ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ!!!

Δεν είμαι καλά νομίζω οτι θα πάθω νευρικό κλονισμό. Σας έχει τύχει ποτέ να μιλάτε και να μην σας ακούν? να έχετε δίκαιο και να μην ξέρετε τι άλλο να κάνετε για να το αποδείξετε? το μόνο που μου περνάει απ'το μυαλό αυτή τη στιγμή είναι να κάνω κακό στον εαυτό μου μήπως κι ακουστώ γιατί η φωνή απο μόνη της δεν κάνει τίποτα.
Για να τα πάρω απ'την αρχή, εδώ και 10 αναθεματισμένα χρόνια δουλεύω στην επιχείρηση του πατέρα μου, μη βιαστεί κανείς να με πει τυχερή, υποφέρω!!!!! Κάθε μέρα ακούω μόνο βλαστήμιες μέχρι και το χέρι του έχει σηκώσει απειλητικά. Νιώθω απίστευτα χαζή, ηλίθια και ζώον. Οσο κι αν προσπαθώ οτι κι αν κάνω ειμαι λάθος πάντα θα βρει κάτι που επρεπε να ειχα σκεφτει πριν απο εκεινον. Ολοι γυρω του λένε πάντα για την κόρη του που κραταει την εταιρεια και θα επρεπε να ειναι περηφανος απο εκεινον όμως μονο καντηλια ακουω. Τον μισώ. Μερικες φορές στέκομαι στην άκρη του παραθύρου και όσο φωνάζει φαντασιώνομαι να πηδάω στο κενό. Να το εχει κρίμα σε όλη του τη ζωη, να τον εκδικηθω.
Λέει πως δεν πέρνω πρωτοβουλείες και ότι ειμαι άβουλο ζώον και οταν κάνω κάτι μόνη μου ωρύεται "γαυγίζει" γιατί δεν τον ρώτησα πρώτα. Θα με τρελλάνει αν και πολύ φοβάμαι οτι το έχει ήδη κάνει. Του μιλάω και δεν μ'ακούει, αν κόψω τις φλέβες μου μπροστά του ίσως μπει στον κόπο να ακούσει.
Η ειρωνία είναι πως όλοι έξω απ'την δουλειά τον λένε αρνάκι και πως είναι ο πιο γλυκός άνθρωπος!!! χαχαχαχχαχαχαχαχχαχαχαχχα χα
Αν πω κάτι εναντίον του πέφτουν να με φάνε (ακόμα και η μάνα μου) πως ειμαι υπερβολική. Πως εκείνος μια ζωή για μας παλεύει και πρέπει να τον καταλαβαίνω, έχει τα άγχη του, ενώ εγώ σιγά τα προβλήματα που έχω. Δεν μ'αναγνωρίζει κανείς......σκέφτομαι τελικά μήπως έχουν δίκαιο και είμαι τόσο άχρηστη. Γιατί λοιπον να αναπνέω απο τον αέρα άλλων χρήσιμων ανθρώπων. Να τον απαλλάξω απ΄την παρουσία της ηλίθιας κόρης του.
Κουράστηκα, βαρέθηκα πνίγομαι και δεν το βλέπει κανείς. Είμαι μόνο αχάριστη γιατί μου είχε απο μικρή ότι υλικό αγαθό ήθελα κι εγω δεν ανέχομαι τις βρισιές και τον εξευτελισμό που μου κάνει καθημερινά ακομα και μπροστά σε πελατες.
Ο ψυχολόγος μου είχε πει να μένω ήρεμη και να του απαντάω σίγουρη για τον εαυτό μου, το προσπάθησα και για λίγο καιρο οτι κι αν ελεγε δεν με άγγιζε, εκεινος βέβαια γινόταν όλο και πιο μανιακός μπροστά στην ηρεμία μου, ούρλιαζε και χτύπαγε ότι έβρισκε μπροστά του. Πόσο να το αντέξω όμως......δεν μπορώ άλλο, είμαι στο γραφείο και τρέμω νομίζω οτι θα σταματήσει η καρδιά μου.
Δεν μπορεί να είναι αυτός ο πατέρας μου, δεν γίνεται. Ηταν απο μικρή το πρώτυπο μου, έλεγα πως όταν μεγαλώσω θέλω να παντρευτώ κάποιον σαν τον μπαμπά μου κι αυτος δεν ξέρει τιποτα άλλο απ'το να με ταπεινώνει. Συγνώμη για την πολυλογία μου το χρειαζόμουν για να ήρεμήσω (λίγο).

Περνάς δύσκολα, αυτό είναι σίγουρο. Πόσο χρονών είναι ο πατέρας σου; Η εταιρεία πάει καλά; Έχει κάποιο άλλο πρόβλημα; Προς Θεού, δεν τον δικαιολογώ, απλά προσπαθω να καταλάβω την ιστορία σου και τον τρόπο που σου μιλάει. Ετσι ήταν κι όταν ήσουν παιδί; Τι να πω, σε αυτες τις περιπτώσεις ή μένεις και με το παράδειγμά σου αναιρείς τα όσα λέει ή φεύγεις, όχι όμως από τη ζωή, ναι; ΑΠό την εταιρεία. Αν και φαντάζομαι ότι και αυτό μερες που είναι, είναι δύσκολο.Ελπίζω μόνο αυτά περί αυτοκτονίας να τα λες πάνω στο θυμό σου.

Κάνε όσο μπορείς αυτό που σου λέει ο ψυχολόγος και προσπάθησε να ηρεμήσεις. Είναι βέβαιο ότι ο πατέρας σου και ικανή σε θεωρεί, και σε εμπιστεύεται, αλλά είσαι η ...εύκολη λύση και ξεσπάει τα νεύρα του πάνω σου.

