ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟ....

Μερικες φορες νιωθω ενα περιεργο και ενοχλητικο αισθημα. Νιωθω καταρχας μια θολουρα στο μυαλο καπως ετσι μπορω να το περιγραψω, θολουρα στο κεφαλι στα ματια και νιωθω λες και δεν ειμαι ακριβως εδω πως να το πω, νιωθω σαν ολα γυρω μου να κινουνται με αλλο ρυθμο σαν να ειναι ψευτικα, δε μπορω να το περιγραψω καλα, σαν ψευδεσθηση ειναι ενοχλητικη.. Εχω διαβασει οτι τετοια μπορει να προκυψουν απο το αγχος αλλα εμενα το μυαλο μου παει σε αλλα....Και φοβαμαι, και επισης φοβαμαι μη χασω τον ελεγχο την επαφη με το περιβαλλον. Οκ αυτα αλλα αυτη η παραισθηση που περιεγραψα τι μπορει να ειναι..?? Εχει νιωσει κανεισ ετσι?

Όλο αυτο που περιγράφεις ονομάζεται Απραγματοποίηση και Απροσωποποίηση και συμβαίνει σαν ένας μηχανισμός αυτοάμυνας του μυαλού όταν τα επίπεδα του άγχους έχουν ξεπεράσει τα όρια.

Το βασικότερο είναι να μην σε τρομάζει και να μην το φοβάσαι είναι φυσιολογικό και δεν πρόκεται να πάθεις τίποτα και όταν θα καταλαγιάσει το άγχος σου θα φύγει και αυτό.

Το είχα και εγώ αρκετές φορές με διαφορετική ένταση και το φοβόμουν πολύ και νόμιζα ότι τρελένομαι και τέτοια αλλά φυσικά όταν κατάλαβα ότι προέρχετε από το άγχος μου μέσα σε λίγες μέρες μου έφυγε.

Σπύρο, θα ήταν πολύ βοηθητικό για σένα να κάνεις μερικές συνεδρίες ψυχοθεραπείας.
Ο άνθρωπος είναι σαν μια χύτρα ταχύτητας. Γεμίζει, γεμίζει με πίεση(στρες) και αν κάποιος δεν ανοίξει τη βαλβίδα ώστε να φύγει (εκτονωθεί) αυτή η πίεση, τότε η χύτρα \"σκάει\".
Μοιάζει, η δική σου χύτρα, να είναι γεμάτη πίεση.

Φρόντισε να φροντίσεις τον εαυτό σου.
Καλή δύναμη!

Εχετε δικιο, παντως ειναι τοσο πολυ ενοχλητικο νιωθεις σαν να πηγαινεις να χασεις την επαφη με το περιβαλλον, βεβαια δε τη χανεις (ελπιζω) αλλα καπως ετσι νιωθεις.. Απλα φοβηθηκα πολυ γιατι ενω ειχα διαβασει οτι ειναι και απο το αγχος κατι τετοιο εγω χτες και προχτες που μου συνεβη για αρκετη ωρα δεν ενιωθα το εντονο το αγχος...Εκτος αν υπαρχει πια υποσεινηδυτα... Η αν αγχωθηκα κτα καποιο τροπο και δε το καταλαβα.. Κ μαλλον αυτο γιατι πρωτον χτες ειδικα, πιεστηκα πολυ σπιτι τσακωθηκα ασχημα με τους δικους μου και ενιωσα ασχημα για κατι που εγινε, μετα με τη κοπελα μου το ιδιο και τελος στη ταινια που πηγαμε να δουμε ενιωσα σε καποια φαση κλεισμενος μεσα στη αιθουσα αλλα χαλαρωσα και δεν αγχωθηκα τρελα. Ισως ομως αυτα να ηταν αιτια για αυτο.

