Μισώ τη δουλεία μου...

Έχω να μπω γύρω στον ένα χρόνο στην παρέα σας. Καλησπέρα σε όλους και καλό φθινόπωρο!

Το θέμα που θέλω να μοιραστώ είναι για τη δουλειά μου που πραγματικά τη μισώ. Δουλεύω εδώ και 1,5 χρόνο σε μια γνωστή εταιρεία. Όταν με κάλεσαν για συνέντευξη τότε δεν πίστευα στην τύχη μου. Από τις πρώτες ημέρες όμως κατάλαβα ότι το κλίμα τελικά δεν είναι και τόσο καλό αλλά έκανα υπομονή γιατί με την κρίση και την τρομερή ανεργία δεν είχα άλλη επιλογή απ το να κάτσω... Τα πράγματα εξελίσσονταν μέρα με την μέρα σε αρρωστημένα. Πλέον ξέρω κάθε πρωί που ξυπνάω ότι είναι για μένα ένα μαρτύριο, κάθε μέρα θα έχω τσιρίδες από τους προϊσταμένους, διαταγές, να δουλεύω ασταμάτητα χωρίς ούτε ένα διάλειμμα (αλήθεια δεν έχω κάνει ποτέ όσο και αν ακούγεται ψέμα) Στους 2 πρώτους μήνες και όταν δεν ήξερα καλά καλά τη δουλειά κάνανε μείωση προσωπικού και από 3 'ατομα που ήμασταν στο τμήμα γίναμε μιάμιση. Μία εγώ και άλλη μια για 4ωρο. Έχω γίνει άλλος άνθρωπος, σιχαίνομαι την καθημερινότητα μου, κλαίω συνέχεια δεν χαίρομαι τίποτα απολύτως στη ζωή μου και πολλές φορές παρακαλάω να μην ξημερώσει μέρα για μένα. Τους έχω μιλήσει τούς αρκετές φορές, έχω εκφράσει την απογοήτευσή μου πλέον τους δείχνω με το παραμικρό και τον εκνευρισμό μου άλλα τίποτα. Μένω μόνη μου τα έξοδα τρέχουν κάθε μέρα οι γονείς μου μένουν επαρχεία και δεν μπορώ να παραιτηθώ. Ψάχνω συνέχεια για δουλεία αλλά τίποτα. Περνάει κάποιος παρόμοια φάση με τη δική μου?
Ευχαριστώ πολύ...

ο τόνος στο ι να φανταστώ πως δεν είναι τυχαίος?

δεν έχω προσωπική εμπειρία, αλλά τώρα τελευταία μια φίλη μου περνάει σχεδόν το ίδιο πρόβλημα.
Είναι σε ένα γνωστο όμιλο, παίρνει ικανοποιητικά λεφτά αλλά έχει φρικαρει με τις συνθήκες στη δουλειά της.
Κάπως έτσι έχει αρχίσει να ψάχνεται για κάτι άλλο, γιατί μερικές φορες πρεπει να βάζουμε πάνω από όλα την ψυχική μας υγεία και μετά τα εξοδά μας.
Αν έλεγες πως έχεις προοπτική καριέρας εκεί, θα σου έλεγα να το πολεμήσεις. Απ ότι κατάλαβα όμως είσαι απλή υπάλληλος.
Μήπως να έψαχνες σιγά-σιγά για κάτι άλλο?

ποσο εισαι?οι περισσοτεροι εχουμε περασει ζορια με δουλειες. σκεψου πως δεν ειναι κατι μονιμο. ειχα κ εγω αφεντικα που χουφτωνανε, αφεντικα που βριζανε, παραλογιζοντουσαν η σηκωναν χερι...απ το 1 αυτι να σου μπαινει κ το αλλο να βγαινει. θελει σιδερενιο στομαχι , κ επισης σκεψου πως δεν θα πεθανεις κιολας. ξερω πως ο ψυχολογικος πολεμος ειναι τραγικος 9 ωρες την μερα αλλα εσυ να σαι απαθης. ουτε κλαματα ουτε να αντιμιλας. τοτε θα δεις πως θα αλλαξει το πραμα. ολο ναι θα λες...

ναι ο τόνος μπήκε εκ παραδρομής και πάλι καλά που μου το είπες γιατί δεν το πρόσεξα καν...
Ψάχνω εδώ και πάρα πολύ καιρό. Αλλά υπάρχει τρομερή ανεργία. Μαζί με μένα όσους φίλους και γνωστούς μου έχω που είναι άνεργοι ή ψάχνουν για δουλειά όλοι λένε πως ούτε το τηλέφωνο δεν χτυπάει για συνέντευξη.... Όσο γι αυτό που μου λες ότι μερικές φορές πρέπει να βάζουμε τη ψυχική μας υγεία πρώτα και μετά τα έξοδα μας, άμα αυτή τη στιγμή παραιτηθώ και μένω επί ξύλου κρεμάμενη κυριολεκτικά (δεν θα έχω να πληρώσω ούτε καν το ενοίκιο) το μόνο σίγουρο είναι με μια τέτοια κίνηση δεν θα σώσω τη ψυχική μου υγεία αλλά θα βάλω και άλλα προβλήματα στο κεφάλι μου. Δεν ξέρω... νιώθω πολύ άσχημα, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα που λένε. Σκέφτομαι ότι τελικά ίσως όντως να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να αλλάξω τη ζωή μου και τρελαίνομαι. Αύριο θα πάω και πάλι θα είναι μια μέρα κόλαση... Προσπαθώ να φτάσω σε ένα σημείο που να μη με αγγίζει τίποτα στη δουλειά αλλά δεν μπορώ. Ίσως έτσι μόνο σωθεί η ψυχική μου υγεία και ισορροπία.

