τι να κανω???????????καταπιεση!!!!!!!!!!!!! !!!!

εδω και χρονια ζω σε μια καταπιεση που δεν την αντεχω αλλο!!!!ειμαι 24 χρονων και ζω με τους γονεις μου.ομως δεν βγαζουμε καμια συννενοηση σαν ανθρωποι ειναι πολυ συντηρητικοι και παλαιων αρχων και με πιεζουν ακομα και στο τι θα φορεσω και τι ωρα θα γυρισω σπιτι!!!οταν δεν γινονται τα πραγματα οπως θελουν αυτοι γινεται πανικος στο σπιτι με προσβαλλουν και με απειλουν!δεν το αντεχω αλλο αυτο
ξερω πως πρεπει να φυγω αλλα φοβαμαι μηπως με κυνηγησουν κ με γυρισουν κ γινουν τα πραγματα ακομα χειροτερα η και ακομα το οτι σιγουρα δεν θα μου ξαναμιλησουν!κ αυτο που με ποναει ειναι πως δεν εχουν ιδεα ποια ειμαι κ αν ηξεραν σιγουρα αυτοι δεν θα με αγαπουσαν...γιατι ειναι κακο να εχεισ σχεση...ειναι κακο να βγαινεισ....κ αλλα τετοια!νιωθω πως με ολο αυτο τρελαινομαι!!!!!και δν ξερω πως να βρω το θαρροσ να φυγω και να μην με νοιαζει τιποτα!!!!θελω να ζησω...χωρις καταπιεση χωρις περιορισμουσ και κυριως να μην με στηνουν στον τοιχο!!!!!!!!ειμαι σε τετοια συγχυση πως δν μπορω να συνταξω και να γραψω τι προβλημα μου ετσι οπως ακριβως θα ηθελα!!!!!καμια ιδεα κανεις....πως βγαινεις απ αυτο το λουκι???????????

καλημερα ,
ισως η αγαπη που σου εχουν ειναι κταπιεστηκη ισως πρεπει σιγα σιγα και με ωραιο τροπο να αρχισεις να μιλας μαζι τους να του εξηγεις και να τους δωσεις να καταλαβουν οτι μπορουν να σου εχουν εμπιστοσινη.
Βρες μια καταληλη στιγμη και κανε μια ομορφη κουβεντα να καταλαβουν οτι το κοριτσακι τους μεγαλωσε ξεκινα και σημερα ισως απο την μητερα σου πρωτα που σαν γυναικα θα σε καταλαβει πιο ευκολα
Μην ανχωνεσε κοιτα ξεκαθαρα και ολα θα πανε καλα

προσπαθησα πολλες φορες να τους εξηγησω και να μιλησουμε αλλα οταν μιλαω δεν με ακουνε και συνεχιζουν στα δικα τους δυο χρονια προσπαθω!με το καλο με το πεισμα με θυμο με ολους τους δυνατους τροπους!αλλα δεν τα χω καταφερει.Για αυτους παντα θα μαι η μικρη και κυριως γυναικα...κ θα πρεπει να ακουω τι μ λενε μεχρι να παντρευτω και μετα να με παραδωσουν στον `αντρα` μου !για αυτους ετσι παει!εχω απελπιστει πλεον!

καταρχην δουλευεις, σπουδαζεις τι κανεις? αν οχι το καλυτερο ειναι να βρεις μια δουλεια να χεις εισοδημα οποτε να μην τους εχεις αναγκη..και αργοτερα επέβαλλε το να σηκωθεις να φυγεις να μεινεις μονη οχι με τον δικο σ απαραιτητα.. κ αν σε κυνηγησουν μην γυρισεις εισαι 24 δεν μπορουν να σ αναγκασουν να κανεις τπτ, πες τους αν μεινω αλλο εδω θα αρρωστησω ζω τα καλυτερα χρονια της ζωης μου δεν μπορει να ειμαι φυλακισμενη γτ εσεις ζητε σε αλλο αιωνα..καλυτερα να τσακωθεις και να ζησεις διαφορετικα παρα να καταπιεστεις γτ τετοιοι γονεις δεν αλλαζουν ετσι θα ναι γ παντα κ αν σε αγαπουν περισσοτερο αποτι την εικονα τους προς τα εξω τοτε θα σε συγχωρησουν που εφυγες..βρες δουλεια πρωτα ομως να μην εισαι ξεκρεμαστη

