Εγώ παντως δεν τη παλευω. Ουτε σε προσωπικό (σχεσεις φιλιες) και επαγκαλματικό επίπεδο ουτε σε οικογεννειακο επιπεδο, γενικα δεν παλευεται η κατάσταση.
Εγώ παντως δεν τη παλευω. Ουτε σε προσωπικό (σχεσεις φιλιες) και επαγκαλματικό επίπεδο ουτε σε οικογεννειακο επιπεδο, γενικα δεν παλευεται η κατάσταση.
Κριμα! :( δεν μου ασεσει να ακουω τετοια.. εγω παντως πλεον οτι και να μου συμβαινει τα βλεπω θετικα! οποτε ειμαι καλα και την παλευω!Quote:
Originally Posted by panos86
ολοι αντιμετωπιζουν προβληματα.
προσπαθησε να δεις τη θετικη-φωτεινη πλευρα της ζωης και ναι..υπαρχει!
καλο καλο... μερες είχα να γελασωQuote:
Originally Posted by kyknos25
Γιατι να γελασεις? Προφανως δεν το πιστευεις οτι υπαρχει. Αλλα Πανο μου αν εσυ ο ιδιος δεν πιστεψεις οτι υπαρχει τοτε καλως τα λουζεσαι.. συγνωμη δεν το λεω ειρωνικα! Εχω περασει πααααρα πολλα και μονη μου χωρις κανεναν διπλα μου και τελικα μετα απο πααααρα πολλα χρονια αλλαξα το σκεπτικο μου και βρηκα οτι υπαρχει και η θετικη πλευρα της ζωης... Μην εγκλωβιζεσαι στην αρνητικη και γινεις μια με αυτη!Quote:
Originally Posted by panos86
http://www.youtube.com/watch?v=iCnvd5_Q7gQQuote:
Originally Posted by kyknos25
να βλεπω τη θετικη πλευρα της ζωης και να μη γελαω? αδύνατον! ειδικα μεσα στο περιβάλλον που ζουμε, που εχουν χαθει τα παντα, που κοντεουν να γινουν οι αυτοκτονιες ποιο συχνη αιτια θανατου απο το οτι ο διαβήτης.
ναι αυτο λεω ο θανατος γελα και περιμένει...
ολοι μας εχουμε περασει δυσκολα.υπαρχει η φωτεινη πλευρα απλα ισως οταν βλεπεις την ακτινα της φοβασαι να την ακολουθησεις..
ποιο είναι το νοημα της ζωης ρε παιδια? οχι απο φιλοσοφικής αποψης αλλα πρακτικα εκει που θα καταληγουν ολοι. Μια σοβαρη δουλεια, ενα σπιτι, μια/εναν γυναικα/αντρα κανα δυο παιδια. Εγω ετσι οπως το βλέπω πριν τα 35 δεν το κοβω να εχω κατι απο αυτα.
ΤΟ κανα 2 παιδια μαρεσε τι ειναι καλε γλειφιτζουρια:pp
ετσι πως γιναμε κανεις δε θα αποκτησει σπιτι οοσσσοοο σκληρα κ αν δουλευει οποτε το κακο ειναι γενικο ρε συ πανο δεν εισαι ο μονος που εχεις αυτες τις ανησυχιες
Πανο καλα σου λεει η Κυκνος. Μην σκεφτεσαι ετσι γιατι χαλιεσαι αδικα και οταν πιεζεσαι τυφλωνεσαι και δεν βλεπεις τις ευκαιριες που μπορει να σου ερχονται. Οταν θα προσπαθησεις και θα καταληξεις να συνηθισεις να βλεπεις θετικα τα πραγματα τοτε θα δεις ποσο ωραια θα σου ερθουν ολα... ευκαιριες πολλες!
αυτο παιζει να ειναι το πιο mainstream ερωτημα που μπορει να γινει σ'αυτο το forum, μονο που ξεχασες να φτιαξεις το poll. οπως και να εχει, φυσικα και θα απαντησω ΟΧΙ, δε τη παλευω κι εγω, ειμαι απ'τους πολλους εδω μεσα (κι εκει εξω ομως πλεον) που δεν εχουν ουτε δουλεια, δικο τους σπιτι, αμαξι, σχεση, φιλους, γνωστους, και γενικα στον ηλιο μοιρα! τα τεσσερα τελευταια υπηρχαν παλιοτερα, αλλα τα φεραν ετσι οι καταστασεις που γινα μισανθρωπος, οποτε πλεον δεν εχω τιποτα και κανεις δε με αντεχει ή τους διωχνω εγω απο κοντα μου οταν δω οτι ειναι χασιμο χρονου και δε παιρνω αυτο που θελω. γενικα εχεις δικιο δε παλευεται η κατασταση εδω, γιαυτο οσοι μπορουν φευγουν εξωτερικο, οπουδηποτε εστω και λιγο καλυτερα!
