Printable View
περιδιαβαίνοντας έπεσα πάνω της....
δεν ήξερα καν πως υπήρχε ειδικός όρος για να χαρακτηρίσει το αυτο-τράβηγμα των μαλλιών.......
γνωρίζω αρκετό κόσμο που το κάνει.....ιδίως γυναίκες.....μόνο γυναίκες, όμως....χμμμ....
προσωπικά....σε περιόδους άγχους....υπό συνθήκες.....το κάνω &΄γω....
εκτός όλων όμως...........
το κάνει και η μικρή μου κόρη............
e-πληροφορίες.....& e-γνώμες ..............
tessa...σ ευχαριστώ για το ενδιαφέρον....
διάβασα τόσα μέσα στο νετ....που σχεδόν.....βγήκα άρρωστη με ένα επίσης άρρωστο παιδί...
διαταραχές συμπεριφοράς...
διαταραχές προσωπικότητας...
διαταραχές συνηθειών....διατροφής....
άγχος...συναισθηματική υπερφόρτωση....κτλ...κτλ...κτλ...
συνειδητοποιώ πως είναι πλέον συνήθεια.....που μου γίνεται εντονότερη υπό πίεση........
αίτια υπάρχουν....αλλά μην κοροϊδεύομαστε....αίτια για όλα έχουν όλοι....όπως & αφορμές...
αν δεν ήταν τέτοιας μορφής το \"ξέσπασμα\" θα ήταν κάποιας άλλης....
τώρα στην κόρη μου....είναι τεσσάρων....& το κάνει από...σχεδόν από πάντα........
το χεράκι της πήγαινε στην κορυφή των μαλλιών....& τσουπ......τα στριβε & τα τράβαγε.....με αποτέλεσμα να κόβονται....να μένει τουφίτσα στο χέρι.....
προσπαθώ να αποφεύγω να της δείχνω πως την βλέπω......μερικές φορές...
άλλες πάλι.....της τραβάω το χεράκι....
άλλοτες τραβάει η ίδια το δικό μου χέρι....
νομίζω πως όλοι μας... λίγο πολύ...εκδηλώνουμε το άγχος...την καθημερινότητα....ετούτο το ποτάμι που τρέχει και μας παρασύρει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.........
το συγκεκριμένο μας...δε φτάνει στις άκρες του παθολογικού.....δηλαδή...διάβασα για περιπτώσεις που ξερίζωναν ολόκληρες δεκάδες μαλλιών............που το πρόβλημα επεκτεινόταν & σε λοιπές τριχωτές περιοχές.....ήτοι μασχάλες, πόδια, γεννητικά όργανα......
διάβασα για περιπτώσεις που πήραν αντικαταθλιπτικά....αγχολυτικά φάρμακα......
τελικώς..........όσο πιο πολύ το ψάχνω τόσο .....γεμίζω από πληροφορίες.......πιότερο παράλογες........πιότερο ακραίες που...μου φαντάζουν.........βαριές....
προσπαθώ χαλαρά...να μην το σκέφτομαι.....
πάμε συχνά στην κομμώτρια.....χτενιζόμαστε με διαφορετικό τρόπο.....βάζουμε κοκκαλάκια...
επίσης προσπαθώ να μη δίνουμε & τόση σημασία...& να μην μεγιστοποιούμε - καθώς & τα λοιπά μέλη της οικογένειας - την ύπαρξη \"κομμένων τουφών\"....
νομίζω πως είναι ένα καλός διαβιωτικός τρόπος να ζούμε μαζί του...να το αναγνωρίζουμε....& να προσπαθούμε να το μειώσουμε.....
σ ευχαριστώ & πάλι...
