Zοφερο μελλον.....

Εχετε αισθανθει ποτε οτι θα μεινετε μονοι σας σ αυτη τη ζωη...? Κ δεν ρωταω τα νεα παιδια των 20+ αλλα οσους εχουν περασει τα πρωτα αντα κατα πολυ κ βαλε.....
Αυτη την στιγμη το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι θα μεινω μονη..... τελειως μονη....με πιανει ανασφαλεια τρελη... Οι γονεις μου ειναι μεγαλοι σε ηλικια.... η αδελφη μου ζει στο εξωτερικο..... φιλες(γνωστες? φιλες? το μελλον θα δειξει...) ναι...εχω, αλλα εχουν την ζωη τους κ κυριως τα προβληματα τους... Σκεφτομαι οτι αν χρειαστει να παω νοσοκομειο δεν θα εχω κανεναν διπλα μου... η μανα 86..ο πατερας με προβληματα υγειας κ ευθυνοφοβος σε τετοιες καταστασεις....τι θα κανω? πως θα τα βγαλω περα? Κ αργοτερα οταν αυτοι φυγουν θα ειμαι μονη...( δεν ξερω αν αυτο τελικα με στεναχωρει η οχι..πειτε με κ γαιδουρα.....) Τα χρονια ηδη εχουν περασει ..συντροφος δεν υπαρχει κ ουτε προκειτε..... Χμμμμ..η ελπιδα φυσικα πεθαινει παντα τελευταια...υπαρχουν κ τα ΚΑΠΗ που γινονται κ κονε ...... Τι λεωωωω.....

Ειμαι 46 κ νιωθω 106 αυτη τη στιγμη.....Ολη μου η ζωη ηταν ειναι κ θα ειναι Δουλεια-σπιτι-φροντιδα θειων,γονιων.... Εχασα την ζωη μου κ δεν μπορω να την βρω... ή δεν θελω....?!? Φοβαμαι...? Τιποτε απ ολα αυτα.... ΑΠΛΑ ζω σα να ειμαι κ εγω 80 χρονων.... μηπως ειμαι τοσο τελικα...?

Κουράγιο πιεσμένη μου.... μία από τα ίδια... πάντως όσον αφορά τις αρρώστειες θα σου πω μια εμπειρία μου! Όταν ήμουν στα 20 έπαθα ένα πολύ άσχημο γαστρεντερικό εμπύρετο σύνδρομο (έτσι το λένε!) - Είχα τέτοιες ναυτίες που δε μπορούσα να πάω από το κρεββάτι μου στην κουζίνα... κι όμως χρειάστηκε να περπατήσω το μισό κέντρο της Θεσσαλονίκης ολομόναχη και έρποντας από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο πήγαινε έλα για να πάω στο γιατρό και να γυρίσω... μετά από αυτό, έχω καταλήξει πως όταν αρρωσταίνεις και είσαι μόνος, απλά ή το περνάς μόνος χωρίς πολλά πολλά ή παίρνεις ένα ταξί και πας στο νοσοκομείο ή καλείς ασθενοφόρο όλα από μόνος σου... γενικά... μη περιμένεις και πολλά από τους άλλους θα απογοητευτείς....

Quote:

---

Originally Posted by IRENEMARINA

Κουράγιο πιεσμένη μου.... μία από τα ίδια... πάντως όσον αφορά τις αρρώστειες θα σου πω μια εμπειρία μου! Όταν ήμουν στα 20 έπαθα ένα πολύ άσχημο γαστρεντερικό εμπύρετο σύνδρομο (έτσι το λένε!) - Είχα τέτοιες ναυτίες που δε μπορούσα να πάω από το κρεββάτι μου στην κουζίνα... κι όμως χρειάστηκε να περπατήσω το μισό κέντρο της Θεσσαλονίκης ολομόναχη και έρποντας από αυτοκίνητο σε αυτοκίνητο πήγαινε έλα για να πάω στο γιατρό και να γυρίσω... μετά από αυτό, έχω καταλήξει πως όταν αρρωσταίνεις και είσαι μόνος, απλά ή το περνάς μόνος χωρίς πολλά πολλά ή παίρνεις ένα ταξί και πας στο νοσοκομείο ή καλείς ασθενοφόρο όλα από μόνος σου... γενικά... μη περιμένεις και πολλά από τους άλλους θα απογοητευτείς....

---

Αυτο το ξερω Ειρηνη...... Ποτε δεν περιμενω τιποτε απο κανεναν...... Κ το θεμα δεν ειναι πως θα παω νοσοκομειο(οχι οτι δεν ειναι Κ αυτο) αλλα το οτι ποιος θα μεινει πισω να προσεχει δυο μεγαλους ανθρωπους...το ειχα ζησει πριν 3 χρονια οταν ειχα κανει μια επεμβαση... κ ενω δεν επρεπε να κουραζομαι εκανα οτι μπορουσα...λιγα πραγματα μεν αλλα εκανα.... το πιο δυσκολο ηταν να εχεις αναγκη να νιωσεις την φροντιδα απο την μανα σου κ αυτη να μην μπορει να σε βοηθησει οσο θα ηθελε... (ασε που δεν ηξερε κ την σοβαροτητα της επεμβασης για να μην στεναχωρηθει..)

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

ειδα φως και μπηκα.
εγω το πηρα αποφαση.
δεν θα πεθανω μονη μου
θα πεθανω μαζι μου εγω κι ο εαυτος μου
καλη παρεα ενιοτε
αλλες φορες δεν φτανει.

η ζωη ειναι απροβλεπτη( πτανα ζωηηηηηηηηη)
ο παππους ενος φιλου μου στα 78 του ερωτευθηκε μια ρωσιδα και περναει χρονια μελι.
θα παω στη ρωσια και θα ξαναγυρισω.
τελος.

---

Εγω..ο εαυτος μου κ....ο αλλος εαυτος μου...αυτος ο πιο...... ευαλωτος.... κ οσο για τον παπου του φιλου σου...μια χαρα τον βρισκω..αλλωστε γι αυτο ειπα οτι υπαρχουν κ τα ΚΑΠΗ...κ λεω στα 65 να παω να γραφτω σε κανα μεγαλοΚΑΠΗ...Κηφισια,Φιλοθε η,Ψυχικο...!!! ;)

Quote:

---

Originally Posted by πιεσμενη

Εχετε αισθανθει ποτε οτι θα μεινετε μονοι σας σ αυτη τη ζωη...? Κ δεν ρωταω τα νεα παιδια των 20+ αλλα οσους εχουν περασει τα πρωτα αντα κατα πολυ κ βαλε.....
Αυτη την στιγμη το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι θα μεινω μονη..... τελειως μονη....με πιανει ανασφαλεια τρελη... Οι γονεις μου ειναι μεγαλοι σε ηλικια.... η αδελφη μου ζει στο εξωτερικο..... φιλες(γνωστες? φιλες? το μελλον θα δειξει...) ναι...εχω, αλλα εχουν την ζωη τους κ κυριως τα προβληματα τους... Σκεφτομαι οτι αν χρειαστει να παω νοσοκομειο δεν θα εχω κανεναν διπλα μου... η μανα 86..ο πατερας με προβληματα υγειας κ ευθυνοφοβος σε τετοιες καταστασεις....τι θα κανω? πως θα τα βγαλω περα? Κ αργοτερα οταν αυτοι φυγουν θα ειμαι μονη...( δεν ξερω αν αυτο τελικα με στεναχωρει η οχι..πειτε με κ γαιδουρα.....) Τα χρονια ηδη εχουν περασει ..συντροφος δεν υπαρχει κ ουτε προκειτε..... Χμμμμ..η ελπιδα φυσικα πεθαινει παντα τελευταια...υπαρχουν κ τα ΚΑΠΗ που γινονται κ κονε ...... Τι λεωωωω.....

