Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΟΥ

Γεια σας...θα ηθελα να γραψω μερικα πραγματα για τη προσωπικη μου κατασταση τα τελευταια 2 χρονια και κυριως για τους τελευταιους μηνες...Τα κυριοτερα συμπτωματα,ειναι αυτα σε BOLD γραμματοσειρα,πιο κατω...

πριν απο 1,5 χρονο περιπου,αποφασισα να ελαττωσω παρα πολυ τις εξοδους μου,λογω διαφορων διαφωνιων με γνωστους/φιλους,και ειχα βαρεθει κ καποια πραγματα στη τελικη(χαζες παρεξηγησεις,ασκοπα λεφτα σε ποτα σε καθημερινη βαση κτλ)...αυτο δεν με ενοχλουσε ιδιαιτερα...ισα-ισα, ενιωθα να ειχα βρει και την ηρεμια μου σε καποια φαση...Αυτο μου βγηκε καλο και στον επαγγελματικο τομεα...περιπου την ιδια περιοδο,το αφεντικο μου, εδιωξε απο την δουλεια τον μαστορα μου(εγω ημουν βοηθος του),με αποτελεσμα να πονταρει πανω μου,στο να μαθω να δουλευω το τυπογραφειο(φλεξογραφια)...a nyway,το πραγμα πηγε καλα...απορροφηθηκα στη δουλεια,καταφερα να την μαθω/εγιναν μαστορας,και για να το καταφερω αυτο,εκανα τρελες υπομονες(και σε ωραρια κ σε σκεψη/αυτοσυγκεντρωση),γιατι ειναι μια σχετικα δυσκολη και εμπειροτεχνικη δουλεια...

Παμε λιγο τωρα στη προβληματικη περιοδο...γυρω στον Μαρτιο αυτου του ετους,εμαθα οτι καποια ατομα στη δουλεια μιλησαν ασχημα για μενα(ρουφιανιες κτλ) και αυτα τα υιοθετησε κ το αφεντικο...ενιωθα ενα ασχημο κλιμα εναντιον μου,που μ'επνιγε(γιατι ηξερα το τι εχω κανει εκει μεσα) κ με εκανε ακομα πιο νευρικο,καθε φορα που πατουσα εκει μεσα,συν το οτι η δουλεια ειναι κ αρκετα αγωδης απο μονη της,γιατι εχει ευθυνες και το αφεντικο ειναι αρκετα...στην ουσια,λοιπον,πηγαινα εκει,χωρις να ηθελα πραγματικα να ειμαι...

καπου εκει,λοιπον,αρχισα να χανω λιγο τη μπαλα...ημουν συνεχεια σε υπερενταση,πολλα νευρα(ακομα κ εκτος δουλειας),δεν ειχα κουραγιο να δουλεψω πλεον με/για τα ιδια ατομα,αρχισα να εχω προβηματα στον υπνο(μιλαμε ακομα και για 40+ ωρες συνεχομενες χωρις υπνο + αλκοολ),υπερβολικη καταναλωση αλκοολ,συνεχη κακη ψυχολογια/διαθεση,κουραγιο για τιποτα,καταστροφικες σκεψεις,απαισιοδοξια,καμια διαθεση για διαπροσωπικες σχεσεις,τρομερη δυσκολια στον υπνο,μιζερια,αρκετα νευρα,ελλειψη αυτοπεποιθησης,καχυποψια κ.α....Προσπαθησα ενα 2-μηνο να συνεχισω να δουλευω κατω απ'αυτες τις συνθηκες/καταστασεις,αλλα τελικα λυγισα και στις αρχες Μαιου,μετα κ απο ενα μικρο ατυχημα που ειχα εκει στη δουλεια,τα βροντηξα και εφυγα...στην αρχη ενιωθα ανακουφισμενος και πιστευα οτι οντως η αιτια του κακου,ηταν η δουλεια/το αγχος της/εργασιακο περιβαλλον κτλ...μετα ομως,μου εμφανιστηκαν ξανα καποια απο τα παραπανω εντονα συμπτωματα,πιθανον επειδη τωρα αντιμετωπιζω το φασμα της ανεργιας(που ειναι μεγαλη στις μερες μας),εχασα μια δημιουργικη δουλεια, την οποια ειχα αγαπησει,ηταν κοντα στο σπιτι μου,πληρωνομουν σχετικα καλα(για τις μερες μας) και ειχε και προοπτικες για παραπανω στο μελλον...

