ένα μεγάλο ευχαριστώ

αν κ έχω πολύ καιρό να γράψω στο φόρουμ (παρόλο που το παρακολουθώ τακτικά), και είναι λίγο ίσως ετεροχρονισμένο, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εδώ μέσα που με βοήθησαν να καταλάβω ορισμένα πράγματα για τον εαυτό μου κ για τους γύρω μου. θέλω να ευχαριστήσω ακόμη πιο πολύ αυτούς με τους οποίους είχα κατά καιρούς διαφωνήσει, γιατί και αυτό μέρος του παιχνιδιού είναι. σε περίπτωση που δεν με θυμάστε, είχα κάποια θέματα με φίλους/ες τα οποία με ταλαιπώρησαν καιρό. πριν λίγες μέρες πίστεψα ότι ίσως η μία φίλη που με πλήγωσε μπορεί να είχε αλλάξει γνώμη, γιατί επικοινώνησε μαζί μου για τη γιορτή μου. και αποφάσισα λίγο αργότερα να της μιλήσω, σε περίπτωση που μετάνιωσε για την ανεξήγητη συμπεριφορά της και ήθελε να ξανακάνουμε παρέα. και το μόνο που άκουσα ήταν βρίσιμο. δεν απάντησα τίποτα, παρά μόνο ότι τη συγχωρώ για όλα της τα λόγια και έχω πίστη ότι κάποτε θα μιλήσει η συνείδησή της και θα καταλάβει ότι στη σχέση μας έκανε λάθος. και τότε με αποκάλεσε παρανοϊκή. και δεν απάντησα τίποτα, παρά μόνο ότι τη λυπάμαι για το μίσος που έχει μέσα της.

ο λόγος που με ώθησε να σας ευχαριστήσω είναι ότι αν μου είχε πει κάτι τέτοιο πριν μιλήσω μαζί σας, αλλά και με άλλους ανθρώπους στη ζωή μου, μπορεί και να την πίστευα.

τώρα εκτός από μια μικρή μελαγχολία, έχω τη βεβαιότητα ότι μερικοί άνθρωποι δεν αλλάζουν, κι αυτό γιατί δεν θέλουν. και τώρα πια νιώθω τυχερή γιατί εγώ και θέλω και προσπαθώ να βελτιώνομαι. με βοηθήσατε πάρα πολύ με τις συζητήσεις και την υποστήριξή σας και δεν το ξεχνώ (κάποια έχει πει: ουδείς μεγαλύτερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα αχάριστο).
φιλιά σε όλους

κερδισες κατι πολυ σημαντικο εμπαρ,πραγματικα χαιρομαι για σενα πολυ...να θυμασαι αυτο το συναισθημα σιγουριας και χαρα που θα νοιωσεις η ηδη εχεις νοιωσει σκεπτομενη τον τροπο που αντεδρασες εσυ...μπραβο :)

:) με συγκινεί η απάντησή σου. να 'σαι καλά

Δεν έχει τύχει να ξαναμιλήσουμε αλλά χαίρομαι που αισθάνεσαι έτσι. Και γω έτσι αισθανόμουν όταν έμπαινα σ' αυτό το φόρουμ. Μετά είδα και το σκληρό πρόσωπο και την απανθρωπιά που επικρατεί ακόμα και εδώ. Δυστυχώς. Και γω είχα θέματα με φιλίες και σε καταλαβαίνω.

Μπράβο τύπισσα!

Θέλει καθημερινή προσπάθεια για να κρατάμε το θετικό συναίσθημα στην επιφάνεια. Είναι πολύ πιο εύκολο να "κυλήσουμε" στον αρνητισμό. Ξέρουμε όλοι εδώ μέσα ότι θέλει συνεχή πάλη. Και βοηθάει να σκεφτούμε το εξής: όταν είμαστε καλά στερούμε στους ανθρώπους που προσπάθησαν να μας πληγώσουν μεγάλη ευχαρίστηση.
Σκληρό πρόσωπο θα υπάρχει όπου υπάρχουν άνθρωποι. Όμως αν συλλογιστούμε ότι όλοι εδώ μέσα μπαίνουμε γιατί έχουμε κάποιο πρόβλημα, είναι πιο εύκολο να δικαιολογήσεις αυτόν που σου "επιτίθεται" και να τον συγχωρήσεις. Αντίστοιχα όταν δεχτείς έναν καλό λόγο, τον εκτιμάς περισσότερο, γιατί προέρχεται από την ψυχή ενός ανθρώπου που και ο ίδιος παλεύει με τα προβλήματά του. Ενώ εκεί έξω, ο κόσμος βρίθει από ανθρώπους που διατείνονται ότι έχουν βρει την απόλυτη αλήθεια και δεν έχουν μάθει να δίνουν χώρο στον άλλο να εκφραστεί, να ανασάνει.