Πως θα βοηθησει η ψυχοθεραπεια, θελει ψυχολογο? Εγω πηγα σε ενα κεντρο ψυχικης υγειας, αυτος εκει ειναι ψυχιατρος τελικα απο οτι ειδα, 3 φορες που εχω παει απλα του λεω δεν εχουμε κανει κατι το φοβερο... Και στην τριτη φορα τα ιδια του ελεγα δεν σημειωσε κατι και απλα ακουγε και ειπε 2-3 πραγματα που θα μου τα ελεγε και ενας γνωστος μου με λιγη εμπειρια.. Εχω και πολλα νευρα ρε γαμωτο, πολλα ειδικα απεναντι στους δικους μου και δε θελω αλλα δε ξερω πολλα νευρα η κατασταση..

Quote:

---

Originally posted by SpyrosGR21
Εχετε δικιο, παντως ειναι τοσο πολυ ενοχλητικο νιωθεις σαν να πηγαινεις να χασεις την επαφη με το περιβαλλον, βεβαια δε τη χανεις (ελπιζω) αλλα καπως ετσι νιωθεις.. Απλα φοβηθηκα πολυ γιατι ενω ειχα διαβασει οτι ειναι και απο το αγχος κατι τετοιο εγω χτες και προχτες που μου συνεβη για αρκετη ωρα δεν ενιωθα το εντονο το αγχος...Εκτος αν υπαρχει πια υποσεινηδυτα... Η αν αγχωθηκα κτα καποιο τροπο και δε το καταλαβα.. Κ μαλλον αυτο γιατι πρωτον χτες ειδικα, πιεστηκα πολυ σπιτι τσακωθηκα ασχημα με τους δικους μου και ενιωσα ασχημα για κατι που εγινε, μετα με τη κοπελα μου το ιδιο και τελος στη ταινια που πηγαμε να δουμε ενιωσα σε καποια φαση κλεισμενος μεσα στη αιθουσα αλλα χαλαρωσα και δεν αγχωθηκα τρελα. Ισως ομως αυτα να ηταν αιτια για αυτο.

---

Όπως σου είπα και εγώ και ο dodonis το παθαίνεις αυτό όταν γεμίζεις με άγχος και δεν αντέχει άλλο ο οργανισμός σου. Είναι μία αυτοάμυνα \"βαράει κόκκινα\" και αποκόπτει την πραγματικότητά και μοιάζει σαν να \"χάνεις\" την επαφή.

Σου φαίνεται περίεργο ότι είναι από το άγχος γιατί δεν νιώθεις καθόλου άγχος σε εκείνη την φάση και αυτό είναι φυσιολογικό γιατί αυτός είναι και ο σκοπός του, σε αποκόπτει για να να μην νιώθεις άλλο άγχος.

Ηρέμισε και μην του δίνεις σημασία, απευθύνσου και σε έναν ειδικό για να σε βοηθήσει και σιγά σιγά θα σου περάσει. Μην τρομάζεις, μην το φοβάσαι και αν μπορείς μην ασχολήσε μαζί του και θα φύγει.

Γιάννης.

Γιαννη σε ευχαριστω φιλε με εκανες να νιωσω λιγο καλυτερα. Τωρα που το ανελυσα λιγο περισσοτερο το πως νιωθω ειναι οχι σαν να σε αποκοπτει τελειως απο την πραγματικοτητα αλλα να σε βαζει σε κατι σαν αναμονη και να νιωθεις ετσι. Προτιμω παντως το αγχος παρα αυτο το αισθημα. Προσπαθω οσο μπορω να μην του δινω σημασια. Παντως το καλο ειναι οτι στα 14 μου ενιωθα παλι τετοιο πραγμα μαζι με αγχωδη διαταραχη που ειχα τοτε και το ξεπερασα με το καιρο μονος μου τοτε.,,, Βασικα δεν καταλαβα πως εφυγε γενικα η ολη φαση τοτε. Απλα απο μονο του και βοηθησε πολυ η κατασκηνωση που ηταν 24 ωρες/24 ωρο απασχολημενος με αλλα... Ισως αυτο, εργασιοθεραπεια... Εχεις παει σε ψυχολογο?