Broken_DoLL είμαι 26. Αυτό ακριβώς που λες προσπαθώ να πετύχω! Πως θα το καταφέρω? επηρεάζομαι πολυ. τα δίνω όλα πάνω στη δουλειά μου και δεν βλέπω εκτίμηση. Ίσα ίσα οι συμπεριφορές τους καθημερινά είναι κάτι παραπάνω από απαράδεκτες. Επίσης ο φόρτος εργασίας είναι πλέον ασφυκτικός. Γυρίζω σπίτι και παραμιλάω από την κούραση.

Μήπως πρεπει λιγο να κουλάρεις? και να βρεισ άλλους τροπους εκτονωσης εξω απο την δουλειά σου? Κάποιο χόμπι?

Υπάρχει προοπτική καριέρας και ανέλιξης;

Eίναι το αντικείμενο των σπουδών σου ή αυτό που σ' ενδιαφέρει να ακολουθήσεις;

Αν ναι, τότε χρειάζεται υπομονή, επιμονή και προσήλωση στον στόχο σου, no matter what

Aν όχι, τότε να εξακολουθήσεις να ψάχνεις, εσύ και φίλοι/γνωστοί/συγγενείς, μέχρι να βρεις κάτι καλύτερο. Τουλάχιστον κάτι που να μην σε ζορίζει τόσο πολύ και παράλληλα να σου δίδει δυνατότητες να συνεχίσεις την ζωή σου χωρίς δραματικές αλλαγές

Να γνωρίζεις πως καλό εργασιακό περιβάλλον σε όλα τα επίπεδα, πολύ δύσκολα βρίσκεται, είτε είσαι υπάλληλος είτε στέλεχος. Αν και για τα στελέχη σε αρκετές περιπτώσεις τα πράγματα είναι πολύ πιο δυσάρεστα.

Προσδιόρισε λίγο και το τι αναζητάς ως προς το επαγγελματικό σου μέλλον.

Καριέρα με ότι αυτό συνεπάγεται ή απλά μια θέση εργασίας;

ωχ μάνα μου...

Quote:

---

Originally Posted by mikaela86

ναι ο τόνος μπήκε εκ παραδρομής και πάλι καλά που μου το είπες γιατί δεν το πρόσεξα καν...
Ψάχνω εδώ και πάρα πολύ καιρό. Αλλά υπάρχει τρομερή ανεργία. Μαζί με μένα όσους φίλους και γνωστούς μου έχω που είναι άνεργοι ή ψάχνουν για δουλειά όλοι λένε πως ούτε το τηλέφωνο δεν χτυπάει για συνέντευξη.... Όσο γι αυτό που μου λες ότι μερικές φορές πρέπει να βάζουμε τη ψυχική μας υγεία πρώτα και μετά τα έξοδα μας, άμα αυτή τη στιγμή παραιτηθώ και μένω επί ξύλου κρεμάμενη κυριολεκτικά (δεν θα έχω να πληρώσω ούτε καν το ενοίκιο) το μόνο σίγουρο είναι με μια τέτοια κίνηση δεν θα σώσω τη ψυχική μου υγεία αλλά θα βάλω και άλλα προβλήματα στο κεφάλι μου. Δεν ξέρω... νιώθω πολύ άσχημα, μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα που λένε. Σκέφτομαι ότι τελικά ίσως όντως να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να αλλάξω τη ζωή μου και τρελαίνομαι. Αύριο θα πάω και πάλι θα είναι μια μέρα κόλαση... Προσπαθώ να φτάσω σε ένα σημείο που να μη με αγγίζει τίποτα στη δουλειά αλλά δεν μπορώ. Ίσως έτσι μόνο σωθεί η ψυχική μου υγεία και ισορροπία.

---

Σκεψου αν αξιζει ολο αυτο. Η δουλεια ειναι για να μας ανεβαζει, και δεν την κανουμε καλα οταν υποφερουμε. Αν αυτο που κανεις δεν ειναι στα ενδιαφεροντα σου, σκεψου για κατι άλλο..