Καλησπέρα!
Θα συμφωνησω με την elirene, ειναι καλο να βρεις μια δουλεια (η εστω να προσπαθησεις, γιατι στη κατασταση που ζουμε δεν προσφερονται απλοχερα οι δουλειες), αν δε δουλευεις ακομα.
Δεν εισαι ανηλικη, ακομα κ νομικα να το δεις το θεμα, δε μπορουν να σε αναγκασουν για τιποτα κ με κανενα τροπο, εισαι ελευθερη να κανεις αυτο που θεωρεις εσυ σωστο..Τωρα για το οτι δε συνεννοειστε, εγω σε καταλαβαινω εν μερει, γιατι οι γονεις οσο μεγαλωνουν "κολλανε" στις δικες του αποψεις κ δε δεχονται γνωμες κ τις εξελιξεις της σημερινης ζωης.
Προσπαθησε απλα να μη φερθεις επιπολαια κ να σκεφτεις τι θελεις πραγματικα να κανεις, πχ μη βρεις ενα οποιοδηποτ γκομενο ετσι για σπασιμο που θα σε σπιτωσει απλα κ μονο για να ξεφυγεις.

καλησπερα σας!
εχω τελειωσει την σχολη μου και δουλεια ψαχνω εδω και καιρο αλλα ειναι πολυ δυσκολα και ποσο μαλλον οταν μου βαζουν περιορισμους για την δουλεια που θα βρω που και αυτη πρεπει να ειναι με τα δικα τους κριτηρια!οχι σερβιτορα γιατι εχει δεν δουλευουν ηθικα κοριτσια και δεν συμμαζευεται.
δεν θελω να στηριζομαι σε κανενα αγορι για την πορεια της ζωης μου πλεον ξερω τι θελω και θελω να τα καταφερω μονη μου και αν εχω εναν ανθρωπο διπλα μου καλως αλλα μετα απο τον συναισθηματικο εκβιασμο του σπιτιου και την νοοτροπια π μου περασαν οτι απ την στιγμη που μ δινουν λεφτα θα κανω αυτο που θελουν νομιζω πλεον εχω αλλεργια στο να στηριζομαι σε αλλους κ οχι στα δικα μου ποδια!και υπηρχε ο καιρος που δουλευα αλλα με καναν να νοιωθω πολυ ασχημα για την δουλεια μ γιατι ημουν σερβιτορα....θεωρουσαν βρωμικα τα λεφτα που εφερνα στο σπιτι!
το μονο προβλημα μου δεν ειναι τοσο της επιβιωσης οχι πως ειναι ευκολο αλλα μπορω να ανταπεξελθω αλλα ο συναισθηματικος εκβιασμος τους και το οτι θελουν να μου περασουν οτι χωρις αυτους θα ειμαι ενα τιποτα και το χειροτερο δεν αντεχω οτι οι ιδιοι μου οι γονεις με αγαπανε με ορους...αν δεν ειμαι αυτο που θελουν δεν αξιζω...και οτι αν φυγω φοβαμαι πως θα με στοιχειωνει για παντα το γεγονος πως δεν μαγαπανε...και δεν με στηριξαν στα ονειρα μου αφου ειναι αντιθετα απο τα δικα τους!σε αυτο θελω να βρω λυση να αποκοπω απ το συναισθημα...και να σταματησω να νοιωθω ενοχες οτι τους πληγωνω κανοντας αυτο που θελω!!!σας ευχαριστω για απαντησεις σας ειναι πολλες φορες βοηθητικο να ακους αποψεις αποο ανθρωπους που δεν σε ξερουν αλλα προσφερουν μια στηριξη!

