προβληματα με τον πατερα μου....

Printable View

13-09-2011, 14:52
Maria99

προβληματα με τον πατερα μου....

ειμαι 17 χρονων..ο πατερας μου ειναι πολυ καταπιεστικος μαζι μου.δεν με αφηνε ποτε ουτε με τις φιλες μου να παω για καφε,ουτε να βγω,ουτε τιποτα.μεχρι περσυ εκανα οτι μου ελεγε.δεν πηγαινα πουθενα για να μη τσακωνομαι μαζι του..και ετσι εχασα ολες μου τις φιλες.ημουν τελειως μονη μου..ουτε αγορι ειχα ποτε.ημουν στα προθυρα να παθω καταθλιψη.ολη μερα κλεισμενη μεσα στο σπιτι,το κινητο μου δεν χτυπαγε ποτε..δεν εβλεπα κανεναν...και τωρα ,καταφερα να αποκτησω κ φιλες,κ πρωτη φορα να εχω αγορι.και ο πατερας μου κανει το παν για να μου τα χαλασει ολα!!!απηλει τις περισσοτερες φιλες μου πως αν με ξαναενοχλησουν θα γινει χαμος διοτι ειμαι ανηλικη κ μπορει να κανει οτιδηποτε..τωρα το καλοκαιρι κ πιο πριν προσπαθουσα να πηγαινω εστω για ενα καφε με τις φιλες μου για να μη τις χασω παλυ κ για να μη νιωθω αυτη τη μοναξια που ενιωθα παντα...με αφηνει το αργοτερο μεχρι της 10 κ με το ζορι..με παιρνει καθε 5 λεπτα τηλεφωνο να δει που ειμαι,να μου πει οτι θα περασει κ απο εκει για να ελεγξει αν οντως ειμαι εκει...δεν αντεχω αλλο!!!τωρα που εχω κ αγορι,αναγκαζομουν κ του ελεγα ψεμματα.μας ειδε μια μερα ο αδερφος μου μαζι κ αρχιζε να μας βριζει κ τους δυο κ να μας βαραει.και ο πατερας μου τον υποστηριζε κ του ελεγε οτι καλα εκανε που του φερθηκε ετσι..ο πατερας του αγοριου μου γνωριζε τον πατερα μου κ πηγε να του μιλησει.ο πατερας μου αρχιζε να τον απηλει κ να του λεει να μη τολμησει ο γιος του να μου ξαναμιλησει κ ουτε αν ξανακανει παρεα μαζι μου,και πως αν συνεχισει να ειναι μαζι μου,θα παει στην αστυνομια κ θα του κανει μυνηση επειδη ειμαι ανηλικη...κ ολα αυτα να μη τα μαθω εγω..τελεικα μου τα ειπε το αγορι μου κ εγω κανω λες κ δεν ξερω τιποτα..ειπαμε να ειμαστε κρυφα μαζι με το αγορι μου..αλλα ειναι δυσκολο.οπου κ να παμε,ολο κ καποιος με γνωριζει κ γνωριζει κ τον πατερα μου κ του λεει οτι με ειδε με καποιον...δεν αντεχω τοση καταπιεση!!!!θελω να εχω φιλους κ να ειμαι με το αγορι μου..δεν θα αντεξω να περασω παλυ τα ιδια με περσυ...δεν θελω με τιποτα!!!τι να κανωω???γιατι ειναι ετσι γαμωτο ???γιατιιι??? το αγορι μου στενοχωριεται που γινονται ολα αυτα..θελει να ειναι μαζι μου,οπως κ εγω θελω να ειμαι μαζι του...τον αγαπαω πολυ!!!γιατι ειναι ολα τοσο αναποδα?γιατι εχω αυτον τον πατερα να μου χαλαει ολη τη ζωη??!!! :/
13-09-2011, 15:03
Θεοφανία

μαρια καλως ήρθες καταρχήν...:)

Δεν θέλω καν στη διαδικασία να πω την άποψη μου για τον πατέρα σου, είναι ξεκάθαρο πως είναι άξεστος και σόρι για το χαρακτηρισμό.
Σε ένα χρόνο ενηλικιώνεσαι, τι κάνεις με το σχολείο?
Θα δώσεις πανελλήνιες? Υπάρχει περίπτωση να περάσεις σε κάποια σχολή μακριά από το σπίτι σου?
Ας ξεκινήσουμε από κει μήπως και βρούμε κάποια άκρη.
13-09-2011, 15:09
Maria99

