Βιώνοντας τη διπολική διαταραχή της μητέρας μου!

Printable View

04-09-2011, 00:00
αννυ23

Βιώνοντας τη διπολική διαταραχή της μητέρας μου!

Γεια σας! Θέλω να μοιραστώ την ιστορία της μανούλας μου και το Γολγοθά που περνάμε οικογενειακώς.. Η ιστορία ξεκινάει άνοιξη του 2008 όταν ξαφνικά είμαι φοιτήτρια και μένω μαζί με τη μαμά μου και εκείνη ξεκινά να μιλάει μόνη της για ώρες να μη κοιμάται να κατηγορεί τον πατέρα μου για διάφορα τελείως ανυπόστατα και να βλέπει παντού εχθρούς που θέλουν να της κάνουν κακό όλοι εκτός από μένα.. προσπάθησα πολύ να τη πείσω να πάμε σε γιατρό αλλά μας έλεγε ότι εσείς είστε τρελοί όχι εγώ.. έτσι αναγκάστηκα να πάω μόνη με το μπαμπά μου σε ψυχίατρο κ αρχικά μας είπε να της χορηγούμε κρυφά το ziprexa ώστε να ηρεμήσει κάπως και όντως μετά από περίπου 3-4 εβδομάδες είχε αρχίσει να καθαρίζει το μυαλό της αλλά δεν δέχονταν να δει γιατρό
Ώσπου μετά από ένα χρόνο καταφέραμε να τη πείσουμε κ ο γιατρός της χορήγησε ziprexa velotab 10 mg και remeron 30 mg tablets..αλλά τότε είχε αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης δεν μπορούσε να κάνει σχεδόν τίποτα ενώ η μητέρα μου όλη την υπόλοιπη ζωή της ήταν υπερδραστήρια γυναίκα ακόμη κ όταν έχασε τον μικρό της αδερφό παρόλο που τη πήρε από κάτω γιατί του είχε υπερβολική αδυναμία, συνέχισε να είναι όπως πριν το τραγικό αυτό γεγονός. Ακόμη και με το ‘πλεμο’ που της ασκούσε η οικογένεια του μπαμπά μου εκείνη ήταν δυνατή..μα πόσο όμως μπορεί κάποιος να αντέξει τελικά?? Με τη κατάθλιψη έγινε υποτονική καθόλου χαμογελαστή κ ίσως λόγω των φαρμάκων λίγο βραδύνους ενώ όλη την υπόλοιπη ζωή της ήταν πολύ εύστροφη.. η θεραπεία συνεχίζεται μέχρι κ σήμερα με την μόνη διαφορά ότι το τελευταίο 1,5 χρόνο παίρνει και ladose 20 mg αλλά η κατάσταση δεν καλυτερεύει αντίθετα εντείνεται δεν σηκώνεται απ το κρεβάτι καθόλου εύκολα κ σχεδόν όλη τη μέρα είναι ξαπλωμένη με καμία διάθεση για τίποτα.
Ξέρει κανείς πως μπορώ να βοηθήσω τη μητέρα μου? Την αγαπώ πολύ και δεν θέλω να τη βλέπω έτσι! Καθώς επίσης υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει από τη κατάθλιψη κ το φαύλο κύκλο της? Συγγνώμη που σας κούρασα με τη πολυλογία μου αλλά είμαι σε απόγνωση! γνωρίζεται κάποιον καλό ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή στη θεσσαλονίκη που να μπορεί να τη βοηθήσει ?
12-09-2011, 11:08
linda

