Βαρέθηκα (επίσης...)

Βαρέθηκα να ζω σε μια φριχτή πόλη, χωρίς φίλους και χωρίς κανέναν να νοιάζεται για μένα… βαρέθηκα να μένω σε νοικιασμένα τρισάθλια οικοδομήματα που μόνο κατ' ευφημησμόν χαρακτηρίζονται σπίτια. Να μη μπορώ να ζήσω στην πόλη που έχω το πατρικό μου, γιατί περπατάω στο δρόμο και με βρίζουν. Βαρέθηκα να μην έχω την οικονομική άνεση να αγοράσω ένα σπίτι όπου θα ήθελα ή να πάρω και να συντηρήσω ένα αυτοκίνητο. Βαρέθηκα να μη μπορώ να φέρω ένα παιδί σ' αυτόν τον κόσμο. Βαρέθηκα να αντιμετωπίζω την καφρίλα γύρω μου. Βαρέθηκα να ψάχνω κάθε τόσο για δουλειά. Να είμαι κάθε οχτώ μήνες στο ταμείο ανεργίας. Να δουλεύω σε κακοπληρωμένες δουλειές με ελάχιστα λεφτά που ποτέ δε μου φτάνουν για να ζήσω και ούτε μπορώ να βάλω μια δεκάρα στην άκρη. Ν' αλλάζω κάθε τόσο δουλειά, δουλεύοντας κάτω από άθλια αφεντικά, που συνήθως δεν έχουνε ούτε τα μισά μου προσόντα, που ποτέ δεν εκτιμάνε τον κόπο μου και που εκμεταλεύονται τη δική μου δουλειά για να πλουτίζουν οι ίδιοι. Να γράφω υπέροχα τραγούδια που δεν ακούγονται πουθενά. Είμαι όλη μέρα κλεισμένη μέσα σ' ένα σπίτι και η ζέστη με τρελαίνει… βαρέθηκα να έχω την ανασφάλεια και την αγωνία για το αύριο… βαρέθηκα να μετράω κάθε στιγμή το κάθε μου ευρώ προκειμένου να αγοράσω κάτι.. να ζω μέσα σε άθλια και βρώμικα τρόλευ και λεοφωρεία… βαρέθηκα τους ηλίθιους άντρες που δεν ξέρουν τι τους γίνεται…όλα τα βαρέθηκα και τη ζωή μου την ίδια… δε θέλω να συνεχίσω να ζω… η στεναχώρια πλακώνει το στήθος μου, μαζί με τους πόνους της περιόδου… κάθε περίοδος μια χαμένη ευκαιρία να κάνω ένα παιδί…. κι άλλη μία… κι άλλη μία… βαρέθηκα κάθε μέρα που περνά να στενεύουν όλο και περισσότερο τα περιθώρια για μένα. Βαρέθηκα να βλέπω διάφορες μετριότητες να τα πηγαίνουν καλύτερα στη ζωή τους από εμένα… βαρέθηκα να μου φεύγουν ένα σωρό χρήματα κάθε μέρα σε νοίκια και λογαριασμούς… να μη μπορώ να πάω ένα ταξίδι…. Να ζω ανάμεσα σε βιβλία που με πνίγουν… Η ζωή έχει γίνει αφόρητη….. Βαρέθηκα να ζω με την ελεημοσύνη της μάνας μου.. με φίλους που μόνο φίλοι δεν είναι κατά βάθος… βαρέθηκα να ζω σ' έναν κοινωνικό περίγυρο που με θεωρεί εξ' όλης και προόλης μόνο και μόνο επειδή ασχολούμαι με τη μουσική και το τραγούδι… βαρέθηκα να ζω ξέροντας ότι δε θα διοριστώ ποτέ ενώ έχω πτυχίο πανεπιστημίου.. να μη μπορώ να κάνω ένα μεταπτυχιακό…. βαρέθηκα να ζω σε μια χώρα που απαξιώνει όλες μου τις δυνατότητες ενώ ταυτόχρονα προωθεί διάφορα σούργελα… βαρέθηκα να ζω ανάμεσα σε ανθρώπους που με θεωρούν ηλίθια και να δουλεύω κάτω από αφεντικά που επίσης με θεωρούν ηλίθια ενώ είμαι ένας πανέξυπνος άνθρωπος…. Βαρέθηκα να μου φεύγουν όλα μου τα λεφτά στα νοίκια και στους λογαριασμούς και να μη περισεύει τίποτα για τίποτε άλλο… ούτε για ένα ταξίδι… βαρέθηκα τη μοναξιά μου…βαρέθηκα να βλέπω διάφορες μετριότητες να τα καταφέρνουν καλύτερα από 'μένα και να αποκαθίστανται επαγγελματικά, χρησιμοποιώντας τα ρουσφέτια και τα βίσματα… βαρέθηκα να ζω σε μια χώρα όπου δε λειτουργεί τίποτα, δεν υπάρχει καμιά αξιοκρατία και καμιά οργάνωση και όλα είναι ένα τριτοκοσμικό μπάχαλο… βαρέθηκα να πηγαίνω σε δημόσιες υπηρεσίες που χρειάζονται τρία χρόνια για να κάνεις μια δουλειά… και που οι υπάλληλοι της συμπεριφέρονται σαν δικτατορίσκοι και σ' εξυπηρετούν μόνο άμα γουστάρουν…. Βαρέθηκα να ζω με ψυχοσωματικούς πόνους στο κεφάλι στο λαιμό και στην πλάτη τα βαρέθηκα όλα…

