη σχεση στη ζωη σου, αλλα σιγουρα ξερεις να κρινεις τι θελεις και τι σου ταιριαζει. ρεαλιστικα παντοτε, το τελειο σιγουρα δεν υπαρχει, αλλα το καλυτερο ειναι εφικτο και πρωτα απο ολα η καλυτερη σχεση με τον εαυτο μας.
4 χρονια με προβληματα ειναι πολλα, αν υπηρξε καποτε η γερη βαση ισως υπαρχει περιθωριο να ξεπεραστουν ισως ομως και οχι. και το \'οχι\' δεν χρειαζεται νομιζω να περασουν αλλα 17 χρονια για να το δουμε, ετσι δεν ειναι?
σε καθε περιπτωση αυτες ειναι απλα σκεψεις και αποψεις, εσυ ξερεις καλυτερα :-)

Quote:

---

Originally posted by pennyva

4 χρονια με προβληματα ειναι πολλα, αν υπηρξε καποτε η γερη βαση ισως υπαρχει περιθωριο να ξεπεραστουν ισως ομως και οχι. και το \'οχι\' δεν χρειαζεται νομιζω να περασουν αλλα 17 χρονια για να το δουμε, ετσι δεν ειναι?

---

Δε μιλάω για 17 χρόνια σίγουρα :)

Το πολύ 2 μήνες ακόμα. Μου αρκεί ένα \"ας προσπαθήσουμε\" από τη μεριά της.

Το περίεργο είναι ότι κατά καιρούς μου δείχνει ότι έχω ότι θέλει από έναν άντρα: με εκτιμάει, νιώθει περήφανη για μένα, της αρέσω (από \"τεχνική\" άποψη), μπορεί να μου μιλήσει για οτιδήποτε. Είανι το μόνο που μου δίνει κάποια ελπίδα.

Παίρνω το θάρρος να σας απαντήσω, ως γυναίκα που βίωσε παρόμοια κατάσταση στο γάμο.

Η σεξουαλική αποχή (παρενέργεια των αντικαταθλιπτικών? απόρροια της καθημερινότητας? δεν ξέρω) ξεκίνησε ως βαρεμάρα, πλήξη και αναβλητικότητα, πέρασε στο στάδιο της απέχθειας και εν τέλει στο στάδιο της αποστροφής προς το πρόσωπο του συζύγου, στάδιο που επέφερε και την οριστική διάλυση του γάμου μου.

Σκεφτείτε πολύ σοβαρά αν πράγματι υπάρχουν ελπίδες ερωτικής επανασύνδεσης με τη γυναίκα σας.
Ξέρετε, σε τέτοιες περιπτώσεις ο χρόνος δρα σωρευτικά και επιδεινώνει καταστάσεις.

Εύχομαι ό,τι καλύτερο.

ειναι θετικο οτι σε εκτιμαει, της αρεσεις και σε εμπιστευεται, αλλα αυτο δεν αναιρει τη σημασια της υγιους ερωτικης ζωης.

συμφωνω λοιπον απολυτα και με την elsa. θεσε ως προτεραιοτητα την ερωτικη επανασυνδεση και προσπαθειστε μαζι αμεσα αν συμφωνειτε και οι 2.

κοινως προσπα8ηστε οσο μπορειτε αλλα αμα δεν βγενει ακρη και εισαστε σιγουροι τοτε διστιχος.......
επισης μερικα ζευγαρια χωριζουν προσωρινα μεχρι να δουν πως ειναι μακρια ο ενας απο τον αλλον.πολλες φορες εκτιμουν αυτο που χανουν και μετα ειναι παλι αγαπημενοι.αλλες φορες νιω8ουν καλυτερα και το τελιωνουν μια ωρα νωριτερα

Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή και τις συμβουλές.