Quote:

---

Originally Posted by beenthere

καλησπερα σας!
εχω τελειωσει την σχολη μου και δουλεια ψαχνω εδω και καιρο αλλα ειναι πολυ δυσκολα και ποσο μαλλον οταν μου βαζουν περιορισμους για την δουλεια που θα βρω που και αυτη πρεπει να ειναι με τα δικα τους κριτηρια!οχι σερβιτορα γιατι εχει δεν δουλευουν ηθικα κοριτσια και δεν συμμαζευεται.
δεν θελω να στηριζομαι σε κανενα αγορι για την πορεια της ζωης μου πλεον ξερω τι θελω και θελω να τα καταφερω μονη μου και αν εχω εναν ανθρωπο διπλα μου καλως αλλα μετα απο τον συναισθηματικο εκβιασμο του σπιτιου και την νοοτροπια π μου περασαν οτι απ την στιγμη που μ δινουν λεφτα θα κανω αυτο που θελουν νομιζω πλεον εχω αλλεργια στο να στηριζομαι σε αλλους κ οχι στα δικα μου ποδια!και υπηρχε ο καιρος που δουλευα αλλα με καναν να νοιωθω πολυ ασχημα για την δουλεια μ γιατι ημουν σερβιτορα....θεωρουσαν βρωμικα τα λεφτα που εφερνα στο σπιτι!
το μονο προβλημα μου δεν ειναι τοσο της επιβιωσης οχι πως ειναι ευκολο αλλα μπορω να ανταπεξελθω αλλα ο συναισθηματικος εκβιασμος τους και το οτι θελουν να μου περασουν οτι χωρις αυτους θα ειμαι ενα τιποτα και το χειροτερο δεν αντεχω οτι οι ιδιοι μου οι γονεις με αγαπανε με ορους...αν δεν ειμαι αυτο που θελουν δεν αξιζω...και οτι αν φυγω φοβαμαι πως θα με στοιχειωνει για παντα το γεγονος πως δεν μαγαπανε...και δεν με στηριξαν στα ονειρα μου αφου ειναι αντιθετα απο τα δικα τους!σε αυτο θελω να βρω λυση να αποκοπω απ το συναισθημα...και να σταματησω να νοιωθω ενοχες οτι τους πληγωνω κανοντας αυτο που θελω!!!σας ευχαριστω για απαντησεις σας ειναι πολλες φορες βοηθητικο να ακους αποψεις αποο ανθρωπους που δεν σε ξερουν αλλα προσφερουν μια στηριξη!

---

ΧΑ!!
welcome to the real world της ανευ ορων "πραγματικης αγαπης" των γονιων μας!!
η αληθεια καλο μου κοριτσι , ειναι, οτι το μητρικο/πατρικο φιλτρο και η θυσια της μανας, ειναι ενα παραμυθι για μικρα παιδακια..
τα μεγαλα παιδακια, καποια στιγμη συνειδητοποιουν οτι οι περισσοτεροι γονεις (οχι ολοι) τα "αγαπουν" υπο ορους.
κλαψε, χτυπησου κοπανησου λοιπον μιας και το συνειδητοποιησες πλεον, σκουπισε τα δακρια σου και ΣΤΑΣΟΥ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΠΟΔΙΑ.

πολυ καλα το εχεις εντοπισει και γιαυτο σου βαζουν τρικλοποδιες.
η οικονομικη σου ανεξαρτησια ειναι αυτο που θα σου χαρισει την αξιοπρεπεια σου και την ηρεμια σου.
κανε μια απο αυτες τις βρωμερες δουλειες (οπως σερβιτορα) που σου χαριζουν καθαρα λεφτα για επιβιωση, χωρις να πουλησεις την ψυχη σου και το κορμι σου και ασε τους γονεις σου να χτυπιουνται.
οσο καθυστερεις να το κανεις, τοσο περισσοτερους γιατρους θα χρειαστεις στο μελλον για να βρεις τι διαολο φταιει και ψοφανε τα ερμα!!!

καλησπέρα! έχεις πμ

beenthere, συμφωνώ απόλυτα με τη Ρέμεντι. Κατανοώ πόσο πιεστικό είναι, και οι δικοί μου γονείς θεωρούσαν για παράδειγμα 'αναξιοπρεπές' να δουλέψεις ως σερβιτόρα. Όμως, αν περιμένουμε την τέλεια δουλειά, είτε με τα κριτήρια των άλλων είτε με τα δικά μας, δεν χτίζεται ούτε η ανεξαρτησία ούτε η αυτοπεποίθηση. Προσωπικά δεν μετάνιωσα στιγμή που μάζεψα χρήματα με ένα σωρό άσχετες δουλειές στο ξεκίνημα, και μπόρεσα να ξεδιαλύνω και να υποστηρίξω τις καθαρά δικές μου επιλογές στην πορεία. Άσε που οι σχέσεις με τους γονείς, συνήθως γίνονται καλύτερες αν δεν σε νιώθουν και δεν νιώθεις κι εσύ ευάλωτη κι εξαρτημένη :)

Κάνοντας την επανάσταση σου και τολμώντας να καταθέσεις όσα απαιτούνται για να πραγματοποιήσεις αυτά που επιθυμείς.