IRENEMARINA δεν εισαι η μονη......Κ εγω βαρεθηκα να μην μπορω να κανω πραγματα που εκανα παλια... ταξιδια, εξοδους χωρις ανγχος αν θα φτασουν τα χρηματα που εχω...ν αγοραζω πραγματα για τους ανθρωπους που αγαπω...να πεφτω πανω σε καφρους κλπ κλπ κλπ...Δεν ξερω τι ηλικια εχεις...αλλα αν εισαι μικρη εχεις περιθωρια για παιδι οποτε αρπαξου απ αυτο...κ οσο για τα εξ'ολης κ προολης ...ΧΕΣΤΗΚΕΣ!!!! Κανε αυτο που αγαπας..γιατι οταν κανουμε αυτο που αγαπαμε παιρνουμε δυναμη.... ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΒΑΡΕΘΗΚΕ οπως θα καταλαβες...Δυστυχως ειναι η χειροτερη περιοδος που εχουμε ζησει ποτε....

Σιγά μη κάνω και παιδί... να είναι κι αυτό άνεργο μεθαύριο με πτυχίο πανεπιστημίου κι ένα κάρο άλλα προσόντα...

Στις αρχες της δεκαετιας του '90... αυτα ελεγα κ εγω(περιπου) Γιατι να κανω παιδι -ελεγα- για να ερθουν οι Αμερικανοι να μου το σκοτωσουν?Ηταν η εποχη που εγινε ο πολεμος στην Σερβια... μετα περασαν τα χρονια ... εννοειτε το μετανιωσα αλλα δεν υπηρχε κ συντροφος για να κανω προσπαθεια...κ μετα πατησα τα 40... απαγορευτικη ηλικια για μενα...μεγαλωσα με μια μανα μεγαλη κ δεν θα ηθελα με τιποτε το παιδι μου να τραβηξει τοι τραβαω εγω....... Οποτε μην σκεφτεσαι αν το παιδι σου θα μεινει αυριο ανεργο με πτυχιο...δεν χρειαζεται καποιος να εχει πτυχιο για να ζησει καλα κ με αξιοπρεπεια....

Γεια σου Ειρήνη Μαρία. Δεν έχεις και πολλά κέφια ε?... εντάξει με όλα αυτά τα οποία μας πάνε πίσω, αυτά που θα μπορούσαν να μας πάνε μπροστά τα γνωρίζουμε?