εσεις,απ'αυτα τα συμπτωματα,τι συμπερασμα βγαζετε?? ειναι καταθλιψη η κατι αλλο??
ηταν οντως η δουλεια η κυρια αιτια που "εφαγε"/"λυγισε" τους τελαυταιους μηνες??

εχω σκεφτει αρκετες φορες για γιατρο,αλλα δεν εμπιστευομαι ευκολα ψυχιατρους/φαρμακα κτλ

Ευχαριστω πολυ εκ των προτερων...

Ισως απλά να πέρασες μια πιεστική περίοδο, και πανω στα νευρα σου, να μην εκανες τη σωστη επιλογή. Και το αλκοόλ επιτείνει τα νεύρα, νομίζεις οτι σε βοηθάει στο άγχος, αλλά στην ουσια την επομένη σε κάνει πιο αγχωδη, νομιζεις οτι σε βοηθαει να κοιμηθεις, αλλά σου προσφέρει εναν κακο ύπνο, νεύρα κτλ. Προσπάθησε να ηρεμήσεις για να αποφασίσεις πως θα κινηθείς απο δω και στο εξής, και μην φοβάσαι να μιλήσεις με κάποιον γιατρό. Αυτός μπορεί να σου πει αν εχεις κάτι ή όχι. Εμείς εδω την γνωμη μας λεμε, ενας γιατρός θα σε βόηθήσει αν εχεις άγχος ή κατάθλιψη. Ευχομαι ολα να πάνε καλά

συγχαρητηρια ενιωσεσ απαλεψια για πρωτη φορα στη ζωη σου να υποθεσω στρατο δεν εχεισ παει;

Quote:

---

Originally Posted by pad

συγχαρητηρια ενιωσεσ απαλεψια για πρωτη φορα στη ζωη σου να υποθεσω στρατο δεν εχεισ παει;

---

μαλλον δεν καταλαβες καλα φιλος...δεν ειπα οτι ηταν η πρωτη απαλεψια που εχω νιωσει στη ζωη μου...και φυσικα εχω παει και στρατο κ ειχα κ αλλες δυσκολιες,τισ οποιες τις αντιμετωπιζα παντα...απλα ποτε δεν ειχα τοσο σοβαρα και τοσα πολλα συμπτωματα ταυτοχρονα...στην κυριολεξια,υπηρχαν στιγμες που ενιωθα οτι ειμαι ενα τσαφ απο το να χασω τα μυαλα μου/να αυτοκτονησω,το βλεμα μου γουρλωνε σαν του τρελου κ πολλα αλλα,οπως αυτα που εγραψα στο πρωτο post...

Λέτος, τα συμπτώματα σου μοίαζουν πολύ με αυτά της κατάθλιψης, είμαι καταθλιπτική γι' αυτό στο λέω. Φυσικά η γνώμη μου δεν είναι γνώμη ειδικού. Αυτός θα κάνει την διάγνωση και αυτός πρέπει να βρει και την αιτία του προβλήματος που δεν νομίζω να οφείλεται στην δουλειά εξολοκλήρου. Σταμάτα την κατάχρηση αλκοόλ γιατί μπορεί να εθιστείς στο τέλος. Μήπως έχεις και προσωπικά προβλήματα τα οποία επιδεινώνουν την κατάσταση;

Quote:

---

Originally Posted by letos

εχω σκεφτει αρκετες φορες για γιατρο,αλλα δεν εμπιστευομαι ευκολα ψυχιατρους/φαρμακα κτλ

---

Αυτό είναι το κυρίως πρόβλημα! Και αυτό θα ναι και το πρώτο βήμα στην λύση του προβλήματος. Από προσωπική εμπειρία προτίμησα τα φάρμακα και τους γιατρούς παρά τους ψυχολόγους. Το ιδανικότερο βέβαια είναι να συνδυάσεις αυτούς τους δύο. Καλά το τέλειο είναι να μην τους έχεις ποτέ ανάγκη αλλά είναι όπως οι όλοι οι υπόλοιποι γιατροί, απαραίτητοι όταν χρειάζονται!