Ένα μικρό update:

Ένιωθα πολύ άσχημα και ζήτησα ραντεβού με την ψυχολόγο μας. (Σε μία εβδομάδα είχα περισότερα ραντεβού -2- από ότι σε δύο χρόνια!) Η γυνάικα μου είχε φύγει μόλις μισή ώρα πρίν! (ήξερα ότι κανονικά θα πήγαινε την επόμενη μέρα. Η ψυχολόγος μου είπε ότι η γυναίκα μου δήλωσε ξεκάθαρα ότι δε με βλέπει σεξουαλικά, και ότι θέλει να δοκιμάσει μόνη της στη ζωή. Με ρώτησε ποιά είναι η θέση μου μετά από αυτό.

Είπα ότι θέλω να αρχίσουμε κοινές συνεδρίες και αν η γυναίκα μου δεν αλλάξει στάση να χωρίσουμε σε ένα μήνα. Μου αποκάλυψε ότι και αυτή ζήτησε από τη γυναίκα μου να κάνουμε κοινές συνεδρίες.

Το συζήτησα με τη γυναίκα μου και συμφώνησε. Δε ξέρω τι να ελπίζω. Ίσως βρεθεί τι είναι αυτό που την κρατά σε απόσταση, και ίσως διορθώνεται... ίσως και όχι. Ένας μήνας είναι...

episis pera apo tis koines sinedries miliste kai monoi sas spiti.isos peite pio pola apo oti stin psixologo.

Explorer, η φυσική εξέλιξη ενός γάμου είναι η δημιουργία οικογένειας.
Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος για πιο λόγο δεν κάνατε παιδιά?

Quote:

---

Originally posted by Μιχάλης
Explorer, η φυσική εξέλιξη ενός γάμου είναι η δημιουργία οικογένειας.
Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος για πιο λόγο δεν κάνατε παιδιά?

---

Για τους ίδιους λόγους που πολλά ζευγάρια δυσκολέυονται να κάνουν (υπογονιμότητα κλπ). Το προσπαθούσαμε μέχρι πριν ενα χρόνο.Τα πρώτα χρόνια δε βιαζόμασταν έτσι και αλλιώς.

η φυσικη εξελιξη ειναι τα παιδια αλλα επειδη ειναι και το οικονομικο και πολυ αλλοι παραγοντεσ και ειναι δυσκολο να κανουμε παιδια για αυτο μην το εχουμε σαν κανονα για να μην καταληξουμε σαν καποιους ηλι8ιους που εχουν κανει 13 παιδια και εν εχουν καν δουλεια.ενταξει το ενα εγινε καταλα8ως το δευτερο καταλα8ως ε μετα απο εκει ξεκιναει η ηλιθιοτητα.

εγώ νομίζω πως τα πράγματα είναι απλά, και πρέπει να τα βλεπουμε έτσι.
είναι δυνατόν να περιμένεις κάποιον για να ζήσεις μαζί του;
είναι δυνατόν αν αυτός ο κάποιος έρθει να ζήσει μαζί σου, δλδ να επιστρέψει, εσύ να είσαι πάντα ο ίδιος;
όχι, δε θα είσαι πάντα ο ίδιος. πάρε τα πόδια σου, πάρε τον εαυτό σου στα χέρια σου, πάρε και ό,τι καλύτερο έχετε ζήσει με τη γυναίκα σου, και δες τη ζωή σου ως αυτόνομο, ελεύθερο άτομο. νομίζω πως θα είναι αυτό το καλύτερο και για τους δυο σας...
γνώμη μου ειναι, δεν είμαι ειδικός, έτσι το σκέφτομαι. σόρρυ για την κυνικότητα...
καλή τύχη και στους δυο σας!

Προβληματικέ, ο λόγος στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ο οικονομικός.
Η πατρότητα και η μητρότητα ακόμη περισσότερο, είναι βασικά ανθρώπινα ένστικτα.
ʼλλωστε δεν μίλησα για 13 παιδιά!