Γεια σου αννυ.καταλαβαινω οτι βιωνεις μια δυσκολη κατασταση για σενα και τρομερα ψυχοφθορα,για τη μητερα σου ομως θεωρω οτι το πρωτο μεγαλο βημα,να της χορηγηθει φαρμακευτικη αγωγη εχει γινει.απο εκει και περα τα φαρμακα δεν θα βοηθησουν απο μονα τους,αν εκεινη η ιδια δεν τα αφησει.πρεπει να κατανοησει τι εχει,να θελησει να γινει καλα,και να δεχτει οτι τα φαρμακα θα συμβαλλουν τα μεγιστα σ'αυτο,μαζι με καποια ουσιαστικη βοηθεια απ'αυτην την ιδια.εχει μιλησει ποτε με καποιον ψυχολογο?αν οχι προσπαθησε να την πεισεις να το κανει.επισης δωσε της ενα κινητρο για να προσπαθησει να παλεψει να γινει καλα.εχει εσενα και την αγαπας,σωστα?σηκωσε την απο το κρεβατι.αρχιστε με μικρες βολτες γυρω απο το σπιτι η ανεθεσε της να κανει μια ελαφρια δουλεια για λιγο.χωρις πιεση.μιλα της στηριζε την ,δωσε της οση αγαπη χρειαζεται,αλλα κανε την με αργα και σταθερα ηματα να αρχιζει να αντιμετωπιζει την καθημερινοτητα.θα σου προτεινα εαια να μιλησεις με εναν ψυχολογο σχετικα με πως θα το χειριστεις.ευχομαι να πανε ολα καλα
12-09-2011, 19:45
αννυ23

Γεία σου Linda.έχεις δίκιο έτσι είναι,τα φάρμακα τη βοηθούν και αυτό φαίνεται δεν έχει ξανά πέσει σε μανία από τότε που κάνει τη θεραπεία..ο ψυχίατρος είναι κ ψυχοθεραπευτής κ αφού τη πσαμε να πάει του μίλησε για το πως νιώθει, τι έχει περάσει κλπ. Απλά θα ήθελα και μια δεύτερη γνώμη ειδικού και για αυτό ρωτούσα στο τέλος του πρώτου μηνύματος αν γνωρίζει κανείς κάποιον.Με άνθρωπο που έχει μόνο την ειδικότητα του ψυχολόγου δεν έχει μιλήσει.Την λατρεύω και στεναχωριέμαι πάρα πολύ όταν ξεφεύγω κ της φωνάζω πριν από αυτή τη κατάσταση κ έγω δεν είχα τόσα νεύρα αλλά τώρα έχω γίνει νευρική κ στη προσπάθεια μου να τη πείσω είτε να κάνει κάτι είτε να πάμε μια βόλτα φτάνω σε σημείο να της φωνάζω και μέτα νιώθω πολύ άσχημα κ βάζω τα κλάμματα..είμαι πολύ λάθος όταν το κάνω αυτό και μισώ τον εαυτό μου.τα έχω προσπαθήσει αυτά που με συμβουλεύεις κ θα συνεχίσω μέχρι να τα πετύχω..έχεις δίκιο θα ήταν καλό να μιλήσω με έναν ψυχολόγο!ευχαριστώ πολύ πολύ για όσα μου έγραψες να είσαι καλά :-)
13-09-2011, 13:42
linda

δε χρειαζεται να την πιεζεις.οταν δε μπορει να ανταπεξελθει σε αυτα που της ζητας μοιραια θα αισθανεται και ενοχες μετα.φροντισε να της μιλας πολυ,να της λες τα νεα σου,διαφορα ασχετα,να σε βλεπει με καλη διαθεση,και σιγα σιγα νομιζω οτι θα σηκωθει.νομιζω ομως οτι και εσυ εχεις πιεστει αρκετα.θα επρεπε να μιλησεις με καποιον ειδικο.περνας εδω και πολυ καιρο μια ιδιαιτερα δυσκολη κατασταση.η μητερα σου θα το περασει και θα το ξεπερασει.παιρνει την αγωγη της και εχει διπλα της την οικογενεια της να τη νοιαζεται και να τη φροντιζει.θα βρει τη δυναμη.μην ανησυχεις.χρειαζεται το χρονο της.
14-09-2011, 13:19
αννυ23

Έτσι είναι και αυτό πιστεύω ότι σιγά σιγά θα το ξεπεράσει!Όντως είναι αλήθεια πως έχω πιεστεί κ αυτό μου βγαίνει σε νευρικότητα που κάνει κακό σε μένα κ στην οικογένεια μου που συνήθως ξεσπάω τα νεύρα μου.
23-09-2011, 05:23
Eleni Morfid