Καλά κάνεις και ανησυχείς για τα φάρμακα, είναι εμπόριο και ορισμένοι ίσως πολλοί είναι "επιστήμονες"-έμποροι για αυτό καλύτερα να πας κάπου συστημένος.

Συμφωνώ και γω με Μίλιτον, να προσέχεις αλλά σου εφιστώ την προσοχή: να πας εγκαίρως σ' έναν υπέυθυνο γιατρό και θα βρείτε μαζί αν χρειάζεσαι ή όχι φάρμακα. Κάντο νωρίς γιατί μετά μπορεί να γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Έτσι έλεγα και γω, φοβόμουν τα φάρμακα, φοβόμουν να εξωτερικεύσω συναισθήματα σ' έναν άγνωστο αλλά μετά επιδεινώθηκε η κατάσταση μου και ήμουν πολύ δυσλειτουργική στην καθημερινότητα μου. Αισθάνομαι ότι έχασα 2,5 χρόνια ζωής... :(

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Αισθάνομαι ότι έχασα 2,5 χρόνια ζωής... :(

---

Τα μόνα! τα μόνα χρόνια που χάνουμε είναι αυτά που δεν θα ζήσουμε! ;-)

Δεν ξέρω τι να πω. Ίσως να έπρεπε να το περάσω κι' αυτό λέω μερικές φορές...Ελπίζω να' ναι τα μόνα...:)

μην τον κατηγορειτε εχω νιωσει απειρες φορες ετσι κ δεν εχω παει στρατο οτι δεν την παλευω, δεν αντεχω, αρρωσταινω και θελω να τα παρατησω ολα..μου φαινεται πολυ φυσιολογικο οτι εγινε αλλα δυστυχως υπαρχουν αυτες οι συνεπειες..ο καθενας εχεις τους δικους του βιορυθμους και υπάρχουν περιοδοι που πραγματικα δεν ειμαστε καλα, εχεις τουλαχιστον γονεις να σε στηρίξουν μεχρι να βρεις δουλεια?

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Λέτος, τα συμπτώματα σου μοίαζουν πολύ με αυτά της κατάθλιψης, είμαι καταθλιπτική γι' αυτό στο λέω. Φυσικά η γνώμη μου δεν είναι γνώμη ειδικού. Αυτός θα κάνει την διάγνωση και αυτός πρέπει να βρει και την αιτία του προβλήματος που δεν νομίζω να οφείλεται στην δουλειά εξολοκλήρου. Σταμάτα την κατάχρηση αλκοόλ γιατί μπορεί να εθιστείς στο τέλος. Μήπως έχεις και προσωπικά προβλήματα τα οποία επιδεινώνουν την κατάσταση;

---

Εχεις δικαιο για το αλκοολ...επινα για να την παλεψω/ξεχαστω/ηρεμησω κτλ,αλλα στην ουσια γινομουν ακομα πιο νευρικος/ψυχωτικος κτλ...
Το περιεργο στην υποθεση ειναι,οτι ολα αυτο,παρουσιαστηκε σε μια περιοδο που τα πραγματα μου πηγαιναν αρκετα καλα για μενα...ειχα μαθει μια τεχνη,την οποια ειχα αγαπησει κ ολας,ειχαν ανεβει οι αποδοχες(απο βοηθο σε μαστορα),ενω υπηρχαν και προοπτικες για παραπανω στον μελλον,κατι καρτες/δανεια που χρωστουσα εδω και 3 χρονια(300 ευρω/μηνα),καταφερα τελικα και τα ξεχρεωσα τον Μαρτιο που μας περασε κτλ...και γι'αυτο το λογο,εσπαγα το κεφαλι απο που μπορει να προεκυψε αυτη η κατασταση κ γι'αυτο υποψιαστηκα οτι τελικα μπορει να ηταν απο το αγχος της δουλειας + το εργασιακο περιβαλλον,που ειχε χαλασει αρκετα τους τελευταιους μηνες...ισως και να ηταν και απο κατι αλλο οπως λες...π.χ. ειχα αρχισει να εχω ξανα καποιες αρνητικες σκεψεις για τις διαπροσωπικες σχεσεις,οτι ολες γινοντε(ειτε συνειδητα,ειτε ασυνειδητα),για το συμφερον κτλ...