Γεια σας,
είχα γνωρίσει και γω κάποτε μια κοπελίτσα με το ίδιο πρόβλημα,ήταν γύρω στα 17 και μηχανικά έστριβε και τράβαγε τουφίτσες μαλλιών μέχρι να τις ξεριζώσει.Μέχρι τώρα το θεωρούσα μια επαναλειπτική συμπεριφορά που όλοι εμφανίζουμε κατα καιρούς,όπως να τρώμε τα νυχια μας.Εγώ ας πούμε σε κάποια φάση της παιδικής ηλικίας δεν μπορούσα να ανοιγοκλείνω απλά τα μάτια μου αλλά τα έσφιγγα κάθε φορά,σαν κάτι να με ενοχλούσε και μετά ακολούθησε το ..παράδειγμά μου και ο αδερφός μου(μίμηση?)Βέβαια το \"τικ\"όπως ήρθε έφυγε.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι οτι και η κορούλα κάνει το ίδιο.. είναι κληρονομικότητα ή μιμητισμός?
Ateta επειδή βλέπω πως στεναχωριέσαι πολύ αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να το δεις σαν μια κακιά συνήθεια που πρέπει να κοπεί!Μην το βλέπεις σαν ασθένεια γιατί έτσι όχι μόνο μεγαλώνει το άγχος σου αλλά και μπορεί να πέφτεις ψυχολογικά!δοκίμασε να κάνεις κάτι άλλο όταν αγχώνεσαι και βλέποντας και ακολουθώντας η κορούλα σου θα αρχίσει να αποφεύγει αυτήν την συνήθεια!Α!ώραία ιδέα είναι και το να κάνεις μια αλλαγή στα μαλλιά σου και να δοκιμάσεις διάφορες ασκήσεις χαλάρωσης και αντιστρες! Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά!φιλικά kitty
Καλησπέρα,
θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά με την ονυχοφαγία.
Ο αρραβωνιαστικός μου είναι 30 χρονών κι από παιδί τρώει τα νύχια. Δεν μπορεί να το σταματήσει με τίποτα. Όσο κι αν προσπαθώ να τον πείσω να το κόψει δεν γίνεται τίποτα. Μήπως γνωρίζει κάποιος που οφείλεται αυτό και πως θα μπορέσω να τον βοηθήσω;
ateta ΤΟ ΤΙΚ ΜΕ ΤΟ ΜΑΛΛΙ ΤΟ ΕΧΕΙ Κ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ, 16,5..
Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΣΚΟΥΠΙΖΕΙ ΤΟΥΦΕΣ! ΚΑΠΟΤΕ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΕ.. Κ ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΣΤΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ..ΤΗΝ ΠΙΕΖΑ ΝΑ ΤΟ ΚΟΨΕΙ, ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΤΟ ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΟΤΙ ΜΕ ΑΗΔΙΑΖΕΙ.. ΕΠΕΙΔΗ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ.. ΑΛΛΑ ΜΙΑΣ Κ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΑΚΟΜΑ, ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΞΕΚΟΛΛΗΣΕΙΣ...
ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΑΚΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ.. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΟ ΤΟΣΟ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣΟ ΤΑ ΑΡΘΑ Κ ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΣ Κ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ, ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΝΕΤ...
ΕΤΡΩΓΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΟΥ..ΟΥΤΕ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΝΑ ΕΙΧΑ...!! ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ, mary, ΕΦΤΑΝΑ ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΑΓΚΩΣΩ Κ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ!!
ΜΕΤΑ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΓΕΛΟΙΑ, Κ ΟΠΟΤΕ ΜΟΥ ΕΡΧΟΤΑΝ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΔΑΓΚΩΣΩ ΝΥΧΙ, ΚΑΤΑΠΙΑΝΟΜΟΥΝ ΜΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΥΛΙΤΣΑ Κ ΞΕΧΝΙΟΜΟΥΝ.. ΕΓΙΝΕ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ Κ ΤΩΡΑ ΔΕ ΝΙΩΘΩ ΠΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΙΘΥΜΙΑ... ΘΑ ΤΟΥ ΞΕΚΟΛΛΗΣΕΙ,ΤΟΥ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΟΥ ΣΟΥ..ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΔΑΓΚΩΝΕΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ, ΜΗΝ ΤΟΥ ΛΕΣ: \"ΣΤΑΜΑΤΑ\".. ΛΕΓΕ ΤΟΥ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ.. ΑΝΕΘΕΤΕ ΤΟΥ ΜΙΑ ΜΙΡΚΗ ΔΟΥΛΙΤΣΑ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ!