καπως ετσι ειναι κ ο δικος μ πατερας αλλα ευτυχως δεν ειμαι ακομα σε υπευθυνη θεση,
αλλα εδω ειναι το αοσβιτσ κ ο πατερας ο χιτλερ π κανει πειραματα κ βασανιστηρια πανω στους υπαλληλους
κ μην τυχον κανεις λαθος σε περιμενει η ηλεκτρικη καρεκλα

δεν ξερω εαν εχεις δικια σου οικογενεια ή τι υποχρεωσεις γενικα εχεις αλλα απο αυτα που λες φαίνεσαι ικανη κοπελα, εχεις σκεφτει καθολου να φυγεις απο τη δουλεια του πατερα σου και να ψαξεις κατι αλλο, το ξερω ειναι δυσκολοι καιροι αλλα θα μπορουσες να ψαξεις κ κατι ασχετο απο αυτο που κανεις π.χ πωλητρια , μπορεις να ζητησεις απο γνωστους να σου βρουν κατι.. μπορει με λιγοτερα λευτα αλλα τουλαχιστον θα εχεις μια πολυ πιο ηρεμη καθημερινοτητα.. μια ιδεα ριχνω..μπορει να μην ειναι η καταλληλοτερη εσυ ξερεις τις υποχρεωσεις σου.. θα σου ελεγα να του μιλησεις αλλα ξερω απο εμπειρια οτι δυσκολα θα σε καταλαβει ακομη και με μια ηρεμη συζητηση... απο μικρη ο μονος τροπος για να με προσεξουν οι δικοι μου ηταν οταν με εβλεπαν στον πατο... ακομη εστι ειναι... δυσκολα αλλαζουν αυτοι οι ανθρωποι

Ειναι 55 νεότατος και τα έχει καταφέρει μια χαρα στη ζωη του. Κι αν εκεινος έχει άγχος ΄τωρα που τα πραγματα έιναι πιο δύσκολα εγω γερνάω κοντά του τα τελευταια 10χρόνια.
Εχω δουλέψει και σε άλλες δουλειές αλλά θεώρησα καλύτερο να έρθω εδώ και να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις μου στη δικη μας επιχειρηση, πιστευα οτι θα εκτιμηθει περισσοτερο. Μ'αυτο το πλευρό κοιμάμαι ακόμα. Φαντασιώνομαι να ακούω για μια και μοναδικη φορα απ'το στόμα του ενα μπράβο και ξεσπάω σε κλάμματα.
Εχω προσπαθήσει να φύγω απο δω μέσα ΄και ενω μου λέει να ξεκουμπηστώ αν δεν μ'αρεσει, αγριεύει και θυμώνει περισσοτερο. Πριν 2 μήνες αρρώστησα και στην κυριολεξία με έφερε σηκωτή. Πληκτρολογούσα και έκανα εμέτους, εννοείται δεν ανησύχησε καθόλου. Ουτε άκουσα ευχαριστώ. Ειναι υποχρεωση μου λέει. Θα σκάσω, αν δεν αυτοκτονήσω σίγουρα θα πεθάνω πολυ νεα.

Εγώ θα σου πρότεινα κάτι πιο δραστικό, ξεκίνα ηχητική καταγραφή στο κινητό μόλις βλέπεις ότι έρχεται καταιγίδα, να δούμε τι θα έχουν να πουν μετά αυτοί που σε βγάζουν τρελή όταν τους τα περιγράφεις, πατώντας το play...

Quote:

---

Originally Posted by ME&I

δεν ξερω εαν εχεις δικια σου οικογενεια ή τι υποχρεωσεις γενικα εχεις αλλα απο αυτα που λες φαίνεσαι ικανη κοπελα, εχεις σκεφτει καθολου να φυγεις απο τη δουλεια του πατερα σου και να ψαξεις κατι αλλο, το ξερω ειναι δυσκολοι καιροι αλλα θα μπορουσες να ψαξεις κ κατι ασχετο απο αυτο που κανεις π.χ πωλητρια , μπορεις να ζητησεις απο γνωστους να σου βρουν κατι.. μπορει με λιγοτερα λευτα αλλα τουλαχιστον θα εχεις μια πολυ πιο ηρεμη καθημερινοτητα.. μια ιδεα ριχνω..μπορει να μην ειναι η καταλληλοτερη εσυ ξερεις τις υποχρεωσεις σου.. θα σου ελεγα να του μιλησεις αλλα ξερω απο εμπειρια οτι δυσκολα θα σε καταλαβει ακομη και με μια ηρεμη συζητηση... απο μικρη ο μονος τροπος για να με προσεξουν οι δικοι μου ηταν οταν με εβλεπαν στον πατο... ακομη εστι ειναι... δυσκολα αλλαζουν αυτοι οι ανθρωποι

---

εγω νομίζω καμια φορά οτι τους περναω τοσο απαρατηρητη που φοβαμαι μηπως κατσουν επανω μου.
Δεν εχω οικογενεια, ενω η μικρη μου αδερφη εχει, άλλος ενας λόγος για τον οποίο ειμαι αχρηστη.

Quote:

---

Originally Posted by ζάφυ

Εγώ θα σου πρότεινα κάτι πιο δραστικό, ξεκίνα ηχητική καταγραφή στο κινητό μόλις βλέπεις ότι έρχεται καταιγίδα, να δούμε τι θα έχουν να πουν μετά αυτοί που σε βγάζουν τρελή όταν τους τα περιγράφεις, πατώντας το play...

---

ζαφυ μου το έχω κάνει....... πάλι η μανα μου λεει να αφησω τις βλακειες και να καταλαβαινω τον πατερα μου. και αλλες φορες δεν μου εδιναν καμια απολυτως σημασια οταν πατουσα το μαγικο play.

φλερ...να σε ρωτήσω μερικά πράγματα?
πόσο χρονών είσαι?
Σχέσεις/φίλους, έχεις?