Ειμαι 46 κ νιωθω 106 αυτη τη στιγμη.....Ολη μου η ζωη ηταν ειναι κ θα ειναι Δουλεια-σπιτι-φροντιδα θειων,γονιων.... Εχασα την ζωη μου κ δεν μπορω να την βρω... ή δεν θελω....?!? Φοβαμαι...? Τιποτε απ ολα αυτα.... ΑΠΛΑ ζω σα να ειμαι κ εγω 80 χρονων.... μηπως ειμαι τοσο τελικα...?

---

Γιατι αφηνεις το μυαλο σου να κανει τετοιες σκεψεις; Γιατι το αφηνεις και σε τρωει; Και εγω οντας 21 εχω σκεφτει πανω κατω τα ιδια αλλα καθε φορα προσπαθουσα να τα διαγραψω απο μεσα μου και να πεισω τον εαυτο μου οτι ολα αυτα ειναι βλακειες (κατε 'με) και ειναι κατι παροδικο.. Τετοιες φασεις ολοι περναμε. Τα " υπαρξιακα " μας που λενε..

Οσον αφορα το οτι εισαι 46 και νιωθεις 106 μηπως επειδη εχεις καιρο να ακουσεις καποιο κοπλιμεντο απο καποιον; Εχεις παραμελησει τον εαυτο σου; Αυτα διορθωνονται..
Αυτο που λες πως η ζωη σου ηταν και ειναι δουλεια -σπιτι -φροντιδα κτλπ, ειναι λειτουργια! Και μπραβο σου! Μακαρι ολοι οι ανθρωποι του συμπαντος ολακερου να ειχανε τετοιες προτεραιοτητες..
Νοιαζεσαι για του αλλους... (!)


ΥΓ: Θα πω κατι που ειπα και εχθες σε εναν φιλο, οταν αισθανεσαι ασχημα με τον εαυτο σου και νιωθεις πως πνιγεσαι κοιταξε τον ουρανο, παρε μια βαθια αναπνοη πες ενα "Ευχαριστω" και συνεχισε τη ζωη σου ως εχει..
Φτανει να εχεις πιστη.
φιλικα παντα :)

Quote:

---

Originally Posted by CampoGalliano

Γιατι αφηνεις το μυαλο σου να κανει τετοιες σκεψεις; Γιατι το αφηνεις και σε τρωει; Και εγω οντας 21 εχω σκεφτει πανω κατω τα ιδια αλλα καθε φορα προσπαθουσα να τα διαγραψω απο μεσα μου και να πεισω τον εαυτο μου οτι ολα αυτα ειναι βλακειες (κατε 'με) και ειναι κατι παροδικο.. Τετοιες φασεις ολοι περναμε. Τα " υπαρξιακα " μας που λενε..

Οσον αφορα το οτι εισαι 46 και νιωθεις 106 μηπως επειδη εχεις καιρο να ακουσεις καποιο κοπλιμεντο απο καποιον; Εχεις παραμελησει τον εαυτο σου; Αυτα διορθωνονται..
Αυτο που λες πως η ζωη σου ηταν και ειναι δουλεια -σπιτι -φροντιδα κτλπ, ειναι λειτουργια! Και μπραβο σου! Μακαρι ολοι οι ανθρωποι του συμπαντος ολακερου να ειχανε τετοιες προτεραιοτητες..
Νοιαζεσαι για του αλλους... (!)


ΥΓ: Θα πω κατι που ειπα και εχθες σε εναν φιλο, οταν αισθανεσαι ασχημα με τον εαυτο σου και νιωθεις πως πνιγεσαι κοιταξε τον ουρανο, παρε μια βαθια αναπνοη πες ενα "Ευχαριστω" και συνεχισε τη ζωη σου ως εχει..
Φτανει να εχεις πιστη.
φιλικα παντα :)

---

Mικρη μου εισαι μικρουλα για να κανεις εσυ τετοιες σκεψεις..... εχεις οοοοληηηη την ζωη μπροστα σου!!!!!Επειδη νοιαζομαι για τους αλλους εχασα την δικια μου ζωη....αυτο μου εμαθε η μεχρι τωρα ζωη μου.......κ σε συμβουλευω να μην παρεις παραδειγμα απο μενα......θα χασεις ΕΣΕΝΑ.... κ ο εαυτος μας τελικα ειναι αυτος που εχει σημασια.... κ οχι δεν εχω παραμελησει τον εαυτο μου... κ οχι μονο εχω ακουσει κοπλιμεντα τελευταια αλλα μ εφεραν κ σε δυσκολη θεση γιατι εγιναν μεσα στον εργασιακο μου χωρο...... Κ αυτα μ εκαναν κ ακομη χειροτερα γιατι οταν ακους απο καποιον που δεν σε ξερει να σου λεει '' Γιατι μια γυναικα σαν εσενα δεν εχει παντρευτει ακομα? " Αντε τωρα να του απαντησεις κ μαλιστα οταν η ψυχολογια σου εχει πιασει πατο..... Ευχαριστω παντως για τα ομορφα σου λογια.... :)

πιεσμένη....έχω μια ιστορία για σένα, (δυσάρεστη, αλλά θέλω να στην πω).
Η ξαδέλφη μιας φίλης μου, (στην ηλικια σου είναι), πέρασε όλη τη ζωή της κάνοντας τη νοσοκόμα στη μητέρα της.
Παράλληλα εχει σχέση με κάποιον εδώ και είκοσι χρόνια με τον οποίο δεν προχώρησε γιατι δεν τον ήθελαν οι γονείς της.
Πλέον κάνει τη νοσοκόμα στον πατέρα της γιατί η μητέρα της έφυγε από τη ζωή.
Από την ώρα που έχασε τη μητέρα της το ριξε στο αλκοολ.
(να σημειώσω πως η οικογένεια της είναι πάρα πολύ πλουσια).
Κατά καιρούς ρωτάω τη φίλη μου τι κάνει.
Μου λέει λοιπόν πως γυρνώντας από τη δουλειά της αρχίζει να πίνει και να κλαίει μέχρι που λιποθυμάει από το ποτό και την άλλη μέρα πηγαίνει κανονικά για δουλειά.
Της λέω, γιατί κλαίει?
Γιατί δεν έκανε παιδιά, αφού όποτε έμενε έγκυος το έριχνε γιατι δεν ήθελαν οι γονείς της το σύντροφο, γιατί έχασε τη μάνα της, γιατί σε λίγο θα χάσει και τον πατέρα της, γιατί ο σύντροφος έχει φρικάρει με τη φάση και είναι φευγατος κλπ, κλπ.

Αν σε ρωτούσα ποιος φταίει για την κατάληξη αυτής της γυναίκας, τι θα μου έλεγες?