Γλυκια μου η διπολικη διαταραχη ειναι μια παρα πολυ δυσκολη ασθενεια και θελει υπομονη... Κανατε πολυ σωστα βηματα με την χορηγηση φαρμακων.... αγαπη στηριξη και να εχετε επαφη με τον ψυχιατρο. Να μην παρεξηγεις οτι και αν σου λεει... Καλη δυναμη.
23-09-2011, 15:16
Lacrymosa

Aννυ πως ειναι η μητερα σου ??
Προσπαθησε να εισαι διπλα της κ να αποτελεις στηριγμα, ειδικα στις down φασεις ειναι πολυ σημαντικο αυτο..
24-09-2011, 17:10
αννυ23

Eleni morfid ευχαριστώ πολυ για τις συμβουλές σου να σαι καλα!:) Lacrymosa μου η μαμά μου είναι στην ίδια κατάσταση υποτονική σηκώνεται δύσκολα απ το κρεβατι αλλά υπάρχουν κάποιες μέρες που είναι λιγάκι καλύτερα σηκώνεται και προσπάθει! μαγειρεύει κάνει κάποιες δουλειές..θα πάμε σε ένα νέο ψυχίατρο που έχω ακούσει πως είναι πολύ καλός ελπίζω να μας βοηθήσει με μια νέα αγωγή..σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!:)
24-09-2011, 18:15
amelie74

αννυ μου δωσε στη μανουλα σου ενα φιλακι και απο μενα!:)
εισαι πολυ καλο παιδι!:)
κουραγιο καλη μου!!!!
24-09-2011, 20:39
arktos

αννυ, το velotab τί ειδους φαρμακο είναι?
εψαξα αλλα δν το βρηκα.
είναι σταθεροποιητής?
25-09-2011, 11:14
αννυ23

θα της το δώσω..μακάρι να μαι..σε ευχαριστώ πολύ πολύ και εσύ να είσαι καλα :)
25-09-2011, 11:20
αννυ23

arkte γεια σου!ονομάζεται zyprexa velotab είναι διασπειρόμενο δισκίο και ναι είναι σταθεροποιητής. Στη μανούλα μου έδρασε γρήγορα αρχικά όταν είχε παρουσιαστεί η μανία, καθάρισε το μυαλό της μέσα σε 3 -4 βδομάδες περίπου σταμάτησε να μιλάει μόνη της και σιγά σιγά έφυγαν και τα υπόλοιπα συμπτώματα αλλά μετά ξεκίνησε η κατάθλιψη που περνάμε ακόμα.
25-09-2011, 11:59
arktos

Quote:

Originally Posted by αννυ23

arkte γεια σου!ονομάζεται zyprexa velotab είναι διασπειρόμενο δισκίο και ναι είναι σταθεροποιητής. Στη μανούλα μου έδρασε γρήγορα αρχικά όταν είχε παρουσιαστεί η μανία, καθάρισε το μυαλό της μέσα σε 3 -4 βδομάδες περίπου σταμάτησε να μιλάει μόνη της και σιγά σιγά έφυγαν και τα υπόλοιπα συμπτώματα αλλά μετά ξεκίνησε η κατάθλιψη που περνάμε ακόμα.

πολλες φορες η καταθλιψη κραταει καιρό.
η μητερα σου ποσο καιρό βρισκεται σε καταθλιψη.
νομιζω πως θα ήταν καλο να της ενισχυθει η χορήγηση αντικαταθλιπτικού.
το λαντοουζ είναι πολυ ελαφρύ.
σε μενα τουλαχιστον δν επιασε ποτε.
παρεμεινα σε καταθλιψη για 2 χρονια.
όταν αλλαξα γιατρό κ μου εδωσε αλλη αγωγή, συνηλθα κ παραμενω σε νορμοθυμία ως τωρα.
ρώτησε το γιατρό της για το lamictal.
είναι σταθεροποιητής κ αυτο αλλα που σε βοηθα ταυτοχρονα να μν πέφτεις σε καταθλιψη.
25-09-2011, 16:36
Lacrymosa