πηγαινε σε καποιον συμβουλο... ψαξε για καποιον ειδικό ψυχολογο που ασχολειτε με θεματα εργασιακου περιβαλλοντος... πιστευω οτι μπορει να σε καθοδηγησει για το πως να προσαρμοσεις τη συμπεριφορα σου σε ολη αυτη την κατασταση ωστε να μειωθει το αγχος σου... προσπαθησε να αντεξεις ειναι μια καλη ευκαιρια να γινεις πιο δυνατη.. :)
αν σε παρηγορει εχω μια φιλη που περναει ακριβως τα ιδια αυτη την περιοδο..τρεχει για τα παντα, της τη λένε και μαλιστα όλοι, σχολαει 4 ωρες μετα χωρις να αμειβεται, οι συναδερφοι της ειναι κυριως γυναικες και της εχουν κανει τη ζωη κολαση... περνανε και αλλοι τα ίδια..

Quote:

---

Originally Posted by julias

Σκεψου αν αξιζει ολο αυτο. Η δουλεια ειναι για να μας ανεβαζει, και δεν την κανουμε καλα οταν υποφερουμε. Αν αυτο που κανεις δεν ειναι στα ενδιαφεροντα σου, σκεψου για κατι άλλο..

---

Όχι δεν αξίζει σίγουρα... Δεν είμαι μόνο εγώ που νιώθω έτσι και η συνάδελφός μου παρόμοια αισθάνεται. Άλλοι δεν άντεξαν και έφυγαν. Πραγματικά είναι ιδιαίτερο το κλίμα σε αυτή τη δουλειά. Θα συνεχίσω να ψάχνω για άλλη δουλειά δεν έχω βλέπεις και άλλες επιλογές αλλά ξέρω πως στις μέρες μας είναι πολύ πάρα πολύ δύσκολο να βρεθεί κάτι.(ειδικά χωρίς γνωστό) Πάντως πολλοί μου λένε ότι πλέον είναι μεγάλο το ποσοστό των ανθρώπων που περνάνε τραγικά στις δουλειές στους κυρίως επειδή οι εργοδότες εκμεταλλεύονται την κρίση και την ανεργία. Δεν ξέρω κατά ποσό ισχύει αυτό. Και μέχρις στιγμής δεν είδα και κάποιον που να γράφει ότι περνάει παρόμοιες καταστάσεις.

Quote:

---

Originally Posted by ME&I

πηγαινε σε καποιον συμβουλο... ψαξε για καποιον ειδικό ψυχολογο που ασχολειτε με θεματα εργασιακου περιβαλλοντος... πιστευω οτι μπορει να σε καθοδηγησει για το πως να προσαρμοσεις τη συμπεριφορα σου σε ολη αυτη την κατασταση ωστε να μειωθει το αγχος σου... προσπαθησε να αντεξεις ειναι μια καλη ευκαιρια να γινεις πιο δυνατη.. :)
αν σε παρηγορει εχω μια φιλη που περναει ακριβως τα ιδια αυτη την περιοδο..τρεχει για τα παντα, της τη λένε και μαλιστα όλοι, σχολαει 4 ωρες μετα χωρις να αμειβεται, οι συναδερφοι της ειναι κυριως γυναικες και της εχουν κανει τη ζωη κολαση... περνανε και αλλοι τα ίδια..

---

δεν ξερω αν το να αντεξει θα της κανει καλο! Μηπως πρεπει να κοιταξει για κατι άλλο, αν μπορει, αλλιως να προσπαθησει να αντεξει..

Σε ευχαριστώ πολύ! Δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχολόγο αλλά νιώθω ότι το έχω ανάγκη θα με βοηθήσει. Από τη στιγμή που πλέον έχω βουλιάξει ψυχολογικά και οι σκέψεις μου, η καθημερινότητά μου όλα τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν σε αυτή την παλιοδουλειά...
Η συνάδελφός μου πάει σε ψυχολόγο λόγω προσωπικών της προβλημάτων κυρίως αλλά και της δουλειάς. και μπορώ να πω ότι είναι πιο χοντρόπετσι. Άλλες φορές όμως κι αυτή λυγίζει.

Quote:

---

Originally Posted by mikaela86

Σε ευχαριστώ πολύ! Δεν έχω πάει ποτέ σε ψυχολόγο αλλά νιώθω ότι το έχω ανάγκη θα με βοηθήσει. Από τη στιγμή που πλέον έχω βουλιάξει ψυχολογικά και οι σκέψεις μου, η καθημερινότητά μου όλα τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν σε αυτή την παλιοδουλειά...
Η συνάδελφός μου πάει σε ψυχολόγο λόγω προσωπικών της προβλημάτων κυρίως αλλά και της δουλειάς. και μπορώ να πω ότι είναι πιο χοντρόπετσι. Άλλες φορές όμως κι αυτή λυγίζει.

---

μονο ψαξτο καλα, βρες εναν καλο ψυχολογο, ζητα απο γνωστο σου να σου συστήσει καποιον ή ακομα κ απο τον διαχειριστή του φορουμ...

