ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΙ ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ

Καλησπέρα σε όλους.
Εζησα 4 χρόνια σε γαμο με τον συζηγο μου που στην πορεια καταλαβα οτι εχει ΙΔΨ.
Στα 3,5 χρόνια εφυγα απ το σπιτι σε κατασταση πανικου,με πολυ θυμο οργη καταπιεση και αγανακτιση.Δεν μπορουσα ν αγγιξω ελευθερα τα πραγματα μεσα στο ιδιο μου το σπιτι,δεν μπορουσα να αγγιξω ποτε τα βιβλια του τα πραγματα του..δεν μπορουσα ν αλλαξω κατι,σπιτι δεν ερχοταν κανεις γιατι μαλλον φοβοταν πως θα μας το χαλουσαν η θα μας βρομιζαν τα πραγματα.Στ αμαξι του εμπαινε μοναχα για να παει στη δουλεια του,επλενε ξανα κ ξανα τα χερια του,επαθε δερματίτιδα απ τα σαπουνια..αλλαζε ρουχα για να κατσει στη βεραντα κ ξαναλλαζε για να κατσει στην κουζινα...δεν εβαζε ποτε μπουφαν δεν επαιρνε ποτε ομπρελα...δεν επειρνε κλειδια..ιδρωνε πολυ κ ειχε αγχος για ολα..μαζευε περιοδικα που δεν χρειαζοταν..δεν ζουσε!!!!κ ποσα ποσα αλλα.Δεν ειχα καταλαβει τι του συνεβαινε κ ενω στην αρχη αντιδρουσα με φασαριες στην πορεια εκανα ανοχή ..τον διευκολυνα...εκανα πραγματα σπιτ οταν ηταν στη δουλεια,δεν του ζητουα τιποτα αφου ειχε υπερβολικο αγχος για ολα για τ ασημαντα...κολλουσε στην τηλεοραση σε ταινιες που υποχρεωτικα επρεπε να δει..ενιωθα πως κοιτουσε μονο τον εαυτο του... και ετρεχα για ολα εγω.Δεν παραδεχοταν ποτε πως ειχε προβλημα..δεν το συζητουσε μεχρι που εγω το βαλα στα ποδια κ δεν γυρνουσα πισω με τιποτα.Του πα χωριζουμε με πολυ πονο αλλα ημουν εκτος εαυτου και μοναχα οταν μου πε μετα απο 3-4 μηνες πως πηγε σε ψυχολογο πως ειχα δικιο πως τωρα συνειδητοποιησε τι του συνεβαινε κτλ αποφασισα να ξαναπροσπαθησουμε.Ελεγε αλλαξαν ολα ασε με να στο αποδειξω κτλ Περσι λοιπον κ για 4 μηνες επανασυνδεσης ειχε αλλαξει πολλα ..μπαιναμε στ αμαξι του πηγαιναμε για μπανιο..προσφερε στο σπιτι.Εγω ομως πια δεν εκανα καμια υποχωρηση..καμια ανοχη πια.Του χα ξεκαθαρισει πως θα ζησουμε φυσιολογικα και το ενοουσα..τον ψυχολογο ομως τον σταματησε και φαρμακα δεν πηρε..τον εβλεπα να ζει πλεον πιο ανετα..αλλα κολλουσε περισσοτερο κ απο πριν στις ταινιες και σιγα σιγα αρχισε παλι να πλενει τα χερια του...σ ενα καυγα που ειχαμε εφυγε αυτος απ το σπιτι.Δεν ειχε γινει κατι ιδιαιτερο ..Ειπε δεν μ αγαπας εισαι ψυχρη δεν με θες δεν μου δινεις αγαπη ..φευγω! ειχα ορκιστει πως ποτε ξανα δεν θα ζητουσα εγω διαζυγιο γιατι την πρωτη φορα που εφυγα εγω πεθανα απ τις ενοχες απ τη θλιψη πως δεν εδωσα ευκαιρια κτλ και ξερω πως μεσα μου τον αγαπαω πολυ.Ομως εφυγε κ σε λιγο καιρο θα βγει το διαζυγιο...κ νιωθω μεγαλο πονο γιατι δεν καταφερα τιποτα.Δεν ξερω αν μ αγαπησε ποτε..αν εφυγε επειδη ενιωσε πως δεν μπορει ν αλλαξει η γιατι δεν ηθελε να μαστε πια μαζι..που ειναι η διαταραχη κ που ο χαρακτηρας..Γιατι εγκατελειψε τον αγωνα??.γιατι εφυγε ενω παρακαλουσε για μια ευκαιρια στο γαμο??? ημουν απολυτη γιατι δεν ηθελα να ξαναπεσω στην παγιδα της ανοχης και φοβομουν μην ξαναζησουμε τα ιδια αλλα ..μαλλον με μισησε για αυτο..δεν ξερω ..η δεν μ αγαπουσε πια ....διαβασα τοσα για την ΙΔΨ θελοντας να καταλαβω τι γινοταν μεσα στην ψυχη του εμαθα αρκετα πια αλλα δεν ξερω πως νιωθει αν μ γαπησε ποτε η αν απλως βολευοταν μαζι μου οταν εκανα τα παντα εγω ..δεν ξερω..ομως μου λειπειπολυ...υποφερω κ νιωθω απαισια που χαλασε ο γαμος μας ολα μας τα ονειρα και μισω τοσο πολυ αυτη την διαταραχη οσο τιποτ αλλο στη ζωη μου!