Για μενα...? ποιος φταιει??Η ιδια φυσικα....... κανουμε τις επιλογες μας αν κ μερικες φορες δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως...ειναι αναγκαστικες...Κ αφου κ ο φιλος της αντεξε κ τοσο...μπραβο του... Το να βρεις συντροφο σ αυτη την ηλικια με τις τοσες υποχρεωσεις ειναι δυσκολο..κ αντε τον βρισκεις... μολις καταλαβει τι παιζει θα την κανει..κ εδω δεν εχει αγαπες κ ερωτες... σ αυτη την ηλικια ειναι αλλες οι προτεραιοτητες..... Δυστυχως για μας ευτυχως γι αυτους......

Quote:

---

Originally Posted by πιεσμενη

Για μενα...? ποιος φταιει??Η ιδια φυσικα....... κανουμε τις επιλογες μας αν κ μερικες φορες δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως...ειναι αναγκαστικες...Κ αφου κ ο φιλος της αντεξε κ τοσο...μπραβο του... Το να βρεις συντροφο σ αυτη την ηλικια με τις τοσες υποχρεωσεις ειναι δυσκολο..κ αντε τον βρισκεις... μολις καταλαβει τι παιζει θα την κανει..κ εδω δεν εχει αγαπες κ ερωτες... σ αυτη την ηλικια ειναι αλλες οι προτεραιοτητες..... Δυστυχως για μας ευτυχως γι αυτους......

---

η ζωή μου έχει αποδείξει πάρα πολλές φορές πως είμαστε οι επιλογές μας....:)

Δεν σου λέω να παρατήσεις τους δικούς σου, αλλά αν το θες πραγματικά μπορείς να βρεις λίγο χρόνο και για σένα και για σύντροφο και για ότι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θες.
Ξέρεις, (χωρίς να θέλω να σε στεναχωρήσω), μερικές φορές το ότι αναγκαζόμαστε να κάνουμε κάποια πράγματα είναι και λίγο άλλοθι για να παραιτηθούμε.

Quote:

---

Mικρη μου εισαι μικρουλα για να κανεις εσυ τετοιες σκεψεις..... εχεις οοοοληηηη την ζωη μπροστα σου!!!!!Επειδη νοιαζομαι για τους αλλους εχασα την δικια μου ζωη....αυτο μου εμαθε η μεχρι τωρα ζωη μου.......κ σε συμβουλευω να μην παρεις παραδειγμα απο μενα......θα χασεις ΕΣΕΝΑ.... κ ο εαυτος μας τελικα ειναι αυτος που εχει σημασια.... κ οχι δεν εχω παραμελησει τον εαυτο μου... κ οχι μονο εχω ακουσει κοπλιμεντα τελευταια αλλα μ εφεραν κ σε δυσκολη θεση γιατι εγιναν μεσα στον εργασιακο μου χωρο...... Κ αυτα μ εκαναν κ ακομη χειροτερα γιατι οταν ακους απο καποιον που δεν σε ξερει να σου λεει '' Γιατι μια γυναικα σαν εσενα δεν εχει παντρευτει ακομα? " Αντε τωρα να του απαντησεις κ μαλιστα οταν η ψυχολογια σου εχει πιασει πατο..... Ευχαριστω παντως για τα ομορφα σου λογια....

---

Δεν ειμαι γυναικα:confused:

Οι καταστασεις μας κανουν......δυστυχως..το εχω γραψει κ σ αλλο ποστ... εκει που λεω δοξα τω θεω ξανα βοηθα παναγια........... πριν 6 μηνες ημουν στο δοξα τω θεω κ ελπιζα για ενα χαλαρο κ ομορφο καλοκαιρι μετα απο καιρο... στις αρχες Ιουλιου ηρθε το βοηθα παναγια κ οσο παει γινεται κ χειροτερο..... τι να κανουμε....για μας τους ανθρωπους ειναι ολα..( το τελευταιο ΔΕΝ το εννοω καθολου....)

Quote:

---

Originally Posted by πιεσμενη

Για μενα...? ποιος φταιει??Η ιδια φυσικα....... κανουμε τις επιλογες μας αν κ μερικες φορες δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως...ειναι αναγκαστικες...Κ αφου κ ο φιλος της αντεξε κ τοσο...μπραβο του... Το να βρεις συντροφο σ αυτη την ηλικια με τις τοσες υποχρεωσεις ειναι δυσκολο..κ αντε τον βρισκεις... μολις καταλαβει τι παιζει θα την κανει..κ εδω δεν εχει αγαπες κ ερωτες... σ αυτη την ηλικια ειναι αλλες οι προτεραιοτητες..... Δυστυχως για μας ευτυχως γι αυτους......

---

με στεναχωρεί αυτό που λες. Είναι δικαίωμα όλων ο έρωτας σε οποιαδηποτε ηλικία! Μην μηδενίζεις την ζωή σου, σε παρακαλώ! Και γω σκέφτομαι το μέλλον κι ας είμαι 26 χρονών κι αυτό γιατί είμαι μοναχοπαίδι. Ακόμα και να παντρευτώ, αν δεν πετύχει ο γάμος θα μείνω μόνη μου. Ξέκινα να κάνεις πράγματα που σ' ευχαριστούν, για σένα! Μην χαραμίζεις την ζωή σου!

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

με στεναχωρεί αυτό που λες. Είναι δικαίωμα όλων ο έρωτας σε οποιαδηποτε ηλικία! Μην μηδενίζεις την ζωή σου, σε παρακαλώ! Και γω σκέφτομαι το μέλλον κι ας είμαι 26 χρονών κι αυτό γιατί είμαι μοναχοπαίδι. Ακόμα και να παντρευτώ, αν δεν πετύχει ο γάμος θα μείνω μόνη μου. Ξέκινα να κάνεις πράγματα που σ' ευχαριστούν, για σένα! Μην χαραμίζεις την ζωή σου!

---

Ετσι ειναι ... κ βλεπω να ερωτευομαι κανα αποστρατο μια κ εχω βαλει στοχο τα ΚΑΠΗ των Β.Π!!!! :) Γι αυτο σου ειπα κ εγω να κοιταξεις πρωτα τον εαυτο σου κ μετα τους αλλους!!ΖΗΣΕ την ΖΩΗ σου ....Ρουφηξε την μεχρι το μεδουλι..... ;)

κοίτα, στη ηλίκα των 46 μέχρι 60άρη παραπάνω όχι, εγώ προτείνω! ;D

Θα σου πω ότι αντιμετωπίζω ανάλογη δυσκολία. Είμαι περίπου στην ίδια ηλικία και αισθάνομαι -και είμαι βέβαια- αρκετά μόνος. Επειδή μιλάμε δημόσια θα είμαι επιφυλλακτικός στο τι και πώς θα το πω. Και επίσης προσεκτικός, γιατί είμαι από τους ανθρώπους που δεν μ' αρέσει να λέω ανοησίες. Άσε που όταν περνάς άσχημα αναγκάζεσαι επίσης να είσαι προσεκτικός -να μην λες ανοησίες- γιατί αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να φύγεις από την άσχημη κατάσταση. Αν με καταλαβαίνεις, είμαι ειλικρινής γιατί θέλω να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις με τη μεγαλύτερη δυνατή προσοχή και υπευθυνότητα. (Έχω καταλάβει ότι δεν μπορεί κάποιος να είναι ειλικρινής μόνο με κάποια θέματα, θα είναι ειλικρινής ή παντού ή καθόλου. Δεν μπορεί για παράδειγμα να είμαι ειλικρινής με κάτι και όχι με κάτι άλλο).