Quote:

---

Originally Posted by julias

δεν ξερω αν το να αντεξει θα της κανει καλο! Μηπως πρεπει να κοιταξει για κατι άλλο, αν μπορει, αλλιως να προσπαθησει να αντεξει..

---

Αυτό είναι που με τρελαίνει julias ότι ψάχνω πολύ καιρό για δουλειά δεν παίρνουν ούτε για συνέντευξη. Και δυστυχώς όσους άνεργους ξέρω τους συμβαίνει το ίδιο. Υπάρχουν φίλοι μου που ψάχνουν πάνω από χρόνο δουλειά και σκεφτόμουν ότι μάλλον δεν πολυψάχνουν στην πραγματικότητα αλλά όταν ξεκίνησα κι εγώ να ψάχνω τότε κατάλαβα ότι είχαν απόλυτο δίκαιο. Σε 2 συνεντεύξεις που πήγα στο παρελθόν που είπαν και οι 2 ότι δέκτηκαν πάνω από 800 βιογραφικά και το πιστεύω. Στον ξάδερφό μου που ζητούσαν Β. λογιστή τους πήγαν κοντά 400 βιογραφικά.
Απ ότι καταλαβαίνεις δεν έχω και πολλές επιλογές απ το να προσπαθήσω να αντέξω.. Μόνο που δεν ξέρω πως θα το καταφέρω αυτό.
Πάντα ζήλευα τους ανθρώπους που δεν χαμπαριάζουν από αγχωτικές και καταπιεστικές καταστάσεις και ανθρώπους που με το που κλείσουν την πόρτα του γραφείου τα ξεχνάνε όλα και συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους. Εγώ φεύγω πάντα με τρομερά νεύρα και με τα μούτρα στο πάτωμα. Δεν ήμουν έτσι...

Quote:

---

Originally Posted by ME&I

μονο ψαξτο καλα, βρες εναν καλο ψυχολογο, ζητα απο γνωστο σου να σου συστήσει καποιον ή ακομα κ απο τον διαχειριστή του φορουμ...

---

Επειδή δεν γνωρίζω, πως μπορώ από το διαχειριστή του φόρουμ. Από γνωστό δεν έχω και για να είμαι ειλικρινής και αν ψάξω μόνη μου να βρω από internet η από κανένα χρ. οδηγό φοβάμαι ότι δύσκολα θα πέσω σε σωστά χέρια...

Quote:

---

Originally Posted by mikaela86

Broken_DoLL είμαι 26. Αυτό ακριβώς που λες προσπαθώ να πετύχω! Πως θα το καταφέρω? επηρεάζομαι πολυ. τα δίνω όλα πάνω στη δουλειά μου και δεν βλέπω εκτίμηση. Ίσα ίσα οι συμπεριφορές τους καθημερινά είναι κάτι παραπάνω από απαράδεκτες. Επίσης ο φόρτος εργασίας είναι πλέον ασφυκτικός. Γυρίζω σπίτι και παραμιλάω από την κούραση.

---

αν ειναι αρχη ακομα θα καταλαβεις πως να το κανεις. εγω σαν ατομο με 7 χρονια δουλειας γραφειου (ειμαι 25 τωρα) εκανα πολλα πειραματα πανω σε ιδιοτροπα αφεντικα και κατεληξα πως ο μονος τροπος να σε αφηνουν ησυχη ειναι ο,τι και να λενε οσο κ αν σου φωναζουν εσυ να τους κοιτας στα ματια και αδικο να εχουν και να λες ''καταλαβαινω...συγνωμη'' . και ασε τους να δεις τι θα κανουν.....θα σου πω εγω, θα πουν ''ενταξει'' και θα το κοψουν αμεσως γιατι θα δουν πως οι φωνες τους δεν σε επιρρεασαν. ατομα με τετοια αγχη θελουν καπου να ξεσπανε κ αμα τους δωσεις την ικανοποιηση πως τα λογια τους πιανουν πανω σου και σε πικραινουν τοτε θα νιωθουν πολυ ανωτεροι που καταφεραν να βγαλουν τα απωθημενα τους σε ενα κοριτσακι. νιωθουνε θεοι.

αρχικα εκανα το λαθος και με υποστηριζα με το ''μα'' και το ''ναι αλλα'' μα εκεινοι το παιρνανε σαν να θελα να υπερασπιστω τον εαυτο μ βγαζοντας γλωσσα. και φουντωνανε. και το μονο π βγαινε ηταν εγω με νευρα κροσια και αυτοι ξαλαφρωμενοι που το παιξανε καλα το ρολο του αφεντικου!!!! μην αντιμιλας και μην σκας, σκεψου πως ειναι απλα λογια του αερα. δεν μπορουν να σου κανουν ΤΙΠΟΤΑ οσο εσυ δεν μιλας!!!!