Κατά την γνώμη μου η συμπεριφορά σου ήταν ακραία. Από την μία πλευρά υπερβολική ανοχή σ' ένα πρόβλημα το οποίο θα έπρεπε ν' αντιμετωπίσετε κατάματα και οι δύο ώστε να λυθεί και από την άλλη απόλυτη, δογματική συμπεριφορά ενώ τον είχες συνηθήσει σε τελείως διαφορετική συμπεριφορά.


Θα έπρεπε έφοσον δεν ήξερες πως να χειριστείς την κατάσταση ν' απευθυνθείς σ' έναν ειδικό για να σε βοηθήσει εξηγώντας σου πως πρέπει να του συμπεριφέρεσαι.


Ούτε αυτός φταίει γι' αυτό που του συμβαίνει αλλά ούτε και εσύ οπότε οι ισορροπίες είναι λεπτές και μπορεί να πληγωθείτε και οι δύο.

Η γνώμη μου είναι να μιλήσεις σε ψυχίατρο πρώτα εσύ και μετά να τον παροτρύνεις να κάνει το ίδιο, εάν θέλεις να σώσεις τον γάμο σου.


Αλήθεια πόσα χρόνια είσασταν παντρεμένοι;

Ειμασταν παντρεμενοι 4,5 χρονια.Ποτε μεσα στο γαμο δεν δεχοταν πως κατι δεν παει καλα κ θυμωνε πολυαν του ελεγα κατι.Στα 3,5 εφυγα εγω φυσικα σε πανικο σε θυμο κ οργη..δεν καταλαβα πως εγινε πως εφτασα σε τοσο ασχημη κατασταση κ υπεφερα μετα απο ενοχες απο τυψεις..και χωρισαμε για 4 μηνες.Ομως μονο τοτε πηγε σε ψυχολογο κ μονο τοτε παραδεχθηκε πως 20 χρονια υποφερει κ μου πε τοτε σ ευχαριστω που μ εκανες να δω τι μου συμβαινει κ ν απαλλαγω απ αυτο.Ζητησα τοτε να μιλησω με τον ψυχολογο του αλλα δεν με δεχθηκε...πιστευω θα μας βοηθουσε πολυ αν μου μιλουσε κ αρχισε να διαβαζω μονη μου για την ΙΔΨ.Επεμενε να προσπαθησουμε να σωσουμε το γαμο κ το εκανα αφου πια εβλεπα πως ειχε παραδεχτει το προβλημα..και ελπιζοντας πως ισως τα καταφερουμε..αλλα ο ορος μου ηταν πως θα ζουμε φυσιολογικα αφου ηξερα πως αν γινοντουσαν παλι τα ιδια θα εσκαγα κ θα εφευγα παλι.Επεμενε πως ολα αλλαξαν πως θα ζησουμε καλα πια κ μειναμε 5 μηνες μαζι ωσπου εφυγε μια μερα οριστικα αυτος ...ενω πραγματι ειχε αλλαξει πολλα στη συμπεριφορα του ...ζουσαμε καλυτερα κ εγω ενιωθα αρκετα καλα..εκεινος ομως δεν ξερω.Ο λ αυτα μας πληγωσαν παρα πολυ...