Μετά την αρκετά μεγάλη εισαγωγή ας πάμε στην ουσία. Αν παρατηρήσει κανείς, είμαστε αυτό που μας κάνουν οι άλλοι να είμαστε (δυστυχώς). Δηλαδή είμαστε οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, οι θείοι μας, οι φίλοι μας, οι άνθρωποι που συναναστρεφόμαστε. Θα το εξηγήσω, γιατί είναι σημαντικό, αλλά είναι πολύ δύσκολο γράφοντας. Παράδειγμα, μπορεί κάποιος γονιός να μαθαίνει το παιδί του ότι θα πρέπει να τον προσέχει στις δυσκολίες του και στα γεράματά του. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Αλλά αν τύχει ο γονιός να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του (ιδιοτελής), δεν θα προσέξει ταυτόχρονα τις ανάγκες του παιδιού του. Μια καλή σχέση μεταξύ ανθρώπων είναι η ταυτόχρονη προσοχή του ενός στον άλλον. Όταν αυτή η διαδικασία είναι μονόπλευρη, στην ουσία οδηγεί σε δυσκολίες. Μάλιστα, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, οδηγεί σε δυσκολία και αυτόν που υποτίθεται θα έπρεπε να είναι ο "κερδισμένος".
Τα είπα αυτά για να σε ρωτήσω αν έχεις αναζητήσει να βρεις κάπου το λάθος; Αν υπάρχει κάποιο λάθος. Όχι για το αν φταις ή όχι, δεν μιλάω γι' αυτό το θέμα. Ρωτάω να μάθω αν έχεις αντιληφθεί κάτι, κάπου, που οδηγεί στην κατάσταση που φέρνει ανασφάλεια και ανελευεθερία;

Πιεσμένη, Τζον,
είναι η καταστροφή που ξεκίνησε από παιδική ηλικία και πληρώνετε βαρύ το τίμημα, πληρώνετε τη βλάβη που σας έκαναν και τις γκάφες άλλων που βιώσατε σε μικρή ηλικία και μετά το ένα λάθος φορτωνόταν στο άλλο, μια καταστροφική πορεία μεχρι το σήμερα. Τουλάχιστον κάνατε το δικό σας αγώνα για αλλαγή?

Quote:

---

Originally Posted by John11

Αλλά αν τύχει ο γονιός να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του (ιδιοτελής), δεν θα προσέξει ταυτόχρονα τις ανάγκες του παιδιού του. Μια καλή σχέση μεταξύ ανθρώπων είναι η ταυτόχρονη προσοχή του ενός στον άλλον. Όταν αυτή η διαδικασία είναι μονόπλευρη, στην ουσία οδηγεί σε δυσκολίες.

---

εδώ είναι όλο το ζουμί...
Το θέμα είναι το παιδί να έχει καθαρά μάτια και πριν απ όλα να σκέφτεται τον εαυτό του και μετά τους άλλους. Με αυτό δεν λέω σε κανένα να παρατήσει τους γονείς του, αλλά να σκεφτεί αυτό το "ιδιοτελής".

Οι ανθρωποι της παλιας γενιας που τωρα ειναι απο 65 κ πανω κ δεν εχουν ενα επιπεδο μορφωσης πιστευω οτι δημιουργησαν οικογενεια για να εξασφαλισουν τα..... γηρατεια τους... σ αλλους εκατσε(οπως στους δικους μου) κ σ αλλους οχι γιατι μπορει τα παιδια να εφυγαν νωρις απο το σπιτι για να δουλεψουν... Δυστυχως οταν καταλαβα τι παει να γινει ηταν πια αργα .... λιγο ο περιορισμος στην εφηβεια,μετα οι σπουδες δυστυχως εδω στην Αθηνα κ μετα η καριερα(τρομαρα μου) κ ξυπνησα πριν μερικα χρονια κ καταλαβα οτι εχει φυγει η ζωη κ μαλιστα δεν μπορω πια νακανω κατι γι αυτο γιατι ειχα να φροντισω κ τους γονεις ....γιατι εδω που τα λεμε γι αυτο μ εκαναν κ με μεγαλωσαν...κ ειδικα ο πατερας μου... περηφανευομουν παλια οτι ο πατερας μου ηθελε κοριτσια κ οχι αγορια... ΧΑ! Εγωιστικοτατο αυτο τελικα...τ αγορια φευγουν ..απο τα κοριτσια ολο κ καποιο θα μεινει πισω....Το καταλαβα αργα ομως..κ δυστυχως πολλες φορες μου βγαινει κακια κ πεταω διαφορες πικρες αληθειες τις οποιοε ομως τις περνανε στο ντουκου γιατι οσο μεγαλωνουν γινονται ολο κ πιο ανασφαλεις ολο κ πιο εγωιστες κ ατομικιστες......

απ όλα αυτά που λες πιεσμένη μου, θα μείνω στο ότι ξύπνησες και κατάλαβες πως έφυγε η ζωή μέσα από τα χέρια σου.
Θα σου πως μια από τις κολλητές μου είναι στην ηλικία σου.
Χτες έκανε paraseiling, (αλεξίπτωτο) στην παραλία....:Ρ

Δεν ειμαι καλη στα εξτριμ σπορ...εχω προβλημα στην μεση,στα γονατα στον αυχενα στους ωμους.... απαπαπαπαπαπαπα!!! :-ΡΡΡΡΡΡ

Quote:

---

Originally Posted by πιεσμενη

Οι ανθρωποι της παλιας γενιας που τωρα ειναι απο 65 κ πανω κ δεν εχουν ενα επιπεδο μορφωσης πιστευω οτι δημιουργησαν οικογενεια για να εξασφαλισουν τα..... γηρατεια τους... σ αλλους εκατσε(οπως στους δικους μου) κ σ αλλους οχι γιατι μπορει τα παιδια να εφυγαν νωρις απο το σπιτι για να δουλεψουν... Δυστυχως οταν καταλαβα τι παει να γινει ηταν πια αργα .... λιγο ο περιορισμος στην εφηβεια,μετα οι σπουδες δυστυχως εδω στην Αθηνα κ μετα η καριερα(τρομαρα μου) κ ξυπνησα πριν μερικα χρονια κ καταλαβα οτι εχει φυγει η ζωη κ μαλιστα δεν μπορω πια νακανω κατι γι αυτο γιατι ειχα να φροντισω κ τους γονεις ....γιατι εδω που τα λεμε γι αυτο μ εκαναν κ με μεγαλωσαν...κ ειδικα ο πατερας μου... περηφανευομουν παλια οτι ο πατερας μου ηθελε κοριτσια κ οχι αγορια... ΧΑ! Εγωιστικοτατο αυτο τελικα...τ αγορια φευγουν ..απο τα κοριτσια ολο κ καποιο θα μεινει πισω....Το καταλαβα αργα ομως..κ δυστυχως πολλες φορες μου βγαινει κακια κ πεταω διαφορες πικρες αληθειες τις οποιοε ομως τις περνανε στο ντουκου γιατι οσο μεγαλωνουν γινονται ολο κ πιο ανασφαλεις ολο κ πιο εγωιστες κ ατομικιστες......

---

Σου έκαναν τη ζημιά με άλλα λόγια. Τουλάχιστον ψάξε έστω τώρα, βρες κάποιον στην ηλικία σου, κάποιον που είναι μόνος και με τον οποίο μπορείς να ταιριάξεις, να φτιάξεις επιτέλους οικογένεια ή τουλάχιστο να συζήσεις μαζί του.