Τους σπόρους της τριχοτιλλομανίας τους έχουμε δεχτεί όλοι μας απο πολύ μικρή ηλικία...καθώς απ τις πιο προσφιλείς εκφράσεις όταν περιγράφουμε προβλήματα που περνούμε είναι...\"αυτός περνάει τόσες δυσκολίες...που μόνο που τις ακούς σου έρχεται να τραβάς τα μαλλιά σου..\" ή \"πήγα στην τάδε δημόσια υπηρεσία....και γίνονταν ένας χαμός εκεί μέσα....ήρθε και ένας ηλικιώμενος άνθρωπος και για να τον προσέξουν.. μαλλιοτραβιότανε \" κτλ.Απ την άλλη πλευρά βέβαια...οι γκουρού και οι γιόγκι στην Ινδία είναι συνήθως με ξυρισμένο το κεφάλι γιατί έτσι πιστεύουν οτι οδηγούνται ευκολότερα στο ΣΑΜΑΝΤΙ (φώτιση) και κατα κάποιο τρόπο νιώθουν οτι έχουν λύσει τα προβληματα τους.ʼρα λοιπόν είτε υπο μορφή κοινωνικού σλόγκαν (στην δυσκολία ...τραβάμε τα μαλλιά μας) είτε υπο μορφή κοσμοθεωρίας (αποτριχωμένα κεφάλια θιβετιανών μοναχών και γκουρού που αναζητούν τη σωτηρία και τη φώτιση τους) ...έχουμε κάποιες τριχοτιλλομανικές προσλαμβάνουσες.Κάποιοι απο εμάς απλώς τις αποδέχτηκαν περισσότερο...και τις εφαρμόζουν περισσότερο....όπως κάποιοι απο εμάς παρασύρονται πιο εύκολα απ τα διαφημιστικά σλόγκαν και αγοράζουν οτιδήποτε δούνε να διαφημίζεται.
Στην πραγματικότητα βέβαια...στην δυσκολία αυτό που τραβιέται και αναπτύσσεται έτσι...είναι το ίδιο μας το μυαλό.Στην προσπάθεια μας να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που μας περιβάλλουν...νευρικά κύτταρα (που μοιάζουν με τις τρίχες καθώς έχουν ένα σώμα λεπτό και αξονικό σαν της τρίχας) δημιουργούνται και αναπτύσονται νέες συνάψεις στον εγκέφαλο μας προκειμένου να οδηγηθούμε σε μια αποτελεσματική συμπεριφορά που θα φέρει σύντομα και λύση στο πρόβλημα μας.Όπως το χέρι τραβάει το μαλλί...έτσι και το σώμα με την δράση του \"τραβάει\" το μυαλό και όσο πιο γρήγορα κινητοποιηθούμε και μπούμε στη δράση τόσο πιο έγκαιρα θα οδηγηθούμε και στη λύση.
Εκτός λοιπόν απ τους τριχοτιλλομανείς που τραβώντας τις τρίχες τους ανακουφίζουν το άγχος των προβλημάτων τους ...υπάρχουν και οι \"νευροτιλλομανείς\" (ας μου επιτραπεί η αυθαιρεσία στον όρο) που μπαίνουν στην δράση μια ώρα αρχίτερα...και με αυτόν τον τρόπο \"τραβούνε\" τις νευρικές τους ίνες...κι αυτό το τράβηγμα φέρνει λύσεις και ανακουφίσεις.Προτείνω λοιπόν την παροιμία \" Τα ζόρια που τραβάμε είναι...για να τραβάς τα μαλλιά σου\" ...να την αντικαταστήσουμε με \" η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε απαιτεί δραστηριοποιήση ...για να τραβηχτούν τα μυαλά μας\"....;)
Παιδιά γεια σας. Εδώ και 9 ολόκληρα χρόνια υποφέρω από τριχοτιλλομανία.Δοκίμασα και 1,5 χρόνο σε ψυχολόγο αλλά τίποτα! Δυστυχώς έχω απελπιστεί και δεν ξέρω τι να κάνω. :( Είχε ή έχει κανείς από εσάς ποτέ παρόμοιο πρόβλημα; Πείτε μου τη δική σας ιστορία, τι κάνατε και τι θα μου προτέινατε. :(
Συγνώμη...........τι ακριβώς είναι αυτό?