Τι αλήθεια μπορεί να μας πάει μπροστά;;;; (α προπό δεν είναι Ειρήνη Μαρία αλλά Ειρήνη marina στα λατινικά που σημαίνει θαλασσινή... Ειρήνη η θαλασσινή δηλαδή....

Α ναι!! σόρυ...έχω να εξασκήσω τα λατινικά μου από το λύκειο!
Η αλήθεια που μπορεί να μας πάει μπροστά είναι η αλήθεια για τον εαυτό μας. Για τα ταλέντα μας, για τις κλίσεις μας, για τα όνειρά μας, γι'αυτά που είμαστε περήφανοι αλλά και γι'αυτά που μας κάνουν να ντρεπόμαστε, για αυτά που γνωρίζουμε ότι κάνουμε λάθος, για αυτά που μειονεκτούμε. Η αυτογνωσία μας είναι το όπλο μας ενάντια στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε. Βρες αυτά όχι που βαριέσαι και σε χαλάνε αλλά και αυτά που γουστάρεις. Κάνε μια τονωτική ένεση αυτοπεποίθησης. Δες το αλλιώς γενικά και βάλε τα δυνατά σου σε αυτό που σε χαρακτηρίζει και που είσαι καλή.

ειρηνη θαλασσινη, καλησπερα.
τι ηλικια εχεις περιπου?
μαζι με ολα οσα ειχες να μας πεις, παρατηρησα το σχολιο σου, οτι μαζι με ολους τους πονους και τις δυσφοριες που νοιωθεις, εχεις κι αυτους της περιοδου τωρα.
δεν ξερω για σενα, αλλα σε μενα, οταν εχω πονους περιοδου, ολα τα προβληματα τα βλεπω διπλα.. και σε ογκο και σε σοβαροτητα.
φυσικα και ισχυουν και πριν και μετα τα προβληματα μου, αλλα εχω αλλα κουραγια εκτος περιοδου και ΠΑΝΤΑ μα παντα αφηνω τις σοβαρες σκεψεις για μετα το περας της περιοδου :Ρ
αν σε επηρρεαζει κιε σενα, σου προτεινω να κανεις το ιδιο.
δεν θα αλλαξει η κατασταση στην ελλαδα και στην ζωη σου, παω στοιχημα ομως οτι υπαρχουν και καποια θετικα , που τωρα εισαι πολυ καταβεβλημενη για να τα δεις η να τα σχολιασεις.

δεν ξερω τι μελλοι γενεσθαι με την οικονομικη κατασταση, αν εχεις αναγκη απο πολλα υλικα αγαθα για να ζησεις, δεν ξερω τι θα μπορουσες να κανεις, αλλά άλλα προβληματα, οπως οι φιλιες, οι ανθρωπινες σχεσεις, ο ερωτας, η χαρα της ζωης, πιστευω οτι μπορουν να βρεθουν κ μεσα απο μονοπατια που δε χρειαζονται πολλα χρηματα.

η ελλαδα αυτη ειναι καλως ή κακως κ δε θα αλλαξει απο τη μια μερα στην αλλη. ομως μπορουμε να αλλαξουμε τον εαυτο μας, κ μαζι με αυτον τον περιγυρο μας, τις ασχολιες μας, κ τη χαρα που παιρνουμε απο τη ζωη.

οι φιλιες, οι παρεες, το γελιο, η συντροφικοτητα, ο ερωτας, το πιο ομαδικο κ αλληλοσυμπληρωματικο πνευμα στις ανθρωπινες σχεσεις (αντι για το εξοντοτικο ανταγωνιστικο), η επαφη με τα ζωα, με τη φυση, η επαφη με τις τεχνες, η δημιουργια προσφερουν πολλη χαρα κ δεν κοστιζουν τοσο πολυ!

Είμαι 40 χρονών... δεν είναι η έλλειψη χρήματος αυτή καθ' αυτή που με πειράζει τόσο.... (αν και τα οικονομικά μου είναι πολύ περιορισμένα....). Είναι η μιζέρια που βιώνω, η έλλειψη αγάπης.... η αναξιοκρατία που με πνίγει.... η αγωνία για το αύριο.....