η αδερφη μ δουλευε σε παιδκους σταθμους, αδικια φουλ. δουλευε 8 ωρες αντι για 4, επαιρνε 350 ευρω, την κλεβανε στα ενσημα, ειχαν 30 παιδια πανω απ το οριο κ 4 κοπελες να τα φυλανε, οι γονεις τα βαζανε με τις κοπελες, ερχοντουσαν για ελεγχο και κρυβανε μωρα στις ντουλαπες....η αδερφη μ γυρναγε και οταν επιανε κουταλι να φαει ετρεμε το χερι της απο το νευρο....απεκτησε γυναικολογικα και 1002 ιους καθε βδομαδα απο γαστρεντεριτιδα μεχρι ψυρρες. κ το χειροτερο ειναι οτι απεκτησε διπλη κοιλη....οποτε τωρα δεν μπορει να ξαναδουλεψει σε παιδικο. αλλα εκεινη ειχε το ιδιο με μενα, γαιδουρια και υπομονη! εισαι μικρη κ αυτο σημαινει πως αλλαζουν τα πραγματα και τωρα απλα σε ψαρωνουνε!

θυμαμαι πηγαινα σε συνεντευξεις και ηταν κατι εταιριουλες με ενα πλοιο πχ το οποιο ηταν και arrest και με βαζαν στην συνεντευξη να μεταφραζω αρθρα και να με χρονομετρανε λες και ηταν οι βαρδυνογιαννιδες μη χεσω! αλλα δεν αφηνα να με ψαρωσουνε τους ελεγα ευγενικα ''συγνωμη αν δεν καταλαβα σωστα....αλλα γραμματεα δεν ψαχνετε???''

καταλαβες? τωρα οταν παει να μ φωναξει το αφεντικο του λεω με ψιλη φωνουλα ''αχ εχετε δικιο συγνωμη'' και αμεσως το κοβει!βλεπει πως δεν θα πιασει!!!ολες τις αλλες τις βριζει εκτος απο μενα!μη σ πω μ χει και αδυναμια κ μ λεει ''ειμαστε τυχεροι π σε εχουμε''!! ! υπαρχουν πολλες ιδιαιτεροτητες, ατομα που θελουν μεχρι και την κουπα του καφε τους σε συγκεκριμενη γωνια....

Quote:

---

Originally Posted by mikaela86

Επειδή δεν γνωρίζω, πως μπορώ από το διαχειριστή του φόρουμ. Από γνωστό δεν έχω και για να είμαι ειλικρινής και αν ψάξω μόνη μου να βρω από internet η από κανένα χρ. οδηγό φοβάμαι ότι δύσκολα θα πέσω σε σωστά χέρια...

---

στειλε υ2υ στο νικ NikosD και πες του τι ψαχνεις, να σου προτεινει αν κατι εχει υποψη του
μην πας στα τυφλα αν δεν σου προτεινει καποιος γνωστος σου, καποιον αξιοπιστο

Quote:

---

Originally Posted by Broken_DoLL

αν ειναι αρχη ακομα θα καταλαβεις πως να το κανεις. εγω σαν ατομο με 7 χρονια δουλειας γραφειου (ειμαι 25 τωρα)....

---

Broken_DoLL είσαι υπέροχη σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Πίστεψέ με θα εκτυπώσω το κείμενο και όποτε νιώθω ότι σπάω θα το διαβάζω για να έρχομαι στα ίσια μου... χαχαχα! Δουλεύω κι εγώ 7 χρόνια και από την πρώτη μου δουλειά που έκατσα 3 χρόνια και απασχολούσε 400 άτομα καταλαβαίνεις ότι βλέπαμε κάθε καρυδιάς καρύδι... Είχα αφεντικό που μας απέλυε φεύγομε από το γραφείο και μετά από 2 ώρες μας έπαιρνε για να επιστρέψουμε, ε'ιχα αφεντικό υπερβολικά νευρικό που πχ είχε κολλήσει το pc και από τα νεύρα του το έβαλε κάτω και το κοπανούσε μέχρι να σπάσει χαχαχα! ...Αλλά σε αυτήν την εταιρεία τα πράγματα είναι αρρωστημένα. Έχω κάνει πάντως τα πάντα, στις αρχές σε ό,τι γινόταν κατέβαζα το κεφάλι και δεν μιλούσα, μετά σε ό,τι γινόταν προσπαθούσα να είμαι χαμογελαστή και κλεινόμουν στην τουαλέτα και έκλαιγα μετά αντιδρούσα με ''μα'' και ''αφου'' και μεταφράστηκε ως αυθάδεια τώρα πλέον καλώς ή κακώς (μάλλον κακώς) δείχνω τον εκνευρισμό μου και όταν κοντεύω να μείνω καραφλή με αυτά που ακούω παίρνω μορφασμούς δυσαρέσκειας και εκνευρισμού. Το ξέρω ότι δεν είναι σωστό αλλά μετά από 1,5 χρόνο καθημερινής υπερπροσπάθειας να συγκρατηθώ με αποτέλεσμα να κουβαλάω νεύρα 1,5 χρόνου μου είναι δύσκολο να το ελέγξω. Αλλά θα προσπαθήσω για αυτά που μου λες και άμα δω ότι δεν αντέχω θα ακολουθήσω τη συμβουλή της remedy.