Δύσκολο, αλλά απλό

Καλησπερα
Θα άνοιγα νεο θεμα αλλα επειδη εχουμε παρομοια προβληματα με την οικογενεια θα γραψω εδω.
Και εμενα οι γονεις μου ειναι καπιεστικοί -και επιπλεον- προβληματικοί και κατα την αποψη μου ψυχασθενεις. Πχ εκοψα πολυ κοντο το πισω μερος του κεφαλιού μου και η αντιδραση της μανας μου ηταν η εξης: Λεει οτι τους κανω ρεζιλι, οτι οσο ζω στο σπιτι τους θα πρεπει να την ενημερωνω και να ζηταω την αδεια της (!!!) για οποιαδηποτε αλλαγη στην εμφανιση μου, οτι αυτη ειναι προβληματικη συμπεριφορα κλπ κλπ κλπ...Και εγω προσπαθουσα μεχρι μια χρονικη περιοδο να τα βρω μαζι τους και να προσπαθησω να επικοινωνησω μαζι τους αλλα ειναι ματαιο. Οταν οι γονεις σου καταρχην δεν ακουν καν τι λες δεν γινεται να επικοινωνησετε. Η επικοινωνια ειναι αμφιδρομη. Οταν οτι και αν κανεις ειναι για αυτους λαθος, οτιδηποτε και να κανεις δεν θα τους ευχαριστησει ποτε. Οποτε η δικια μου προσωρινη λυση ειναι απλα να τους αγνοω και να μην τους απανταω ωστε να μην δημιουργουνται καυγαδες. Απλα κανε οτι θες χωρις να σε νοιαζει η αποψη τους και αν μπορεις στα κρυφα. Και στο κατω κατω αν ειναι να σε διωξουν αυτο θα ειναι καλο για σενα (αν εχεις δουλεια και μπορεις να συντηρησεις τον εαυτο σου-αν δεν εχεις προσπαθησε να βρεις και μετα στειλε τους στο διαολο.) Το θεμα ομως με αυτους τους ανθρωπους ειναι οτι ζουν για να ρουφανε το δικο σου αιμα επειδη ειναι γεματοι ανασφαλειες και κομπλεξ οποτε δεν νομιζω να διωξουν το μονο πραγμα που τους κανει να νιωθουν καποιοι. Μεσα απο τον υποτιθεμενο ελεγχο που σου ασκουν τρεφονται. Και δυστυχως η αληθεια ειναι οτι πολλοι απο αυτους τους "γονεις" κυκλοφορουν εκει εξω γιατι ΠΡΕΠΕΙ να κανουμε οικογενεια ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ γιατι για αυτο προοριζομαστε. Για να αναπαραχθουμε. Το γεγονος οτι αυτα τα ζωα δεν ειναι ειναι ικανα ουτε τον εαυτο τους να φροντισουν (ψυχολογικα) δεν εχει σημασια για την κοινωνια. Και μετα σου ζητανε και τα ρεστα γιατι δεν βγηκες οπως σε ηθελαν εκεινοι ή γιατι βγηκες προβληματικος-η, οταν μεγαλωνεις σε προβληματικο/δυσλειτουργικο περιβαλλον θα βγεις "νορμαλ"? Εγω λεω καλυτερα υιοθετείστε ενα ρομποτ κωλοζωα για να ειστε ευχαριστημενοι.

Και κατι τελευταιο: Επειδη ο οποιοσδηποτε ειναι βιολογικα συγγενης με εσας ειτε ειναι πατερας, μητερα, αδερφος, αδερφη αυτο δεν σημαινει οτι ειναι απαραιτητο να τα πηγαινετε καλα και να επικοινωνειτε. Ειναι απαραιτητο να τα πηγαινετε καλα μονο με τους ανθρωπους που ΕΠΙΛΕΓΕΤΕ να εχετε κοντα σας.