Exporer,επειδή θεωρώ την τεκνοποίηση πολύ καθοριστικό παράγοντα της εξέλιξης ενός γάμου, θα ήθελες να μας πεις κάτι περισσότερο όσον αφορά την υπογονιμότητα?
Έχετε κάνει ιατρικές εξετάσεις?
Οφείλεται σε σένα, στη σύντροφό σου ή μήπως και στους δύο?
Έχετε κάνει κάποια θεραπεία?
Ο γιατρός σας είπε αν η υπογονιμότητα είναι αντιστρέψιμη?

Quote:

---

Originally posted by τι-ποτέ
...
γνώμη μου ειναι, δεν είμαι ειδικός, έτσι το σκέφτομαι. σόρρυ για την κυνικότητα...
καλή τύχη και στους δυο σας!

---

Τη γνώμη σου λες, δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγνώμμη. Σε ευχαριστώ για την συμμετοχή σου.

Quote:

---

Originally posted by Μιχάλης
Exporer,επειδή θεωρώ την τεκνοποίηση πολύ καθοριστικό παράγοντα της εξέλιξης ενός γάμου, θα ήθελες να μας πεις κάτι περισσότερο όσον αφορά την υπογονιμότητα?

---

Κατά πάσα πιθανότητα το πρόβλημα δεν οφείλεται σε εμένα. Όσον αφορά τα άλλα τίποτα δεν είναι σίγουρο. Και δυστυχώς δε κάναμε ποτέ ολοκληρωμένες εξετάσεις. Πιστεύω ότι μέσα της φοβόταν για το αποτέλεσμα. Πέρσι είχε και ένα πρόβλημα υγείας, η όλη υπόθεση έμεινε πίσω και φέτος άρχισαν τα προβλήματα εκ νέου.

Ξέρω ότι αυτό παίζει κάποιο ρόλο, αλλά δε μπορώ να κάνω κάτι. Κάθε υποστήριξη την είχε από εμένα σε αυτό το θέμα.

ακομα και να μην μπορει να κανει παιδι δεν σημενει οτι μια σχεση δεν μπορει να ειναι ωραια.και στο φιναλε απειρα παιδια υπαρχουν στα ορφανοτροφεια που περιμενουν μια ζεστη αγκαλια.καλυτερο απο το να φερεις ενα παιδι στον κολοκοσμο αυτο.

Explorer, βλέπω με συμπάθεια το θέμα που σε απασχολεί, και μη με παρεξηγησεις για ότι θα σου πω.
Ας συνοψίσουμε, όμως, λίγο τα πράγματα:

1) Απιστίες εκατέρωθεν ! (άραγε κατ΄εξακολούθηση?)

2) Ερωτική αποχή ! (χαρακτηριστικό σημάδι μιας κουρασμένης σχέσης)

3) Υπογονιμότητα με ανεξακρίβωτα αίτια! (όταν για μία γυναίκα 37 της τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα)

4) Δήλωση της γυναίκας σου ότι δεν σε βλέπει πλέον ερωτικά!

Ήδη η σχέση σας explorer είναι σημαντικά επιβαρυμένη και ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλοι παράγοντες οι οποίοι δεν έχουν αναφερθεί. (προβλήματα υγείας, οικονομικά προβλήματα, προστριβές με τα πεθερικά κτλ.)

Προφανώς η σχέση σας έχει περάσει σε ένα άλλο επίπεδο συντροφικότητας. Εγώ θα το έλεγα εξάρτησης και συνήθειας.
Δεν νομίζω ότι η σχέση σας μπορεί να αντέξει στο χρόνο. Μόλις κάποιος από τους δύο βρει κάτι άλλο, νομίζω ότι θα φύγει.

Κάτι ακόμα.
Οι άντρες μπορεί να δηλώνουν πολλές φορές ότι \"φεύγουν\",πολύ γρήγορα όμως ξαναγυρίζουν.
Οι γυναίκες όμως είναι σκληρές! Όταν αποφασίσουν να φύγουν από μία σχέση, το κάνουν χωρίς πισωγυρίσματα.