Τα πραγματα ειναι απλα στην Ελλαδα. Ποτε δεν θα κανεις αυτο που σου αρεσει σαν δουλεια. Παντα θα πληρωνεσαι λιγα. Παντα θα υπαρχει ενας ανωτερος υπαλληλος που θα στα πριζει. Και η μονη διεξοδος ειναιτο δημοσιο μονο και μονο επειδη ειναι πιο χαλαρα. Εαν σκεφτεσαι μια αλλαγη σκεψου και το εξωτερικο

Quote:

---

Originally Posted by ΝεοΞεκινημα

Τα πραγματα ειναι απλα στην Ελλαδα. Ποτε δεν θα κανεις αυτο που σου αρεσει σαν δουλεια. Παντα θα πληρωνεσαι λιγα. Παντα θα υπαρχει ενας ανωτερος υπαλληλος που θα στα πριζει. Και η μονη διεξοδος ειναιτο δημοσιο μονο και μονο επειδη ειναι πιο χαλαρα. Εαν σκεφτεσαι μια αλλαγη σκεψου και το εξωτερικο

---

Πολύ απαισιόδοξη άποψη και πολύ απόλυτη. Είμαι μία από αυτούς που σπούδασαν αυτό που τους άρεζε, κάνουν αυτό που τους αρέσει, πληρώνονται αρκετά καλά γι' αυτό που κάνουν και δεν έχουν κάποιον ανώτερο υπάλληλο που θα τους τα πρήζει. Βεβαίως έχω αντιμετωπίσει και συνεχίζω να αντιμετωπίζω δυσκολίες στο επάγγελμά μου, δεν είναι όλα πάντα ρόδινα και εύκολα, αλλά είμαι πολύ ικανοποιημένη από αυτή.
Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Και φυσικά, δεν είναι η μόνη λύση το δημόσιο. Για μένα θα ήταν η έσχατη λύση και ένα εισιτήριο στη βαρεμάρα.

Υ.Γ. Όσο αντιμετωπίζουμε την εργασία μας σαν δουλειά - δουλεία, θα νιώθουμε αντίστοιχα σαν δούλοι.

για να μπεις δημοσιο ξερεις πολυ καλα πως δεν γινεται ξαφνικα 1 πρωι ειδηκα οταν δεν μπορεις ΚΑΝ να βρεις δουλεια στον ιδιωτικο τομεα σημερον ημερα! ποσο μαλλον που και το δημοσιο αντιμετωπιζει απωλησεις και περικοπες!!!!! τωρα οσο για το να πας σε αλλη χωρα....ειναι μια φραση ευκολη αλλα δυσκολη στην πραξη! δεν ειναι απλα ενα ταξιδακι αναψυχης, μιλαμε για ζωη σε ξενη χωρα μακρια απ οτι ξερεις και εχεις ζησει ολη τη ζωη σου, μακρια απο συγγενεις και φιλους. επισης η δουλεια στο εξωτερικο θελει ειδηκα qualifications, παρε για παραδειγμα τους εργαζομενους μεταναστες που ζηταει η αυστραλια. μονο υψηλων προδιαγραφων. οι υπολοιποι κ παλι θα πεινασουνε.

συμφωνω στο σημειο πως η πλειοψηφια κανει αυτο που δεν του αρεσει και συμμορφωνεται επειδη δεν εχει επιλογη. τυχεροι οπως η maria.m και οι οποιοι κατα την γνωμη μου δεν ηταν τυχεροι ακριβως, αλλα ειχαν θεληση και πεισμα και μετα απο σκληρη δουλεια, εργαζονται πανω σε αυτο που τους ευχαριστει.

mikaela σε καταλαβαινω και εγω και πααααρα πολλες ακομα κοπελες που ειμαστε στην θεση σου! περιεργειες φουλ . με επαιρνε η πρωην διαυ/ντρια κ με ρωταγε ποιος ειναι μεσα στο ασανσερ (ντοινγκ) , μ ελεγε να καθαρισω με αζαξ ενα ενα τα φυλα του φικου σε ολους τους οροφους (ντοινγκ) , με ρωταγε γιατι στην διακοπη ρευματος εσβηναν τα φωτα (ντοινγκ), αλλα εγω απλα το κανα κ μετα γελαγα με τους αλλους. φυσικα 1,5 χρονος σπασιμο νευρων ειναι υπερβολικα πολυ, σε κανει μιζερη και δυστυχισμενη και νιωθεις αρρωστη καθε πρωι που ξυπνας. το ξερω!!!! ειναι φυσικο! ψαχνε παραλληλα δουλιτσα και θα δεις....υπαρχουν πολλες περιπτωσεις γαιδουριων!!!! περιπτωσεις διευ/ντων που βριζουν μπροστα σε ολους αντρες οικογενειαρχες κανοντας τους σκουπιδι σε σημειο ρε συ σου λεω να ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ μεχρι κ εγω που απλα ειμαι μπροστα!!!! ξερεις τι ειναι να ντρεπεσαι να ακους και να κοκκινιζεις οταν κανουν σκουπιδι αλλους μπροστα σου? ατομα 40 χρονων με παιδια και χροοονια δουλειας στην εταιρεια....ειναι αισχος...κανενας σεβασμος......