Οσο αναφορα τους γιατρους,τι εχετε να μου προτεινετε??
καλυτερα ψυχολογο η κατ'ευθειαν ψυχιατρο??
ξερει κανεις να μου προτεινει καποιον καλο/εμπιστο γιατρο,απο Θεσσαλονικη??

Quote:

---

Originally Posted by letos

Οσο αναφορα τους γιατρους,τι εχετε να μου προτεινετε??
καλυτερα ψυχολογο η κατ'ευθειαν ψυχιατρο??
ξερει κανεις να μου προτεινει καποιον καλο/εμπιστο γιατρο,απο Θεσσαλονικη??

---

λετος καλησπερα
μιας και πεσαμε σε μια ιστορια διαγνωσεων για το αν υπαρχιε διαγνωση, να σου πω την γνωμη μου.
η ιστορια σου μου φαινεται πολυ γνωριμη...
οι συνθηκες σε δουλειες τριτων (δλδ εταιριες κλπ) ειναι συνηθως με τετοιες συνθηκες που περιεγραψες. με πιεση, πολυ ανταγωνισμο και κυριως πισωπλατα μαχαιρωματα. ισως να μην το ειχες ξαναντιμετωπισει και να σκεφτηκες οτι ησουν ατυχος, η αντιπαθης, η δεν ξερω τι αλλο.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ. ουτε ατυχος εισαι, ουτε αντιπαθης και πεσαν να σε φανε.
ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ! οι εταιρεις ειναι ζουγκλες για survivors.
Θελει πολυ γερα νευρα και εγρηγορση για να μην πεφτεις στις παγιδες.
εσυ προφανως, οπλισμενος μονο με καλες προθεσεις και εργατικοττηα, νομιζες οτι ο καλος ο ανθρωπας θα αναγνωριστει. ΑΜ ΔΕ!
να το εχεις υποψιν σου σε επομενες συνεργασιες. ψυχραιμια παντα και πανω απ ολα.
να αποφευγεις να κανεις φιλιες με συναδελφους και να ανοιγεσαι για το τι πιστευεις για την κατασταση, αν δεν βαζεις το χερι σου στην φωτια γι αυτους.
ακου, βλεπε, σωπα και δουλευε!

για την κατασταση που μας περιεγραψες, παρολο που δεν ειμαι ειδικη και δεν κανω διαγνωση, θα διακινδυνευσω μια ΜΗ διαγνωση.
δεν πιστευω οτι εχεις κατι παθολογικο, αλλα αν συνεχισει η κακη κατασταση μπορει και να αποκτησεις.
εφαγες την πιεση ανοιχτος και κλαταρες... αυτο ειναι ολο.
κλαταρες= σε πηρε απο κατω.
ενα μονο απ ολα που μας εγραψες, φτανει για να παρουσιαζεις συμπτωματα που να μοιαζουν απο καταθλιψη μεχρι και ψυχωση... 40ΩΡΑ ΑΥΠΝΟΣ??????????
ξερεις τι μπορει να κανει η αυπνια στον οργανισμο>?
αρκει να σου πω, οτι πεθαινεις πιο γρηγορα απο αυπνια παρα απο ανυδρια ... δλδ... μονο η αναπνοη ειναι πιο χρησιμη απο τον υπνο. μετα ερχεται ο υπνος!