Quote:

Originally Posted by αννυ23

Eleni morfid ευχαριστώ πολυ για τις συμβουλές σου να σαι καλα!:) Lacrymosa μου η μαμά μου είναι στην ίδια κατάσταση υποτονική σηκώνεται δύσκολα απ το κρεβατι αλλά υπάρχουν κάποιες μέρες που είναι λιγάκι καλύτερα σηκώνεται και προσπάθει! μαγειρεύει κάνει κάποιες δουλειές..θα πάμε σε ένα νέο ψυχίατρο που έχω ακούσει πως είναι πολύ καλός ελπίζω να μας βοηθήσει με μια νέα αγωγή..σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!:)

Αννυ ισως η μητερα σου διανυει μια καταθλιπτικη φαση κ επομενως χρειαζεται τροποποιηση κ ρυθμιση της φαρμακευτικης αγωγης.. ευχομαι ο νεος ψυχιατρος που θα πατε να σας βοηθησει κ με το θεμα της αγωγης αλλα κ της ψυχολογικης ανατασης... ολα θα πανε καλα καλη συνεχεια κ απο μενα ! :)
02-10-2011, 10:02
αννυ23

Quote:

Originally Posted by arktos

πολλες φορες η καταθλιψη κραταει καιρό.
η μητερα σου ποσο καιρό βρισκεται σε καταθλιψη.
νομιζω πως θα ήταν καλο να της ενισχυθει η χορήγηση αντικαταθλιπτικού.
το λαντοουζ είναι πολυ ελαφρύ.
σε μενα τουλαχιστον δν επιασε ποτε.
παρεμεινα σε καταθλιψη για 2 χρονια.
όταν αλλαξα γιατρό κ μου εδωσε αλλη αγωγή, συνηλθα κ παραμενω σε νορμοθυμία ως τωρα.
ρώτησε το γιατρό της για το lamictal.
είναι σταθεροποιητής κ αυτο αλλα που σε βοηθα ταυτοχρονα να μν πέφτεις σε καταθλιψη.

καλημέρα!η μητέρα μου βρίσκεται σε καταθλιψη τα τελευταία περίπου 2,5-3 χρόνια.Θα ρωτήσω ευχαριστώ πολύ!:)
02-10-2011, 10:04
αννυ23

Quote:

Originally Posted by Lacrymosa

Αννυ ισως η μητερα σου διανυει μια καταθλιπτικη φαση κ επομενως χρειαζεται τροποποιηση κ ρυθμιση της φαρμακευτικης αγωγης.. ευχομαι ο νεος ψυχιατρος που θα πατε να σας βοηθησει κ με το θεμα της αγωγης αλλα κ της ψυχολογικης ανατασης... ολα θα πανε καλα καλη συνεχεια κ απο μενα ! :)

ναι αυτό συμβαίνει!ευχαριστώ πολυ για τις συμβουλές!:)
10-10-2011, 08:16
ioanna21

Άννυ, έχω ζήσει με διπολίκη μητέρα και έχουμε πέράσει πάρα πάρα πολύ δυσκολα μαζί με τα αδελφια μου αλλά πιο πολύ η ιδια.
20 χρόνια το πάλευε.... τα τελευταια 11 όμως ήταν πολύ δύσκολα (έχασα τον μπαμπά μου - αντρα της), καταθλιψη και μανιακά επεισόδια άπειρα.. μονίμως με φάρμακα!!
Εμείς όμως πάντα κοντά της δίπλα της.. την αγαπουσαμε πάρα πολύ!!!!
Δεν μπορώ να περιγράψω.. δεν είμαι ακόμα σε θεση γιατί πονάω πολύ.....
Δυστυχώς την έχασα.. έχει 7 μηνες... μέσα από τα χερια μας... γιατί ειχαμε εστιασει στο ψυχικό της και μας εφυγε από παθολογικό (μαζική πνευμονικη εμβολή)
ήταν 3 μήνες σε άλλο κόσμο δεν υπήρχε συννενόηση... τόσο χάλια..
Είναι πολλή μεγάλη ιστορία θέλω πολύ να μιλήσω αλλά όσες φορες κι αν προσπάθησα δεν μπορώ.. κλαιω ακαταπαυστα.. ακόμα και τώρα!!!
Διάβασα το μυνημα σου και μπορω να σε καταλάβω απόλυτα.
Να σαι διπλα της και να την προσέχεις....θελει υπομονη.. το ξέρω είναι πόλυ δυσκολο!!
Ότι θέλεις ρώτα με... κι εγώ Θεσσαλονικη μένω..
11-10-2011, 01:46
PETRAN