Αισθανομαι πολλες φορες ετσι ,χαοτικα τα πραγματα τριγυρω και μια αμηχανια να με καταλαμβανει.Θελω να αποδρασω και δεν μπορω γιατι αυτο το αισθημα καταλαμβανει τα παντα ,σαν να εχει πεσει ενας θολος μανδυας και ολα τα πραγματα και οι ανθρωποι ακομα εμφανιζονται σαν κοματια ενος παζλ.Λες και αναρωτιεμαι για κατι αλλα δεν ξερω τι ακριβως.Αν ειμαι σε τετοια φαση και μιλαω με καποιον ,τα λογια μου ειναι ξεψυχισμενα και νομιζω οτι δεν θα καταφερω να ολοκληρωσω αυτο που θελω να πω.Αν ειμαι σε χωρο με πολυ κοσμο με πιανει ναυτια με ισοπεδωνει η βαβουρα ,νιωθω ατονια λες και ειμαι ματιασμενος :)
Ειναι σαν ναμαι σενα συννεφο μεσα.....

Αλλες φορες σε μενα αυτη η κατασταση συνυπαρχει με μια αγχωδη διαθεση αλλοτε οχι.
Μπορει να εχω αγχος για κατι που πρεπει να κανω και δεν μπορω να το αποφυγω και σιγα σιγα να \'\'θολωνει \'\'το τοπιο γυρω μου και το αγχος να παραμενει.
Καμια φορα παει αναποδα ,το τοπιο θολωνει και μετα επερχεται αγχος γιατι δεν μπορω ευκολα να ανταποκριθω ακομα και σε απλα πραματα ,ειμαι χαμενος ,δεν ξερω τι να κανω οπως καποιος που του τυχαινει κατι απροσδοκητο και δεν τοχει συλλαβει ακομα πληρως και στεκεται και κοιταει κολλημενος
Αλλοτε ειμαι σε μια ευχαριστη η ουδετερη αποβλακωση ,γιατι ειμαι σπιτι αραχτος και αισθανομαι αυτο το χαος αλλα δεν εχω να κανω κατι οποτε δεν εχω αγχος

ΑΛΟ. ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟ ΑΓΧΟΣ,ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΑΦΩΣ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ.

Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΣΑΝ ΚΟΥΜΠΙ ΚΙΝΔΥΝΟΥ.ΕΝΩ ΥΠΟ ΚΣ ΠΑΤΙΕΤΑΙ Κ ΞΕΠΑΤΙΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΕΙ ΤΑ ΠΟΣΑ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗΣ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ(ΟΠΩΣ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΑΡΑ ΜΟΥ) ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΟΛΗΜΜΕΝΟ Κ ΤΟΤΕ ΧΕΣΕ ΜΕΣΑ,ΠΑΜΕ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΙΣ ΚΟΥΚΟΥΒΑΟΥΝΕΣ.ΕΥΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΟ ΚΙΚΥΡΙΚΟΥ,ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΒΓΑΖΕΙ ΚΑΠΝΟΥΣ. Κ Ο ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ (ΓΙΑΤΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΦΑΡΜΑΚΑ ΖΑΜΕ ΤΩΝ ΖΑΜΩΝ) ,ΣΑΝ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΟ ΠΑΚΕΤΑΚΙ ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΚΑΝΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΑ.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΣΚΗΣΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟΚΤΑ ΟΡΘΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΒΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΛΑΜΠΙΟΝΙ,ΠΟΤΕ ΟΧΙ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ,ΓΙΑΤΙ Η ΣΤΡΕΣΟΓΟΝΑ ΣΙΤΟΥΑΤΙΟΝ ΕΧΕΙ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΧΡΟΝΟΥΣ.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΖΑΛΙΖΩ ΟΛΩΝ ΕΔΩ,ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΠΑΘΟΥΣΗΣ ΟΠΩΣ Η ΑΦΕΝΤΟΜΟΥΤΣΟΥΝΑΡΑ ΜΟΥ,ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΙΣΤΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΟΠΩΣ ΠΗΓΑ ΕΓΩ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΑΓΧΟΥΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ Η ΠΑΝΙΚΟΥ,ΤΟΤΕ ΟΚ ΠΗΓΑΙΝΕ Κ ΣΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΗΠΙΟ ΧΑΠΙ. Ο ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ(ΓΑΜΩ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ,ΕΙΝΑΙ ΕΥΣΤΟΧΟΤΑΤΗ)ΘΑ ΣΟΥ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ,ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΟΥ,ΤΙΣ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ,ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ,ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΩΡΑΙΑ ΤΡΙΚΑΚΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ Η ΤΟ ΣΥΜΠΤΩΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΥΠΕΡΜΕΤΡΟ ΑΓΧΟΣ,ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ.
ΘΕΝΚ ΓΙΟΥ ΦΟΡ ΡΙΝΤΙΓΚ ΜΙ,ΤΣΑΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟΥ:)