επειδη μ συμβαινει κατι παρομοιο φαντασου σημερα θυμηθηκαν μια εφημεριδα απο τον κυπρο π μ την ειχαν δωσει σε συναντηση κ εγω την 3εχασα καπου κ χαθηκε κ εγινε χαμος..ε στα αρχιδια μ κ μενα
κ καθε φορα π γινεται κατι στα αρχιδια μ πειτε οτι θελετε, εσυ πατερα επειδη εχεις διεστραμμενο μυαλο κ α3ιζει μονο αυτος π λεει ναι κ δεν κανει λαθη κ εχει λεφτα επειδη εσυ στα ματια σου εχει ευρω αντι δολαρια οπως ο σκρουτζ στα αρχιδια μ στα αρχιδια μ
μενω για να χω δουλεια κ να παρω μεριδιο απτην εταιρεια στα αρχιδια μ ολα ταλλα να απωληθω αποκλειεται κ ναι ανθρωπος ειμαι κ μλκιες θα γινουν κ λαθη θα κανω κ γκαριζε οσο θες..
ετσι κ εσυ γραψτον οταν φωναζει κλεινε ταυτια σου, οταν σε προσβαλει το ιδιο αλλαζε αιουσα πες του δεν θελω νακουσω..

Quote:

---

Originally Posted by elirene

στα αρχιδια μ στα αρχιδια μ..

---

πόσο δίκαιο έχεις!!!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Θεοφανία

φλερ...να σε ρωτήσω μερικά πράγματα?
πόσο χρονών είσαι?
Σχέσεις/φίλους, έχεις?

---

είμαι 31 Θεοφανία μου, και σχέσεις είχα και φίλους έχω και παρέες. Πάντα όμως νιώθω ενα συνεχόμενο άγχος για το πως θα κρίνει ο πατέρας μου οτι κάνω.

Quote:

---

Originally Posted by fleris

είμαι 31 Θεοφανία μου, και σχέσεις είχα και φίλους έχω και παρέες. Πάντα όμως νιώθω ενα συνεχόμενο άγχος για το πως θα κρίνει ο πατέρας μου οτι κάνω.

---

.....η άποψη μου είναι πως το πρόβλημα είναι δικό σου.
Θα σου πω τι εννοώ.
Εμείς έχουμε οικογενειακές επιχειρήσεις και ο πατέρας μου δεν παλευεται με τίποτα όταν έχει τα νεύρα του.
Πριν λίγο με κατσάδιασε για μια μλκια που εκανε ένας υπάλληλος. Τον άκουσα, του λεω, "οκ μπαμπάκα", το κλείσαμε και πραγματικά το ξέχασα.
Όταν τη λέει στον αδελφό μου, αυτός γίνεται χάλια, πέφτει στα πατώματα, μαυρίζει, νευριάζει κάνει ολόκληρη κουβέντα.
Μήπως λοιπόν παρά είσαι ευαίσθητη? Μήπως καταφέρνει να σε επηρεάζει περισσότερο απ όσο πρέπει?

Ισως να είμαι ευαίσθητη γιατί πρόκειται για τον μπαμπά μου και δεν αντέχω να μου ρίχνει συνεχώς παναγίες (οχι απλο κατσαδιασμα)!
Εχω κλάψει και του εχω εξηγησει απειρες φορές πόσο με πληγώνει αλλα το "μπαμπάκα" δεν του λέει τιποτα!
Αν ήταν ενας οποιοσδήποτε εργοδότης θα τον έγραφα κανονικά δυστυχώς όμως ειναι ο ΜΠΑΜΠΑΣ μου γαμώτο και με πονάει η συμπεριφορά του! Δεν σταματάει, δεν ξεχνάει θέλει μόνο να το βουλώνω και να μη μιλάω ακόμα κι αν εχει αδικο (έτσι ακριβώς μου λέει)!

Quote:

---

Originally Posted by fleris

Ισως να είμαι ευαίσθητη γιατί πρόκειται για τον μπαμπά μου και δεν αντέχω να μου ρίχνει συνεχώς παναγίες (οχι απλο κατσαδιασμα)!
Εχω κλάψει και του εχω εξηγησει απειρες φορές πόσο με πληγώνει αλλα το "μπαμπάκα" δεν του λέει τιποτα!
Αν ήταν ενας οποιοσδήποτε εργοδότης θα τον έγραφα κανονικά δυστυχώς όμως ειναι ο ΜΠΑΜΠΑΣ μου γαμώτο και με πονάει η συμπεριφορά του! Δεν σταματάει, δεν ξεχνάει θέλει μόνο να το βουλώνω και να μη μιλάω ακόμα κι αν εχει αδικο (έτσι ακριβώς μου λέει)!

---

τότε λυπάμαι που θα στο πω, αλλά η μόνη λύση είναι να φύγεις.
Ίσως τότε το δει και εκείνος διαφορετικά. Σκέψου το.

Κι εγώ που νόμιζα ότι αυτά γίνονται μόνο όταν δουλεύεις κάτω από ξένα αφεντικά!!! έχω μείνει άφωνη.. έχεις τα χίλια δίκια κοριτσάκι μου.... αλλά δε ξέρω τι είναι χειρότερο... να βιώνεις αυτό που ζεις εσύ ή να είσαι σε ξένο αφεντικό όπου εκεί είναι τα πράγματα είναι τα ίδια και χειρότερα.... πάντως μη τα βάζεις με τον εαυτό σου ούτε άχρηστη είσαι ούτε τίποτα... ο πατέρας σου είναι ανισόρροπος... τα ίδια (σε άλλο επίπεδο) βιώνω κι εγώ με τη μάνα μου... μου έχει ασκήσει μια απίστευτη ψυχολογική κυρίως βία και καταπίεση από μωρό παιδί και όλοι τη θεωρούν μια γλυκύτατη γυναικούλα... μια ψυχολόγος μου είπε για να καταλάβεις ότι η σχέση με τη μάνα μου είναι τοξική....