Quote:

---

Originally posted by Μιχάλης
Κάτι ακόμα.
Οι άντρες μπορεί να δηλώνουν πολλές φορές ότι \"φεύγουν\",πολύ γρήγορα όμως ξαναγυρίζουν.
Οι γυναίκες όμως είναι σκληρές! Όταν αποφασίσουν να φύγουν από μία σχέση, το κάνουν χωρίς πισωγυρίσματα.

---

poso dikio exeis.

Μιχάλη, ωφείλω να ομολογήσω πως τις ίδιες σκέψεις έκανα κι εγώ...

Η μόνη αντίρρηση την οποία έχω είναι για την εξαγωγή κάποιου συμπεράσματος...

Κάθε σχέση δεν παύει να είναι μοναδική. Σίγουρα η συγκεκριμένη ακολουθεί \"το δύσκολο δρόμο\", αλλά ποτέ κανείς δεν μπορεί να ξέρει...

Υπάρχουν σχέσεις \"ανέφελες\" που δεν μπόρεσαν να σταθούν κι άλλες που πέρασαν από ένα σωρό προβλήματα και τελικά άντεξαν...

Οι δυο τους είναι οι μόνοι που θα αποφασίσουν εν τέλει αν το συγκεκριμένο κεφάλαιο της ζωής τους έχει κλείσει ή θα υπάρξει συνέχεια...

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να ευχηθούμε να έχει την καλύτερη δυνατή εξέλιξη και για τους δύο.

Quote:

---

Originally posted by explorer2004
Λέει ότι δε θέλει να χωρίσουμε, δεν είναι απαραίτητο να φύγω από το σπίτι κλπ, κλπ (εναλλακτικά μου παρουσιάζει μία άλλη θέση: ότι το καλύτερο για εμένα είναι να χωρίσουμε και να ξαναφτιάξω τη ζωή μου, αφού εκείνη δε μπορεί να με δει ερωτικά).

---

Aggelika, με τα παραπάνω, όπως τα ερμηνεύω εγώ, είναι σαν να του λέει ότι: θέλω να σε διώξω αλλά σε λυπάμαι! (Συγνώμη explorer)
Φύγε εσύ, για να με διευκολύνεις!

Μπορεί όμως Aggelika να έχεις και δίκιο. Ο χρόνος θα δείξει!

Απλά σκεφτόμουν πως όλα όσα κατονομάστηκαν σαν \"πληγές \" στη σχέση, είναι ταυτόχρονα και \"πληγές\" στην ψυχική υγεία και των δύο συμμετεχόντων.

Αν για παράδειγμα θεωρήσουμε πιθανό η συγκεκριμένη γυναίκα να πάσχει από κατάθλιψη, τα λόγια της αποκτούν τελείως διαφορετικό νόημα.

η Aggelika εχει δικιο για την πιθανοτητα καταθλιψης και το νοημα που αποκτουν τα λογια της σε αυτη την περιπτωση...αλλα επειδη δεν εχουμε προσωπικη αποψη υπαρχουν χιλιες δυο πιθανες ερμηνειες.
το θεμα του παιδιου που εθιξε ο Μιχαλης ειναι επισης τεραστιο και διαφορετικο για καθε ζευγαρι.
ομως δεν ειναι ο παραγοντας που καθοριζει την \'ολοκληρωση\' ενος ατομου, η το ποσο \'υγιής\' και \'επιτυχημενη\' ειναι μια σχεση. σημασια εχει πως αισθανονται και τι σκεφτονται επ\'αυτου οι αμεσα ενδιαφερομενοι.