Είναι μια αυτοκαταστροφική συμπεριφορά Θεοφανία, όπου το άτομο αισθάνεται την παρόρμηση να ξεριζώνει τις τρίχες του.
tinaaki, τι ακριβώς έχεις δοκιμάσει έως τώρα? Και στον ψυχολόγο τι είδους θεραπεία ακολούθησες για 1,5 χρόνο? Η ψυχοθεραπεία που φαίνεται να έχει κάποιο αποτέλεσμα είναι η συμπεριφοριστική.
Συμφωνώ με τη marina38. Μάζι όμως με τη συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία είναι σημαντική και η φαρμακευτική αγωγή. Ο συνδυασμός και των δύο φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα. Το φάρμακο που έχει φανεί αποτελεσματικό είναι η κλομιπραμίνη, που ανήκει στα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και έχει αγχολυτική και αντικαταθλιπτική δράση.
Οπότε αυτό που εγώ θα σου πρότεινα είναι να πας σε ένα ψυχίατρο για αρχή και αυτός να σε καθοδηγήσει. Μη περιμένεις αποτελέσματα απο απλές συνεδρίες με ψυχολόγους.
Ευχαριστώ Μαρίνα, το είχα ξανά ακούσει αλλά δεν ήξερα πως λέγεται έτσι.
Τινάκι, είναι εννιά ολόκληρα χρόνια, γιατί δεν το έλυσες ακόμη? Μήπως δεν έχεις βρει το σωστό γιατρό?
Σε απλό ψυχόλόγο πήγαινα. Η θεραπεία που ακολουθούσα ήταν η καταγραφή του φαινομένου,κάθε πότε συνέβαινε με τι συχνότήτα και τι αισθανόμουν τη στιγμή που το έκανα. Βρίσκαμε και λύσεις προσωρινές όπως το να φοράω γάντια ή οτιδήποτε θα μου αποσπάει την προσοχή. Στην αρχή βοηθούσε ελάχιστα αλλά μετά τίποτα. Το κάνω έιτε ασυναίσθητα είτε τοο καταλαβαίνω απλά δεν μπορώ (και δε θέλω ώρες ώρες) να το σταματήσω! :-( Σε ψυχίατρο διαστάζω να πάω γιατί το έχω συνδέσει κάπως και ίσως γι αυτό δεν κάνω και το βήμα. Εδώ και ένα χρόνο βάζω extension μόνο και μόνο για να το καλύπτω αλλά και να αισθάνομαι καλύτερα αλλά δεν μπορώ μια ζωή να δίνω όλα μου τα λεφτά έκεί. Είναι πολύ ακριβά. Έχω απελπιστεί πια.. Η πρώτη μου φορά που ξεκίνησε ήταν στην 1η Γυμνασίου... :-(
τινακι έχεις καταλάβει πως αυτό που κάνεις θέλει οπωσδήποτε τη βοήθεια ειδικού?
Που βάζεις εξτένσιον?
Quote:
Originally posted by Θεοφανία
Που βάζεις εξτένσιον?
ειχα δει ενα αφιερωμα περσυ αν θυμαμαι καλα στην ετ3?η στο σκαι?