Ποσο φαινεται το μισος μεσα στην ψυχη καποιων ανθρωπων που δεν αντεχουν ουτε τους ιδιους τους εαυτους τους..! Το μισος ειναι κατασρτοφικο και φυσικα δεν υπαρχουν θετικα πραγματα που θα λαβουμε οταν το εχουμε.. οποτε ειμαστε αξιοι της μοιρας μας και οχι οι αλλοι.. Ο καθενας πρεπει να παλευει. Αυτος που παραιτειται να παλεψει και ριχνει αλλου το φταιξιμο αυτος ειναι το μηλο της εριδος και δεν του φταιει κανενας αλλος παρα μονο ο ιδιος!
νταξει Χριστινα το κανα εντιτ. αν και δεν εγραψα τπτ απολυτως για σενα προσωπικα, γιατι δεν ασχολουμαι πλεον μαζι σου, στο ξαναειπα! αν θελησεις να με βρισεις ή οτι αλλο σε παρακαλω στειλε μου μηνυμα καλυτερα.
[QUOTE=panos86;286263]ποιο είναι το νοημα της ζωης ρε παιδια? οχι απο φιλοσοφικής αποψης αλλα πρακτικα εκει που θα καταληγουν ολοι. Μια σοβαρη δουλεια, ενα σπιτι, μια/εναν γυναικα/αντρα κανα δυο παιδια. Εγω ετσι οπως το βλέπω πριν τα 35 δεν το κοβω να εχω κατι απο αυτα.[/QUOTE
Και ποιό είναι το νόημα της ζωής? Ενας αγώνας δρόμου να προλλάβεις να υπηρετήσεις την κοινωνική σου θητεία μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό όριο?
Ασχολεισαι μαζι μου ενω εγω οχι και ουτε θελω. Αρα τι θες?Quote:
Originally Posted by KENO
αν διακρινουμε καλα το ποστ 13 περι μισους ασχοληθηκε πρωτο μαζι μου. να απαντουσες στο ποστ 11 δλδ σε σενα θα ηταν αστειο, εκτος αν κανεις κουβεντα με τον εαυτο σου (που δε το νομιζω), οποτε μαλλον σε μενα αναφεροσουν. οπως και να χει μπορει να κανω και λαθος, οποτε ληγουμε τη παρεξηγηση για να μη χανουμε τον χρονο μας, και καληνυχτιζω.
Όταν γυρνάω έξω και βλέπω άστεγους να κοιμούνται στο ψοφόκρυο και να τρώνε απ'τα σκουπίδια λέω 'ευτυχώς έχω μια στέγη πάνω απ'το κεφάλι μου'.
Όταν βλέπω ανθρώπους με βαριές ασθένειες και ανάπηρους να μην έχουν δεδομένο κάτι που εγώ έχω,λέω 'πόσο σημαντικό είναι που έχω την υγεία μου'.
Όταν βλέπω ανθρώπους να έχουν μεγαλώσει σε ανώμαλο οικογενειακό περιβάλλον(χωρισμένοι γονεις,ξυλοδαρμοί,βιασμοί) λέω 'ευτυχώς που έχω δύο αγαπημένους γονείς που με μεγάλωσαν με αγάπη και με στηρίζουν ότι και να κάνω.
Αυτά είναι κάποια μικρά παραδείγματα για εμάς τους αχάριστους που 'δεν την παλεύουμε'...
Γιατί η ζωή αν θέλει μπορεί να μας δείξει και το πολύ χειρότερο πρόσωπό της...
Σε κάποιους το δείχνει ήδη...
απίστευτο αλλά αληθινό....!!Quote:
Originally Posted by Paolo_1
Είναι η πρώτη φορά που συμφωνώ μαζί σου...:)
μαλωνουν τα ποστ μεταξυ τους χοχοχο
οντως είστε αχαριστοι
βλεπω τη φωτεινη πλευρα της ζωης... γιατι ειμαι ακριβως απεναντι! :(
Απαλευτες στιγμες, απαλευτη ζωη πολλες φορες...
