Πάλι θλίψη και απογοήτευση…
Γεια σας. Είμαι σε πολύ χάλια ψυχολογική κατάσταση αυτή τη στιγμή. Η ατυχία μου εξακολουθεί να σέρνεται από πίσω μου και εκεί που νιώθω ότι άρχισα να ξεπερνάω τις καταθλιπτικές μου τάσεις , εκεί ακριβώς έρχεται ένα ακόμη χτύπημα. Το μόνο από τα όνειρά μου που επιθυμούσα διακαώς ήταν να έχω μία δουλίτσα να βγάζω τα προς το ζην , χωρίς να απλώνω το χέρι σε κανέναν. Έκανα πριν έναν μήνα τα χαρτιά μου σε κάποια δημόσια υπηρεσία, πάνω στην ειδικότητά μου. Ήταν η πρώτη φορά που είχε βγει προκήρυξη πάνω στην ειδικότητά μου και όπως είναι φυσικό, ακόμα και αν επρόκειτο μόνο για 8 μήνες έκανα τα χαρτιά μου. Βγήκα 2η με διαφορά.., άκου λέει 300 μόρια από την κοπέλα που βγήκε πρώτη, την οποία την γνωρίζω προσωπικά, λόγω ότι σπουδάζαμε στο ίδιο εξάμηνο. Εγώ ήμουν στην κατηγορία των φοιτητών που περνούσαν με ευκολία τα μαθήματα και εκείνη με το ζόρι και μετά από 10 φορές. Βαθμός;;; Λιγότερος από εμένα.., από πού έβγαλε τα 300 παραπάνω ένας θεός ξέρει… από τα μπουζούκια;;; Πρέπει να το ψάξω λιγάκι… γιατί από αδικίες και από πολιτικούς που βάζουν το χεράκι τους ..γεμάτο..!!! Να κάνω ένσταση…σιγά…τζάμπα και τα 50 Ε και η ταλαιπωρία. Αυτοί έχουν ήδη επιλέξει. Τέλος πάντων…, όσοι δεν έχουν μέσο είναι καταδικασμένοι … Το μεγαλύτερο θαύμα στον κόσμο, είναι να μου συμβεί κάτι θετικό επιτέλους. Δεν την παλεύω άλλο με τίποτα. Νιώθω πολύ χάλια και από τότε κλαίω συνέχεια και δεν μπορώ να συνέλθω με τίποτα. Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια… κάθε τρεις και λίγο όλο και κάτι θα με απογοητεύει .. Αν μου συνέβαινε κάτι καλό μέσα με όλο αυτό το χάος.. θα είχα από κάπου να πιαστώ και να περάσω όποια δυσκολία πιο ανώδυνα… αλλά όταν συμβαίνουν μια ζωή και συνέχεια όλο ατυχίες.. πόσο πια.. πόσο να αντέξει κάποιος. Από σίδερο να ήταν θα λυγούσε….. Τι να κάνω πια για να διώξω την ατυχία μου..;;