ο μπαμπας σου ειναι πολυ νεος ακομα.
δεν προκειται να αποσυρθει συντομα και κατα τη γνωμη μου, ουτε να αλλαξει συμπεριφορα
ακομα και χουφταλα 70- 80 ετων, δεν λενε να αφησουν τα ηνια απ τα χερια τους στις δικες τους επιχειρησεις και ταλαιπωρουν τα παιδια τους αν τυχει να μην τα πηγαινουν καλα μαζι.
εξηγησε του οτι εχει ΙΣΩΣ τα δικια του απ την δικη του μερια, γιατι ειναι σε ενα στρες να γινονται ολα καλα (και αυτος λογω εμπειριας ξερει καλυτερα το "καλα" για την επιχειρηση του)
αλλα οτι εσυ σαν ανθρωπος και σαν εργαζομενη δεν μπορεις να δουλευεις καπου που δεν εκτιμουν την προσφορα σου και βεβαια, δεν εχεις καμια υποχρεωση ουτε σαν κορη ουτε σαν εργαζομενη να σε βριζουν και να σου φωναζουν.
πες του οτι για το καλο της επιχειρησης (εφοσον εισαι αχρηστη ουσιαστικα) αλλα και για το καλο το δικο σου, θελεις να δουλεψεις καπου αλλου, οπου ισως οι ικανοτητες σου και η προσφορα σου εκτιμηθουν
αυτα σε ηρεμια .
ψαξε κατι αλλο. το να δοκιμασεις τις δυναμεις σου σε αλλο περιβαλλον μονη σου, ειναι ο μονος τροπος να αποκτησεις αυτοεκτιμηση και πιστη στον εαυτο σου. το οικογενειακο περιβαλλον συνηθως υπερπροστατευει, η απαξιωνει.
ειναι πολυ σπανιο φαινομενο να σου φερονται δικαια και υποστηρικτικα
φυγε, κανε τις δικες σου προσπαθειες και ξαναγυρνα στην οικογενειακη επιχειρηση με εμπειριες και δυναμη, ΟΤΑΝ ο αφεντης αποφασισει να αποσυρθει.

οσο για τις φευγαλεες σκεψεις αυτοκτονιας για να εκδικηθεις, (ελπιζω οτι ειναι φευγαλεες), ειναι εντελως ανεδαφικες. δεν θα εισαι εκει να δεις αν πετυχαν.
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ. σε ολα τα επιπεδα και τα ειδη σχεσεων. βαλτο καλα στο μυαλο σου, και προχωρα...

Και υπάρχει και η σοφή παροιμία που λέει: όταν είσαι κάπου και σου φέρονται σα να είσαι σκουπίδι, ενώ εσύ αισθάνεσαι ότι είσαι διαμάντι, σήκω κόρη μου και φύγε αμέσως από 'κει... και σε πολλές περιπτώσεις έχω μετανιώσει που δεν το έχω κάνει... όπως στον προτελευταίο δήμο που δούλευα όπου ως γνωστόν δεινοπάθησα...

welcome to my world dear... Να μιλάω και να μη με ακούν? Αυτή είναι η καθημερινότητά μου.. Και από τους 2 γονείς μου.. Ο καθένας δεν ακούει για τους δικούς του λόγους.. Η μητέρα γιατί δεν της φτάνει το μυαλό να ακούσει και να κατανοήσει.. Πολλές φορές έχω φτάσει σε σημείο να θέλω να την πλακώσω γιατί δε μπορώ άλλο την ανοησία της.. Τον τελευταίο καιρό δε μιλάμε καν.. Κλείνομαι στο δωμάτιο μου και βγαίνω μόνο για φαγητό και για μπάνιο.. Δε μου αρέσει αυτή η ζωή αλλά τί να κάνω.. Με "τρώει" που δε μπορώ να πω μία κουβέντα ρε αδερφέ αλλά καλύτερα έτσι, υπομονή.. Ο πατέρας άλλου παπά ευαγγέλιο.. Μερικά από τα κλασικά είναι ότι εγώ φταίω για όλα, ότι δεν είμαι ικανή για τίποτα (ενώ η τάδε είναι, έχουμε και αυτά εμείς), ότι δεν έχω δίκιο πουθενά, ότι με κοροϊδεύουν, ότι υπερβάλλω με το πρόβλημά μου κλπ κλπ κλπ Με τον πατέρα μου δεν έχω κάνει και πολλά βήματα, ακόμα τον φοβάμαι. Απλά σφίγγοντας τα δόντια προσπαθώ να λέω τη γνώμη μου. Όχι ότι την ακούει βέβαια αλλά εγώ τη λέω..Τί να σου πω καλή μου... Να σου πω υπομονή? Δεν παλεύεται η κατάσταση και το ξέρω. Μακάρι να μπορέσεις να βρεις κάτι άλλο γιατί εάν περιμένεις τον πατέρα σου να αλλάξεις θα γεράσεις περιμένοντας μάταια.. Ψάξου και φύγε όσο είναι καιρός..

κουκλα μου καλημερα...

ο πατερας σου ακουγεται τοξικος ανθρωπος...τοξικοι χαρακτηριζονται οι ανθρωποι που προσφερουν στο κοντινο τους περιβαλλον συναισθηματα οπως απελπισια,ενοχες,αγχος,δυσ� �ορια..κτλπ σε μια συνεχη,επαναλαμβανομενη βαση...πισω απο τους τοξικους ανθρωπους συνηθως κρυβονται και διαταραχες προσωπικοτητας...π.χ εγω προσφατα ανακαλυψα οτι η μαμα μου πασχει απο ναρκισσιστικη διαταραχη...

το να προσπαθεις να ανοιξεις διαλογο με ατομα που δεν λειτουργουν με την λογικη,ειναι πολυ πιθανο να σε οδηγησει στην ''τρελα''...πολυ απλα..δεν εχει κανενα νοημα....
ουτε τρελλη εισαι,ουτε αχρηστη ουτε τιποτα...πρεπει ομως να βγαλεις την τοξικοτητα απο την ζωη σου οσο πιο αμεσα γινεται...μην γινεσαι συμμετοχος σε αυτην...

μιλα σε καποιον ειδικο...θα σε βοηθησει να καταλαβεις γιατι αυτη η οικογενεια ειναι δυσλειτουργικη,πως να την αντιμετωπιζεις,πως να ξεφυγεις απο το συγκεκριμενο ''μοντελο'' και να μην το επαναλαβεις αυριο μεθαυριο και στα δικα σου παιδια...θελει προσπαθεια και δουλεια με τον εαυτο σου αλλα αξιζει πιστευω να βρεις την ψυχικη σου ηρεμια...