Όλοι κάποια στιγμή καταλαβαίνουμε τη ζημιά και μετά τρέχουμε να τα μπαλώσουμε και δε φτάνουμε. Το ζήτημα είναι να το καταλάβει κανείς όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Άμα σε κλείνουν στο σπίτι σε μικρή ηλικία επειδή τους εξασφαλίζεις τη συντροφιά και την υποτίθεται ασφάλεια, και ως αυτού η στέρηση της συναναστροφής με άλλα παιδιά της ηλικίας και ένα περιβάλλον εκτός σπιτιού ότι χειρότερο για ένα παιδί χωρίς καλή διέξοδο, καταστρέφονται τα διαμορφωτικά χρόνια και στο τέλος δυσκολεύεσαι να ξανοιχθείς, να κάνεις φιλίες όσο για να κάνεις σχέση φαντάζει βουνό. Όλα ξεκίνησαν τότε και να μαστε όλοι εδώ στο φορουμ να κλαίμε τη μοίρα μας. Επειδή κάποιοι δεν ήξεραν το ρόλο του γονιού ή είχαν στο νου τους άλλα πράγματα.

Θα προτιμούσα να πεφτα στον γκρεμμό να σκοτονώμουν παρά, όταν και εφόσον κάνω οικογένεια, να κληρονομήσω προβλήματα μου σε άλλους, να μην πάθουν άλλοι αυτο που έπαθα. Τα προβλήματα του ο καθένας που χει οικογένεια να τα θάβει βαθιά μέσα του και να μην τα μοιράζεται με τα παιδιά του. Στην κοινωνία δίνεις ανθρώπους με κοινωνική συνήδειση που μπορούν να αντεπεξέλθουν από μόνοι τους, όχι ανθρώπους φορτωμενους με ψυχολογικά.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Σου έκαναν τη ζημιά με άλλα λόγια. Τουλάχιστον ψάξε έστω τώρα, βρες κάποιον στην ηλικία σου, κάποιον που είναι μόνος και με τον οποίο μπορείς να ταιριάξεις, να φτιάξεις επιτέλους οικογένεια ή τουλάχιστο να συζήσεις μαζί του.

Όλοι κάποια στιγμή καταλαβαίνουμε τη ζημιά και μετά τρέχουμε να τα μπαλώσουμε και δε φτάνουμε. Το ζήτημα είναι να το καταλάβει κανείς όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Άμα σε κλείνουν στο σπίτι σε μικρή ηλικία επειδή τους εξασφαλίζεις τη συντροφιά και την υποτίθεται ασφάλεια, και ως αυτού η στέρηση της συναναστροφής με άλλα παιδιά της ηλικίας και ένα περιβάλλον εκτός σπιτιού ότι χειρότερο για ένα παιδί χωρίς καλή διέξοδο, καταστρέφονται τα διαμορφωτικά χρόνια και στο τέλος δυσκολεύεσαι να ξανοιχθείς, να κάνεις φιλίες όσο για να κάνεις σχέση φαντάζει βουνό. Όλα ξεκίνησαν τότε και να μαστε όλοι εδώ στο φορουμ να κλαίμε τη μοίρα μας. Επειδή κάποιοι δεν ήξεραν το ρόλο του γονιού ή είχαν στο νου τους άλλα πράγματα.

Θα προτιμούσα να πεφτα στον γκρεμμό να σκοτονώμουν παρά, όταν και εφόσον κάνω οικογένεια, να κληρονομήσω προβλήματα μου σε άλλους, να μην πάθουν άλλοι αυτο που έπαθα. Τα προβλήματα του ο καθένας που χει οικογένεια να τα θάβει βαθιά μέσα του και να μην τα μοιράζεται με τα παιδιά του. Στην κοινωνία δίνεις ανθρώπους με κοινωνική συνήδειση που μπορούν να αντεπεξέλθουν από μόνοι τους, όχι ανθρώπους φορτωμενους με ψυχολογικά.

---

Ζημια.... εγω εκανα ζημια στον εαυτο μου που αργησα να ξυπνησω....... Αλλα κ οταν ξυπνησα δεν μπορεσα να φυγω απο το σπιτι.....ατιμο πραγμα το οικονομικο προβλημα..σου δενει τα χερια κ μαζι μ αυτα κ την ζωη........ κ τα χρονια περνουν κ περιμενεις.... αλλα καποια στιγμη βαριεσαι να περιμενεις..κουραζεσαι..... κ παραδινεσαι...κακως....ναι κακως.....

Γιαννη δεν ειναι να ψαξω να βρω καποιον στην ηλικια μου αλλα οτι κανενας δεν θα μπορεσει ν ανεχτει αυτη την κατασταση... Θα πρεπει να ειναι ενας ανθρωπος με κατανοηση κ η κατανοηση σ αυτη την ηλικια εχει χαθει...κ ειδικα απο ανθρωπους που εχουν μεινει μονοι κ θελουν εναν ανθρωπο διπλα τους... εναν ανθρωπο ..οχι τα προβληματα του.....

Εγώ αντίθετα πίστευα ότι όσο μεγαλώνουμε, έχουμε περισσότερη κατανόηση. Πως είναι δυνατόν ν' αγαπάς έναν άνθρωπο χωρίς να δέχεσαι ότι έχει κι αυτός προβλήματα. Ποιος είναι αυτός που δεν έχει προβλήματα σε τελική ανάλυση. Μήπως τα θέλουμε όλα δικά μας;

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Εγώ αντίθετα πίστευα ότι όσο μεγαλώνουμε, έχουμε περισσότερη κατανόηση. Πως είναι δυνατόν ν' αγαπάς έναν άνθρωπο χωρίς να δέχεσαι ότι έχει κι αυτός προβλήματα. Ποιος είναι αυτός που δεν έχει προβλήματα σε τελική ανάλυση. Μήπως τα θέλουμε όλα δικά μας;

---

Οχι δεν τα θελουμε ολα δικα μας...Αλλα οταν εχεις προβληματα δεν μπορεις να επωμιστεις κ τα προβληματα του αλλου...Οσο μεγαλωνει ο ανθρωπος λειτουργει περισσοτερο με την λογικη(αυτο πιστευω εγω) κ λιγοτερο με το συναισθημα.

Quote:

---

Originally Posted by πιεσμενη

Οχι δεν τα θελουμε ολα δικα μας...Αλλα οταν εχεις προβληματα δεν μπορεις να επωμιστεις κ τα προβληματα του αλλου...Οσο μεγαλωνει ο ανθρωπος λειτουργει περισσοτερο με την λογικη(αυτο πιστευω εγω) κ λιγοτερο με το συναισθημα.

---

Χμ ισως καταλαγιαζουν τα παθη , αλλα δεν ειναι και ασχημα αυτα που κερδιζεις ε?

Πιεσμενη , υπαρχουν δρομοι...και δρομοι.

Υπαρχουν δρομοι που μπορεις να ακολουθησεις και πολλα πραγματα που μπορεις να κανεις. Εαν θες να ξεκολλησεις απο ενα τελμα χρειαζεται δραση εδω και τωρα. Ξερεις πολυ καλα οτι τα χρονια μπορει να μην γυρνανε πισω αλλα δεν εχει νοημα να χασουμε και τα υπολοιπα χρονια , μιας και ειμαστε ελευθεροι ανθρωποι με μονο αντιπαλο πολλες φορες τον εαυτο μας.
Θελεις κατι...καντο.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Χμ ισως καταλαγιαζουν τα παθη , αλλα δεν ειναι και ασχημα αυτα που κερδιζεις ε?