δεν εχει πιο κατω κ εχω πονεσει απεριγραπτα απ ολη αυτη την ιστορια.Σκεφτομαι πως αν δεν σταματουσε την ψυχολογο πως ισωσ να ταν ολα πιο καλα η αν ερχοταν τοτε να μιλησει σε μενα.Ξερω πως εγιναν ολα λαθος κ ακραια κτλ και λυπαμαι πολυ γιατι τον αγαπω κ περναω δυσκολα μακρια του.Ομως εκεινος εφυγε αυτη τη φορα ..δεν ξερω τι γινοταν μεσα του αν ζοριζοταν αν με μισουσε που του ζητασα ν αλλαξει..αν πια δεν αναγνωριζε το προβλημα.Δεν ξερω αν τον απασχλουσε τοσο ο εαυτος του που δεν ειχε περιθωριο ν ασχοληθει κ με μενα.Ετσι αισθανομουν παντα.Δεν ξερω ποσο η ΙΔΨ επηρεαζει το συναισθημα .....τωρα σ ενα μηνα βγαινει οριστικα το διαζυγιο..δεν νομιζω οτι σωζεται τιποτα..με πληγωσε που εφυγε ετσι απλα..δεν νομιζω πως θελει πια να προσπαθησουμε κ ισως εχει δικιο.Εκανα λαθος κινησεις κ τις πληρωσα με πολυ πονο...ισως αν κ εκεινος ειχε λιγοτεριο εγωισμο...

Από την στιγμή που τα πράγματα είχαν αρχίσει να εξομαλύνονται αναρωτιέμαι γιατί αποχώρησε αυτός πρώτος. Μήπως συνέβη και κάτι άλλο;

....Ηθελε ακομα πολυ αγωνα για να γινει η σχέση μας δεμένη γιατι ειχαμε χωρίσει και για 4 μηνες...δεν ειμαστα οπως πριν..αλλα πηγαινε καλά. Υποψιαζομαι πως μαλλον δεν αντεξε στα νεα δεδομενα.Φοβαμαι πως μαλλον ζοριζόταν πολυ να μην κανει τελετουργιες και καταναγκασμους....δεν ξερω...κ νομιζω πως ηταν απιθανο να τα ξεπερασει ολα αυτα μονο με 4 μηνες σε ψυχολογο.Αλλα ειχε υποσχεθει πως ολα θ αλλαξουν οταν γυρισε κ ισως δεν τα καταφερνε κτο βαλε στα ποδια.ή ειχε παψει να μ αγαπάει.Ομως ειχε αρχισει σιγα σιγα ξανα το πλυσιμο των χεριων κ ηταν παλι αγχωμενος για απλα πραγματα.Αλλα εφυγε κ δεν ξερω αν "ξανακυλησε".Αλήθεια ενας ανθρωπος με ΙΔΨ μπορει να ανταπεξελθει στις δυσκολιες ενος γαμου?μπορει ν αντεξει τα βασανα που φερνει η ζωη..ν ασχοληθει με τον αλλο περα απ τις δικες του αναγκες??? πανατ ειχα την αισθηση οτι νοιαζοταν μονο για παρτη του...αυτο ειναι στοιχειο χαρακτηρα η εχει σχεση με την διαταραχή? η τσιγγουνιά εχει σχεση με την ΙΔΨ?