Ομως τα ονειρα παντα θα υπαρχουν και οσο υπαρχουν μπορουμε να εχουμε ελπιδα...οτι καποιο θα βγει αληθινο εαν το θελησουμε...
Ούτε εγώ την παλεύω και μακάρι να μπορούσα να ξεμπερδεύω μ' αυτήν αλλά ούτε αυτό δεν είμαι ικανή να κάνω...επιφυλάσσομαι κι ελπίζω για το μέλλον μήπως κι αποκτήσω τα κότσια να βρω λύτρωση...Quote:
Originally Posted by panos86
ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΟ ΟΥΤΕ Η ΧΑΡΑ ΟΥΤΕ Η ΘΛΙΨΗ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΡΩΜΕ ΠΑΚΕΤΟ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΑ.ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟΥΜΠΑΡΟΥΝΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ.ΚΑΙ ΘΑΡΘΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΛΛΟ.
Εγώ πάλι, την παλεύω... as in, παλεύω τη ζωή στο γενικά, για να την κάνω ζωή μου. Ένα σωρό αναποδιές, και δύσκολες διαδρομές για ένα αβέβαιο μέλλον... αλλά ποια είναι η εναλλακτική; Να παραδώσω και να κλαίγομαι όλη μέρα σε οικογένεια, φίλους και φόρουμ (μη το πάρει κανείς προσωπικά, τον δάγκωσα) και να μένω στάσιμη και μίζερη; Ακόμα και τα ανάποδα ρεύματα σε βγάζουν κάπου, και όσο ο ήλιος εξακολουθεί να λάμπει το πρωί, θα λάμπω και εγώ, έστω και μόνο από πείσμα στο όνειρο.
...Τώρα, αν αύριο έχει συννεφιά, θα πεθάνω από την ειρωνία!
Κι εγώ πάντως δε τη παλεύω άλλο...
Η δική μου άρχισε να αποκτάει νόημα γιατί πήγα σε διαιτολόγο και είμαι αισιόδοξη γι αυτό! :)
Εγω δεν την παλευω χωρις αμαξι.. καιρος να παρω το διπλωμα και ενα αμαξακι και ΓΡΗΓΟΡΑΑΑ!!!!! ΣΤΟΧΟΣ μου αυτου του μηνα θελω να πιστευω να γινεται η αρχη....:)
Στην ζωή που δείχνω οτί έχω στους υπόλοιπους την παλεύω και πολύ καλά μάλιστα...
Έχω παρέες,έχω "φίλους",έχω μια σχετική ελευθερία από τους γονείς μου,έχω μηχανάκι στα 16 μου,είμαι κοινωνικός,ευχάριστος,ομιλ ητικός,έξυπνος,τα πάω σχετικά καλά στο σχολείο (Όσο καλά για να είμαι μέσα στους πρώτους 5 του τμήματος,αλλά όχι τόσο καλά για να είναι οι γονείς μου ευχαρηστημένοι από τις επιδόσεις μου),έχω επιτυχίες στο άλλο φύλο,προσαρμόζομαι εύκολα και γίνομαι η ψυχή της παρέας...
Γενικά είμαι το παιδί μέσα-σ'όλα....(το μόνο που μου λείπει είναι ένα γυμνασμένο σώμα όμως δουλεύω πάνω σε αυτό)
Γενικά απέναντι στους άλλους την παλεύω...
Απέναντι στον εαυτό μου όμως όχι και τόσο :/
Στην πραγματικότητα όμως στο σώμα μου ζει ένας άλλος "Densoulew",δεν είμαι με κανένα άνθρωπο ο εαυτός μου...
Δεν έχω ούτε ένα πραγματικό φίλο για να μοιραστώ μαζί του τι πραγματικά νιώθω...
Όταν είσαι gay και ζεις σε μικρή κοινωνία δεν το αποκαλύπτεις απλά πουθενά,το κρατάς επτασφράγυστο μυστικό εώς ότου νιώσεις ασφαλής να ανοιχτείς...
Υποκρίνεσαι κάθε μέρα όλη μέρα για να μην είσαι κοινωνικά αποκλεισμένος...
Από ένα σημείο και μετά απλά νιώθεις απάθεια για το οτιδήποτε γύρω σου,το μόνο που σε νοιάζει είναι να νιώθεις αποδεκτός και ας μην είσαι ο εαυτός σου και στο τέλος καταλήγεις να μην έχεις ιδέα για το ποιός πραγματικά είσαι,τι υποστηρίζεις,τι σου αρέσει κτλ κτλ