Quote:

---

Originally posted by Μιχάλης
Aggelika, με τα παραπάνω, όπως τα ερμηνεύω εγώ, είναι σαν να του λέει ότι: θέλω να σε διώξω αλλά σε λυπάμαι! (Συγνώμη explorer)

---

Μη ζητάς συγνώμμη!!! Τι σας πιάνει και μου ζητάτε συγνώμμη επειδή μπορεί να μη μου αρέσει η γνώμη σας; Ειλικρίνια χρειάζεται!

Σίγουρα υπάρχουν 1002 ερμηνείες για την κατάστασή μας. Εγώ πιστεύω, ότι ανάμεσά μας έχουν μπεί πολλά πράγματα και το \"σεξουαλικό\" είναι πρόφαση.

Θέλω να δω αν τα πράγματα για τα οποία ευθυνόμαστε εμείς μπορούν να διορθωθούν, και που θα οδηγήσει αυτό. Είναι πολύ δύσκολο, το ξέρω, αυτές τις μέρες συνειδητοποίησα το πόσο δύσκολο είναι να επικοινωνήσουμε...

Μιχάλη, είναι λογικό το συμπέρασμά σου, αλλά εγώ βγάζω το συμπέρασμα ότι μου λέει: \"δεν είμαι σίγουρη για την απόφασή μου, θέλω την αποδοχή σου γι αυτή, για να μην έχω εγώ όλη την ευθύνη\". -Και μη μου ζητήσεις συγνώμη ότι και αν θες να πεις :)

Τέλος πάντων σήμερα το απόγευμα έχουμε συνεδρία, να δώ πως θα πάμε και το κυριότερο πως θα πάω και εγώ, γιατί δεν είμαι άμοιρος ευθυνών. Αν ήμουν αυτός που έπρεπε δε θα φτάναμε εδώ... (Όμως, αν δε φτάναμε εδώ, θα καταλάβαινα ποιός έπρεπε να είμαι;)

ελπιζω να πανε ολα καλα σημερα και να βρε8ει καποια ακρη

Quote:

---

Originally posted by provlimatikos
ελπιζω να πανε ολα καλα σημερα και να βρε8ει καποια ακρη

---

Ευχαριστώ

Καταρχήν ευχαριστώ όλους τους φίλους που μου απαντάνε σε αυτό το θέμα.

Χτες είχαμε την 1η συνεδρία. Φάνηκε ένα σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας σε επίπεδο που δεν είχα σκεφτεί ποτέ (δουλεύω μέσα στο μυαλό μου από χτες, όλες τις δυσκολίες που συνατήσαμε), και όσα συζητήσαμε με έπεισαν ότι το πρόβλημα δεν είναι σεξουαλικό αλλά πρόβλημα επικοινωνίας μέσα στη σχέση.

Μετά η γυνάικα μου επέμεινε ότι θέλει να δει πως είναι η ζωή της χωρίς εμένα αλλά με έναν φλού τρόπο χωρίς να προσδιορίζει τι ακριβώς θέλει, πόσο χωρίς εμένα θα είναι, πόσο με εμένα, πολύ μπερδεμένα.

Κατάλαβα ότι όσο εμένει σε αυτή τη θέση η γυναίκα μου, δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε να λύσουμε τα μεταξύ μας προβλήματα και πρότεινα χωρισμό. Η ψυχολόγος τη ρώτησε πως φαντάζεται τη ζωή αυτή χωρίς εμένα, και η γυναίκα μου δε μπορούσε να απαντήσει, ούτε τι θέλει, ούτε αν το θέλει.

Μας ζήτησε να παραμείνουμε απομακρυσμένοι στο σπίτι για μία εβδομάδα χωρίς να έχουμε κοινή ζωή στο παραμικρό, να τρώμε χώρια κλπ κλπ. Η γυναίκα μου άρχισε να διαμαρτυρεται ότι είναι υπερβολικά όλα αυτά, σα να το έβλεπε ένα παιχνίδι, αλλά τελικά το αποδέχτηκε.