ενα χρησιμο site στα αγγλικα για τις ναρκισσιστικες διαταραχες ειναι αυτο...http://www.daughtersofnarcissisticmo...scapegoat.html

ενημερωσου και για αλλες διαταραχες προσωπικοτητας στο διαδικτυο...αυτα βεβαια σε πρωτη φαση...μονο ενας ειδικος μπορει να σε καθοδηγησει σωστα...

σε οτι αφορα την αποδοχη που ζητας απο τον πατερα σου νομιζω οτι σπαταλας αδικα ενεργεια...τετοια ατομα δεν μενουν ποτε ευχαριστημενα,οσες προσπαθειες κι αν κανεις απο την πλευρα σου,γιατι δεν τους ενδιαφερει να σε αποδεχτουν αλλα να σε ελεγξουν...το γεγονος βεβαια οτι διψας για την αποδοχη τους σε κανει πιο ευαλωτο.. και στα δικα τους ματια..πιο ''ευκολο'' να σε χειριστουν...

παλι μισο....

Quote:

---

Originally Posted by serena

κουκλα μου καλημερα...

ο πατερας σου ακουγεται τοξικος ανθρωπος...τοξικοι χαρακτηριζονται οι ανθρωποι που προσφερουν στο κοντινο τους περιβαλλον συναισθηματα οπως απελπισια,ενοχες,αγχος,δυσ� �ορια..κτλπ σε μια συνεχη,επαναλαμβανομενη βαση...πισω απο τους τοξικους ανθρωπους συνηθως κρυβονται και διαταραχες προσωπικοτητας...π.χ εγω προσφατα ανακαλυψα οτι η μαμα μου πασχει απο ναρκισσιστικη διαταραχη...

το να προσπαθεις να ανοιξεις διαλογο με ατομα που δεν λειτουργουν με την λογικη,ειναι πολυ πιθανο να σε οδηγησει στην ''τρελα''...πολυ απλα..δεν εχει κανενα νοημα....
ουτε τρελλη εισαι,ουτε αχρηστη ουτε τιποτα...πρεπει ομως να βγαλεις την τοξικοτητα απο την ζωη σου οσο πιο αμεσα γινεται...μην γινεσαι συμμετοχος σε αυτην...

μιλα σε καποιον ειδικο...θα σε βοηθησει να καταλαβεις γιατι αυτη η οικογενεια ειναι δυσλειτουργικη,πως να την αντιμετωπιζεις,πως να ξεφυγεις απο το συγκεκριμενο ''μοντελο'' και να μην το επαναλαβεις αυριο μεθαυριο και στα δικα σου παιδια...θελει προσπαθεια και δουλεια με τον εαυτο σου αλλα αξιζει πιστευω να βρεις την ψυχικη σου ηρεμια...

ενα χρησιμο site στα αγγλικα για τις ναρκισσιστικες διαταραχες ειναι αυτο...http://www.daughtersofnarcissisticmo...scapegoat.html

ενημερωσου και για αλλες διαταραχες προσωπικοτητας στο διαδικτυο...αυτα βεβαια σε πρωτη φαση...μονο ενας ειδικος μπορει να σε καθοδηγησει σωστα...

σε οτι αφορα την αποδοχη που ζητας απο τον πατερα σου νομιζω οτι σπαταλας αδικα ενεργεια...τετοια ατομα δεν μενουν ποτε ευχαριστημενα,οσες προσπαθειες κι αν κανεις απο την πλευρα σου,γιατι δεν τους ενδιαφερει να σε αποδεχτουν αλλα να σε ελεγξουν...το γεγονος βεβαια οτι διψας για την αποδοχη τους σε κανει πιο ευαλωτο.. και στα δικα τους ματια..πιο ''ευκολο'' να σε χειριστουν...

---

!!!!!!!!!!!!!

Τοξικός ε? πράγματι για μένα τουλάχιστον είναι δηλητηριώδης. Δεν ήταν πάντα έτσι κάποτε ήμουν η αγαπημένη του κόρη, το καλό παιδί της οικογένειας, η υπάκουη. Κι εγώ τον φοβόμουν όμως τον είχα ψηλά. Τον άκουγα να μιλάει και τον θαύμαζα, για αγκαλίες και χάδια ούτε λόγος πάντα απόμακρος αλλά δεν με πείραζε. Τώρα μου γκρέμισε ότι είχα να θαυμάζω!
Προσπάθησα να φύγω αλλά με το φιλότιμο με γυρνάει πίσω, νιώθω τύψεις να φύγω γιατί ξέρω πως δεν μπορεί να δουλέψει χωρίς εμένα και όλοι γύρω μου λένε πως είναι ντροπή αυτό που πάω να κάνω, να τον παρατήσω δηλαδή έτσι. Γι'αυτό λέω οτι είμαι εγκλωβισμένη, ούτε μπρος, ούτε πίσω. Απλά είναι περίοδοι που καταφέρνω και τον ανέχομαι και περίοδοι -όπως τώρα- που το νευρικό μου σύστημα διαλύεται.
Σας ευχαριστώ για την συμπαράσταση, τουλάχιστον δεν είμαι μόνη και σίγουρα όχι τρελή μιας και βλέπω οτι κι απο άλλους ανθρώπους κρίνετε παράλογη η συμπεριφορά του.

Καλημερα... Η Ρεμεντυ σου ειπε οτι ο πατερας σου δεν προκειτε ν αφησει τα ηνια ουτε οταν θα φτασει σε ηλικια ν αποσυρθει..κ εγω θα σου πω αυτο...οχι μονο δεν θα τ αφησει αλλα αν εχει αυτη την συμπεριφορα στα 55 του στα 65 του θα ειναι ακομη χειροτερος...οσο μεγαλωνει ο ανθρωπος τοσο πιο εντονες γινονται οι ιδιοτροπιες του κ ο ασχημος χαρακτηρας....!!! Σφιξε δοντια..αρχισε να στελνεις βιογραφικα ΠΑΝΤΟΥ κ οταν βρεις αυτο που θελεις ΦΥΓΕ!!!!!Δεν πρεπει ν αφηνουμε να μας πατανε... Φυγε για την δικια σου ψυχικη κ σωματικη υγεια... :)

παιδια γιατι δεν εμφανιζεται ολοκληρη η απαντηση μου..?τζαπα εγραφα?