εαν εισαι 18 χρονων μπορεις να κανεις οτι θελεις και στο μαλλι σου, και στο σωμα σου γενικοτερα. αφου μενεις εκει μαζι τους ομως, αναγκαζωνται να σε ανεχτουν οπως εισαι, κι ετσι αν νιωθουν οτι τους κανεις ρεζιλι μπροστα στους αλλους (συγγενεις, φιλους κλπ) σου φερονται ασχημα προσπαθωντας να επιβληθουν. μια καλη λυση ειναι να σταματησεις να τους ακολουθας σε επισκεψεις και να εισαι παρων σπιτι τους οταν εχουν κοσμο. αρχισε να κανεις μονη σου πραγματα. πχ οταν πανε καπου ή ερχεται κοσμος σπιτι, λειπε και πηγαινε εξω για να μη σε βλεπουν, κι ετσι να μη νιωθουν οτι τους ρεζιλευεις. καποια στιγμη θα πρεπει να φτιαξουμε τη ζωη μας, και να κανουμε πραγματα μονο για εμας. καταλαβαινω πως η κατασταση στην Ελλαδα ειναι δυσκολη, γιατι κι εγω ακομα με τους δικους μου ζω και με κανουν να νιωθω ασχημα συχνα. το οτι ζουμε ακομα σπιτια τους ομως δε τους δινει το δικαιωμα να μας ελεγχουν πληρως τις ζωες και να μας κατευθυνουν λες και τους ανηκουμε. δεν ειμαστε η συνεχεια τους ουτε ρομποτακια, αλλα ξεχωριστοι ανθρωποι με δικο μας μυαλο κι αναγκες.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

εαν εισαι 18 χρονων μπορεις να κανεις οτι θελεις και στο μαλλι σου, και στο σωμα σου γενικοτερα. αφου μενεις εκει μαζι τους ομως, αναγκαζωνται να σε ανεχτουν οπως εισαι, κι ετσι αν νιωθουν οτι τους κανεις ρεζιλι μπροστα στους αλλους (συγγενεις, φιλους κλπ) σου φερονται ασχημα προσπαθωντας να επιβληθουν. μια καλη λυση ειναι να σταματησεις να τους ακολουθας σε επισκεψεις και να εισαι παρων σπιτι τους οταν εχουν κοσμο. αρχισε να κανεις μονη σου πραγματα. πχ οταν πανε καπου ή ερχεται κοσμος σπιτι, λειπε και πηγαινε εξω για να μη σε βλεπουν, κι ετσι να μη νιωθουν οτι τους ρεζιλευεις. καποια στιγμη θα πρεπει να φτιαξουμε τη ζωη μας, και να κανουμε πραγματα μονο για εμας. καταλαβαινω πως η κατασταση στην Ελλαδα ειναι δυσκολη, γιατι κι εγω ακομα με τους δικους μου ζω και με κανουν να νιωθω ασχημα συχνα. το οτι ζουμε ακομα σπιτια τους ομως δε τους δινει το δικαιωμα να μας ελεγχουν πληρως τις ζωες και να μας κατευθυνουν λες και τους ανηκουμε. δεν ειμαστε η συνεχεια τους ουτε ρομποτακια, αλλα ξεχωριστοι ανθρωποι με δικο τους μυαλο κι αναγκες.

