Originally Posted by
serena
sublime
διαβασα ολα σου τα μηνυματα και θελω να σου κανω καποιες επισημανσεις....
προφανως μεγαλωσες σε ενα κακοποιητικο περιβαλλον, κι αυτο το αντιλαμβανομαι οχι μονο απο το περιστατικο που ανεφερες με την μητερα σου αλλα και απο την αντιδραση σου απεναντι στο αγορι σου οταν ηρθες σε μια εντονη και φορτισμενη συναισθηματικη στιγμη ....
μπορει σαν ανθρωπος να απορριπτεις την κακοποιηση η την βια, μην ξεχνας ομως οτι οπως ολα τα παιδια ετσι κι εσυ , μιμιθηκες συμπεριφορες τις οποιες '' εβγαλες '' σε συνθηκες εντονης πιεσης ...
οι ανθρωποι που μεγαλωσαν σε δυσλειτουργικα, κακοποιητικα περιβαλλοντα τεινουν να αναπαραγουν ( ασυνειδητα) το μοντελο της οικογενειας και στις ενηλικες σχεσεις τους ,ειτε φιλικες ειτε ερωτικες ... αυτο μαλλον εξηγει και την μοναξια που βιωνεις ...
η συναισθηματικη κακοποιηση ειναι αρκετα δυσκολο να ανιχνευθει γιατι αυτος που την ασκει δεν λειτουργει παντοτε με ανοιχτα χαρτια αλλα με πλαγιους τροπους .... ( βλεπε passive agressive behaviors, gashlighting, invalidation και πολλα αλλα ομορφα ) ...
ψαχνοντας για απαντησεις σε ολο αυτο το μπερδεμα που αισθανεσαι μεσα σου , θα ακουσεις πολλες αποψεις οπως π.χ οτι ειναι λογικο να φερεται ετσι το αγορι σου γιατι δεν εχεις ενδιαφεροντα , φιλους , στοχους και εισαι εξαρτημενη απο αυτον ... εγω απο την πλευρα μου θα σου πω οτι δεν θεωρω ουτε την συμπεριφορα του αγοριου σου υγειη (διακρινω κακοποιηση ) ουτε την σχεση σας υγειη ... θα σου θυμισω οτι αυτος που κακοποιει δεν το κανει ποτε οταν ειμαστε στα πανω μας αλλα οταν μυριζει αδυναμια ,φοβο ,εξαρτηση ...
μεσα σε μια δυσλειτουργικη οικογενεια ο καθενας εχει τον ρολο του ... αυτος που δεν συμφωνει με το συγκεκριμενο μοντελο απορριπτεται και κατα συνεπεια γινεται στοχος απο τα υπολοιπα μελη .... τα συναισθηματα του , η κριση του ,η σκεψη του ακυρωνονται και το ατομο μεγαλωνει νιωθωντας οτι φταει για ολα τα προβληματα της οικογενειας ,νιωθωντας συγχυση και ενοχες ... ειμαι σιγουρη πως αν βρεθει εστω ενας ανθρωπος να σου πει οτι εισαι υπερβολικη ,θα διαψευσεις αμεσως το ενστικτο σου ... γιατι ? γιατι σε μεγαλωσαν ακυρωνοντας ο,τι νιωθεις και εμαθες να βλεπεις και να αντιμετωπιζεις κι εσυ ετσι τον εαυτο σου ...
τα παιδια που μεγαλωνουν με γονεις με διαταραχες προσωπικοτητας βιωνουν μεγαλο συναισθηματικο μπερδεμα και συνειδητοποιουν τι συμβαινει ,γιατι και πως γυρω στα 30 με 40 τους χρονια η και καθολου .... αν εισαι 22 απο οσο καταλαβα , εχεις ολη την ζωη μπροστα σου για να διορθωσεις τα κακως κειμενα ... αν συνειδητοποιησεις το προβλημα και αποφασισεις να κανεις κατι για αυτο ισως αυτο που βλεπεις τωρα σαν τελος να ειναι μια καλυτερη αρχη χωρις τοξικες σχεσεις ... θα σου ελεγα να το παρεις ζεστα και σοβαρα το θεμα γιατι μια ακομα τοξικη σχεση μπορει να σε οδηγησει σε νευρικο κλονισμο .... και το τελευταιο που θελω να σου πω ειναι οτι κανεις δεν αυτοτραυματιζεται για την πλακα του ... ο αυτοτραυματισμος ειναι μια αντιδραση οταν νιωθουμε οτι δεν μπορουμε να ελεγξουμε τα γεγονοτα στην ζωη μας και μπορει να υποδηλωνει και αλλα πραγματα οπως π.χ μια μειζωνα καταθλιψη ... σαφως πρεπει να μιλησεις σε καποιον ειδικο ... μην παιζεις με την ψυχικη και την σωματικη σου υγεια .... αποψη μου τουλαχιστον ...