μια κοπελα η οποια ειχε το μισο της κεφαλι φτασει σε κατασταση χνουδιου απο το πολυ πειραγμα..κι αυτη ελεγε οτι σταματαγε για λιγο με τη θεραπεια κτλ.. αλλα μολις ενιωθε πιεση ξεσπουσε εκει..το πως το καλυπτε?περουκες ......
Αυτή τη στιγμή το πρόβλημα δεν είναι και τόσο τραγικό.Υπάρχουν σημεία με κοντές τούφες αλλά ευτυχώς όχι εντελώς αδεια σημεία. Τα extension τα βάζω σε όλο το κεφάλι και τα περισσότερα πιάνονται από τις κοντές τούφες.Αλλά ακόμα και μ ε αυτά δεν μπορώ να το σταματήσω καθώς ψάχνω από ανάμεσα να βρω τρίχες για να τραβάω. :-( Όποτε με πιάνει αγχος κυρίως σε περιόδους εξετάσεων το κάνω πόλύ πιο έντονα!! Είναι ένας λάθος τρόπος αυτός να εξωτερικεύεται το άγχος όπως π.χ κάποιος που τρώει τα νύχια του.(μακάρι να είχα αυτό έναντι αυτού που έχω τώρα...)
tinaaki καλως ήρθες:)
πώς βοηθας τον εαυτο σου αυτον τον καιρο? εννοω πέρα απο το να καλυπτεις το κεφαλι σου με extensions...
Σκεφτομαι αν και δεν ειναι και πολυ θυληκο...αν και πολλες το κανουν αν ξυριζες το κεφαλι σου?
Μετα απο καμποσο καιρο δεν θα εφευγε αυτη η συνηθεια?
Χμ δεν ξερω δεν ειναι ασχημες και μερικες γυναικες που εχουν ξυρισει το κεφαλι,αν ειναι ομορφες γενικα.
Να μου πεις τι σου λεω τωρα σιγουρα θα το εχεις σκεφτει...παντως εγω ετσι θα εκανα,αλλα δεν ειμαι γυναικα απο την αλλη.
Sofia τι εννοείς πώς αλλιώς βοηθάω τον εαυτό μου??
Keep_walking πίστεψε κάτι τέτοιο ούτε έχει περάσει από το μυαλό μου αλλά και ούτε θα το έκανα ποτέ γιατί έχω τρέλλα με τα μακριά μαλλιά και γι αυτό το λόγο βάζω και τα extension. Έτσι και χρειαζόταν ποτέ να τα ξυρίσω θα ήμουν ικανή ακόμα και να αυτοκτονήσω από τη στενοχώρια και την ντροπή μου(για να καταλάβεις). Απ τη στιγμή που δεν είσαι γυναίκα σου ακούγεται εύκολο αφού οι άντρες έτσι κι αλλιώς έχουν κοντά μαλλιά ή ακόμα και ξυρισμένα τελείως.Όνειρο μου είναι να μπορέσω κάποια στιγμή να αποκτήσω μακριά και υγιή μαλλιά. Επειδή είμαι μια κοπέλα που φροντίζει υπερβολικά την εμφανισή της(έχω απίστευτο κόλλημα) το μόνο που με χαλάει είναι τα μαλλιά που προσωρινά τα καλύπτω με exte. Αλλά έτσι αντιμετωπίζω μόνο επιφανειακά το πρόβλημα και όχι στη ρίζα του. Θεωρώ οτι όλο το κακό ξεκίνησε μέσα από την οικογένεια. Διάβαζα ένα άρθρο που έλεγε ότι τα άτομα με τριχοτιλλομανία συναντώνταιι συνήθως σε οικογένειες με έναν παθητικό πατέρα και μια μητέρα που άλλωτε είναι αυταρχική και άλλωτε στοργική μα αποτέλεσμα αυτό να μπερδέυει το παιδι. Και μαντέψτε! Σε μια τέτοια ακριβώς οικογένεια μεγάλωσα εγώ! Αισθάνομαι μία πίεση εδώ μέσα σε σημείο που να εύχομαι να φύγω αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό οπότε το μόνο που μένει προς το παρόν είναι να κάθομαι και να τα ανέχομαι... Απάντηστε μου σε αυτά σε ό,τι θέλετε και θα προσθέσω αργότερα και άλλες λεπτομέρειες...
tinaaki, για να το πώ αλλιως...καταλαβαινεις οτι ετσι κανεις κακο στον εαυτο σου? αν ναι, πώς προσπαθείς να βοηθηθεις?