marian_m eισαι ελευθερος επαγγελματιας;

Quote:

---

Originally Posted by ΝεοΞεκινημα

marian_m eισαι ελευθερος επαγγελματιας;

---

Ναι, αυτή τη στιγμή είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Υπήρξα όμως για χρόνια υπάλληλος και στην αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας βρέθηκα να δουλεύω για ένα διάστημα στο δημόσιο. Δεν θέλησα να παραμείνω γιατί δεν ήθελα να καταντήσω σαν αυτούς που έβλεπα γύρω μου. Να πληρώνονται για να μην κάνουν τίποτα! Και να βαριούνται αφόρητα.
Και δεν πιστεύω ότι η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο. Στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, ό,τι κατάφερα και καταφέρνω οφείλεται καθαρά στη δική μου προσπάθεια και στις δυνατότητές μου. Απλά, ακολούθησα κάτι στο οποίο είχα από μικρή κλίση ή ταλέντο, οπότε σπούδασα κάτι που μου αρέσει. Γιατί πάνω απ' όλα πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι και να εξελίσσεσαι.
Κι αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, βρες κάτι που ν' αγαπάς και να σου ταιριάζει. Ποτέ δεν είναι πολύ αργά νομίζω.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ναι, αυτή τη στιγμή είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Υπήρξα όμως για χρόνια υπάλληλος και στην αρχή της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας βρέθηκα να δουλεύω για ένα διάστημα στο δημόσιο. Δεν θέλησα να παραμείνω γιατί δεν ήθελα να καταντήσω σαν αυτούς που έβλεπα γύρω μου. Να πληρώνονται για να μην κάνουν τίποτα! Και να βαριούνται αφόρητα.
Και δεν πιστεύω ότι η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο. Στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, ό,τι κατάφερα και καταφέρνω οφείλεται καθαρά στη δική μου προσπάθεια και στις δυνατότητές μου. Απλά, ακολούθησα κάτι στο οποίο είχα από μικρή κλίση ή ταλέντο, οπότε σπούδασα κάτι που μου αρέσει. Γιατί πάνω απ' όλα πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις και να προσπαθείς να βελτιώνεσαι και να εξελίσσεσαι.
Κι αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις, βρες κάτι που ν' αγαπάς και να σου ταιριάζει. Ποτέ δεν είναι πολύ αργά νομίζω.

---

Καλα ολα αυτα που λες αλλα εαν δεν υπαρχει ζητησει στην αγορα πως θα βγαλεις μεροκαματο;Ποιο ειναι το επαγγελμα σου;

H δουλεια που εχεις σε αμοιβει καλα? Αν οχι βρες μια αλλη το ποδαριου που λενε χωρις ιδιαιτερες ευθυνες. Σε κανενα καταστημα ή κατι τετοιο...θα μου πεις απο την αλλη σαν πως υπαρχουν και τετοιες δουλειες διαθεσιμες? Παντως το λεω σαν ιδεα για να χαλαρωσεις καπως...

τι δουλεια υπαρχει χωρις ευθυνες...που πουλανε να αγορασω μια.

ολα τα μαγαζια κλεινουν το ενα μετα το αλλο. αλλα βεβαια τους λυπαμαι οικογενειαρχες ολοι κ κοιτανε να τα βγαλουν περα....οταν ομως εβγαζαν λεφτα απο την αισχροκερδια εναντιον μας, δεν κλαψουριζαν στην τηλεοραση πως δεν ψωνιζει ο κοσμος που βαλανε μεχρι και 60% εκπτωσεις. ας τα σκεφτοντουσαν πριν. γι αυτο πηγαμε κατα διαολου. πληρωνοντας μισθους σε ανυπαρκτες θεσεις και πληρωνοντας το κινημα ''δεν πληρωνω'' τωρα κ απο πανω......... εγω ειμαι ζωον δλδ που πληρωνω και φορους κ απ ολα.....τεσπα τσαντιστικα τωρα

Kαλα κανεις και τσατιζεσαι! Ετσι οπως τα λες ειναι...

Οσο για την δουλεια να το παραφρασω....με λιγοτερες ευθυνες...