Για την τσιγγουνιά δεν ξέρω και δεν νομίζω. Πάντως σε μια προσωπικότητα που είναι διαταραγμένη δύσκολα θα διακρίνεις τι είναι φυσιολογικό και τι ανήκει στην διαταραχή. Γενικότερα θέλει πολλή υπομονή με τέτοιου είδους προσωπικότητες, δηλαδή είναι δύσκολο να πει θ' αλλάξω και ν' αλλάξει μέσα σε λίγο διάστημα. Η διαταραχή σε βασανίζει για όλη σου την ζωή αλλά με ψυχοθεραπεία και φάρμακα τα πράγματα γίνονται πολύ καλύτερα.


Εγώ σου είπα, πήγαινε εσύ πρώτα σ' ένα ψυχολόγο ή κάλεσε τον να πάτε μαζί. Έτσι θα δείξεις ότι ενδιαφέρεσαι για την σχέση και για εκείνον.

Από την ιστορία σου είναι μάλλον προφανές ότι ο άντρας σου μέσα στο φόβο ότι σε έχανε, πιέστηκε πάρα πολύ να λειτουργήσει 'φυσιολογικά', χωρίς όμως να έχει γίνει κάποια πραγματική 'θεραπεία'. Σίγουρα όταν ένας άνθρωπος υποφέρει 20 χρόνια, είναι πολύ δύσκολο μέσα σε 4 μήνες να αλλάξει δραματικά. Ίσως θα ήταν καλό από τότε κιόλας που ξεκίνησε να κάνει θεραπεία, να είχες πάει κι εσύ μαζί στον ειδικό, δεν ξέρω αν αυτό το είχατε συζητήσει ποτέ.

Όμως ό,τι έγινε έγινε, και μην το εισπράττεις σαν προσωπική σου αποτυχία, ή σαν δική του αδυναμία να σε αγαπήσει ή να ενδιαφερθεί για σένα. Μερικές φορές, όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις, απλά δεν μπορούμε να συμβαδίσουμε.

Να σε ρωτήσω κάτι? Πριν παντρευτείτε όλα αυτά δεν ήταν εμφανή? Επίσης είπες ότι πάντα είχες την αίσθηση ότι νοιαζόταν μόνο για τον εαυτό του. Τα αναφέρω αυτά για να καταλάβω με τι συνθήκες και προσδοκίες ξεκίνησε ο γάμος σας. Αυτή τη στιγμή δεν ξέρω αν υπάρχει περιθώριο επανασύνδεσης, αν όμως ναι, η ιδέα της gypsy να πάτε μαζί, είναι η καλύτερη.

..Δυστυχώς τωρα πια ειναι αργα..εχει φυγει απ το σπιτι..Αλλα δεν εθιξε καθόλου το θεμα της ΙΔΨ οταν εφυγε.Αυτο εχει τελειωσει ελεγε ...δεν ηθελε καν να το συζητησει ξεπεραστηκε ελεγε..κ στον ψυχολογο πηγε μονο τοτε που ζητησα εγω να χωρισουμε και μου ζητουσε επανασυνδεση.Σε 4 μηνες ομωσ σταματησε κ δεν πηρε απ οτι ελεγε ποτε φαρμακα.Εγω ειχα μια τηλ επαφη με καποιον ειδικο οσο ειμασταν μαζι στην επανασυνδεση ο οποιος ομως μ εκανε χειροτερα.Με τρομαξε μου πε πως αυτο δεν περναει ποτε οτι αργα η γρηγορα θα κανει τα ιδια οτι πρεπει να μην δεχομαι κανενα ψυχαναγκασμο του κ να του λεω η το σταματας η χωριζουμε ..οτι πρεπει να σκεφτω το να κανω παιδι μαζι του κτλ.σκετη απογοητευση δηλαδή.Τι να πω ..σιγουρα το χειρίστηκα κ εγω λάθος.Νιωθω ενοχες γι αυτο.Τουλαχιστον σκεφτομαι πως ισως πραγματι να ξεπερασε καποια πραγματα κ να ναι καλυτερα...ευχομαι να ειναι καλά!!