Quote:

---

Originally Posted by IRENEMARINA

Είμαι 40 χρονών... δεν είναι η έλλειψη χρήματος αυτή καθ' αυτή που με πειράζει τόσο.... (αν και τα οικονομικά μου είναι πολύ περιορισμένα....). Είναι η μιζέρια που βιώνω, η έλλειψη αγάπης.... η αναξιοκρατία που με πνίγει.... η αγωνία για το αύριο.....

---

Αυτα τα βιωνουμε ολοι.... αλλοι σε μεγαλυτερο βαθμο κ αλλοι σε μικροτερο.... Η Lou εγραψε το ωραιοτερο κ πιο αισοδοξο μηνυμα.... για μας που περναμε δυσκολα αυτη τη στιγμη μας φιανεται οτι ειναι μακρυα απο εμας ολα αυτα...βλεπουμε μονο την μαυρη πλευρα αυτη την στιγμη...πρεπει να το παρουμε αλλιως..... τι λες.... αρχιζουμε να τραβαμε το τιμονι της διαθεσης μας προς απογειωση???( Τι λεωωωωωωωωωω.........!!!!! :( )

πραγματι, το μηνυμα της Λου ειναι πολυ ωραιο, πολυ ευστοχο και πολυ ουσιαστικο.

αντε, ευχομαι σε ολους κ εις ανωτερα! στη χαρα εννοω, οχι στο κυνηγι λεφτων, πτυχειων, επιτυχιων κ λοιπων...!!!! :D

Το κεφάλι μου γυρίζει από την απελπισία και την ανέχεια.... όσο και να προσπαθώ... καταλήγω στο ταμείο ανεργίας....

Quote:

---

Originally Posted by IRENEMARINA

Το κεφάλι μου γυρίζει από την απελπισία και την ανέχεια.... όσο και να προσπαθώ... καταλήγω στο ταμείο ανεργίας....

---

κουραγιο Ειρηνη
ειναι πολυ δυσκολη η κατασταση γενικα, οχι μονο για σενα.

Δύσκολη κατάσταση, Ειρήνη...
Οκ, τα οικονομικά μπορεί να μη λυθούν, τα άλλα όμως; Γιατί να μη νοιάζεσαι εσύ, αντί να περιμένεις μάταια να σε νοιαστούν;
Τον εαυτό σου πρώτα, κι όλους αυτούς που είναι σε χειρότερη μοίρα από σένα έπειτα.
Γιατί να μην εκτιμάς τόσο τον εαυτό σου και τον κόπο σου, που να κάνεις και τους άλλους να το δουν με τη σειρά τους;
Γιατί να μην είσαι ευγνώμων για όσα ήδη έχεις, τα αυτονόητα (που έχεις δύο μάτια, δύο χέρια, που έχεις μια μάνα, που έχεις κάποιον να σε στηρίζει οικονομικά πού και πού, που δεν είσαι η Amy Winehouse, ή η μάνα από ένα καημένο Νορβηγάκι, ή του Anders-πώς-τον-λένε... Υπάρχουν πολλοί σε χειρότερη μοίρα από εσένα σήμερα...)
Γιατί να μην ψάχνεις την ομορφιά μέχρι να τη βρεις, γιατί υπάρχει αν την ψάξεις στ'αλήθεια!
Γιατί δεν ξεκινάς να νοιάζεσαι ένα παιδί αφού τα αγαπάς, που είναι σε ανέχεια και σε έχει ανάγκη,τρόποι υπάρχουν... (και δε μιλάω για χρήματα,η έλλειψη χρημάτων δεν είναι τίποτα μπροστά στην έλλειψη στοργής)...