Oblivia γιατί διαχωρίζεις ψυχολόγο και ψυχίατρο για ψυχοθεραπεία;Εγώ έναν ψυχίατρο έχω και αυτός μου κάνει την ψυχανάλυση και όλα.Δεν νομίζω πως ο σωστός ψυχίατρος είναι για να συνταγογραφεί...Αλλιώς πήγαινε και στον παθολόγο της γειτονιάς σου να βγάλεις και άδεια οπλοφορίας να γκαζώσεις και για ανήψια,παιδιά,σκυλιά,πεθερ� �ς,πεθερούς κι ό,τι κάτσει.Εγώ και τους δύο που είχα δεν με χαπάκωναν.Αντιθέτως το απέφευγαν ενώ η μάνα μου από κουεστιόν σε άλλον Σάικ είχε μάθει ότι θα έπρεπε να κατεβάζω και κανά δυο άλλα και στην διπλάσια ποσότητα!Εδώ ρε δεν αντέχω το απλά Αναφρανίλ στα 25mg,περικαλώ!Αν και μιας και άκουσα για σταθεροποιητή διάθεσης και μου το είχε προτείνει και η ερμοκαμμένη γιατρίνα έλεγα να της επαναφέρω το σχετικό γιατί δεν μπορώ να βγάλω πέρα καμία δουλειά με τόσο ασταθή διάθεση.(Μου είπε η ντοκτορίνα ότι τα επιπλέον χάπια έχουν και αυτά τας παρενέργειάς των,βεβαίως,βεβαίως!Και λέω μανίτσα αν είναι να μαστουρώσω κι άλλο Danke αλλά δε θα πάρω.)Την μία εβδομάδα που λες όλα πάνε καλά και θυμάμαι κάτι και κλείνομαι και θέλω να πάρω και ένα ******** Proficiency να πάω να σπουδάσω Αγγλία!Το πόσα ραντεβού διαφόρων ειδών έχω ακυρώσει δε λέγεται.Σήμερα ήταν να πάω σε ένα αλλά η διάθεσή μου δεν έπαιρνε τα πόδια της!!!!