μιλάς γι αυτο σου το προβλημα?
φοβάσαι γι αυτο?ανησυχεις? εκφραζεις τους προβληματισμους σου?
η οικογενεια σου πώς σε βοηθάει?
εχεις σκεφτει να επισκεφτεις ψυχιατρο κ ψυχοθεραπευτη?
Sofia το καταλαβαίνω αλλά όταν το κάνω δεν μπορώ να το σταματήσω.Είναι ανεξέλεγκτο! Θεωρώ οτι τόσα χρόνια που το έχω έχει εγκατασταθεί βαθιά και είναι πια πολύ δύσκολο να σταματήσει τελείως..
Γι αυτό το πρόβλημα δυστυχώς δεν μιλάω και το κρύβω όσο περισσότερο μπορώ σε σημείο που να το αρνούμαι όταν κάποτε το είχε ανακαλύψει η μητέρα μου και με ρώταγε αν κάνω κάτι τέτοιο. Αυτή με παρότρυνε να πάω σε κάποιον ψυχολόγο. Ακόμα και η κολητή μου που με ξέρει 6 ολόκληρα χρόνια δεν ξέρει τίποτα ούτε και έχει καταλάβει. Εννοείται πως φοβάμαι γι αυτό γιατί σκέφτομαι : έτσι θα μείνω για όλη μου την ζωή; Δεν θα σταματήσει ποτέ αυτό;Σε σημείο που να με πιάνει απελπισία. Τους προβληματισμούς μου τους εκφράζω αλλά είτε στον ψυχολόγο είτε στο αγόρι μου που είμαστε μαζί 3 χρόνια και το έμαθε αυτό πριν από 4 μήνες. Τόσο καλά το κρύβω...
Ο πατέρας μου δεν ξέρει τίποτα απολύτως και η μαμά τώρα με τα extension δεν λέει τίποτα γιατί ξεγελιέται έτσι που βλέπει τα μαλλιά και θεωρεί οτι δεν το κάνω πια. Κατά ένα μέρος με βολεύει αυτό γιατί δεν μου αρέσει κανένας να μου μιλάει γι αυτό το θέμα αλλά και από την άλλη αν μου μιλούσε θα μου έδινε και ένα κίνητρο.
Όσο για ψυχοθεραπευτή το έχω σκεφτεί αλλά μόνο στη σκέψη έχει παραμείνει καθώς δεν μπορώ να κάνω αυτό το βήμα τόσο εύκολα.. Δεν ξέρω... έχω συνδέσει κάπως το όλο θέμα του ψυχιάτρου και ντρέπομαι ακόμα και στην ιδέα να πάω μέχρι εκεί και να έχει κόσμο και να με κοιτάνε που θα μπαίνω. Για τέτοια ντροπή μιλάω. Αφού για να πάω στον ψυχολόγο κοιτούσα πρώτα δεξιά και αριστερά πριν μπω μπας και συναντήσω κάνα γνωστό μου εκεί γύρω. Δεν ήθελα να με δει κανέίς να μπαίνω σε γραφείο ψυχολόγου οπότε τώρα καταλαβαίνεις γιατί δυσκολεύομαι τόσο να πάω σε ψυχίατρο ενώ κι έγώ το θέλω αυτό...