Quote:

Originally Posted by αννυ23

Γεια σας! Θέλω να μοιραστώ την ιστορία της μανούλας μου και το Γολγοθά που περνάμε οικογενειακώς.. Η ιστορία ξεκινάει άνοιξη του 2008 όταν ξαφνικά είμαι φοιτήτρια και μένω μαζί με τη μαμά μου και εκείνη ξεκινά να μιλάει μόνη της για ώρες να μη κοιμάται να κατηγορεί τον πατέρα μου για διάφορα τελείως ανυπόστατα και να βλέπει παντού εχθρούς που θέλουν να της κάνουν κακό όλοι εκτός από μένα.. προσπάθησα πολύ να τη πείσω να πάμε σε γιατρό αλλά μας έλεγε ότι εσείς είστε τρελοί όχι εγώ.. έτσι αναγκάστηκα να πάω μόνη με το μπαμπά μου σε ψυχίατρο κ αρχικά μας είπε να της χορηγούμε κρυφά το ziprexa ώστε να ηρεμήσει κάπως και όντως μετά από περίπου 3-4 εβδομάδες είχε αρχίσει να καθαρίζει το μυαλό της αλλά δεν δέχονταν να δει γιατρό
Ώσπου μετά από ένα χρόνο καταφέραμε να τη πείσουμε κ ο γιατρός της χορήγησε ziprexa velotab 10 mg και remeron 30 mg tablets..αλλά τότε είχε αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης δεν μπορούσε να κάνει σχεδόν τίποτα ενώ η μητέρα μου όλη την υπόλοιπη ζωή της ήταν υπερδραστήρια γυναίκα ακόμη κ όταν έχασε τον μικρό της αδερφό παρόλο που τη πήρε από κάτω γιατί του είχε υπερβολική αδυναμία, συνέχισε να είναι όπως πριν το τραγικό αυτό γεγονός. Ακόμη και με το ‘πλεμο’ που της ασκούσε η οικογένεια του μπαμπά μου εκείνη ήταν δυνατή..μα πόσο όμως μπορεί κάποιος να αντέξει τελικά?? Με τη κατάθλιψη έγινε υποτονική καθόλου χαμογελαστή κ ίσως λόγω των φαρμάκων λίγο βραδύνους ενώ όλη την υπόλοιπη ζωή της ήταν πολύ εύστροφη.. η θεραπεία συνεχίζεται μέχρι κ σήμερα με την μόνη διαφορά ότι το τελευταίο 1,5 χρόνο παίρνει και ladose 20 mg αλλά η κατάσταση δεν καλυτερεύει αντίθετα εντείνεται δεν σηκώνεται απ το κρεβάτι καθόλου εύκολα κ σχεδόν όλη τη μέρα είναι ξαπλωμένη με καμία διάθεση για τίποτα.
Ξέρει κανείς πως μπορώ να βοηθήσω τη μητέρα μου? Την αγαπώ πολύ και δεν θέλω να τη βλέπω έτσι! Καθώς επίσης υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει από τη κατάθλιψη κ το φαύλο κύκλο της? Συγγνώμη που σας κούρασα με τη πολυλογία μου αλλά είμαι σε απόγνωση! γνωρίζεται κάποιον καλό ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή στη θεσσαλονίκη που να μπορεί να τη βοηθήσει ?