Πριν λιγο γυρισα απο το κεντρο....Στην Σταδιου ενα νεο παιδι καθονταν σ ενα πεζουλακι γνωστου καταστηματος κ κρατουσε ενα χαρτονι που εγραφε ΠΕΙΝΑΩ κ οχι δεν ηταν μεταναστης το παιδι γιατι του μιλησα κ τα ελληνικα του ηταν εξαιρετικα....... Λιγο πιο περα ηταν ενας αστεγος... λιγο πιο πανω μια μανα μ ενα παιδακι κ ενα κυπελακι κ ζητιανευαν.... Κ εκει λες....δοξα το θεω ..... εχω την υγεια μου κ ενα πιατο φαγητο κ ατομα που με αγαπανε... κ συνεχιζεις...Ειρηνη στο ειπα κ πιο πανω..κ εγω ειμαι σε πολυ ασχημη οικονομικη κατασταση(χρεωμενη) πριν 2 εβδομαδες εδωσα τελος σε μια σχεση που στην ουσια ηταν σχεση μονο για μενα... αισθανομαι κ εγω μονη αλλα οταν βλεπω οοοολλλααα αυτα δοξαζω το θεω γι αυτα τα λιγα που εχω κ πιο ουσιαστικα..την αγαπη των δικων μου ανθρωπων..

Nobody understand.... αυτό είναι (ένα από..) το πρόβλημα πιεσμένη μου... κάθε μέρα ζω με το άγχος ότι θα καταλήξω κάπως έτσι... στα παγκάκια.... άστεγη και χωρίς ένα πιάτο φαί να φάω.... έχουν περάσει μέρες που δεν είχα να πληρώσω τα κοινόχρηστα και τη δεή... κι έχω ένα κάρο προσόντα... :( .... χώρια η μοναξιά... που δεν λύνεται με τίποτα...

Λοιπον...ποτε δεν ξερουμε τι μας επιφυλασει το μελλον....κ εγω κανω μαυρες σκεψεις...καταμαυρες μπορω να πω.....χρωσταω 3 ενοικια στον επαγγελματικο μου χωρο.... Εχω να πληρωσω τον ΟΑΕΕ(ΤΕΒΕ) απο περσι τον Ιουλιο...δλδ ειμαι χωρις ιατρικη καλυψη...εχω δανειο κ καρτες στην τραπεζα κ με το ζορι τα βολευω(γιατι αν δεν τα βολεψω θα με βολεψει αυτη) περιμενω να ερθει το μπουγιουρντι απο την εφορια..επιτιδευματιας γαρ κ τα σπασμενα των αλλων θα τα πληρωσουμε κ παλι εμεις... χρωσταω στην αδελφη μου γυρω στα 4000Ε κ δεν θελω να θυμηθω αν ξεχασα κατι.....Με σωζει το οτι μενω με τους δικους μου( μονο οικονομικα γιατι ψυχολογικα ειμαι στα προθυρα νευρικης κρισης) .... φως στο τουνελ δεν βλεπω ... αλλα οταν βλεπεις κατι τετοια αρχιζει το μυαλο κ μετραει κ τα θετικα....Αχ...αντε ετσι διαλεξα το νικ ΠΙΕΣΜΕΝΗ??? :-Ρ

Καλά πας κι εσύ.... ευτυχώς δε χρωστάω σε τράπεζες και λοιπούς αγιογδύτες.... πάλι καλά...

ειναι λιγο απελπιστικη η κατασταση, αραγε γονεις δεν εχεις δεν μπορεις να μεινεις στο πατρικό σου? εγω αυτο θα εκανα να ζω πιο ανετα κ αν δεν ειχα δουλεια στην αθηνα θα εβρισκα στον τοπο καταγωγης μεσω γνωριμιων των δικών μου..εσυ δεν μπορεις να κανεις κατι τετοιο?

τώρα σώθηκες....

Ετσι...να διασκεδασουμε λιγο την μαυριλα μας.... ;)

http://www.youtube.com/watch?v=iCnvd5_Q7gQ

Βαρέθηκα επίσης να μη με καταλαβαίνει κανείς και όλοι να συμπεριφέρονται σα να μη συμβαίνει τίποτα..... έχω βαρεθεί τη ζωή μου... έλεος.....

Ξανα βαλε να παιξει το βιντεακι!!! ;)