tinaki και εγώ ντρεπόμουν την πρώτη φορά όταν ήμουν 27 ετών που ακόμη και η λέξη ψυχολόγος ήταν ταμπού και λόγω οικονομικών δυσκολιών πήγαινα στο κέντρο ψυχικής υγεας που βρισκόταν κοντά στο σπίτι μου.Εκλεινα μεσημεριανές ώρες ραντεβού έκανα 2-3 κύκλους να βεβαιωθώ ότι δεν με βλέπει κανείς αλλά πήγαινα.Εαν πάς σε άαλη περιοχή σε ιδιωτικό γιατρό τι φοβάσαι;δεν το θεωρείς λίγο σπάνιο να συμβεί κατι τέτοιο; αυτά όμως είναι λεπτομέρειες μπροστά στην δική σου ψυχική υγεία.Αν βρίσκεσαι Αθήνα μπορούμε πολλοί να σου συστήσουμε κάποιον ειδικό.Το τελευταίο που πρέπει να σκέφτεσαι είναι αυτό το σημαντικό είναι η ψυχικη σου υγεία.Αυτά τα έλεγε η μάνα μου και κάθε άσχετος.Και εγώ μόνο στην κολλητή μου το έχω πεί ότι ακολουθώ αγωγή και ας έχω δίπλα μου συγγενείς.Αφού το θέλεις δεν υπάρχει για μένα δικαιολογία το να υποφέρεις για να μην σε δεί κανείς που οι πιθανότητες είναι μηδενικές.Νομίζεις ότι όσοι πηγαίνουμε το κάνουμε τόσο ευχάριστα;
Γιωτάκι μου σ ευχαριστώ για τις συμβουλές σου. Ξέρεις όμως υπάρχει και το οικονομικό πρόβλημα. :-( Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι είναι πολύ ακριβοί! Εγώ πήγαινα σε ψυχολόγο του δήμου. Μένω Π. Φάληρο. Ξέρετε κανέναν εσείς να μου προτείνετε είτε για την περιοχή μου είτε για τις γύρω περιοχές; Υπάρχει κανένα πχ νοσοκομείο που να δέχεται δωρεάν(αν και δύσκολα θα πήγαινα σε τέτοιο μέρος)...
Σίγουρα υπάρχουν κέντρα ψυχικής υγείας π.χ έχω ακούσει καλά σχόλια για το κέντρο του Πειραιά.Αλλά και νοσοκομεία δέχονται αρκεί να αποφασίσεις να σηκώσεις το τηλέφωνο Ευαγγελισμός,Αιγινήτειο,σχ εδόν όλα έχουν ειδικούς.Πιθανόν και ο δήμος σου να έχει και μην σκεφτείς ότι θα σε δεί κανείς;αν το αποφασίσεις θα βρείς την λύση.Είναι σαν την δίαιτα αν το αποφασίσεις πραγματικά την κάνεις τουλαχιστον εγώ.Φαντάσου εγώ το 1987 χωρίς να έχω ιδέα απο αυτά και χωρίς να πω σε κανέναν τίποτε έψαξα κατέληξα στο κέντρο ψυχικής υγείας,δεν είχα κατάθλιψη αλλά υπήρχε κάποιο πρόβλημα που με πονούσε κανείς δεν βοηθούσε και έπρεπε να πάρω μια συμβουλή.Και με βοήθησε πραγματικά να βρώ τις λέξεις που θα ΄χρησιμοποιούσα για να μην πληγωθεί ή φοβηθεί αθώα ψυχούλα.Γιατί στα δύσκολα όλοι κάνουν τον Κινέζο
Παιδιά εσείς γνωρίζετε πόσο κάνει η επίσκεψη σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο αντίστοιχα πάνω κάτω;;
Eξαρτάται π.χ ο δικός μου παίρνει 120 ευρώ και η ψυχοθεραπεύτρια 70ευρώ.Γενικά νομίζω πως γύρω στα 70 ευρώ θα βρείς γιατρό.Πάντως μην αποκλείεις τα νοσοκομεία όπου δίνεις 3 ευρω πάρε τηλ στο Αιγινήτειο να δεις πότε έχουν ραντεβού.