Πιεσμενη , υπαρχουν δρομοι...και δρομοι.

Υπαρχουν δρομοι που μπορεις να ακολουθησεις και πολλα πραγματα που μπορεις να κανεις. Εαν θες να ξεκολλησεις απο ενα τελμα χρειαζεται δραση εδω και τωρα. Ξερεις πολυ καλα οτι τα χρονια μπορει να μην γυρνανε πισω αλλα δεν εχει νοημα να χασουμε και τα υπολοιπα χρονια , μιας και ειμαστε ελευθεροι ανθρωποι με μονο αντιπαλο πολλες φορες τον εαυτο μας.
Θελεις κατι...καντο.

---

Αχ keep στα λογια ολα ευκολα ειναι.... οι πραξεις ομως δυσκολες... κ αν διαβασες θα ειδες οτι καποια στιγμη θελησα να φυγω να παω στο δικο μου σπιτι αλλα δεν τα καταφερα..Η δουλεια μου παει χαλια οποτε δεν μπορω να εχω τα εξοδα της δουλειας,τα εξοδα ενος σπιτιου κ να βοηθαω οικονομικα κ τους γονεις που ζουν με μια οικοδομικη συνταξη ... Ασε που πια εκει δεν μπορω να βοηθησω πια... Δυστυχως ετσι εχουν τα πραγματα κ σιγουρα οχι μονο για μενα...ειμαστε πολλοι παγιδευμενοι.....

Quote:

---

Originally Posted by πιεσμενη

Αχ keep στα λογια ολα ευκολα ειναι.... οι πραξεις ομως δυσκολες... κ αν διαβασες θα ειδες οτι καποια στιγμη θελησα να φυγω να παω στο δικο μου σπιτι αλλα δεν τα καταφερα..Η δουλεια μου παει χαλια οποτε δεν μπορω να εχω τα εξοδα της δουλειας,τα εξοδα ενος σπιτιου κ να βοηθαω οικονομικα κ τους γονεις που ζουν με μια οικοδομικη συνταξη ... Ασε που πια εκει δεν μπορω να βοηθησω πια... Δυστυχως ετσι εχουν τα πραγματα κ σιγουρα οχι μονο για μενα...ειμαστε πολλοι παγιδευμενοι.....

---

Και εγω δεν παω καλα οικονομικα και απο τοτε που αρχισε η κριση καθε λιγο και λιγακι ειμαι ανεργος. Δεν λεω , ειναι γολγοθας το οικονομικο και η επιβιωση και δεν το εχω νιωσει καλα στο πετσι μου γιατι εχω λιγο μπακαπ τους δικους μου που βοηθανε , δεν μπορω να πω οτι βοηθαω ιδιαιτερα εγω.

Και αισθανομαι πραγματικα μετεωρος γιατι δεν ειμαι πιτσιρικας. Εαν κοιταξω την ζωη μου πισω βλεπω οτι δεν εχω μετανοιωσει ουσιαστικα για κατι περαν της αδρανειας σε πολλες περιπτωσεις. Γιατι αδρανησα εκει , γιατι φοβηθηκα να κανω εκεινο , γιατι δεν εκανα εκεινο και το αλλο.
Αλλα αυτο δεν ειναι κατι που με απασχολει ιδιαιτερα , το τωρα ειναι που μετραει , το μελλον οντως με αγχωνει καθοδηγει τις πραξεις του παροντος πολλες φορες. Επαιζα ενα παιχνιδι στον υπολογιστη για παραδειγμα και ενοιωθα ταυτοχρονα ενοχες....τι κανεις βρε μην χανεις τον χρονο σου πρεπει να τρεξεις να προλαβεις , εισαι καποιας α ηλικιας , εισαι ανεργος , εισαι μονος δεν εχεις το δικαιωμα να χαλαρωνεις.

Ναι το παρατησα το παιχνιδι και καλα εκανα και προσπαθω να χτισω το μελλον. Αλλα οταν ξαποσταινουμε , οταν θα βγεις για ενα ποτο με μια φιλη ή με εναν φιλο ή για ενα καφε ,οταν γραφεις ενα μηνυμα στο φορουμ και λες αυτα που σε απασχολουν τοτε εκεινη η στιγμη ειναι που μετραει και πρεπει να την απολαμβανουμε οσο μπορουμε.

Κανονικα δεν θα επρεπε να σε συμβουλευω μιας και φαινεται οτι εχεις περασει "δια πυρος και σιδηρου" περισσοτερο απο μενα που ειμαι θα ελεγα αρκετα ζα μαν φου.

Δεν ξερω τι να πω , μονο αυτο. Μην αδρανεις. Μην περιμενεις πχ να χασεις βαρος για να βγεις ραντεβου. Μην περιμενεις να βελτιωθει η οικονομικη κατασταση , ωστε να κανεις το ενα ή το αλλο. Καπως ετσι . Μην αφηνεις την αναβλητικοτητα να σε κυριευει.

Δεν ξερω καπου εκει υπαρχει μια χρυση τομη και ευτυχια...διαφορετικη για τον καθενα.

πιεσμένη μου καλημέρα.
Λοιπόν, την επόμενη φορά που θα έρθει κάποιος asshole (αμερικανιά) να πουλήσει πνεύμα δήθεν σαν κοπλιμέντο αλλά ταυτόχρονα σαν απόρριψη, με ατάκες τύπου "πως μια γυναίκα σαν εσένα δεν έχει παντρευτεί" μπορείς κάλλιστα να του απαντήσεις όσο πιο μελιστάλαχτα μπορείς :"και πως ένας asshole σαν εσένα είναι παντρεμένος? δυστυχώς τύποι σαν εσένα με κάνουν να μισώ το γάμο"..το ξέρω ότι δε θα απαντήσεις έτσι αλλά αυτό του άξιζε...και αυτό αξίζει σε κάτι κοινωνικές νόρμες τύπου "πρέπει να παντρευτεί μια γυναίκα"..λες και η αξία σου εξαρτάται από αυτό.
Δεν ξέρω αν περνάς φάση τώρα που μετανιώνεις γιατί δεν έκανες παιδιά ή γιατί βλέπεις άλλες παντρεμένες με παιδιά και λες "γιατί όχι κι εγώ"..έχω μια εκδοχή:
Πέρα από το ότι έχεις εγκλωβιστεί με τους γονείς σου, έχεις σκεφτεί ποτέ ότι απλά κανείς δεν κάλυπτε τις δικές σου ανάγκες?
έχεις σκεφτεί ποτέ πως μπορεί μια γυναίκα που έχει δική της δουλειά, τόσες έγνοιες, που εξαρτώνται τόσα άτομα από αυτήν άρα και είναι δυνατή, πως μπορεί λοιπόν αυτή η γυναίκα να βρει εύκολα έναν συνοδοιπόρο που να της κάνει τη ζωή της πιο εύκολη?
Έχεις επίσης σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί εσύ η ίδια να γούσταρες την ελευθερία σου, να μην ήθελες παιδιά ρε παιδάκι μου, ούτε γάμους ούτε τίποτα. Απλά να ήθελες εσένα. Όπως και τώρα νομίζω αυτό θέλεις. ΕΣΕΝΑ.
Μια φίλη από δω μέσα με συμβούλευσε κάτι πραγματικά υπέροχο το οποίο με ταρακούνησε.
Μου είπε Βοιντ, έχεις ένα παιδάκι μέσα σου το οποίο σου φωνάζει βοήθεια, το οποίο σε παρακαλάει να το προσέξεις, να το φροντίσεις, να το χαιδέψεις..σου λέει ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, μόνο εσένα έχω.
Εσύ μπορεί να είσαι 46, εγώ είμαι 28 , άλλος είναι 35 κλπ..τα παιδάκια όμως είναι παιδάκια και μας έχουν ανάγκη.
Κοίτα λοιπόν το παιδάκι μέσα σου τι σου λέει, άκουσε το καλά, ζήτα από το Θεό μια πρακτική βοήθεια σε κάτι και θα δεις ότι θα φτιάξει η κατάσταση.
Κάνε φου στο συννεφάκι που σου θολώνει την όραση και δες πιο πέρα..και θα δεις ότι θα ανακαλύψεις κάτι που δεν το είχες δει. Και είναι αλήθεια ότι όταν δεν είμαστε καλά, δε βλέπουμε πολλά πράγματα γύρω μας. Λοιπόν, δημιούργησε εσύ την καλή κατάσταση. Σκέψου θετικά. Σκέψου ΕΣΕΝΑ.