Quote:

Originally Posted by Θεοφανία

μαρια καλως ήρθες καταρχήν...:)

Δεν θέλω καν στη διαδικασία να πω την άποψη μου για τον πατέρα σου, είναι ξεκάθαρο πως είναι άξεστος και σόρι για το χαρακτηρισμό.
Σε ένα χρόνο ενηλικιώνεσαι, τι κάνεις με το σχολείο?
Θα δώσεις πανελλήνιες? Υπάρχει περίπτωση να περάσεις σε κάποια σχολή μακριά από το σπίτι σου?
Ας ξεκινήσουμε από κει μήπως και βρούμε κάποια άκρη.

θα δωσω πανελληνιες φετος.θελω να περασω στην αθηνα αλλα χρειαζετε 15χιλιαδες κατι μορια για να περασω στη σχολη που θελω..μακαρη να μπορεσω...αλλα ειναι τοσο χαλια η ψυχολογια μου δεν εχω καμοια ορεξη να διαβασω:( εμεις μενουμε ζακυνθο.ειναι μακρια απο αθηνα ευτιχως..
13-09-2011, 15:14
Θεοφανία

Quote:

Originally Posted by Maria99

θα δωσω πανελληνιες φετος.θελω να περασω στην αθηνα αλλα χρειαζετε 15χιλιαδες κατι μορια για να περασω στη σχολη που θελω..μακαρη να μπορεσω...αλλα ειναι τοσο χαλια η ψυχολογια μου δεν εχω καμοια ορεξη να διαβασω:( εμεις μενουμε ζακυνθο.ειναι μακρια απο αθηνα ευτιχως..

δεν θέλω να σε τρομάξω, αλλά είναι η μόνη περίπτωση να γλιτώσεις από όλο αυτό.
Ο πατέρας σου δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε με λοβοτομή, να είσαι σίγουρη.
Πέσε με τα μούτρα στο διάβασμα, κυνήγα το όνειρο σου, προσπάθησε να βλέπεις όσο πιο κρυφά και λιγότερο γίνεται τον φίλο σου και βάλε στόχο. Σκέψου πως αυτοί οι εννιά μήνες θα σου καθορίσουν όλη σου τη ζωή, θα σου ανοίξουν το δρόμο προς την ανεξαρτησία σου.
Αν ο φίλος σου σ αγαπάει θα κάνει υπομονή. Η Αθήνα δεν είναι μακριά αν με το καλό περάσεις εκεί, άσε που μετά δεν θα μπορούν να σε καταπιέζουν όσο και αν το θέλουν.
Σκέψου έξυπνα και μη πελαγοδρομείς.
13-09-2011, 15:43
Christina82

Ο πατερας σου ειναι αξεστος οπως ειπε και η Θεοφανια.. Αν ειναι δυνατον να επιβραβευει τον αδερφο σου να εχει τετοιες συμπεριφορες. ΕΛΕΟΣ! Τετοια μαθαινει στο παιδι του? Αυριο μεθαυριο τι θα κανει? Θα χτυπα και τις κοπελες του η την γυναικα του? Επισης ελεεινο η συμπεριφορα του προς εσενα. Λοιπον, ή θα του μιλησεις και θα του πεις οτι σου δημιουργει και τον λογο που το κανει και να του πεις αυτα που λες σε εμας ΑΛΛΙΩΣ κανε αυτο που ειπε η Θεοφανια. Διαβασε και περασε καπου μακρια...
13-09-2011, 16:06
Vagabond

Και προς θεού μην τυχόν και πάνω στα νεύρα σου πετάξεις τίποτα του στιλ "καλά, θα περάσω, θα φύγω, και θα κάνω ό,τι γουστάρω"... δεν ξέρω τι παίζει και πόσο μπορεί να το τραβήξει, και φαντάζομαι ότι σαν φοιτήτρια θα χρειάζεσαι οικονομική στήριξη από το σπίτι σου, οπότε μην πας με γροθιά στο μαχαίρι και αρχίσει να βλέπει τις σπουδές σου σαν απειλή ότι το κοριτσάκι του θα πάρει το στραβό το δρόμο αν φύγει μακριά και μείνει μόνη της...
13-09-2011, 16:53
Iridanos