Ο ψυχολόγος και ο ψυχίατρος είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Διαφορετική προσέγγιση στο ίδιο θέμα, διαφορετική επιστημονική κατάρτιση, διαφορετικές μέθοδοι θεραπείας, αλλά παράλληλα και συμπληρωματικές. Ο ψυχολόγος δεν είναι ιατρός, δεν έχει τελειώσει ιατρική σχολή και αντίστοιχα ο ψυχίατρος δεν είναι ο πλέον κατάλληλος να παρέχει διαφόρων τύπων ψυχοθεραπείες (γνωστική,συμπεριφορική κ.α.) απλούστατα γιατί δεν έχει εκπαιδευτεί για αυτό. Βλέπει το θέμα από ΄χημική΄κυρίως πλευρά και εξετάζει βιολογικούς παράγοντες. Δεν ασχολείται με την αιτία του προβλήματος αλλά ως επι το πλείστον ανακουφίζει τα συμπτώματα μέσω της διόρθωσης των χημικών λειτουργιών του εγκεφάλου. Ο ψυχολόγος αναζητά την αιτία του προβλήματος και προσπαθεί να την εξαλείψει ώστε ο ασθενής να επανέλθει χωρίς φαρμακευτική βοήθεια.Συνήθως η καλύτερη προσέγγιση σε τέτοια θέματα είναι η συνδυασμένη χρήση φαρμακευτικής θεραπείας (από ψυχίατρο) και η ψυχανάλυση (από ψυχολόγο) δεδομενου ότι οι δύο ειδικότητες, παρόλο που είναι διαφορετικές, δεν αναιρούν η μια την άλλη αλλά αλληλοσυμπληρώνονται. Για περισσότερες πληροφορίες συμβουλευτείτε τον administrator \' dodoni \' ο οποίος είναι ψυχολόγος, διότι η ημιμάθεια εκτός του ότι είναι χειρότερη από την αμάθεια μπορεί να προκαλέσει και πολλά προβλήματα.

παντως υπαρχουν και ψυχιατροι που εχουν ειδικευθει στην ψυχοθεραπεια οπως και ψυχιατροι-ψυχαναλυτες.
δυο σε ενα δλδ :)

Παιδιά ο παλιός μου ψυχίατρος δεν τα είχε καλά με τους ψυχολόγους και ίσως να μου το είχε μεταδώσει αυτό.Απ\'την άλλη έρχοντας να μου επαληθεύσει αυτή την κακή φήμη μία πρώην συνάδελφος η οποία είχε τελειώσει στο μεσοδιάστημα ψυχολογία μου έλεγε ότι η τωρινή σχέση της ήταν και ο πρώτος της ασθενής.Δεν μου ενέπνευσε καμία εμπιστοσύνη!!!!!Εγώ,αν και με χαρακτηρίζουν ασταθή δεν μπορώ να εναλλάσσομαι μεταξύ πολλών ατόμων.Θέλω ένα και καλό.Και ευτυχώς βρήκα και τις δύο φορές που έψαξα.Την δουλειά των ψυχολόγων την θεωρούσα κάπως πιο συμβουλευτική και προληπτική παρά θεραπευτική.Νομίζω πως οι ψυχίατροι διδάσκονται και όλες τις σχολές ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης εκτός από τους βιολογικούς παράγοντες που συντελλούν στην εκδήλωση μιας πάθησης.Εγώ πάντα τα είχα πολύ καλά με τους γιατρούς,ίσως και λόγω επαγγέλματος γονιών.Ίσως να μου έχει περαστεί ότι κάνουν πιο επιστημονική δουλειά!Α!Άλλωστε ο Φρόυντ πατέρας της ψυχιατρικής λέγεται και όχι της ψυχολογίας....

Κασσι μου καλη,νομιζω οτι ο δημητρης 38 τα ειπε μια χαρα. Ο ψυχιατρος ακουει και προσπαθει να δωσει λυση στα συμπτωματα κυριως συνταγογραφωντας.
Ο ψυχολογος θα προσπαθησει να βρει την αιτια-ες και να τις εξαφανισει η τουλαχιστον μειωσει σε τετοιο βαθμο ωστε οι οποιες επιπτωσεις να μην ειναι επιβαρυντικες στην ζωη του ασθενη.
Επιπλεον,ο ψυχολογος δεν εχει αδεια γιανα συνταγογραφει φαρμακα(σε αυτο ας με διορθωσουν μελη της σελιδας που γνωριζουν καλυτερα,εαν τυχον κανω σε αυτο λαθος).

Επειδη το αγχος εχει ψυχολογικες ριζες,απλα συμβουλευω επισκεψη σε ψυχολογο.Ο ψυχιατρος η και τα δυο ,χρειαζεται σε περιπτωση που υπαρχουν εντονα σωματικα προβληματα εξαιτιας του αγχους.