το μήνυμα τροποποιηθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ οι εκτιμήσεις/διαγνώσεις στο φόρουμ.

Πρόσφατα δοκιμάστηκε γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία στην Αμερική σε άτομα που νοσηλεύονταν και έδειξε να έχει κάποιο αποτέλεσμα αλλά σε μεγάλο διάστημα (σταδιακή βελτίωση μέσα σε 2 χρόνια). Κλειδί είναι να αρχίζεις σταδιακά από μικρά βήματα, να δώσεις με απλά πράγματα στην μητέρα σου να καταλάβει ότι έχει τον έλεγχο, ότι μπορεί να πετυχαίνει πράγματα κλπ. Σκέψου κάτι που θα την κάνει να ασχοληθεί και που θα μπορεί να το εκπληρώνει σχετικά εύκολα για αρχή. Προσπάθησε να μην την πιέζεις με το ζόρι γιατί έτσι άθελα σου ίσως να πετυχαίνεις αντίθετα αποτελέσματα . Το πρόβλημα με αυτές τις καταστάσεις είναι η τρομερή έλλειψη κινήτρων, αβουλίας και ενέργειας που νιώθει το άτομο, γι αυτό και πρέπει κάπως να νιώσει και πάλι κάποια-έστω μικρή- ευχαρίστηση από την εκπλήρωση απλών πραγμάτων. Εσύ που την ξέρεις καλύτερα, σκέψου τι θα μπορούσε να κάνει για αρχή που θα την βοηθήσει να πάρει λίγο εμπρός. Αλλά να ξέρεις ότι ίσως δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα. Προσπάθησε να την αποδεχθείς όπως είναι, να την δίνεις μικρά πραγματάκια να ασχολείται (κάτι που θα την βελτιώσει μακροπρόθεσμα), να μην την πιέζεις και να την αγαπάς ακόμα και έτσι. Πήγαινε την και σε έναν έμπειρο ψυχολόγο γνωσιακής-συμπεριφορικής κατεύθυνσης, ίσως να μπορέσει να την βοηθήσει κάπως μακροπρόθεσμα. Κουράγιο :)
13-10-2011, 17:57
αννυ23

Quote:

Originally Posted by ioanna21

Άννυ, έχω ζήσει με διπολίκη μητέρα και έχουμε πέράσει πάρα πάρα πολύ δυσκολα μαζί με τα αδελφια μου αλλά πιο πολύ η ιδια.
20 χρόνια το πάλευε.... τα τελευταια 11 όμως ήταν πολύ δύσκολα (έχασα τον μπαμπά μου - αντρα της), καταθλιψη και μανιακά επεισόδια άπειρα.. μονίμως με φάρμακα!!
Εμείς όμως πάντα κοντά της δίπλα της.. την αγαπουσαμε πάρα πολύ!!!!
Δεν μπορώ να περιγράψω.. δεν είμαι ακόμα σε θεση γιατί πονάω πολύ.....
Δυστυχώς την έχασα.. έχει 7 μηνες... μέσα από τα χερια μας... γιατί ειχαμε εστιασει στο ψυχικό της και μας εφυγε από παθολογικό (μαζική πνευμονικη εμβολή)
ήταν 3 μήνες σε άλλο κόσμο δεν υπήρχε συννενόηση... τόσο χάλια..
Είναι πολλή μεγάλη ιστορία θέλω πολύ να μιλήσω αλλά όσες φορες κι αν προσπάθησα δεν μπορώ.. κλαιω ακαταπαυστα.. ακόμα και τώρα!!!
Διάβασα το μυνημα σου και μπορω να σε καταλάβω απόλυτα.
Να σαι διπλα της και να την προσέχεις....θελει υπομονη.. το ξέρω είναι πόλυ δυσκολο!!
Ότι θέλεις ρώτα με... κι εγώ Θεσσαλονικη μένω..