αυτο και μονο, με ολο το στρες που ετρωγες και που φυσικα μετα απο το ιστορικο της απομακρυνσης σου απο τους φιλους σου (αρα δεν ειχες στηριξη ουτε εκτος δουλειας) φτανει για να αποδιοργανωθεις πληρως και να μην ξερεις τ εχεις κι αν θα επιβιωσεις...
οπως ακριβως το ειπες :εχασες την μπαλα.

αυτο δεν σημαινει ομως, οτι ενας ειδικος δεν θα σε βοηθουσε να την βρεις..
δεν χρειαζεται να εχεις ασθενεια για να δεις εναν ψυχοθεραπευτη.
αυτο που πιστευω ειναι οτι δνε εχεις ασθενεια, αλλα η ψυχη σου υποφερει...
μακρια απο φιλους και τοσο μπρεδεμενος, νομιζω αν απευθυνθεις σε εναν ψυχοθεραπευτη, θα σε βοηθησει να ξεμπλεξεις τις ζορικες σκεψεις και τις δυσλειτουργιες που αυτη τη στιγμη εχουν προκυψει.

οσο για την δουλεια σου που τελικη και ψιλοκαλη ηταν και βολικη (και μη σου πω τι γινεται εκει εξω αυτη τη στιγμη)
εγω θα σου προτεινα αν εχεις ηρεμησει να κανεις μια καλη κουβεντα με το πρωην αφεντικο, να τουε ξηγησεις ποσο πιεστηκες και οτι λυπασαι που σε πηρε απο κατω και αντεδρασες τοσο ακραια, να πεις καιγιατην αδικια που υπεστης, και να δεις αν υπαρχιε περιθωριο ξανα συνεργασιας.

εκμεταλλευσου αυτο το διαστημα για να ηρεμησεις και να συγκροτηθεις.
οσον αφορα ψυχοθεραπευτες στην θεσσαλονικη, μπορει να σου προτεινει καποιο μελος που ειναι ευχαριστημενο απο τον δικο του (μην πας στα τυφλα, δεν ειναι καλη επιλογη) . μπορεις επισης να ρωτησεις τον διαχειριστη του φορουμ που ειναι εμπειρος ψυχοθεραπευτης και θα μπορεσει να σε κατευθυνει.

Quote:

---

Originally Posted by letos

Οσο αναφορα τους γιατρους,τι εχετε να μου προτεινετε??
καλυτερα ψυχολογο η κατ'ευθειαν ψυχιατρο??
ξερει κανεις να μου προτεινει καποιον καλο/εμπιστο γιατρο,απο Θεσσαλονικη??

---

Εγώ θα πρότεινα αρχικά έναν ψυχολόγο, δεν είναι τόσο σοβαρό ώστε ν' απευθυνθείς κατευθείαν σε ψυχίατρο. Στην Θεσσαλονίκη μένω αλλά δεν έχω εμπειρία προσωπική από κάποιον και έτσι δεν θα ήθελα ν' αναφέρω κάποιον συγκεκριμένα γιατί μπορεί να κάνω και λάθος. Όσον αφορά αυτά που λέει η Ρέμεντυ για τις εταιρίες, έχει απόλυτο δίκιο. Όπως έχω αναφέρει και σε άλλο θέμα, επικρατεί έντονος ανταγωνισμός και χρειάζονται γερά νεύρα. Έχω κάνει την πρακτική μου σε εταιρεία και από τότε έιπα ότι δεν θα ξανασχοληθώ με εταιρείες..Είναι πολύ κουραστικό για μένα αυτό και δεν με εκφράζει καθόλου ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον. Πρέπει να οπλιστείς με κουράγιο και υπομονή.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ακου, βλεπε, σωπα και δουλευε!

---

μα το πιστευεις οτι αυτος ηταν ο λογος που στοχοποιηθηκα τελικα(οτι δηλαδη απομονωθηκα κ εγινα αμιλητος)??
Οταν καταλαβα καποια πραγαμτα,κλειστηκα πιο πολυ,αλλα δεν προκαλουσα κ ολας...εκανα απλα τη δουλεια μου...και αυτο το πηραν σαν αντι-κοινωνικοτητα/οτι ειμαι μυστηριος/αντι-επικοινωνιακος κτλ...τρεχα γυρευε...