αρχικα καλησπερα σε ολους .ειμαι νεο μελος εδω και ειπα να πω και εγω την γωνμη μου για το θεμα αυτο. mikaela μου εχοντας ακριβως την ιδια ψυχολογια με εσενα και ψανχοντας διαφορα γυρω απο αυτο το θεμα επεσα πανω στο θεμα σου.....το διαβαζα και πραγματικα ειναι σαν τα εχω γραψει εγω αυτα .δουλευω σε μια εταιρεια 4,5 χρονια δουλευω 12ωρα δεν πληρωνομαι υπερωριες, επιδοματα δωρα ακομα τα περιμενουμε, καθημερινη γκρινια μουρμουρα και συνεχως τρελες απαιτησεις απο το αφεντικο χωρις καμια ανταμοιβη. εχω τρελο τρεξιμο φρικαρω το πρωι που ξυπναω να παω στην δουλεια γιατι ξερω οτι θα μου γινουν τα νευρα κροσια θα τρεχω σαν παλαβη και θα εχω και το αφεντικο να λεει ''ελα μωρε τι κανετε αφου δεν εχει δουλεια''!!!!απο τρεις κοπελες μειναμε 2 και σαν αντικατασταση της τριτης μασ εφερε τον γιο του(τα ζωα μου αργα ειναι ενα χρονο τωρα εκει και δεν εχει μαθει ουτε τα βασικα ειναι στην κοσμαρα του) και οπωσ καταλαβαινεις αυτο σημαινει οτι μας πεφτει και η δικη του δουλεια πανω μας. η αληθεια ειναι οτι δεν εχω ψαξει για κατι αλλο εχοντας γνωση της ανεργιας που υπαρχει και βλεποντας και πολλους γνωστους να ταλαιπωρουνται ψανχοντας...αυτο που κανω ειναι υπομονη και προσπαθω απο αλλου να φτιαξω την ψυχολογια μου(μερικες φορες το καταφερνω αλλες οχι). ειναι δυσκολη φαση και σε καταλαβαινω απολυτα αλλα μονο υπομονη μπορεις να κανεςι(ειναι δυσκολο το ξερω και εγω εχω χασει το χαμογελο μου και την διαθεση μου) μεχρι να εισαι τυχερη να βρεις κατι αλλο που θα σου αρεσει και θα σε ευχαριστει (πραγμα δυσκολο εδω που λεμε αλλα καλο ειναι να ειμαστε αισιοδοξοι). η γνωμη μου ειναι να τους γραψεις ολους οσο μπορεις γινε πιο σκληρη και γραψτα λιγο στα παλια σου τα παπουτσια .λες και θα βγαλουμε κατι με το να τρεχουμε και να αγχωνομαστε σαν τρελοι.δωσε βαρος σε κατι αλλο σε ανθρωπους που ξερεις οτι με το που φυγεις απο εκει θα εχουν να σου πουν μια κουβεντα να σε ηρεμησουν και να σου αλλαξουν την ψυχολογια .οι ανθρωποιπουεχουμε γυρω μας παιζουν πολυ σημαντικο ρολο....

Υ.Γ: ειπα πολλα για πρωτη φορα συγνωμη αν σε κουρασα.

Πραγματικά, διάβαζα το μήνυμά σου και νόμιζα οτι ήταν γραμμένο για μένα. Ζω την ίδια κατάσταση που περιγράφεις εδω και 1 χρόνο. Σηκώνομαι το πρωί μέσα στην κατάθλιψη, κάθε μέρα. Περιμένω το σ/κ σαν βάσαλμο. Κάθε μέρα έχω την αγωνία μη με φωνάξουν και τα ακούσω για πράγματα που δεν είμαι καν υπεύθυνη. Μαζί με το πρωινό μου χαπακώνομαι και στις βαλεριανες για να αντέξω. Νιώθω οτι έχει πέσει πολύ η ποιότητα της ζωής μου. Έχω στείλει άπειρα βιογραφικά, αλλά καμιά κινητικότητα. Βαρέθηκα να ακούω από όλους οτι είμαι μια χαρά εδώ που είμαι και με τέτοια ανεργία να νιώθεις και τυχερή. Ε εκεί είναι που με ζώνουν οι τύψεις και γίνομαι ακόμα χειρότερα. Γαμώτι με την παλιοκρίση, μας έχουν κάνει να σταματάμε να ονειρευόμαστε. Έχω τόσα πτυχία, μεταπτυχιακά, δημοσιεύσεις, μου βγήκε η πίστη να σπουδάσω, και κάθε μέρα κάθομαι και δέχομαι να με προσβάλουν και να μου φωνάζουν! Ο κόσμος δεν πάει καλά με τα νεύρα του είναι αλήθεια! Δεν μπορώ άλλο, νιώθω οτι περνάει η ζωή μου μέσα από τα χέρια μου και βουλιάζω...όσο και να τα γράψεις όλα στα παλιά σου τα παπούτσια, όσο και να αδιαφορείς, όταν αυτό είναι καθημερινό απλά σε φθείρει! Και να σκεφτείς ότι είμαι και προσαρμοστικός άνθρωπος.....Υπόμονή σε όλους μας εύχομαι..σκέψου οτι δεν είσαι μόνη σου!