καλημερα.
σημερα ηθελα να ανοιξω 2 θεματα. αυτο το ανοιγω τωρα το αλλο δεν ξερω αν θα το ανοιξω. τεσπα, πηγα σκ στους γονεις μ στο εξοχικο και εγινα κωλος. με επιασαν τρελλα ψυχολογικα και ξεσπασματα νευρων. με αφορμη κατι, ομως τα ξεσπασματα ηταν εντονα δλδ εκει που μιλουσα στο τηλ χτυπαγα με τα χερια μου τον τοιχο οταν ηθελα να ανοιξω το φως η οταν ηθελα να κλεισω το τηλ αντι να το κλεισω το πεταγα στο πατωμα με δυναμη στιγμιαια. τα νευρα μου εχουν δικια τους βουληση δλδ αντιδρω υπερβολικα με μανια εδω και 2 μερες. δεν ελεγχω τις νευρικες μ απολυξεις. σημερα μεσα σε ολα αυτα νιωθω απιστευτη ναυτια
ειναι τοσο πολυ εντονη η ενταση που νιωθω που με πιανει κομπος στο λαιμο και τρεχουν τα ματια μου ασυναισθητα. επισης εχω πλακωμα στο στερνο και οι κινησεις μου ειναι μηχανικες. δλδ οταν μ πουνε κατι πχ να τους φερω το ψωμι στο τραπεζι το πιανω και το πεταω με δυναμη αντι να το ακουμπησω. δεν ελεγχομαι. και σημερα δουλευω και φοβαμαι και πηρα ολα μ τα φαρμακα απ το πρωι ομως με πιανει υπνηλια και δεν ξερω αν θα μπορω να ανταπεξελθω μεχρι τις 7 που σχολαω.
οι γονεις μ μου αρχισανε οτι πηγα εκει για να τους δω κ αντ αυτου εγω τους μαυριζω μονιμως και οτι τα χω βαλει μαζι τους. δεν κτλβαινουν πως δεν τα χω βαλει με κανεναν απλα ειμαι ανθρωπος και δικαιουμαι να χω τις μαυρες μου. δλδ να θελω να κλειστω στο δωματιο μου και να ξαλαφρωσω κλαιγοντας χωρις να με ζαλιζουν νομιζοντας πως τα χω βαλει μαζι τους! ομως δεν εχω χωρο και υποφερω!
αποτελεσμα οι ναυτιες τωρα και τα αντανακλαστικα μου να γινονται ακομα πιο αποτομα. φοβαμαι πολυ γιατι πρεπει να μετακινουμαι με συγκοινωνια και οταν καποιος διπλα μ κανει καποια κινηση να πατησει το κουμπι της στασης η να πιασει την τσαντα του τσιτωνω σαν να θελει να με χτυπισει και αυτοματα τιναζω το χερι μου σαν να προφυλαχτω. καταλαβαινετε τι εννοω? σαν να με τρομαζουν οι κινησεις. και οι ηχοι μου φερνουν ταχυπαλμια.
δεν μπορω ομως να αφησω την δουλεια μ και να φυγω εχω μπολικη. τι αλλο πια να κανω.
αμα χτυπησω καποιον χωρις να θελω? εννοω πως περνανε διπλα μου ενω ειμαι στον δικο μ κοσμο οταν περπαταω και εκει που σαν να χω πεσει σε ονειρο οπου ειμαι μονο εγω, πετιεται καποιος διπλα η μπροστα μου ειτε ανθρωπος ειτε σκυλος και με τρομαζει και πεταγομαι. σαν δλδ να περπατας μονος σου την νυχτα και να σου κλεινει απο πισω σου καποιος τα ματια. δεν ξερω αν ειναι πραγματικοτητα η οχι. δλδ κανω τις κινησεις μου και δεν κοιταω να δω αν με βλεπουν παραξενα. τι να κανω?