Quote:

---

Originally Posted by serena

κουκλα μου καλημερα...

ο πατερας σου ακουγεται τοξικος ανθρωπος... τοξικοι χαρακτηριζονται οι ανθρωποι που προσφερουν στο κοντινο τους περιβαλλον συναισθηματα οπως απελπισια, ενοχες, αγχος, δυσφορια.. κτλπ σε μια συνεχη, επαναλαμβανομενη βαση... πισω απο τους τοξικους ανθρωπους συνηθως κρυβονται και διαταραχες προσωπικοτητας... π.χ εγω προσφατα ανακαλυψα οτι η μαμα μου πασχει απο ναρκισσιστικη διαταραχη...

το να προσπαθεις να ανοιξεις διαλογο με ατομα που δεν λειτουργουν με την λογικη, ειναι πολυ πιθανο να σε οδηγησει στην ''τρελα''... πολυ απλα.. δεν εχει κανενα νοημα....
ουτε τρελλη εισαι, ουτε αχρηστη ουτε τιποτα... πρεπει ομως να βγαλεις την τοξικοτητα απο την ζωη σου οσο πιο αμεσα γινεται... μην γινεσαι συμμετοχος σε αυτην...

μιλα σε καποιον ειδικο... θα σε βοηθησει να καταλαβεις γιατι αυτη η οικογενεια ειναι δυσλειτουργικη, πως να την αντιμετωπιζεις,πως να ξεφυγεις απο το συγκεκριμενο ''μοντελο'' και να μην το επαναλαβεις αυριο μεθαυριο και στα δικα σου παιδια... θελει προσπαθεια και δουλεια με τον εαυτο σου αλλα αξιζει πιστευω να βρεις την ψυχικη σου ηρεμια...

ενα χρησιμο site στα αγγλικα για τις ναρκισσιστικες διαταραχες ειναι αυτο... http://www.daughtersofnarcissisticmo...scapegoat.html

ενημερωσου και για αλλες διαταραχες προσωπικοτητας στο διαδικτυο... αυτα βεβαια σε πρωτη φαση... μονο ενας ειδικος μπορει να σε καθοδηγησει σωστα ...

σε οτι αφορα την αποδοχη που ζητας απο τον πατερα σου νομιζω οτι σπαταλας αδικα ενεργεια... τετοια ατομα δεν μενουν ποτε ευχαριστημενα, οσες προσπαθειες κι αν κανεις απο την πλευρα σου, γιατι δεν τους ενδιαφερει να σε αποδεχτουν αλλα να σε ελεγξουν... το γεγονος βεβαια οτι διψας για την αποδοχη τους σε κανει πιο ευαλωτο.. και στα δικα τους ματια.. πιο ''ευκολο'' να σε χειριστουν...

---

το μηνυμα σου κοβεται γιατι κολλας τις λεξεις μεταξυ τους με σημεια στιξης...

πολυ σωστο το σχολιο σου για τους τοξικους ανθρωπους.
ολοι τους συνανταμε νομιζω. να τους βγαλουμε απο την ζωη μας..
οπως και το σχολιο σου για τον ελεγχο. μακρια!!

Quote:

---

Originally Posted by fleris

Τοξικός ε? πράγματι για μένα τουλάχιστον είναι δηλητηριώδης. Δεν ήταν πάντα έτσι κάποτε ήμουν η αγαπημένη του κόρη, το καλό παιδί της οικογένειας, η υπάκουη. Κι εγώ τον φοβόμουν όμως τον είχα ψηλά. Τον άκουγα να μιλάει και τον θαύμαζα, για αγκαλίες και χάδια ούτε λόγος πάντα απόμακρος αλλά δεν με πείραζε. Τώρα μου γκρέμισε ότι είχα να θαυμάζω!
Προσπάθησα να φύγω αλλά με το φιλότιμο με γυρνάει πίσω, νιώθω τύψεις να φύγω γιατί ξέρω πως δεν μπορεί να δουλέψει χωρίς εμένα και όλοι γύρω μου λένε πως είναι ντροπή αυτό που πάω να κάνω, να τον παρατήσω δηλαδή έτσι. Γι'αυτό λέω οτι είμαι εγκλωβισμένη, ούτε μπρος, ούτε πίσω. Απλά είναι περίοδοι που καταφέρνω και τον ανέχομαι και περίοδοι -όπως τώρα- που το νευρικό μου σύστημα διαλύεται.
Σας ευχαριστώ για την συμπαράσταση, τουλάχιστον δεν είμαι μόνη και σίγουρα όχι τρελή μιας και βλέπω οτι κι απο άλλους ανθρώπους κρίνετε παράλογη η συμπεριφορά του.

---

αααακριβως..
ηταν "καλος" , οσο ησουν το "υπακουο παιδακι " του!
δηλαδη, οσο ησουν υπο τον πληρη ελεγχο του!!!!
δεν σηκωνει την ενηλικιωση σου, πρεπει να εισαι παντα υπο ελεγχο, οσο για την επιχειρηση του δεν το συζητω, ΑΥΤΗ κι αν πρεπει να λειτουργει ΜΟΝΟ υπο τα παραγγελματα του!!
γι αυτο και προσπαθει να τσακισει την προσωπικη σου εξελιξη για να επιστρεψεις παλι στην λειτουργια υπο τον πληρη ελεγχο του! "ακου- βλεπε- σωπα"
μην υποχωρησεις και μην κατσεις να ξεσπαει τα συμπλεγματα του πανω σου!
φυγε και κανε δικα σου πραγματα!

ok thanks!!