Gypsy Cello, αν θες μοιράσου την εμπειρία σου. Οτιδήποτε ακούω και συζητώ με βοηθά, και ελπίζω να μπορέσω να βοηθήσω και εσένα, αν φυσικά το θες! :)

Πολλά και διάφορα. Έχουν περάσει αρκετές φιλίες από την ζωή μου είτε περιστασιακές είτε περισσότερο μακροχρόνιες. Τι να σου λέω τώρα, με τον κάθε άνθρωπο έχουμε διαφορετική σχέση και έτσι και τα προβλήματα που προκύπτουν είναι κάθε φορά διαφορετικά. Σίγουρα, αυτό που έλειπε απ' όλες τις φιλίες μου ήταν η ψυχική επαφή. Δυστυχώς με πονάει αυτό ακόμα και τώρα...

κ εμένα το ίδιο. σήμερα ας πούμε είναι μία από τις κακές μου μέρες. ξεκίνησα τη μέρα μου σκεπτόμενη εκδικήσεις. το μεσημέρι συνήλθα και είπα "δεν είναι του χαρακτήρα σου". το απόγευμα (ακόμη και τώρα) νιώθω εντελώς μα εντελώς μόνη. πίστευα ότι αν τα έκανα όλα σωστά στη ζωή μου θα έπαιρνα αυτό που ήθελα. αμ δε.

Είχα διαβάσει κάποιο θέμα σου όπου μιλούσες για φιλίες και ότι έδινες πάντα χωρίς να πάιρνεις. Καλό είναι να το σταματήσεις αν δεν το εκτιμούν οι άλλοι. Μην γεμίζεις ενοχές τον εαυτό σου.

ευτυχώς το περιόρισα σε μεγάλο βαθμό. όχι επίτηδες. απλώς δεν μου "βγαίνει" πια τόσο πολύ. κοιτάω να κάνω παρέα και να μην ψάχνω για φιλία. την αφήνω να με ψάξει αυτή. εγώ φέρομαι καλά και από κει και πέρα ζω τη ζωή μου με τον τρόπο που έχω επιλέξει. έτσι δεν θα ξαναβάλω τις επιθυμίες μου κάτω από των άλλων. εσύ πως ξεπερνάς τον πόνο που συνοδεύει τις κακές αναμνήσεις από φιλίες;

Προσπαθώ απλά να μην το σκέφτομαι. Αλλά συχνά δεν τα καταφέρνω.

Πάντως ούτε και γω είμαι εκδικητικός τύπος όπως προαναφέρθηκε και από άλλα μέλη. Νομίζω πως είναι πολύ καλύτερα έτσι.

πράγματι, γιατί με την εκδίκηση αποφεύγει κανείς να δώσει ένα τέλος σε μια ψυχοφθόρα κατάσταση. ουσιαστικά γυρίζει ξανά γύρω από τα ίδια. ήδη με αδικούν οι άλλοι. δεν θα αδικήσω κ εγώ τον εαυτό μου ασχολούμενη μαζί τους!

Ούτε εκδηκητικοί αλλά ούτε και ανεχτικοί. Άμα κατορθώσουμε το δεύτερο, δηλαδή να μην ανεχόμαστε την εις βάρος μας αδικία και από την άλλη να μιλάμε ευθέως στον άλλο χωρίς περιστροφές και να τον βάζουμε στη θέση που πρέπει όταν θέλει να μας αδικήσει, πιστεύω ότι αποτρέπουμε το να γίνουμε το πρώτο, δλδ εκδηκιτικοί. Και το χειρότερο άμα μένουμε με σταυρομένα τα χέρια μας μένουν απωθημένα που βασανίζουν το νου.

empar, χαίρομαι που βοηθήθηκες από τις συμβουλές των μελών. Κι εγώ με τη σειρά μου να σε ευχαριστήσω για απόψεις, συμβουλές που έδωσες σε δικά μου θέματα, οι οποίες μου ήταν πολύ βοηθητικές σ αυτά που με απασχολούν και επίσης τόνωσαν την αισιοδοξία μου επειδή ήταν γεμάτες θετικότητα.

Εντάξει ρε συ, είναι αυτόνοητο αυτό που λες, απλά σε πολύ νεαρή ηλικία (στην εφηβεία π.χ.) κάποιοι άνθρωποι είναι δειλοί, ειδικά αν τους βασανίζουν παιδικά τραύματα και ξέρεις πολλά πράγματα είναι υποσυνείδητα.

δεν ξέρω, ίσως φοβάμαι επειδή συνειδητοποιώ ότι κάποιες επιλογές ίσως να μην ευοδωθούν, ότι η ζωή είναι μία και σύντομη και ότι θέλω να αισθανθώ επιτέλους γαλήνη, και ότι όλα θα τακτοποιηθούν και θα πάνε καλά..

ουπς, λάθος θρεντ.. χαχα νόμιζα ότι ήμουν στο άλλο θέμα... χαχαχα. :)