Υπαρχει μυστικος ανταγωνισμος και αντιπαθεια απο ανωριμους του ειδους,ψυχιατρου προς ψυχολογο και τουμπαλιν.Σαν να λεμε η μιςς κοσμος που μισει την μιςς γαλαξιας.

Τελος ,και εαν παλι θα μπορουσα να δωσω συμβουλη,ειναι να ειναι ξεχωριστα τα ατομα.αλλος ο ψυχιατρος και αλλος ο ψυχολογος.ΟΙ λογοι ειναι ευλογοι και νομιζω αυτονοητοι;)

Υγ:σαφως και καθε πειρπτωση ειναι ξεχωριστη,ομως ο καθενας μας φανταζομαι την εμπειρια του καταθετει και βασει αυτης οδηγειται σε διαφορα συμπερασματα.Ετσι λοιπον,σε εμενα ειδα οτι καλυτερο στην ΟΥΣΙΑ εκανε η ψυχαναλυση που μου συνεστησε η ψυχιατρος να αρχισω.Σαφως και επαιρνα χαπια για καποιο καιρο,μεχρι να αρχισουν να φαινονται αποτελεσματα απο την ψυχοθεραπεια.Ετσι καταφερα να σταματησω τα χαπια για το αγχος και καθε φορα να προσπαθω να αντιμετωπισω τα εμφανη η οχι γεγονοτα που μου προκαλλουν αγχος και οτι αυτο συνεπαγεται καποιες φορες.

υγ2. Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΤΥ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ.Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ,ΕΦΟΣΟΝ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΦΑΡΜΑΚΑ. ΕΙΜΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΠΩΔΥΝΗ.ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ Η ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟς ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΚΑΜΑΡΩΝΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΑ ΤΗΝ ΕΥΚΟΛΗ \"ΛΥΣΗ\" ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ.ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΕΙΣ ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ(ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ).ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙ ΖΗΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ.ΘΕΛΕΙ ΕΠΙΚΑΛΥΨΗ Η ΕΠΙΛΥΣΗ?

Στα 20+ χρόνια ως ψυχωτικός έχω συναντήσει άριστους αλλά και πολύ επικίνδυνους ψυχίατρους, κυρίως γιατί δεν είχαν ιδέα από ψυχοφάρμακα.
Αντιθέτως οι \"ψυχολόγοι\" ήταν όλοι-ες γραφικοί τύποι χωρίς ουσία αλλά χρησιμότατοι όταν χτυπούσαν το καμπανάκι ότι είμαι στα πρόθυρα υποτροπής.
Πάντως είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να βρεις τον καλύτερο ψυχοθεραπευτή, πόσο μάλλον να παίρνεις και τα καταλληλότερα φάρμακα.
Οπότε, προσπαθείς όσο μπορείς να επιβιώσεις με τα μέσα που έχεις και τις πληροφορίες που παίρνεις.

Quote:

---

Originally posted by daydreamer

Αντιθέτως οι \"ψυχολόγοι\" ήταν όλοι-ες γραφικοί τύποι χωρίς ουσία αλλά χρησιμότατοι όταν χτυπούσαν το καμπανάκι ότι είμαι στα πρόθυρα υποτροπής.

---

Lol daydreamer....

Υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ ψυχιάτρων και ψυχολόγων.Θυμάμαι τον Γιωργάκη,πρώην ψυχίατρό μου,να αφρίζει όταν άκουγε για ψυχολόγους.Και μια ψυχολόγα να βρίζει τους ψυχίατρους ως τους πλέον αναρμόδιους να χειρίζονται θέματα ψυχολογίας.Εγώ μιας και εδώ δεν με ξέρει κανείς και δεν αισθάνομαι τύψεις αν θα προσβάλλω το πρόσωπό του έχω να πω την κακία μου.
Οι ψυχολόγοι είναι αποτυχημένοι που δεν μπόρεσαν να μπουν Ιατρική-Ψυχιατρική να γαμήσουν τον κώλο τους στα θρανία και στα βιβλία.Ας έχουν λοιπόν τη θέση που τους αξίζει.Την συμβουλευτική.Όταν ασχολείσαι καθαρά με την μία όψη της αθένειας την ψυχολογική,ενώ η ασθένεια είναι διττή,έχει δηλαδή και τον βιολογικό της παράγοντα,δεν νομίζω πως μπορείς να την θεραπεύσεις.Εκτός αυτού νομίζω ότι ο κάθε ψυχίατρος σήμερα έχει και τον τίτλο του ψυχοθεραπευτή.Τα υπόλοιπα τα κάνουνε για να δίνουν και λίγη δουλειά στους ψυχολόγους.........Και μα τω Θεώ έχω δει όργια ψυχολόγων!!!!Ας σταματήσει λοιπόν αυτός ο ανταγωνισμός του ποιος θα φάει περισσότερο και ας επικεντρωθούν στον ασθενή,μη χέσω.Αλλιώς ας πήγαιναν να γίνουν πετρελαιοεπιχειρηματίες...

Daydreamer είσαι 20 και ψυχωτικός ή 20 χρόνια ψυχωτικός;Αν το 2ρο πώς αντέχεις τόσα χρόνια;Δώσε μου λίγα παραπάνω στοιχεία παρακαλώ...

Όχι, 22 χρόνια ακριβώς έχω πρόβλημα.
Απλώς επιβιώνω, με τις καλές μέρες (ελάχιστες), τις κακές μέρες, τις φωνές, τα φάρμακα, τις υποτροπές με ή χωρίς νοσηλεία.
Νομίζω δεν είμαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος.

Όσο γι\' αυτό που είπες πιο πάνω για τους ψυχολόγους και τους ψυχιάτρους συμφωνώ σχεδόν απόλυτα και προσθέτω ότι κανένας αξιοπρεπής και έντιμος άνθρωπος δεν θα πήγαινε ποτέ να γίνει ψυχολόγος ή ψυχίατρος.

Quote:

---

Originally posted by empi
Όλο αυτο που περιγράφεις ονομάζεται Απραγματοποίηση και Απροσωποποίηση και συμβαίνει σαν ένας μηχανισμός αυτοάμυνας του μυαλού όταν τα επίπεδα του άγχους έχουν ξεπεράσει τα όρια.

Το βασικότερο είναι να μην σε τρομάζει και να μην το φοβάσαι είναι φυσιολογικό και δεν πρόκεται να πάθεις τίποτα και όταν θα καταλαγιάσει το άγχος σου θα φύγει και αυτό.

Το είχα και εγώ αρκετές φορές με διαφορετική ένταση και το φοβόμουν πολύ και νόμιζα ότι τρελένομαι και τέτοια αλλά φυσικά όταν κατάλαβα ότι προέρχετε από το άγχος μου μέσα σε λίγες μέρες μου έφυγε.

---

Πω τι με λέτε;Το πάθαινα και πολύ άσχημα στις αρχές που έπαιρνα το χάπια αμέσως μόλις ξυπνούσα.Ένιωθα τα πράγματα να είναι κάπου αλλού.Ήταν δίπλα μου αλλά εγώ δεν μπορούσα να τα αγγίξω.Σαν να μην ήμουν στην διάσταση.Χάλι μαύρο.Θολούρα ναι στα μάτια έντονη και στο μυαλό αλλά αυτυχώς άρχιζα να φωνάζω μαμά και έφευγε γρήγορα.Εγώ νόμιζα ότι αποπροσωποποίηση είνα η κατάσταση στην οποία δεν νιώθεις τον εαυτό σου,αισθάνεσαι άυλος και μουδιάζεις που αυτό το παθαίνω κατά καιρούς.Πίκρα!!!!!Περαστικά όπως και να\'χει γιατί το βίωσα και είναι απαίσιο συναίσθημα!!!

Α,καλά τώρα είδα το αρχικό μήνυμα και απάντησα.Κοιτάω παραπάνω και βλέπω Κάσσι και λέω καλά πότε ξαναέγραψα στο ίδιο θέμα και δεν χαμπάριασα;