Καλημέρα!!! Φυσικά και δεν είσαι η μόνη και δεν είσαι και τρελλή!!! Αυτός έχει το πρόβλημα κοριτσάκι μου όχι εσύ.... όπως είπε και η remedy θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο και δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος με τίποτα.... όταν δεν κάνεις κάτι σου λέει ότι δεν παίρνεις πρωτοβουλίες κι όταν παίρνεις κατακρίνει κάθε σου κίνηση... αν αυτό δεν είναι παράνοια τότε τι είναι... κι ένα παράδειγμα για την δική μου μάνα: από 7 χρονών παιδάκι περίπου μ' έπρηζε σχεδόν κάθε μέρα... να διαβάσεις να σπουδάσεις να μπεις στο δημόσιο... με λίγα λόγια μου είχε κάνει κανονική πλήση εγκεφάλου ότι αν δεν είμαι στο δημόσιο δεν είμαι τίποτα σαν άνθρωπος... πριν λίγα χρόνια κατάφερα να κάνω μια σύμβαση στο δημόσιο... μετά από πάρα πολλές προσπάθειες και με τα χίλια ζόρια... η σύμβαση ήταν σε κάποιο νησί.. κι έρχονται με την αδερφή μου διακοπές για τρεις μέρες και 'κει που ήμασταν στη παραλία γυρνάει και μου λέει: εγώ τώρα λέω να πας στον ιδιωτικό τομέα να δουλέψεις... είπατε τίποτα;;;

fleris, λες ότι με το φιλότιμο σε γυρνάει πίσω. Ακριβώς εκεί έγκειται το λάθος, όχι μόνο το δικό σου αλλά αυτό που κάνουμε όλοι μας. Ξέρουν ότι με την τάδε ή τη δείνα συμπεριφορά μπορούν να φέρουν το τάδε ή το δείνα αποτέλεσμα. Έχουμε γίνει προβλέψιμοι, λυπάμαι που το λέω. Σήκω και φύγε όταν μπορεσεις για να σωθείς καλή μου.. Είναι πολλά αυτά που μας δένουν πίσω αλλά είναι ακόμα περισσότερα αυτά που μας ωθούν να προχωρήσουμε μπροστά. Μένοντας το μόνο που πετυχαίνεις είναι να επιβεβαιώνεις τα σενάρια του πατέρα σου. Και κάτι άλλο: μόνο έτσι καταλαβαίνουν οι άνθρωποι αυτοί. Δεν αλλάζουν, απλά καταλαβαίνουν ή μάλλον φοβούνται. Δεν έχεις ακούσει αυτό που λένε "το φόβο μου να 'χεις"? Ό,τι έχω καταφέρει μέχρι τώρα με τους γονείς μου ξέρεις πώς τα κατάφερα? Με το να μην έχω καμία απολύτως επαφή μαζί τους. Είναι πολύ οδυνηρό για μένα, κάτι σα σαράκι, να θέλω να πω μία κουβέντα αυθόρμητη και να μην πρέπει αλλά δυστυχώς μόνο έτσι μου το 'χουν λίγο.

IRENEMARINA, λατρεμένες καταστάσεις... :p Από αυτές που θέλεις να χτυπάς το καφάλι σου στον τοίχο...

Όσο κι αν φαίνεται εύκολο και βολικό, είναι από τα μεγαλύτερα λάθη και σχεδόν πάντα εις βάρος μας να έχουμε εργοδότες τους γονείς μας. Είναι εξίσου κακό, αν όχι χειρότερο, με το να συνεχίζουμε να ζούμε μαζί τους σε μεγάλη ηλικία. Με αυτό τον τρόπο τους δίνουμε το δικαίωμα να μας έχουν εφ' όρου ζωής κάτω από τον έλεγχό τους. Και για κάποιο λόγο, οι περισσότεροι γονείς προσπαθούν να το παρατείνουν αυτό όσο περισσότερο μπορούν.
Από μια ηλικία και μετά, ο μόνος τρόπος που μπορούν να το πετυχαίνουν είναι τα χρήματα.
Προσωπικά, δεν θυμάμαι παρόμοια περίπτωση που να έχει πέσει στην αντίληψή μου και να διαφέρει πολύ από τη δική σου. Ακόμη κι αν οι γονείς είναι κατά τ' άλλα μια χαρά άνθρωποι, όταν αποκτούν και αυτή την εξουσία πάνω μας, γίνονται οι χειρότεροι σατράπηδες.
Θα σου έλεγα να φύγεις χωρίς καμιά τύψη, αν θέλεις καταρχήν να σώσεις την αυτοεκτίμησή σου και να ανακαλύψεις τι πραγματικά αξίζεις.
Είναι πολύ πιο πιθανό να ακούσεις επαίνους από ξένους εργοδότες, παρά από τους ίδιους σου τους γονείς.

Fleris,

θα σου ελεγα κι εγω να φυγεις, οπως σου ειπαν και αλλα μελη. Ειναι πολυ δυσκολο ο μπαμπας σου να αλλαξει σταση, δλδ να αρχισει να σε ακουει, ποσο μαλλον να σου συμπεριφερεται διαφορετικα. Μηπως περιμενεις να γινει κατι τετοιο ή ελπιζεις πώς θα δει ολα οσα εχεις κανει κ να σου ζητησει συγγνωμη. Μπορει να συμβει κι αυτο ομως οι πιθανοτητες ειναι πραγματικα ελαχιστες. Οποτε το θεμα ειναι τι θα κανεις εσυ.

Μενεις μονη σου ή μαζι με τους γονεις σου?

Fleris,

αν δεν ηταν ο μπαμπας σου πως θα λειτουργουσες σε μια τετοια κατασταση;

kokoa, αν δεν ηταν ο μπαμπάς μου θα τα είχα βροντήξει και θα είχα φύγει απ΄την πρώτη στιγμή που απλά θα ανέβαζε τον τόνο της φωνής του, δεν θα ανεχόμουν απο κάποιον άγνωστο να με προσβάλει.

Δυστυχώς δεν μπορώ να κόψω επαφή με τους δικούς μου και να φύγω απο την δουλειά δίχως συνέπειες γιατί μένω ακριβώς απο κάτω και θα αντιμετωπισω περισσότερη γκρίνια και πίεση. Χώρια οτι είναι πολύ δύσκολο αυτή την εποχή να βρεις δουλειά, το έχω ψάξει πολύ κάθε φορά που θυμώνω. Ξέρω πως σε αλλαγή συμπεριφοράς του πατέρα μου δεν μπορώ να ελπίζω, ελπίζω όμως και προσπαθώ να αναισθητοποιηθώ εγώ. Μερικές φορές είμαι σε καλό δρόμο.