---

Κενο ειμαι 20 στα 21 πλεον..Πιστεψε με αν ειχα επιλογη να μην τους ακολουθω σε επισκεψεις θα το εκανα αλλα φαντασου οτι μια φορα που δεν ηθελα να παω ξεσπασε ο 3ος παγκοσμιος πολεμος. Γιατι τι θα πουν οι συγγενεις αμα δεν ερθεις??? Το τελος του κοσμου προφανως. Στο σπιτι οποτε τυχαινει να εχουμε επισκεψεις δεν βγαινω απο το δωματιο μου, περισσοτερο γιατι προσπαθω να εχω οσο λιγοτερες επαφες με τους γονεις μου γινεται. Συμφωνω στο οτι επειδη ζουμε στο σπιτι τους δεν σημαινει οτι ειμαστε ιδιοκτησια τους αλλα δυστηχως εκεινοι ετσι το βλεπουν και με την κατασταση στην οικονομια που να βρεις δουλεια για να ανεξαρτητοποιηθεις? Εγω θελω να φυγω απο το σπιτι εδω και 2 χρονια αλλα δεν βρισκω δουλεια..Και το θεμα ειναι οτι παρολο που βλεπει η μανα μου οτι δεν τις απανταω και γενικως χεστηκα για την αποψη της επιμενει να προσπαθει να με ελεγξει. Και εξαιτιας αυτου στο παρελθον ειχα πεσει σε καταθλιψη και γενικως ενιωθα πολυ ασχημα για τον εαυτο μου..Νταξει το εχω καταλαβει οτι δεν με γουσταρει και οτι δεν με θελει στο σπιτι αλλα απο την στιγμη που αποφασιζεις να κανεις παιδια ανελαβε τις γαμωευθυνες σου! Ουτε υπηρετες ειμαστε ουτε οικοπεδα. Ξερεις τι ειναι να σε πιεζουν να πας διακοπες μονο και μονο για να σου κανουν την ζωη μιζερη μολις γυρισεις και να στο χτυπανε συνεχεια? Οτι ναι ΕΓΩ ΠΛΗΡΩΣΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΟΥ και τωρα θα μου χρωστας για παντα. Και οταν μια φορα επιλεγεις να πας απο μονος σου διακοπες να σου κανουν την ζωη κολαση πριν και μετα. Να σου δινουν συνεχεια υποσχεσεις μονο και μονο για να τις παρουν πισω οταν αρχισεις να εχεις ελπιδες? Αυτο ειναι σαδιστικη και ψυχοπαθης συμπεριφορα. Και πραγματικα με νευριαζει απιστευτα μετα απο ολα αυτα να σου λενε οτι δεν κανεις και τιποτα και οτι εισαι ενα αχαριστο κωλοπαιδο! Ενας αργος και βασανιστικος θανατος τους αξιζει. Τελος.

σε καταλαβαινω γιατι βρισκομαι ακριβως στην ιδια κατασταση, μονος με τους γονεις μου σπιτι, να ψαχνω ακομα για μια κωλοδουλεια κι ενα σπιτι να ξεφυγω επιτελους απο κοντα τους. αυτου του ειδους τις ακολουθιες ομως λες και εισαι μωρο παιδι μπορουσες να τις κοψεις στα 18 σου. ετσι εκανα κι εγω, κι απο τοτε δεν ξαναπατησα στο βλαχοχωρι τους, και εχω χρονια να δω μεχρι και τα ξαδερφια μου εκει! φυσικα δεν πηγαινω μαζι τους σε καμια αλλη επισκεψη, γιατι απλα δεν το θελω. αν μου κανουν ιστορια και μου πουν "μα εισαι το παιδι μας θελουν να σε δουν οι θειοι/παππουδες κλπ" η απαντηση συνεχιζει να ειναι η ιδια, και ειμαι απολυτος στα θελω μου, διοτι ειμαι εγω κι οχι αυτοι, αυτος που θα δουν οι συγγενεις και φιλοι ΤΟΥΣ, και δεν ειμαι αξιοθεατο ουτε αντικειμενο χωρις μυαλο και συναισθηματα! απλα να βγεις λιγο απο πανω χρειαζεται και σε σενα, δεν εισαι μωρο παιδι πια να σε κανουν οτι θελουν οποτε θελουν...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

σε καταλαβαινω γιατι βρισκομαι ακριβως στην ιδια κατασταση, μονος με τους γονεις μου σπιτι, να ψαχνω ακομα για μια κωλοδουλεια κι ενα σπιτι να ξεφυγω επιτελους απο κοντα τους! αυτου του ειδους τις ακολουθιες ομως λες και εισαι μωρο παιδι μπορουσες να τις κοψεις στα 18 σου. ετσι εκανα κι εγω, κι απο τοτε δεν ξαναπατησα στο κωλοχωρι τους, και εχω χρονια να δω μεχρι και τα ξαδερφια μου εκει! φυσικα δεν πηγαινω μαζι τους σε καμια αλλη επισκεψη, γιατι απλα δεν το θελω. αν μου κανουν ιστορια και μου πουν "μα εισαι το παιδι μας θελουν να σε δουν οι θειοι/παππουδες κλπ" η απαντηση συνεχιζει να ειναι η ιδια, και ειμαι απολυτος στα θελω μου, διοτι ειμαι εγω κι οχι αυτοι, αυτος που θα δουν οι συγγενεις και φιλοι ΤΟΥΣ, και δεν ειμαι αξιοθεατο ουτε αντικειμενο χωρις μυαλο και συναισθηματα! απλα να βγεις λιγο απο πανω χρειαζεται και σε σενα, δεν εισαι μωρο παιδι πια να σε κανουν οτι θελουν οποτε θελουν...