Ο πατέρας σου μπρεί να είναι όπως είναι, αλλά φταίς και εσύ λιγάκι. Μήπως είσαι λιγο χαλαρή? οκ κανει οτι κάνει...εσύ όμως τι κάνεις? Θέλεις την ελευθερία σου?ποσο πολύ την θέλεις, και κατά ποσο εισαι διαθέσιμη να την αποκτήσεις?
Αν σήκωσε χέρι ο αδερφός σου...του τραβάς μια μυνηση..επισης επειδεί έχουμε θέμα με ψυχολογική καταπίεση..υπαρχουν αρμόδιοι φορείς που μπορεί να βάλουν μια τάξη στο πράγμα.
13-09-2011, 16:57
Christina82

Quote:

Originally Posted by Iridanos

Ο πατέρας σου μπρεί να είναι όπως είναι, αλλά φταίς και εσύ λιγάκι. Μήπως είσαι λιγο χαλαρή? οκ κανει οτι κάνει...εσύ όμως τι κάνεις? Θέλεις την ελευθερία σου?ποσο πολύ την θέλεις, και κατά ποσο εισαι διαθέσιμη να την αποκτήσεις?
Αν σήκωσε χέρι ο αδερφός σου...του τραβάς μια μυνηση..επισης επειδεί έχουμε θέμα με ψυχολογική καταπίεση..υπαρχουν αρμόδιοι φορείς που μπορεί να βάλουν μια τάξη στο πράγμα.

Πολυ σωστα τα λες και πολυ σωστη κατευθυνση.. εγκρινω!
13-09-2011, 17:13
Maria99

Quote:

Originally Posted by Iridanos

Ο πατέρας σου μπρεί να είναι όπως είναι, αλλά φταίς και εσύ λιγάκι. Μήπως είσαι λιγο χαλαρή? οκ κανει οτι κάνει...εσύ όμως τι κάνεις? Θέλεις την ελευθερία σου?ποσο πολύ την θέλεις, και κατά ποσο εισαι διαθέσιμη να την αποκτήσεις?
Αν σήκωσε χέρι ο αδερφός σου...του τραβάς μια μυνηση..επισης επειδεί έχουμε θέμα με ψυχολογική καταπίεση..υπαρχουν αρμόδιοι φορείς που μπορεί να βάλουν μια τάξη στο πράγμα.

εχω προσπαθησει παρα πολυ για να αποκτησω εστω κ λιγη ελευθερια...αλλα τσακωνομαι συνεχεια μαζι του,λεω στη μανα μου να βοηθησει κ να του μιλησει για ολα αυτα.εκατσα την προιγουμενη φορα που εγινε αυτο με τον αδερφο μου,και του μιλησα.και του ειπα σοβαρα πως δεν ειναι σωστα πραγματα αυτα.κ πως αντι να τον βρισει για τη συμπεριφορα του,τον επαινει κ ολας..κ του ειπα πως αν δεν κανει κατι,και το αφησει ετσι,δεν θα λεγεται πατερας τοτε. κ τελεικα,την επομενη μερα,εμαθα τι εκατσε κ ειπε στον πατερα του φιλου μου.η συμπεριφορα του ειναι απεσια.αλλα δεν το αντεχω να το τραβηξω τοσο πολυ..και να ειναι τοσο σοβαρα τα πραγματα.κ εκτος αυτου,ειμαι ανηλικη...δεν ξερω αν εχω πολλα δικαιωματα για να μπορω να κανω κατι..
13-09-2011, 19:19
gonoli

γεια σου maria99!δεν συμφωνω με τον iridano οτι φταις εσυ σε ολο αυτο που συμβαινει.αμα ητανε να καναμε μυνηση σε ατομα της οικογενειας μας(και οι χειροτεροι να ειναι, δεν εχει σημασια αυτο )αστα να πανε.θα συμφωνησω κι εγω λοιπον με την θεοφανια.η λυση ειναι να περασεις στις πανελλαδικες και να φυγεις απο τη ζακυνθο.οπλισσου λοιπον με υπομονη μεχρι τοτε και να σκεφτεσαι το μετα για να σου ερχεται το κεφι για διαβασμα.ευχομαι καλο κουραγιο!
13-09-2011, 19:47
aleg