Ιωάννα μου συλλυπητήρια καταρχήν για τη μητέρα σου να ζήσεις και να τη θυμάσαι με αγάπη !ευχαριστώ πολύ που μου έγραψες! καλή δύναμη στο να το συνειδητοποιήσεις και να ζήσεις με αυτό γιατί δεν πιστεύω ότι ο θάνατος είναι κάτι που ξεπερνιέται! Δεν μένω πλέον Θεσσαλονίκη γυρίσαμε στο πατρικό μου γιατί κάνω τη πρακτική μου…αλλά ο γιατρός μας είναι στη Θεσσαλονίκη οπότε θα μπορούσαμε να τα πούμε γιατί δεν μένω σε μεγάλη απόσταση!σε ευχαριστώ πολύ και παλί να είσαι καλα!:)
13-10-2011, 18:03
αννυ23

Quote:

Originally Posted by PETRAN

το μήνυμα τροποποιηθηκε από τη διαχείριση για παραβίαση όρων χρήσης.
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ οι εκτιμήσεις/διαγνώσεις στο φόρουμ.

Πρόσφατα δοκιμάστηκε γνωσιακή-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία στην Αμερική σε άτομα που νοσηλεύονταν και έδειξε να έχει κάποιο αποτέλεσμα αλλά σε μεγάλο διάστημα (σταδιακή βελτίωση μέσα σε 2 χρόνια). Κλειδί είναι να αρχίζεις σταδιακά από μικρά βήματα, να δώσεις με απλά πράγματα στην μητέρα σου να καταλάβει ότι έχει τον έλεγχο, ότι μπορεί να πετυχαίνει πράγματα κλπ. Σκέψου κάτι που θα την κάνει να ασχοληθεί και που θα μπορεί να το εκπληρώνει σχετικά εύκολα για αρχή. Προσπάθησε να μην την πιέζεις με το ζόρι γιατί έτσι άθελα σου ίσως να πετυχαίνεις αντίθετα αποτελέσματα . Το πρόβλημα με αυτές τις καταστάσεις είναι η τρομερή έλλειψη κινήτρων, αβουλίας και ενέργειας που νιώθει το άτομο, γι αυτό και πρέπει κάπως να νιώσει και πάλι κάποια-έστω μικρή- ευχαρίστηση από την εκπλήρωση απλών πραγμάτων. Εσύ που την ξέρεις καλύτερα, σκέψου τι θα μπορούσε να κάνει για αρχή που θα την βοηθήσει να πάρει λίγο εμπρός. Αλλά να ξέρεις ότι ίσως δεν μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα. Προσπάθησε να την αποδεχθείς όπως είναι, να την δίνεις μικρά πραγματάκια να ασχολείται (κάτι που θα την βελτιώσει μακροπρόθεσμα), να μην την πιέζεις και να την αγαπάς ακόμα και έτσι. Πήγαινε την και σε έναν έμπειρο ψυχολόγο γνωσιακής-συμπεριφορικής κατεύθυνσης, ίσως να μπορέσει να την βοηθήσει κάπως μακροπρόθεσμα. Κουράγιο :)

Ευχαριστώ πολύ πολύ για τις συμβουλές σου..θα προσπαθήσω να τις εφαρμόσω!
05-11-2011, 09:50
αννυ23

πραγματικά δεν έχω άλλο κουράγιο δεν αντέχετε αυτή η κατάσταση έχουν σπάσει τα νεύρα μου..έχω άδικο το ξέρω αλλά απλά δεν αντέχω!κουράστηκα.
06-11-2011, 13:51
Lou!

αννυ, αν μενεις κοντα σε Θεσσ/νικη, κοιτα την ιστοσελιδα του σωματειου ΜΑΖΙ.

ειναι μια εθελοντικη ομαδα απο ανθρωπους που πασχουν απο καταθλιψη ή διπολικη, και συγγενεις αυτων, και στοχος ειναι η διοργανωση ομαδων αυτοβοηθειας, η επικοινωνια, η αλληλοβοηθεια, η αυτοδιαχειριση της ασθενειας, η ενημερωση πασχοντων κ συγγενων κά.

http://www.mazi.org.gr/