Οι συνέπειες είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι δυστυχώς.. Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι σου πόσα μπορείς να ανεχτείς και πόσο είσαι διατεθειμένη να ρισκάρεις.. Μακάρι να μπορεσεις να αναισθητοποιηθείς και εάν τα καταφέρεις στείλε μου τη "συνταγή" γιατί τη χρειάζομαι.. :p

Fleris καλημερα,

ειχα μια αναλογη εμπειρια στο παρελθον ( μικροτερης διαρκειας και αφορουσε φιλη - που πριν συνεργαστουμε ειχαμε μια θαυμασια σχεση - κι οχι τον μπαμπα μου , ομως την βιωσα πολυ εντονα ) . Με πετυχε σε μια περιοδο μεγαλης ψυχολογικης πιεσης κι ετσι δεν αντεξα πανω απο εξι μηνες και εφυγα παρα το οτι ηταν καλοπληρωμενη και με μεγαλο πρεστιζ δουλεια . Θυμαμαι που της ελεγα οτι " εισαι ενα αλλαζονικο και ανοητο καθαρμα " και απο μεσα μου την ευγνωμωνουσα που χαρις σ αυτην εξασφαλιζα τα προς το ζειν . Πολλες φορες κατα την διαρκεια της εκει παραμονης μου εφτασα στα ορια μου , αμφιβαλλοντας μερικες φορες ακομα και για τα αυτονοητα.

Νομιζω οτι το μεγαλυτερο φρενο στην περιπτωση σου ειναι το οτι εισαι πολυ κοντα στην οικογενεια σου ( σπιτι - δουλεια ) , με αποτελεσμα να μην μπορεις να διαχωρισεις , συναισθηματικα , την υπαρξη σου απο εκεινη . Αισθανεσαι αιχμαλωτη την ζωη σου στα χερια ανθρωπων που αγαπας κι αυτο το κανει δυσκολο γιατι πως να " πολεμησεις " αυτους που αγαπας ...

Δεν ειναι ομως ακριβως ετσι ... Χρειαζεσαι μια πιο ξεκαθαρη εικονα των ατελειων που εχει η ζωη σου . Οπως ο γλυπτης κανει ενα βημα πισω απο το γλυπτο του για να δει που πρεπει να λαξευσει , ετσι και συ πρεπει να δημιουργησεις τον χωρο που θα σου επιτρεψει να δεις απο " εξω " την ζωη σου . Πως ;

Με μικρα βηματακια γιατι μια κατσταση που διαμορφωνεται επι σειρα ετων δεν ειναι δυνατον ν αλλαξει μεσα σε μικρο χρονικο διαστημα. Ακομα κι αν τα τιναζες ολα στον αερα δεν θ αλλαζε ουσιαστικα τιποτε. Ισως ν αναρωτιεσαι πως μπορει να λειτουργησουν τα μικρα βηματακια... Σκεψου οτι ενας μικρος βραχος ειναι ικανος ν αλλαξει την ροη ενος ολοκληρου ποταμου.

Αρχισε με την επαγγελματικη σχεση διαχωριζοντας την απ ττην προσωπικη. Ας μην το κανει ο μπαμπας σου. Καντο εσυ για σενα πρωτα απ ολα και προοδευτικα θα το δεχτει κι αυτος. Οι επαγγελματικες σχεσεις ειναι πιο ευκολες απ τις προσωπικες γιατι εχουν την δυνατοτητα να γινουν ξεκαθαρες. Ζητησε ξεκαθαρες αρμοδιοτητες στην εργασια σου κι αν καποιες ειναι ασαφεις ή επιδεχονται ερμηνειας, ζητα διευκρινησεις ή απορριψε αυτες που δεν ειναι δυνατον να ειναι ξεκαθαρες. Ακομα κι αν αυτο σημαινει υποβιβασμο και μειωση μισθου.

Αποδεχομενη το οτι τι αλλο να σου ψαλλει, προσπαθησε να διατηρησεις την ηρεμια σου 1 φορα στις 10 που θα σου επιτιθεται. Δεν ειναι ευκολο για κανεναν μας αυτο διοτι δεν εχουμε μαθει στον εαυτο μας τι σημαινει ηρεμια. Ή για να ακριβολογω του εχουμε μαθει τοσες διαφορετικες εκδοχες της,που παθαινουμε σαν τον υπερφορτωμενο με αρχεια ηλεκτρονικο υπολογιστη: αργουμε να μπουμε στην κατασταση ( αρχειο ) που θελουμε.Οποτε αν σου ειναι δυσκολο προσπαθησε αυτην την μια φορα να αλλαξεις αντιδραση. Το ποια θα θα ειναι αυτη ειναι δικο σου θεμα. Απλα σκεψου και φερσου πονηρα στον εαυτο σου. Γιατι εκει ειναι ολο το θεμα σου.

Αυτη ειναι η γνωμη μου:)

"κοπηκε" το μνμ...σοορυ βρε fleris αλλα δεν εχω κουραγιο να το ξαναγραψω τωρα:(

μου το έκοψες πάνω στο καλύτερο, χαχαχα δεν πειράζει οταν βρεις το κουράγιο θα ήθελα να δω και παρακάτω :)

τα καταφερα!!!!ουφ και ειχα απογοητευτει που θα πηγαινε τζαμπα ο κοπος...Δοξα στον θεο που επιστατει τα φορουμ του διαδικτυου:)

Σ'ευχαριστώ για τον κόπο σου άξιζε. Σήμερα που είναι κυριακή και ξύπνησα ήρεμα όσα λες μου φαίνονται πολύ λογικά και εφικτά θα προσπαθήσω όμως να δω απο αύριο την ώρα της πίεσης αν θα καταφέρω να λειτουργήσω έτσι. ένα τεστ θα δείξει.
Είμαι αποφασισμένη όμως αυτή τη φορά κάτι θα κάνω και οτι βγει καλό ή κακό, το χρωστάω σε μένα.