Afterthoughts: Με απογοητεύει η ανωριμότητα της γυναίκας μου στο όλο θέμα. Και η φυγή προς τοα έσω. Αντί να μου μιλήσει για τα προβλήματα μας τόσα χρόνια, τα κράταγε μέσα της, με αντίκτυπο στη σχέση....

Πιστεύω ότι η κατάσταση θα μπορούσε να διορθωθεί, μόνο όμως με απο κοινού συνεργασία και ειλικρίνια. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Δε ξέρω πόσο μπορώ να περιμένω. Σκέφτομαι να προχωρήσω σε χωρισμό, αν δεν την αγάπαγα, θα το είχα κάνει ήδη.

Δε θέλω να πάρω βιαστικές αποφάσεις, θα αξιοποιήσω αυτη την εβδομάδα να σκεφτώ καλύτερα....

Quote:

---

Originally posted by explorer2004
Μετά η γυνάικα μου επέμεινε ότι θέλει να δει πως είναι η ζωή της χωρίς εμένα αλλά με έναν φλού τρόπο χωρίς να προσδιορίζει τι ακριβώς θέλει, πόσο χωρίς εμένα θα είναι, πόσο με εμένα, πολύ μπερδεμένα.

---

Explorer, συνήθως μία προβληματική διαλύεται όταν ένας από τους δύο έχει βρεί κάτι άλλο.
Δύσκολα κάποιος αφήνει τα σίγουρα για να δοκιμάσει στο άγνωστο.
Με εντυπωσιάζει η εμμονή της γυναίκας σου να θέλει να χωρίσεται. Σκέφτηκες το ενδεχόμενο, να έχει κάποια άλλη σχέση, και να μη το έχει εκμηστηρευτεί ούτε στη ψυχολόγο?

[/quote]

Explorer, συνήθως μία προβληματική διαλύεται όταν ένας από τους δύο έχει βρεί κάτι άλλο.
Δύσκολα κάποιος αφήνει τα σίγουρα για να δοκιμάσει στο άγνωστο.
Με εντυπωσιάζει η εμμονή της γυναίκας σου να θέλει να χωρίσεται. Σκέφτηκες το ενδεχόμενο, να έχει κάποια άλλη σχέση, και να μη το έχει εκμηστηρευτεί ούτε στη ψυχολόγο? [/quote]

Δε το εξήγησα καλά, είναι εμμονή να σχεδον-χωρίσουμε. Δεν υπάρχει άλλη σχέση, είμαι 100% σίγουρος για αυτό.

Τώρα νομίζω ότι αρχίζουν να μπαίνουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση...

Από την αρχή μου φαινόταν κάπως περίεργη η εστίαση του προβλήματος στο \"σεξουαλικό τομέα\". Δεν τον μειώνω, απλά στις γυναίκες πάει κάπως πιο περίεργα το πράγμα...

Η ιδέα της ψυχολόγου νομίζω ότι ήταν αρκετά καλή. Η γυναίκα σου θα πρέπει να αρχίσει να τοποθετεί σε αντικειμενικές συνθήκες αυτό το \"χωρίς εσένα\" κι όχι σε ημίμετρα...

Συνέχεια σκέφτομαι, πως από το όλο θέμα εσύ είδες μόνο την κορυφή του παγόβουνου... Η σύζυγός σου ενδεχομένως όλο αυτό το διάστημα που είχε τις συνεδρίες, να θεωρούσε ότι \"προσπαθούσε να σώσει τη σχέση σας\". Τα συναισθήματά της σίγουρα είναι αποτέλεσμα πολύ περισσοτέρων στοιχείων από αυτά τα οποία γνωρίζεις...

Το θέμα είναι μέχρι πού έχει φτάσει... Δε θα με παρεξένευε ακόμα και να βγάλει επιθετικότητα προς εσένα, να σου ρίξει την ευθύνη της κατάστασης και να εκφράσει τη σιγουριά πώς \"εγώ ό,τι είχα να κάνω το έκανα\".