κ αν περασει στις πανελλαδικες και δεν την αφησει να παει στην αθηνα;εδω δε την αφηνει να παει για καφε θα την αφησει να μεινει μονη της;.αρα το παν δεν ειναι να περασει στις πανελληνιες μην της φορτωνεται κ αλλο αγχος.το παν ειναι να γινει ανεξαρτητη μολις κλεισει τα 18 και να ριξει μαυρη πετρα πισω της.μεχρι τοτε μονο υπομονη μπορεις να κανεις Μαρια μου
13-09-2011, 19:53
Θεοφανία

Quote:

Originally Posted by aleg

κ αν περασει στις πανελλαδικες και δεν την αφησει να παει στην αθηνα;εδω δε την αφηνει να παει για καφε θα την αφησει να μεινει μονη της;.αρα το παν δεν ειναι να περασει στις πανελληνιες μην της φορτωνεται κ αλλο αγχος.το παν ειναι να γινει ανεξαρτητη μολις κλεισει τα 18 και να ριξει μαυρη πετρα πισω της.μεχρι τοτε μονο υπομονη μπορεις να κανεις Μαρια μου

..δεν κερδίζονται όμως έτσι οι μάχες στη ζωή.
Κερδίζονται με εξυπνάδα, πυγμή και αποφασιστικότητα και όχι περιμένοντας να κλείσει τα 18.
Και μετα?
Αντε και την έριξε την πέτρα. Θα φύγει χωρίς ένα εφόδιο στα χέρια της, χωρίς να έχει περάσει πανεπιστήμιο, θα βρει δουλειά σερβιτόρα και μόλις φτάσει 30 θα βαράει το κεφάλι της στον τοίχο.
Πολύ ώριμο.
13-09-2011, 20:05
aleg

δηλαδη οσοι δεν περνανε βαρανε το κεφαλι τους;δηλαδη αμα γινει γιατρος η δικηγορος θα ειναι οκ;ακομα και να περασει σε μια σχολη καποιος θα πρεπει να πληρωνει το ενοικιο της και τα καθημερινα εξοδα της.αν αυτο το κανει ο πατερας της τοτε θα συνεχιζει να ελεγχει την ζωη της τουλαχιστον για 4-5 χρονια ακομα μεχρι να τελειωσει.αρα αν θελει να γλιτωσει απο ολο αυτο θα πρεπει να βρει μια δουλεια εστω κ σαν σερβιτορα.ξερεις δεν ειναι ντροπη....
13-09-2011, 20:10
Θεοφανία

Quote:

Originally Posted by aleg

δηλαδη οσοι δεν περνανε βαρανε το κεφαλι τους;δηλαδη αμα γινει γιατρος η δικηγορος θα ειναι οκ;ακομα και να περασει σε μια σχολη καποιος θα πρεπει να πληρωνει το ενοικιο της και τα καθημερινα εξοδα της.αν αυτο το κανει ο πατερας της τοτε θα συνεχιζει να ελεγχει την ζωη της τουλαχιστον για 4-5 χρονια ακομα μεχρι να τελειωσει.αρα αν θελει να γλιτωσει απο ολο αυτο θα πρεπει να βρει μια δουλεια εστω κ σαν σερβιτορα.ξερεις δεν ειναι ντροπη....

...όχι δεν είναι ντροπή και έχω δουλέψει βράδυ.
το θέμα είναι τι θα κάνει με τη ζωή της.
Αν περάσει Αθήνα φυσικά και θα είναι πάλι εξαρτημένη κατά κάποιο τρόπο από τον πατέρα της, αλλά δεν θα μένουν μαζί και θα έχει πολύ περισσότερ ελευθερία. Παράλληλα θα τελειώσει τη σχολή της, θα βγει στην αγορά εργασίας και θα ανεξαρτητοποιηθεί τελείως.
Το να τα παρατήσει όλα για να έχει την ελευθερία της δεν μου φαίνεται ώριμο και φυσικά πρέπει να μπει έστω σε μια σχολή.
Τι θα κάνει στη ζωή της? Καριέρα σερβιτόρας ή πωλήτριας?
Εχω φίλη 30 χρονών που στα 17 τα παράτησε και δούλευε μια ζωη πωλήτρια. Ξέρεις πόσο το έχει μετανιώσει που δεν έμαθε κάτι να έχει στα χέρια της? Δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να πάρει ψίχουλα και την έχουν και σούζα στη δουλειά.
Για να μη πω για το μη δημιουργικό του πράγματος.
13-09-2011, 20:22
marian_m