Μαρίνα πριν παντρευτουμε ημουν πολυ χαρουμενη μαζι του ελεγα που ταν κρυμενο ενα τοσο καλο παιδι....ομως οταν ειδα καποιες ελαχιστες περιεργες συμπεριφορες τρομαξα πολυ.Δεν βλεπομασταν ομωσ πολυ συχνα σκ εριχνα ολο το φταιξιμο για το αγχος του στη μανα του που ηταν πολυ καταπιεστικη κ με προβληματα υγειας.Πιστεψα πωσ ζωντασ μαζι μου ολα θ αλλαξουν...δεν ηξερα τιποτα για ΙΔΨ πιστεψα πωσ μαλλον ειναι υποχονδριος με την καθαριοτητα.Μαλιστα οταν ειδα καποιες υπερβολες του στ αμαξι του ξεκαθαρισα πωσ ανησυχω κπως αν κανει τα ιδια σπιτι καλυτερα μην παντρευτουμε.. μου πε κανεισ λαθος κακωσ τρομαξες κτλ δικαιολογουσε τα παντα.Ολα δυσκολεψαν μετα το γαμοκ οταν εφερε τα πραγματα του στο σπιτι.Πιστευα πωσ κοιταζε μομο τον εαυτο του επειδη ηθελε να κανουμε παντα οτι τον ευχαριστουσε μπαλα σινεμα ταινιες.Στο σπιτι πληρωνε μονο τα μισα εξοδα...δεν ηθελε να ζοριζεται η να θυσιασει κατι για μενα...

Quote:

---

Originally Posted by MAGDALIN

..Δυστυχώς τωρα πια ειναι αργα..εχει φυγει απ το σπιτι..Αλλα δεν εθιξε καθόλου το θεμα της ΙΔΨ οταν εφυγε.Αυτο εχει τελειωσει ελεγε ...δεν ηθελε καν να το συζητησει ξεπεραστηκε ελεγε..κ στον ψυχολογο πηγε μονο τοτε που ζητησα εγω να χωρισουμε και μου ζητουσε επανασυνδεση.Σε 4 μηνες ομωσ σταματησε κ δεν πηρε απ οτι ελεγε ποτε φαρμακα.Εγω ειχα μια τηλ επαφη με καποιον ειδικο οσο ειμασταν μαζι στην επανασυνδεση ο οποιος ομως μ εκανε χειροτερα.Με τρομαξε μου πε πως αυτο δεν περναει ποτε οτι αργα η γρηγορα θα κανει τα ιδια οτι πρεπει να μην δεχομαι κανενα ψυχαναγκασμο του κ να του λεω η το σταματας η χωριζουμε ..οτι πρεπει να σκεφτω το να κανω παιδι μαζι του κτλ.σκετη απογοητευση δηλαδή.Τι να πω ..σιγουρα το χειρίστηκα κ εγω λάθος.Νιωθω ενοχες γι αυτο.Τουλαχιστον σκεφτομαι πως ισως πραγματι να ξεπερασε καποια πραγματα κ να ναι καλυτερα...ευχομαι να ειναι καλά!!

---

Ακόμα κι αν το χειρίστηκες λάθος, οι 'λάθος χειρισμοί' είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους μας, και συνήθως είναι ό,τι πιο σωστό μπορέσαμε να κάνουμε σε μια χ φάση της ζωής μας :) Είναι πολύ θετικό πάντως που εύχεσαι να είναι καλά και επιπλέον σκέφτεσαι τι μπορεί να πήγε στραβά, καθώς μια τέτοια επίγνωση δυστυχώς δεν διορθώνει πάντα τις σχέσεις που είχαμε, αλλά τουλάχιστον είναι πολύτιμη για τον εαυτό μας.

Και μελλοντικά αν ποτέ χρειαστείς τη συνδρομή ειδικού, πήγαινε από κοντά. Εξ' αποστάσεως δεν γίνεται και είναι κι απαράδεκτο σαν επαγγελματική πρακτική κάποιος να δίνει 'οδηγίες χρήσης' από το τηλέφωνο, πόσο μάλλον όταν είναι γενικά λανθασμένες. Τα διάβασα και φρίκαρα, βεβαίως και ήταν απογοήτευση, αλλά δεν ισχύουν τέτοια πράγματα... ιδίως γενικά κι αόριστα κι ιδίως όταν λέγονται μπακαλίστικα του στυλ 'δεν περνάει ποτέ' κλπ.