(Απλά έχω κάνει παρόμοια πράγματα στο παρελθόν κι αντιλαμβάνομαι πόσο ανάποδες στροφές μπορεί να πάρει το γυναικείο μυαλό...)

Η Aggelika έχει δίκιο, έβλεπα μόνο την κορυφή του παγόβουνου...

Σκέφτομαι τα όσα ειπώθηκαν στη συνεδρία, και αρχίζω να εστιάζω στην εξής κατάσταση:

α) Η γυναίκα μου είναι ανεξάρτητη -και καλά κάνει :)
β) εγώ είμαι άντρας και κυριαρχικός. Δεν την περιόριζα ποτέ στις κινήσεις της, νομίζωντας ότι έτσι σέβομαι την ανεξαρτησία της, στην πραγματικότητα όμως την καταπίεζα στην επικοινωνία:

Όποτε μου έλεγα τα προβλήματά της, εγώ αντί να της δίνω αυτό που θέλει, να την ακούω δηλαδή και να είμαι κοντά της, της πρότεινα λύσεις, χωρίς να μου τις ζητάει. Αυτό την καταπίεζε, με αποτέλεσμα να αρνείται την περαιτέρω ουσιαστική επικοινωνία μαζί μου. Εγώ εκλάμβανα την άρνηση αυτή σαν επιθετική κίνηση εναντίον μου, με αποτέλεσμα να ανατροφοδοτείται η έλειψη επικοινωνίας.

Νομίζω ότι αυτό είναι η αρχη του προβλήματος.... Θέλω να πω στη γυναίκα μου ότι θα αλλάξω (όχι γενικά και αόριστα) αλλά συγκεκριμένα, ότι θα την ακούω περισότερο, και θα της δίνω συμβουλές και λύσεις μόνο αν τις ζητάει... Ρώτησα την ψυχολόγο από το τηλέφωνο, μου ζήτησε να μην μιλήσω ακόμα, μέχρι την επόμενη συνεδρία γιατί η γυναίκα μου δεν είναι έτοιμη να τα ακούσει αυτό.

Νιώθω ότι μας τελειώνει ο χρόνος, σε ένα παιχνίδι που θα μπορούσαμε να κερδίσουμε από κοινού έυκολα αν είχαμε συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα εγκαίρως...

to sexoualiko einai simatiko kefalaio sti zwi enos zeugariou kata tin tapeini mou gnwmi.esy de mas eipes, tin vlepeis ti ginaika sou erwtika?isoun erwteumenos mazi tis?ki ekeini erwteumeni mazi sou?polloi anthrwpoi mporoun na kratane mia sxesi xwris na iparxei erwtas alla pou yparxoyn alla pragmata pou thelane apo mia sxesi xwris na dinoun emfasi sto sexoualiko.alla ama tou dineis emfasi kai den to exeis... tote skoura ta pramata mou fainetai.

Quote:

---

Originally posted by carrie
to sexoualiko einai simatiko kefalaio sti zwi enos zeugariou

---

Ευχαριστώ για την απάντησή σου. Όπως έγραψα στο προηγούμενο μήνυμά μου, εκτιμώ πλέον ότι το πρόβλημα είναι αλλού. Δες και αυτό που γράφει η Αγγελική πιό πάνω.

Όσο για το αν την θέλω σεξουαλικά μετά από 17 χρόνια; ναι, αλλά με διαφορετικό τρόπο από όταν γνωριστήκαμε.

Quote:

---

Originally posted by explorer2004
Η Aggelika έχει δίκιο, έβλεπα μόνο την κορυφή του παγόβουνου...