Quote:

---

Originally Posted by letos

μα το πιστευεις οτι αυτος ηταν ο λογος που στοχοποιηθηκα τελικα(οτι δηλαδη απομονωθηκα κ εγινα αμιλητος)??
Οταν καταλαβα καποια πραγαμτα,κλειστηκα πιο πολυ,αλλα δεν προκαλουσα κ ολας...εκανα απλα τη δουλεια μου...και αυτο το πηραν σαν αντι-κοινωνικοτητα/οτι ειμαι μυστηριος/αντι-επικοινωνιακος κτλ...τρεχα γυρευε...

---

οχι δεν το πιστευω λετο.
δεν εννοω οτι λες ψεματα φυσικα.
απλα, οι εργοδοτες ειναι πανευτυχεις με τετοιους εργαζομενους που κοιτανε την δουλεια τους και δεν κοινωνικοποιουνται.
αποκλειεται να σε κατηγορησαν για κατι τετοιο και το αφεντικο να χαλαστηκε για κατι τετοιο και να σε εβαλε στην μπουκα.
στα οπα- οπα θα σε ειχε.
μαλλον κατι αλλο επαιξε..

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

οχι δεν το πιστευω λετο.
δεν εννοω οτι λες ψεματα φυσικα.
απλα, οι εργοδοτες ειναι πανευτυχεις με τετοιους εργαζομενους που κοιτανε την δουλεια τους και δεν κοινωνικοποιουνται.
αποκλειεται να σε κατηγορησαν για κατι τετοιο και το αφεντικο να χαλαστηκε για κατι τετοιο και να σε εβαλε στην μπουκα.
στα οπα- οπα θα σε ειχε.
μαλλον κατι αλλο επαιξε..

---

το αφεντικο με εβαλε στη μπουκα,μετα απο ρουφιανιες αλλων γι'αυτο το θεμα(κοινως επιρεαστηκε,οπως ισχυριστηκε και ο ιδιος σε ενα κοινο γνωστο μας)...ειχα βεβαια κατα καιρους και καποιες διαφωνιες και με το αφεντικο επανω στη δουλεια,αλλα σε λογικα πλαισια κατ'εμε(πως μπορει να βγει η δουλεια πιο ευκολα,να μην κανουμε πολλες αλλαγες σε χρωματα/κυλινδρα, για να μπορουμε να παιρνουμε κ εμεις καποιες ανασες,χωρις να καθυστερει και η παραγωγη ταυτοχρονα κτλ)...σκεψου,οτι τον περασμενο Νοεμβριο που ειχε σπασει το ποδι του ο αλλος ο τυπογραφος,του εκανα 27/30 μεροκαματα εκεινον τον μηνα και ηταν ολα 12+ ωρες το λιγοτερο...Εσυ δηλαδη τι πιστευεις οτι μπορει να παιχτηκε??

Quote:

---

Originally Posted by letos

το αφεντικο με εβαλε στη μπουκα,μετα απο ρουφιανιες αλλων γι'αυτο το θεμα(κοινως επιρεαστηκε,οπως ισχυριστηκε και ο ιδιος σε ενα κοινο γνωστο μας)...ειχα βεβαια κατα καιρους και καποιες διαφωνιες και με το αφεντικο επανω στη δουλεια,αλλα σε λογικα πλαισια κατ'εμε(πως μπορει να βγει η δουλεια πιο ευκολα,να μην κανουμε πολλες αλλαγες σε χρωματα/κυλινδρα, για να μπορουμε να παιρνουμε κ εμεις καποιες ανασες,χωρις να καθυστερει και η παραγωγη ταυτοχρονα κτλ)...σκεψου,οτι τον περασμενο Νοεμβριο που ειχε σπασει το ποδι του ο αλλος ο τυπογραφος,του εκανα 27/30 μεροκαματα εκεινον τον μηνα και ηταν ολα 12+ ωρες το λιγοτερο...Εσυ δηλαδη τι πιστευεις οτι μπορει να παιχτηκε??