..ηταν φιλος ψυχολογος κ του τηλ με αγωνια αλα να μου λειπε .....ο δικος του ψυχολογος δεν με δεχτηκε τοτε που εκεινος πηγαινε.Μου πε δεν μπορω να δεχθω συγγενη κτλ κ ουτε κ αυτη με καθησυχασε...τι ναπω ? ολα στραβά

Quote:

---

Originally Posted by MAGDALIN

Μαρίνα πριν παντρευτουμε ημουν πολυ χαρουμενη μαζι του ελεγα που ταν κρυμενο ενα τοσο καλο παιδι....ομως οταν ειδα καποιες ελαχιστες περιεργες συμπεριφορες τρομαξα πολυ.Δεν βλεπομασταν ομωσ πολυ συχνα σκ εριχνα ολο το φταιξιμο για το αγχος του στη μανα του που ηταν πολυ καταπιεστικη κ με προβληματα υγειας.Πιστεψα πωσ ζωντασ μαζι μου ολα θ αλλαξουν...δεν ηξερα τιποτα για ΙΔΨ πιστεψα πωσ μαλλον ειναι υποχονδριος με την καθαριοτητα.Μαλιστα οταν ειδα καποιες υπερβολες του στ αμαξι του ξεκαθαρισα πωσ ανησυχω κπως αν κανει τα ιδια σπιτι καλυτερα μην παντρευτουμε.. μου πε κανεισ λαθος κακωσ τρομαξες κτλ δικαιολογουσε τα παντα.Ολα δυσκολεψαν μετα το γαμοκ οταν εφερε τα πραγματα του στο σπιτι.Πιστευα πωσ κοιταζε μομο τον εαυτο του επειδη ηθελε να κανουμε παντα οτι τον ευχαριστουσε μπαλα σινεμα ταινιες.Στο σπιτι πληρωνε μονο τα μισα εξοδα...δεν ηθελε να ζοριζεται η να θυσιασει κατι για μενα...

---

Εμ, εντάξει, το να πληρώνει τα μισά έξοδα είναι πολύ λογικό αν ήσασταν και οι δύο εργαζόμενοι. Αλλά καταλαβαίνω τη γενικότερη αίσθηση που περιγράφεις. Κι είναι αλήθεια πολύ σημαντικό να νιώθουμε πως ο σύντροφος δεν είναι απορροφημένος μόνο από τις δικές του ανάγκες και ρουτίνες, δεν περιστρέφεται μόνο γύρω από τον εαυτό του, αλλά έχει διάθεση να προσφέρει, να ενδιαφερθεί, να φροντίσει και ναι, κάποιες φορές να ζοριστεί η να θυσιαστεί, ή έστω να νιώσουμε γενναιοδωρία και ανιδιοτέλεια.

Κατά τ' άλλα, νομίζω πως υποτίμησες ή παρέβλεψες τη σημασία κάποιων 'σημαδιών' από άγνοια, έρωτα, ενθουσιασμό, λόγω των υπόλοιπων θετικών στοιχείων, των δικαιολογιών και υποσχέσεων κλπ. Επίσης αυτό είναι κάτι που λίγο-πολύ όλοι μας το έχουμε κάνει μέσα στις σχέσεις μας, ε τι να γίνει, κανείς δεν γεννήθηκε γνωρίζοντας τα πάντα, ούτε με μαντικές ικανότητες :) Απλά πιστεύω ότι από κάθε σχέση καλό είναι να μαθαίνουμε και κάτι. Κι εδώ, είναι ξεκάθαρο πως το να ζει κανείς μαζί με έναν άνθρωπο (πριν το γάμο), μπορεί να είναι πολύ βοηθητικό κι αποκαλυπτικό.