Quote:

---

Originally Posted by void

πιεσμένη μου καλημέρα.
Λοιπόν, την επόμενη φορά που θα έρθει κάποιος asshole (αμερικανιά) να πουλήσει πνεύμα δήθεν σαν κοπλιμέντο αλλά ταυτόχρονα σαν απόρριψη, με ατάκες τύπου "πως μια γυναίκα σαν εσένα δεν έχει παντρευτεί" μπορείς κάλλιστα να του απαντήσεις όσο πιο μελιστάλαχτα μπορείς :"και πως ένας asshole σαν εσένα είναι παντρεμένος? δυστυχώς τύποι σαν εσένα με κάνουν να μισώ το γάμο"..το ξέρω ότι δε θα απαντήσεις έτσι αλλά αυτό του άξιζε...και αυτό αξίζει σε κάτι κοινωνικές νόρμες τύπου "πρέπει να παντρευτεί μια γυναίκα"..λες και η αξία σου εξαρτάται από αυτό.
Δεν ξέρω αν περνάς φάση τώρα που μετανιώνεις γιατί δεν έκανες παιδιά ή γιατί βλέπεις άλλες παντρεμένες με παιδιά και λες "γιατί όχι κι εγώ"..έχω μια εκδοχή:
Πέρα από το ότι έχεις εγκλωβιστεί με τους γονείς σου, έχεις σκεφτεί ποτέ ότι απλά κανείς δεν κάλυπτε τις δικές σου ανάγκες?
έχεις σκεφτεί ποτέ πως μπορεί μια γυναίκα που έχει δική της δουλειά, τόσες έγνοιες, που εξαρτώνται τόσα άτομα από αυτήν άρα και είναι δυνατή, πως μπορεί λοιπόν αυτή η γυναίκα να βρει εύκολα έναν συνοδοιπόρο που να της κάνει τη ζωή της πιο εύκολη?
Έχεις επίσης σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί εσύ η ίδια να γούσταρες την ελευθερία σου, να μην ήθελες παιδιά ρε παιδάκι μου, ούτε γάμους ούτε τίποτα. Απλά να ήθελες εσένα. Όπως και τώρα νομίζω αυτό θέλεις. ΕΣΕΝΑ.
Μια φίλη από δω μέσα με συμβούλευσε κάτι πραγματικά υπέροχο το οποίο με ταρακούνησε.
Μου είπε Βοιντ, έχεις ένα παιδάκι μέσα σου το οποίο σου φωνάζει βοήθεια, το οποίο σε παρακαλάει να το προσέξεις, να το φροντίσεις, να το χαιδέψεις..σου λέει ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ, μόνο εσένα έχω.
Εσύ μπορεί να είσαι 46, εγώ είμαι 28 , άλλος είναι 35 κλπ..τα παιδάκια όμως είναι παιδάκια και μας έχουν ανάγκη.
Κοίτα λοιπόν το παιδάκι μέσα σου τι σου λέει, άκουσε το καλά, ζήτα από το Θεό μια πρακτική βοήθεια σε κάτι και θα δεις ότι θα φτιάξει η κατάσταση.
Κάνε φου στο συννεφάκι που σου θολώνει την όραση και δες πιο πέρα..και θα δεις ότι θα ανακαλύψεις κάτι που δεν το είχες δει. Και είναι αλήθεια ότι όταν δεν είμαστε καλά, δε βλέπουμε πολλά πράγματα γύρω μας. Λοιπόν, δημιούργησε εσύ την καλή κατάσταση. Σκέψου θετικά. Σκέψου ΕΣΕΝΑ.

---

Αχ Void εμενα θελω να κοιταξω αλλα οι περιστασεις δεν μ αφηνουν..ειπαμε καποια πραγματα ειναι πανω απο εμας... Οσο για τον τυπο αστο..ειναι ιστορια για γελια....!!!! Προσφατα χωρισμενος , γειτονας στη δουλεια κ γειτονισσα κ η γυναικα του γιατι οταν χωρισαν μετακομισε λιγα σπιτια πιο κει!!!Δεν εδωσα καμια σημασια στα λογια του..δεν υπηρχε λογος... Κ δεν μετανιωνω που δεν εκανα παιδια..γιατι για να κανεις παιδια πρεπει να υπαρχουν ιδανικες συνθηκες για να τα μεγαλωσεις σωστα .. Παντα ηθελα παιδια αλλα ειχα θεσει κ οριο το πολυ τα 38 χρονια.. δεν θα ηθελα με τιποτε να τραβηξουν τα δικα μου παιδια αυτα που τραβαω κ εγω τωρα...Κ η ελευθερια ειναι πανεμορφη αλλα η ελευθερια αυτη οσο περνουν τα χροναι σε οδηγουν στην σκλαβια της μοναξιας..!!! Τωρα για το συννεφακι κανω οτι μπορω αλλα δεν φευγει το ατιμο... γιατι για να φυγει θα πρεπει να συμβει εστω κατι ομορφο στη ζωη μου..Δυσκολες εποχες για ομορφα πραγματα!!! Παντα εχω θετικη σκεψη..για τους αλλους ομως!!! ;)

Quote:

---

"πως μια γυναίκα σαν εσένα δεν έχει παντρευτεί"

---

Καλα ειμαι ο μονος που το βλεπω σαν προσπαθεια για κοπλιμεντο αυτο?

Δηλαδη οτι εννοει οτι καποια που μετραει πολυ πως ξεφυγε απο τα δικτυα του γαμου γενικα τοσο καιρο?

Το σίγουρο για μένα είναι ότι, όλοι μετά από κάποια ηλικία, και συνήθως μιλάμε εκεί που τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν για δημιουργία οικογένειας, μετανοιώνουν που δεν έφτιαξαν οικογένεια και έχουν μείνει μόνοι ή απεγνωσμένα προσπαθούν να παντρευτούν για να κάνουν επιτέλους οικογένεια. Όσο κι αν αρέσει το να ναι ελεύθεροι για να κάνουν τη ζωή τους όπως γουστάρουν χωρίς δεσμεύσεις ή απ την άλλη απλά να δημιουργούν και να τελειώνουν σχέσεις, όλοι στο τέλος, σε κάποια ηλικία, καταλήγουτν στον ίδιο παρονομαστή, επιθυμία για οικογένεια.