Σκέφτομαι τα όσα ειπώθηκαν στη συνεδρία, και αρχίζω να εστιάζω στην εξής κατάσταση:

α) Η γυναίκα μου είναι ανεξάρτητη -και καλά κάνει :)
β) εγώ είμαι άντρας και κυριαρχικός. Δεν την περιόριζα ποτέ στις κινήσεις της, νομίζωντας ότι έτσι σέβομαι την ανεξαρτησία της, στην πραγματικότητα όμως την καταπίεζα στην επικοινωνία:

Όποτε μου έλεγα τα προβλήματά της, εγώ αντί να της δίνω αυτό που θέλει, να την ακούω δηλαδή και να είμαι κοντά της, της πρότεινα λύσεις, χωρίς να μου τις ζητάει. Αυτό την καταπίεζε, με αποτέλεσμα να αρνείται την περαιτέρω ουσιαστική επικοινωνία μαζί μου. Εγώ εκλάμβανα την άρνηση αυτή σαν επιθετική κίνηση εναντίον μου, με αποτέλεσμα να ανατροφοδοτείται η έλειψη επικοινωνίας.

Νομίζω ότι αυτό είναι η αρχη του προβλήματος.... Θέλω να πω στη γυναίκα μου ότι θα αλλάξω (όχι γενικά και αόριστα) αλλά συγκεκριμένα, ότι θα την ακούω περισότερο, και θα της δίνω συμβουλές και λύσεις μόνο αν τις ζητάει... Ρώτησα την ψυχολόγο από το τηλέφωνο, μου ζήτησε να μην μιλήσω ακόμα, μέχρι την επόμενη συνεδρία γιατί η γυναίκα μου δεν είναι έτοιμη να τα ακούσει αυτό.

Νιώθω ότι μας τελειώνει ο χρόνος, σε ένα παιχνίδι που θα μπορούσαμε να κερδίσουμε από κοινού έυκολα αν είχαμε συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα εγκαίρως...

---

κοινως ποτε δεν φταει μονο ο ενας.

Το μόνο που θα ήθελα είναι ...
όσο δύσκολο κι αν είναι το σήμερα να μην αμφισβητείς ότι θα έρθει ένα καλύτερο αύριο...

Είσαι νέος άνθρωπος κι έχεις ακόμα δικαίωμα και να ονειρεύεσαι και να ζητάς πράγματα από τη ζωή...

Μη το βάζεις κάτω και ... να προσέχεις το εαυτό σου!

Έχω καιρό να γράψω, και έχουν συμβεί (;) κάνα -δυό πράγματα...

Η γυναίκα μου εξακολουθεί να δείχνει αποφασιστικότητα (στα λόγια μόνο -όπως μου το επισήμανε η ψυχολόγος) στο ότι θέλει να χωρίσουμε. Στις πράξεις επιμένει να προσπαθεί να ασχοληθεί μαζί μου, να με αγκαλιάσει (φιλικά), να με φροντίσει κλπ κλπ. Μπορεί να είναι ενοχές, μπορεί να είναι φόβος, δε ξέρω.

Πολλές φορές μου λέει ότι ίσως κάνει λάθος και αυτό την φορτώνει με ευθύνη. Της μιλάω για το διαζύγιο, να συναντήσουμε ένα δικηγόρο να μάθουμε τα σχετικά, και μου απαντάει \"καλά τι βιασύνη είναι αυτή, έτοιμη την έχεις την «άλλη»;\"

Όταν στις συνεδρίες η ψυχολόγος της επισημαίνει τις αντιφάσεις της (θες να χωρίσεις, αλλά μου λες ότι σου στέκεται, ότι τον έχεις ανάγκη να είναι δίπλα σου στα δύσκολα) βουρκώνει.

Είχα αποφασίσει πριν μερικές μέρες να προχωρήσω εγώ τα πράγματα και να επισπέυσω το χωρισμό... Τώρα δε ξέρω, έκανα πίσω, μετά από όσα είδα στη χετσινή συνεδρία (χωρίς να της πως τίποτα) κρίνω πως είναι καλύτερα να περιμένω λίγο ακόμα.