---

Ούτε κι εγώ είμαι "τέρας κοινωνικότητας" στη δουλειά μου, letos... Όμως χρειάζεται να κρατάμε μια ελάχιστη, έστω, καλή επαφή με τους συναδέλφους. Σίγουρα, όπως γράφτηκε παραπάνω, "οι εργοδοτες ειναι πανευτυχεις με τετοιους εργαζομενους που κοιτανε την δουλεια τους και δεν κοινωνικοποιουνται", αρκεί όμως η έλλειψη κοινωνικότητας να μη δημιουργεί πρόβλημα στη συνολική ροή της δουλειάς. Βάλε για λίγο τον εαυτό σου στη θέση του εργοδότη σου και δες την κατάσταση με τα δικά του μάτια: έχεις έναν υπάλληλο που δουλεύει πολύ, όμως σιγά-σιγά τα νεύρα του δείχνουν πολύ τσιτωμένα, αρχίζει να πίνει και δεν δένει καθόλου με τους άλλους. Αν έρθουν κάποιοι να σου τον ρουφιανέψουν, είναι πολύ πιθανό να σε επηρεάσουν τα λόγια τους γιατί ήδη νιώθεις ανασφαλής λόγω των νεύρων και της έντασης του υπαλλήλου από τον οποίο εξαρτάσαι για να σου βγάλει τη δουλειά. Έτσι, αν ο υπάλληλος αυτός σου πει ότι παραιτείται, δεν τον παρακαλάς να μείνει αλλά τον αφήνεις να πάει στο καλό, δεδομένου ότι τα τυπογραφεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο και πολλοί τεχνίτες ψάχνουν για δουλειά.
Όσο για το τι παίχτηκε τελικά, μια ιδέα μπορείς να πάρεις αν μάθεις ποιος σε αντικατέστησε και με τι αμοιβή. Το καλύτερο όμως πιστεύω είναι να μιλήσεις με τον πρώην εργοδότη σου και να προσπαθήσετε να τα βρείτε. Ακόμα κι αν δεν σε ξαναπάρει στη δουλειά (ή αν δεν θέλεις εσύ να πας), είναι σημαντικό να μην τελειώνεις συνεργασίες με άσχημο τρόπο, ειδικά σε ένα επάγγελμα αρκετά κλειστό.

Quote:

---

Originally Posted by letos

το αφεντικο με εβαλε στη μπουκα,μετα απο ρουφιανιες αλλων γι'αυτο το θεμα(κοινως επιρεαστηκε,οπως ισχυριστηκε και ο ιδιος σε ενα κοινο γνωστο μας)...ειχα βεβαια κατα καιρους και καποιες διαφωνιες και με το αφεντικο επανω στη δουλεια,αλλα σε λογικα πλαισια κατ'εμε(πως μπορει να βγει η δουλεια πιο ευκολα,να μην κανουμε πολλες αλλαγες σε χρωματα/κυλινδρα, για να μπορουμε να παιρνουμε κ εμεις καποιες ανασες,χωρις να καθυστερει και η παραγωγη ταυτοχρονα κτλ)...σκεψου,οτι τον περασμενο Νοεμβριο που ειχε σπασει το ποδι του ο αλλος ο τυπογραφος,του εκανα 27/30 μεροκαματα εκεινον τον μηνα και ηταν ολα 12+ ωρες το λιγοτερο...Εσυ δηλαδη τι πιστευεις οτι μπορει να παιχτηκε??

---

πιστευω, οτι υπηρχε μια δυσλειτουργια στην δουλεια, που θα μπορουσε να ειναι επικοινωνιακη με αυτα που μου λες τωρα, δλδ εντασεις με αφορμη θεματα της δουλειας που εσυ κατα τη γνωμη σου βελτιωνες, σου εβγαινε ομως με ενταση και ο αλλος προβληματιζοταν, ηρθαν καπακι και οι ρουφιανιες, τα βροντηξες εσυ μεσ στα νευρα σου και χαλασε το γλυκοοοο.
αυτο πιστευω.