---

Eχεις δικιο αλλα δεν θελω να ριχνω λαδι στην φωτια..Τουλαχιστον οχι οσο εξαρτωμαι οικονομικα απο αυτους. Ευελπιστω οταν τελειωσω την σχολη μου να κυνηγησω πρακτικη στο εξωτερικο για να ξεκουμπιστω μια και καλη απο δω. Και ευχομαι σε οσους αντιμετωπιζουν σοβαρα προβληματα με την οικογενεια τους να απελευθερωθουν καποια στιγμη..:)

μπα δυσκολο οταν δεν εχεις μελλον, ξερω αλλους που μεχρι τα 30 και τα 40 τους σαπισαν με τους γονεις. αυτο το πραμα οδηγει κατευθειαν στη τρελα, και δυστυχως λογο φτωχειας κι ανεργειας, συμβαινει πλεον υπερβολικα στην Ελλαδα.

η μονη λυση που μπορω να δω κι εχω δοκιμασει (περσυ), ειναι η συγκατοικηση, αλλα τοτε μπορει να εχεις αλλους να ανεχτεις, χειροτερους κι απ'τους γονεις ακομα...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

μπα δυσκολο οταν δεν εχεις μελλον, ξερω αλλους που μεχρι τα 30 και τα 40 τους σαπισαν με τους γονεις. αυτο το πραμα οδηγει κατευθειαν στη τρελα, και δυστυχως λογο φτωχειας κι ανεργειας, συμβαινει πλεον υπερβολικα στην Ελλαδα.

η μονη λυση που μπορω να δω κι εχω δοκιμασει (περσυ), ειναι η συγκατοικηση, αλλα τοτε μπορει να εχεις αλλους να ανεχτεις, χειροτερους κι απ'τους γονεις ακομα...

---

Χειροτερο απο αυτο δεν νομιζω να υπαρχει. Εξαλλου τον συγκατοικο σου τον επιλεγεις..Και εκτος αυτου θελω να πιστευω οτι δεν θα αφησω να φτασει μεχρι εκει αυτη η κατασταση..Απλα μην χανεις την ελπιδα, προσπαθησε αν μπορεις να βρεις δουλεια στο εξωτερικο και να φυγεις..

ναι για εξωτερικο σκεφτομουν, το θεμα ομως ειναι οτι δε μπορω να σπουδασω πλεον, δουλεια δυσκολο οταν δε ξερεις τη γλωσσα και δεν εχεις κανενα σπουδαιο κωλοχαρτο, και φυσικα εισαι τελειως μονος και τα λεφτα δε σου περισσευουν.

τον συγκατοικο τον επιλεγεις αλλα ποτε δε ξερεις πως θα σου εξελιχθει. εκτος αν ειναι σε φαση σχεση, οποτε οκ εισαι σιγουρος οτι θα σε φροντιζει, αλλα και παλι οχι ποτε θα νευριασει και θα χωρισετε. τοτε τι κανεις, γυρνας αναγκαστικα στο πατρικο σου, οπως κι εγω περσυ...

στην θεση σου θα χα σηκωθει να φυγω θα εβρισκα μια δουλεια και ενα σπτι και θα σηκωνομουν να φυγω στο κατω κατω εισαι 24 ετων .. θα προτιμουσα να δουλευω ολη μερα παρα να καθομουν και αλλο εκει μεσα...δεν υπαρχει λογος να φοβασαι οτι θα σε κυνηγησουν γτ εισαι 24 ετων και να θελουν να σου κανουν κατι δεν μπορουν..και αν δεν κανεις κατι δραστικο πολυ φοβαμαι οτι θα σε αναγκασουν να παντρευτεις και καποιον που θα διαλλεξουν αυτοι για σενα.. εχεις το δικαιωμα να κανεις τις δικες σου επιλογες πλεον.. ελπιζω να σε βοηθησα λιγο :)