Quote:

---

Originally Posted by MAGDALIN

..ηταν φιλος ψυχολογος κ του τηλ με αγωνια αλα να μου λειπε .....ο δικος του ψυχολογος δεν με δεχτηκε τοτε που εκεινος πηγαινε.Μου πε δεν μπορω να δεχθω συγγενη κτλ κ ουτε κ αυτη με καθησυχασε...τι ναπω ? ολα στραβά

---

όντως... Πάντως αυτό που σου είπε ο δικός του ψυχολόγος είναι σωστό, μόνο όμως αν του τηλεφώνησες ή ζήτησες να τον δεις χωρίς να το γνωρίζει ή χωρίς να έχει ξεκάθαρα συμφωνήσει ο άντρας σου να πας κι εσύ, ή να πάτε μαζί.

δενξερω αν εκεινος δεν ηθελε να παω μαζι στον ψυχολογο ..μπορει!οσον αφορα τα οικονομικα με πειραζε τ οτι ποτε δεν θελησε να πληρωσει κατι παραπανω πχ στισ διακοπες.....ή στο σπιτι.Ενα σουπερ μαρκετ ας πουμε μονος του ...Μονο τα μισα λειτουργικα εξοδα..αν κ αυτο ηταν το τελευταιο που μ απασχολουσε.Ειμαι αρχιτεκτων κ εχω καταφερει με πολυ δουλεια να ειμαι καλα οικονομικα.Απλωσ ηθελα να νιωθω πωσ θελει να προσφερει στο σπιτι του.Τελοσ παντων αυτο ηταν το λιγοτερο.....

....Καλησπέρα σε ολους ...εδω κ κατι μέρες δέχομαι μυνήματα απο κεινον που μου λενε πως μ αγαπαει αληθινα πως θελει να μαι καλά..πως μεσα απ την απωλεια κατάλαβε πως μ αγαπάει τόσο πολυ κτλ κτλ.Εχω ταραχτεί ..σκεφτομαι αφησε τοσους μηνες κ τωρα ενα μηνα πριν το διαζυγιο στελνει αυτα...να τον εμπιστευτω..δεν ξερω τι να κανω.ΚΙ αν απλως νιωθει καπως λόγω της ΙΔΨ..κ αν τωρα που τελειωσαν οι διακοπες νιωθει αγχος με τη δουλεια γι αυτο και με θυμηθηκε??.Δεν μου ζητησε να σωσουμε το γαμο αλλα νομιζω πως αυτο θα κανει...θα ναι η τριτη φορά..τον αγαπω μα φοβαμαι τοσα πολλα πραγματα..αν νιωσει παλι πως δεν τον θελω επειδη δεν θα διευκολυνω τους ψυχαναγκασμους του και παλι ξαναφυγει???? αν δεν νιωθει καλα μετα απο λιγο...ειναι στη μεση γονεις συγγενεις...δεν μας παιρνει να ξαναγινουν τα ιδια.Μπορει πλεον να χει καταλαβει οτι ηταν λαθος τοτε που εφυγε ενω το παλευαμε??? μπορει ισως να καταλαβει οτι εγω ημουν ετσι μαζι του γιατι ηθελα ν απαλλλαγει απ οσα τον βασανιζαν κ για να ζουμε καλυτερα?? θα μπορουσε ποτε να μου μιλησει ανοιχτα για αυτα που αισθανεται?? για τις ιδεες για τη βρωμια.για ολα ???εσεις θα το κανατε στον συντροφό σας??? θα μπορουσα τοσο πολυ να τον στηριξω αρκει να το συζητουσε...αρκρι να μου μιλουσε για οσα νιωθει...να παρω στα σοβαρά το ενδεχόμενο της επανασυνδεσης ή να αλλαξω πορεία εδω που φτασαμε 1 μηνα πριν το οριστικό διαζύγιο??? σιγουρα δεν αντεχω αλλες πληγες εχω πιασει πάτο..