Πωωω πολλά δεν είναι;;; Για μια επίσκεψη 70 ε;;
Καλησπέρα tinaaki ήθελα να σου πώ οτι σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Είμαι 25 χρονών και απο την Γ δημοτικού πάσχω απο τριχοτιλλομανία.Πήγα απο γιατρό σε γιατρό αλλά τίποτα.
Να φανταστείς οτι όταν ήμουν 10 ειχα 3 σημεία τελείως φαλακρά στο κεφάλι μου.Το πρόβλημα ερχόταν και εφευγε κατα καιρόυς έκανε και ένα χρόνο να ξαναφανεί.Πρίν 5 χρόνια όμως ήρθε και δεν εχει ξαναφύγει.
Και εγώ φοράω extensions.Τα περνάω για να μην φαίνονται τα σημεία που έχει κομμένες τούφες.Ομως μαδάω και τα εχτενσιονσ και τα δικά μου.Η τα σπάω ανάλογα.Επιπλέον εγω έχω και τριχοφαγία.
Ήθελα να σου πώ οτι καταλαβαίνω το τι περνάς,την απίστευτη πίεση που νίωθεις μέσα σου,το πως συγκρούοντε τα συναισθήματα σου και πως δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται.
AM2 ήθελα να σου πω ότι σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!Κι εγώ μαδάω τα extension και τα πειράζω σθνέχεια σε σημείο που μερικά από αυτά να τα ξεκολλάω ή να τραβάω τρίχες από ανάμεσα από αυτά.Στην αρχή νόμισα ότι βάζοντάς τα ίσως και να κατάφερνα να το ξεπεράσω όλο αυτό αλλά τίποτα. Μόνο την πρώτη μέρα δεν τράβηξα ούτε μία τρίχα... Στο μόνο που βοηθάνε ειναι στην εμφάνιση και δυστυχώς όμως κρατάνε 3 με 4 μήνες το πολύ...Εσύ βάζεις συνέχεια πια;Τι τιμές και πόσες τούφες;Όταν λες τριχοφαγία πώς ακριβώς το εννοείς γιατί εγώ δεν το έχω.
γεια σασ και απο μενα..εγς θα ηθελα να σασ μιλησω και για το δικο μου προβλημα ..Ειμαι 14 χρονων και εχω και εγω την ιδια παθηση.. μονο που εγω την εχω εδω και 3 χρονια..το σταματησα..για1 χρονο και το εχω αρχισει εδω και 6 μηνεσ παλι... ειναι ευκολο να κοπει πιστεψτε με..τα καταφερα ...και αποφασισα να τα ξανακαταφερω... το θεμα ειναι αυτη την την φορα να το κανω μια για παντα.... αρχησα απο χθεσ και οταν πιασω τον εαυτο μου να ξεχνιεται αντι για να τραβαω τα μαλλια μου <κυριολεκτικα> απλα ζωγραφιζω.... και μιασ και ειναι το χομπι μου ..και κοβω αυτο το συνηθειο αλλα και περναω δημιουργικα ..την ωρα μου.... οι γονεισ μου με εχουν παει σε πσυχολογο αλλα δεν βοηθαει.κατα την γνωμη μου.... τιποτα καλητερο απο την δικια μου θεληση.... το θεμα ειναι πωσ πρεπει να προσπαθησετε πραγματικα..και πιστεψτε με ...ειναι φανταστικα να νιωθεισ οτι το ξεπερασεσ.... θελω πολυ να ακουσω απο εσασ γιαυτο παρακαλω απαντηστε μου ... θα μου δωσετε πολυ δυναμη :)
επειδη το εχς ψαξει το θεμα αρκετα τα χαπια δεν βοηθουν εκτοσ αν με το προβλημα υπαρχει και η καταθλιψη σε μερικεσ περιπτωσεισ υπαρχει..η μονη λυση ειναι να το πιστεψει αυτος π το κανει και να το πολεμησει ΜΟΝΟΣ του!!Quote:
Originally Posted by evath