Εγω πιστευω οτι σιγουρο ειναι οτι μετανιωνεις για πραγματα που δεν εκανες. Εχει τοσους δρομους η ζωη...πχ εμενα μου αρεσει να περναω καλα τωρα και δεν σκεφτομαι να κανω οικογενεια και να φορτωθω υποχρεωσεις. Στο μελλον μπορει να το μετανιωσω αλλα δεν μπορω να τα εχω ολα ετσι δεν ειναι?
Αντιθετα πολλοι που καναν οικογενεια , ειδικα τωρα με την οικονομικη κριση δεν τους βλεπω και πολυ μες την τρελλη χαρα και μπορει να διαλεγαν καπως αλλιως την ζωη τους.

Ασχετο με το θεμα της πιεσμενης το παραπανω.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Καλα ειμαι ο μονος που το βλεπω σαν προσπαθεια για κοπλιμεντο αυτο?

Δηλαδη οτι εννοει οτι καποια που μετραει πολυ πως ξεφυγε απο τα δικτυα του γαμου γενικα τοσο καιρο?

---

Ετσι το ειπε ο ανθρωπος απλα μερικες φορες πρεπει καποιος να ειναι πιο διακριτικος κ ιδιαιτερα οταν μπαινει σ εναν εργασιακο χωρο σαν πελατης κ ειναι κ γειτωνας..γι αυτο κ μ εφερε σε δυσκολη θεση...

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Το σίγουρο για μένα είναι ότι, όλοι μετά από κάποια ηλικία, και συνήθως μιλάμε εκεί που τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν για δημιουργία οικογένειας, μετανοιώνουν που δεν έφτιαξαν οικογένεια και έχουν μείνει μόνοι ή απεγνωσμένα προσπαθούν να παντρευτούν για να κάνουν επιτέλους οικογένεια. Όσο κι αν αρέσει το να ναι ελεύθεροι για να κάνουν τη ζωή τους όπως γουστάρουν χωρίς δεσμεύσεις ή απ την άλλη απλά να δημιουργούν και να τελειώνουν σχέσεις, όλοι στο τέλος, σε κάποια ηλικία, καταλήγουτν στον ίδιο παρονομαστή, επιθυμία για οικογένεια.

---

Εγω ειμαι σντιθετη στην επιθυμια γαι οικογενεια σ αυτες τις ηλικιες.... σ αυτες τις ηλικιες χρειαζεται συντροφικοτητα κ μονο... Η κανεις νεος παιδια 'η δεν κανεις καθολου..τα παιδια πρεπει να μεγαλωνουν με νεους ανθρωπους κ οχι με ανθρωπους που στην εφηβεια τους θ' αρχισουν να νταντευουν γιαγιαδες κ παππουδες... καλως 'η κακως αυτη ειναι η αποψη μου....

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Εγω πιστευω οτι σιγουρο ειναι οτι μετανιωνεις για πραγματα που δεν εκανες. Εχει τοσους δρομους η ζωη...πχ εμενα μου αρεσει να περναω καλα τωρα και δεν σκεφτομαι να κανω οικογενεια και να φορτωθω υποχρεωσεις. Στο μελλον μπορει να το μετανιωσω αλλα δεν μπορω να τα εχω ολα ετσι δεν ειναι?
Αντιθετα πολλοι που καναν οικογενεια , ειδικα τωρα με την οικονομικη κριση δεν τους βλεπω και πολυ μες την τρελλη χαρα και μπορει να διαλεγαν καπως αλλιως την ζωη τους.

Ασχετο με το θεμα της πιεσμενης το παραπανω.

---

Ολα επιλογες μας ειναι ..καλες 'η κακες .... κ τιποτε δεν ειναι ασχετο σε μια συζητηση που εχει να κανει με τις σχεσεις των ανθρωπων κ το μελλον...

Quote:

---

Originally Posted by πιεσμενη

Η κανεις νεος παιδια 'η δεν κανεις καθολου..τα παιδια πρεπει να μεγαλωνουν με νεους ανθρωπους κ οχι με ανθρωπους που στην εφηβεια τους θ' αρχισουν να νταντευουν γιαγιαδες κ παππουδες... καλως 'η κακως αυτη ειναι η αποψη μου....

---

Καλόοοοοο........χιούμορ... γέλασα... παρά τίποτα όμως? άμα κανείς το θέλει πολύ, μιλώ για λογικές ηλικίες, αργά παρά ποτέ, γιατί στα βαθιά γηρατειά όλο και κάποιο πολύ στενό σου άτομο ψάχνεις. άλλοι επέλεξαν ως νεοι να μην κάνουν παιδιά κι άλλοι λόγω συγκυριών της ζωής. πάντως με το ζόρι παντριές απλά για να σαι σε γάμο δε γίνονται

Ειναι αυτο που λενε η απο νωρις παντρεψου η απο νωρις καλογερεψου..

Quote:

---

Originally Posted by CampoGalliano

Ειναι αυτο που λενε η απο νωρις παντρεψου η απο νωρις καλογερεψου..

---

Aϊ γεια σου..... σοφες οι παροιμιες..αν κ δεν χρειαζεται πια καποιος/α να καλογερεψει!!! ;)

Quote:

---

Originally Posted by CampoGalliano

Ειναι αυτο που λενε η απο νωρις παντρεψου η απο νωρις καλογερεψου..

---

είναι αυτο που λένε απο νωρίς δήλωσε στην κοινωνία ότι πηδάς ή αν δεν μπορείς δήλωσε στη κοινωνία ότι έμεινες στο ράφι. η μήπως η κοινωνία να το δηλώσει για σένα... ουφ ! @

Παιδιά, έχω και γω μητέρα αρκετά ηλικιωμένη, όπως προανέφερα, η μητέρα μου είναι 70 και γω 26. Η σχέση μας είναι πολύ συγκρουσιακή αλλά δεν οφείλεται στην ηλικία αυτό. Έχει περάσει κακουχίες και αρκετά βάσανα. Στην ηλικία που θα έπρεπε να σκεφτεί την προσωπική της ζωή, φρόντιζε για τα παιδιά του αδερφού της που ήταν χωρισμένος. Ήρθε μόνη της από το χωριό και έφτιαξε περιουσία από το μηδέν και χωρίς την στήριξη κανενός. Όλα αυτά την επηρέασαν σε σημείο να έχει χάσει εντελώς την υπομονή της και να μην μπορεί ν' αντεπεξέλθει στο ρόλο της μητέρας. Επιρόσθετα, όντας ένας άνθρωπος που δεν κατάφερε να μορφωθεί, δεν ήξερε να διαχειριστεί σωστά αυτόν τον τόσο κρίσιμο ρόλο με αποτέλεσμα να ξεσπάει επάνω μου επανειλλημένως. Δεν ήταν και λίγες οι φορές που ένιωσα ότι με ανταγωνίζεται σφοδρά και στεναχωριόμουν γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο. Με τα χρόνια άρχισα και γω να ωριμάζω και να κατανοώ αλλά και μένα η υπομονή μου έχει όρια... Είναι στιγμές που δεν αντέχω...

Πιεσμένη, μην διστάζεις για την ηλικία και μόνο να κάνεις παιδιά. Αυτό που πρέπει να σκεφτείς είναι αν έχεις τις κατάλληλες αντοχές.