Δεν γνωρίζω αν θα έχει νόημα μετά από τόσους χωρισμούς και επανασυνδέσεις. Έχετε κουραστεί και οι δύο έτσι δεν είναι;

...οι πληγές ειναι πολλες.. Κ σ εμας κ στους δικους μας..´ωσ θα μπορουσα να το πω στουσ δικουσ μου; Δεν θελουν τίποτα ν ακουσουν για αυτον ...απ τη μια νιώθω ευτυχία στη σκεψη πως θα μαστε παλι μαζί κ απ την αλλη σκεφτομαι πως με τον καιρο θα συνηθίσω κ θα ειμαι καλά..αλλα μετα τα μυνήματα του ειναι σαν να γύρισα πάλι πίσω..

Φαίνεται ότι δεν τον έχεις ξεπεράσει. Και ο γάμος σας ήταν μικρής διάρκειας. Αν τα ξαναβρείτε, να πηγαίνετε μαζί στον ψυχολόγο.

οχι δεν τον εχω ξεπερασει ,ουτε ηθελα να χαλασει ο γαμος μας......Θα θελει να ξαναπαει σε ψυχολόγο? αναγνωρίζει πως ακόμα χρειαζεται βοήθεια? μακάρι να θελει κ εγω θα τον στηρίξω οσο χρειαζεται.Εχει τελειωσει ομως ελεγε αυτο..ξεπεράστηκε κ δεν το συζητούσε καθόλου.Δεν συζητουσε καν το προβλημα με την ΙΔΨ.Μπορι να ναι ο εγωισμος του ..δεν ξερω....ξερι ομως πως αν γυρισει πισω πως θα πρεπει να ζουμε "φυσιολογικα".Μακαρι να μου ζητουσε να τον βοηθήσω να το ξεπερασουμε...

Quote:

---

Originally Posted by MAGDALIN

οχι δεν τον εχω ξεπερασει ,ουτε ηθελα να χαλασει ο γαμος μας......Θα θελει να ξαναπαει σε ψυχολόγο? αναγνωρίζει πως ακόμα χρειαζεται βοήθεια? μακάρι να θελει κ εγω θα τον στηρίξω οσο χρειαζεται.Εχει τελειωσει ομως ελεγε αυτο..ξεπεράστηκε κ δεν το συζητούσε καθόλου.Δεν συζητουσε καν το προβλημα με την ΙΔΨ.Μπορι να ναι ο εγωισμος του ..δεν ξερω....ξερι ομως πως αν γυρισει πισω πως θα πρεπει να ζουμε "φυσιολογικα".Μακαρι να μου ζητουσε να τον βοηθήσω να το ξεπερασουμε...

---

Είναι σοβαρή διαταραχή η ΙΔΨ δεν ξεπερνιέται τόσο εύκολα. Πρέπει οπωσδήποτε να καταλάβει ότι πρέπει να βοηθήσει και αυτός την κατάσταση. Αναρωτιέμαι εάν κάποιος άλλος έχει προσπαθήσει να τον βοηθήσει μέσα από το οικογενειακό του περιβάλλον.

δυστυχώς κανένας...τον αντιμετωπιζουν σαν ιδιότροπο με παραξενιες..ενω ο ανθρωπος υποφερει απο 20 χρονων.....

Δυστυχώς έτσι είναι όταν δεν έχουμε σωστή πληροφόρηση πάνω σε θέματα ψυχικής υγείας. Προσωπικά πιστεύω, ότι είναι καλό να ενημερωνόμαστε ακόμα και για πράγματα που δεν μας αφορούν άμεσα. Μπαίνοντας σ' αυτό το φόρουμ κατάφερα να δω την ζωή και με τα μάτια των ψυχωτικών, των διπολικών και όλων αυτών που υποφέρουν από κάποιο ψυχικό νόσημα.


Και αυτό με βοηθάει να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Αν τον αγαπάς και αισθάνεσαι ότι μπορείς και έχεις τις αντοχές να τον στηρίξεις, να το κάνεις ανεπιφύλακτα. Είναι ο άνθρωπος σου έτσι και αλλιώς.

... Σ ευχαριστώ πολύ! Μακάρι να μοθ δοθει η ευκαιρία κ θα κανω οτι περνάει απ το χέρι μου!