φίλε, μήπως υπερεκτίμησες κάποιες καταστάσεις στη δουλειά και αυτή η υπερεκτίμηση είναι η αιτία του άγχους, της αϋπνίας, του ποτού κλπ? δλδ για τη ρουφιανιά των συναδέλφων και το κόλλημα του προϊσταμένου, όντως έτσι είχαν τα πράγματα? ή εσύ κάποιες συμπεριφορες τις ερμήνευες ως τέτοιες και ο νους σου τις συγκρατούσε ως τέτοιες? και το παραμικρό το εκλάμβανες ως τέτοιο? κάτι σαν προκατάληψη δλδ και στη συνέχεια το ανέβαζες τόσο ψηλά. και στην πραγματικότητα ήταν ένα συνηθισμένο κουτσομπολιό μεταξύ συναδέλφων και ένα συνηθισμένο βαρυφόρτωμα από τον οποιοδήποτε προϊστάμενο? μου φαίνεσαι και αρκετά ευαίσθητος χαρακτήρας όσον αφορά τη στάση των άλλων απέναντι σου. Αν έτσι είναι μάθε αυτή την ευαισθησία να την περιορίσεις, να μην υπερεκτιμάς και να μην αναμοχλεύεις στο νου το κάθε τι που θα ακούσεις από τον καθένα. Μάθε ακόμα να σαι ετοιμόλογος, να απαντάς δλδ άμεσα όταν σε θίγουν και να τους βάζεις στη θέση τους.
Σκέψου το και από την άλλη, αν δεν είχες τις ικανότητες δεν θα ανέθετε καθήκοντα μάστορα σε εσένα αντί στους άλλους. Δλδ έχεις την απόδειξη τώρα ότι έχεις την δεξιότητα σε οποιαδήποτε δουλειά βρεθείς να τη μάθεις πολύ καλά και να ανεληχθείς. Έχε όμως πάντα υπόψη ότι τον πολύ εργατικό που δε σηκώνει κεφάλι τον εκμεταλλεύονται.

Quote:

---

Originally Posted by letos

ειχα μαθει μια τεχνη,την οποια ειχα αγαπησει κ ολας,

---

Θα σου πρότεινα να μην αφήσεις εντελώς τη δουλειά. Μίλησε με το αφεντικό (δεν μ' αρέσει η λέξη αφεντικό) και πες του αυτά που έννιωσες. Ζήτησέ του να δουλεύεις λίγες ώρες, κάτι σαν part time. Π.χ. δύο μόνο μέρες τη βδομάδα και λίγες ώρες (π.χ. 15 ώρες την εβδομάδα). Έτσι θα σου δοθεί η ευκαιρία και να κάνεις κάτι που όπως λες σου αρέσει, και να μην πιέζεσαι και έτσι να δεις τα γεγονότα με μια άλλη ματά. Ίσως να ανακαλύψεις και δικά σου λάθη και λάθη άλλων, και να τα χειριστείς καλύτερα.
Λες για παράδειγμα, "περιπου την ιδια περιοδο,το αφεντικο μου, εδιωξε απο την δουλεια τον μαστορα μου(εγω ημουν βοηθος του)". Φαίνεται ότι δεν σε στενοχώρησε το γεγονός ότι τον έδιωξε από τη δουλειά. Έχω διαπιστώσει ότι όταν βοηθάμε άλλους, για κάποιο περίεργο λόγο, αυτό στην ουσία σώζει εμάς. Π.χ. αν ο μάστορας είχε μείνει στη δουλειά μπορεί αυτό να σε είχε σώσει.
Συγνώμη δεν μπορώ να ξέρω τις λεπτομέρειες, γι' αυτό και μιλώ υποθετικά. Μόνο εσύ θα μπορέσεις να ξέρεις, γι' αυτό και σου προτείνω να γυρίσεις.