Quote:

Originally Posted by aleg

δηλαδη οσοι δεν περνανε βαρανε το κεφαλι τους;δηλαδη αμα γινει γιατρος η δικηγορος θα ειναι οκ;ακομα και να περασει σε μια σχολη καποιος θα πρεπει να πληρωνει το ενοικιο της και τα καθημερινα εξοδα της.αν αυτο το κανει ο πατερας της τοτε θα συνεχιζει να ελεγχει την ζωη της τουλαχιστον για 4-5 χρονια ακομα μεχρι να τελειωσει.αρα αν θελει να γλιτωσει απο ολο αυτο θα πρεπει να βρει μια δουλεια εστω κ σαν σερβιτορα.ξερεις δεν ειναι ντροπη....

Καλό είναι να σπουδάσει και να κάνει αυτό που της αρέσει. Είναι πολύ επιπόλαιο να πάρει αποφάσεις για τη ζωή της που θα είναι στηριγμένες σε παρορμητικές κινήσεις. Καλό είναι να το παλέψει όσο μπορεί με τον πατέρα της, αλλά έτσι κι αλλιώς σε λίγο καιρό και για το υπόλοιπο διάστημα της ζωής της θα είναι ενήλικη και ελεύθερη. Αυτό που τώρα φαίνεται τρομερό, σε λίγα χρόνια θα της φαίνεται αστείο.
Το να θυσιάσει όμως τα όνειρά της και της σπουδές της, θα είναι κάτι που θα το μετανιώνει μια ζωή.
13-09-2011, 20:26
aleg

δεν εννουσα να τα παρατησει ολα αλλα οτι πρεπει να παρει τη ζωη στα χερια της κ να βρει μια δουλεια παραλληλα με τις σπουδες της γιατι αν περασει αθηνα το πιο πιθανο ειναι ή να μην την αφησει να ζησει μονη της σε μια μακρινη πολη ή να στειλει κ κανα αδερφο της μαζι να την ελεγχει.παντως δεν θα αλλαξει η συμπεριφορα του μολις κλεισει τα 18 η περασει στις πανελληνιες.
14-09-2011, 16:33
BrokeN_DoLL

οι επικαιρες δουλειες σερβιτορας - μπαργουμαν - χορευτριας ποσο να κρατησουν? εχεις δει σερβιτορα στα 40? η να πληρωνει μονη της διαμερισμα και νοικι και φαι? εδω δεν ζεις με 1000 ευρω!!!! ελεος δλδ! ειναι δυσκολη η φαση του ''τωρα'' της κοπελας και ανυπομονει να τελειωσει!!!!!!! δεν γινεται ομως να κανει βεβιασμενες κινησεις γιατι αμα ειναι κιολας αβγαλτη και μαθημενη μεσα σε μια ''γυαλα'', μπορει να παθει οτιδηποτε παραεξω! ειδηκα στην αθηνα!
14-09-2011, 16:52
elirene

πολυ δυσκολα κ αν 3εμπλε3εισ ποτε..πρεπει να απαιτησεις λιγη ελευθερια..κ οσο περναει ο καιρος περισσοτεροι κ οπου περασεις προσπαθησε να βρεις εσοδα κ απτα δικα σου χερια δεν γινεται αλλιως θελει πολυ προσπαθεια αλλιως σε βλεπω να παντρευεσαι στα 19 για να γλιτωσεις τον κερβερο..εχε τα ματια σου ανοιχτα για λυσεις δεν μπορεις να κανεις αλλιως θελει πολυ προσπαθεια
14-09-2011, 17:07
BrokeN_DoLL

γιατι τα κανει αυτα βασικα? καποια εξηγηση???
30-09-2011, 19:50
homer

Quote:

Originally Posted by aleg

κ αν περασει στις πανελλαδικες και δεν την αφησει να παει στην αθηνα;εδω δε την αφηνει να παει για καφε θα την αφησει να μεινει μονη της;.αρα το παν δεν ειναι να περασει στις πανελληνιες μην της φορτωνεται κ αλλο αγχος.το παν ειναι να γινει ανεξαρτητη μολις κλεισει τα 18 και να ριξει μαυρη πετρα πισω της.μεχρι τοτε μονο υπομονη μπορεις να κανεις Μαρια μου

Μπα μη το λετε και μια φιλη σου ειχε και εχει το ιδιο ακριβως προβλημα με τον πατερα της περασε φετος και ολοι πιστευαμε οτι δεν θα την αφησει να παει αλλα τελικα την αφησαε βεβαια δεν ξερω αν παιζει ρολο το γεγονος οτι ειναι μια ωρα μακρυα απο την πολη της...Τωρα η κοπελα που θελει αθηνα τη μονη συμβουλη που της δινω ειναι να κατσει να ξεσκιστει στο διαβασμα γιατι αυτο θα την σωσει..γιατι δεν ειναι η μονη που αντιμετωπιζει τετοια προβληματα...το ξερω ειναι δυσκολο αν εχεις ασχημη ψυχολογικη κατασταση αλλα πρεπει να κανει υπομονη και να φανει δυνατη...Εγω δυο φορες εδωσα πανελληνιες η 1η ηταν η χειροτερη χρονια γτ ολα μου πηγαιναν στραβα η 2η ομως καπως καλυτερεψε και πετυχα να απομακρυνθω απο τα προβληματα...διαλεξα μια πολη που ειναι 8 ωρες απο την δικια μου...Τιποτα που εχεις βαλει στοχο δεν μπορει να μην πραγματοποιηθει αν εσυ δεν το θελησεις.
03-10-2011, 17:39
BrokeN_DoLL

Quote:

Originally Posted by homer

Μπα μη το λετε και μια φιλη σου ειχε και εχει το ιδιο ακριβως προβλημα με τον πατερα της περασε φετος και ολοι πιστευαμε οτι δεν θα την αφησει να παει αλλα τελικα την αφησαε βεβαια δεν ξερω αν παιζει ρολο το γεγονος οτι ειναι μια ωρα μακρυα απο την πολη της...Τωρα η κοπελα που θελει αθηνα τη μονη συμβουλη που της δινω ειναι να κατσει να ξεσκιστει στο διαβασμα γιατι αυτο θα την σωσει..γιατι δεν ειναι η μονη που αντιμετωπιζει τετοια προβληματα...το ξερω ειναι δυσκολο αν εχεις ασχημη ψυχολογικη κατασταση αλλα πρεπει να κανει υπομονη και να φανει δυνατη...Εγω δυο φορες εδωσα πανελληνιες η 1η ηταν η χειροτερη χρονια γτ ολα μου πηγαιναν στραβα η 2η ομως καπως καλυτερεψε και πετυχα να απομακρυνθω απο τα προβληματα...διαλεξα μια πολη που ειναι 8 ωρες απο την δικια μου...Τιποτα που εχεις βαλει στοχο δεν μπορει να μην πραγματοποιηθει αν εσυ δεν το θελησεις.

αμα φυγει ενα παιδι για σπουδες ηρεμει? και παλι χωρις γονεις δεν βγαινει περα οικονομικα. αυτα γινονται στις αμερικανικες ταινιες
05-12-2011, 03:26
homer

κοιτα το αν ηρεμει δεν ξερω σιγουρα ομως νιωθει λιγο καλυτερα. Παντος παιδια περα απο την πλακα σιγουρα χρειαζεται να εχουμε ενα δικο μας χωρο γιατι περα απο την πλακα ολοι καπου καπου χρειαζεται να μην μιλαμε σε κανεναν ειλικρινα το πιστευω. Τωρα για τα οικονομικα πρεπει να παρουμε την ζωη στα χερια μας και να μην εξαριτωμσστε απο πατερα και μητερα.Ναι καλα το ξερω στις αμερικανικες ταινιες ολα ειναι τελεια!!! χαχαχα
05-12-2011, 09:17
ioannis2

Φίλε homer, από τα μέσα Σεπτεβριου που άνοιξε το θέμα της δεν μας έχει πει νεότερα. Ας ελπίσουμε ότι άλλαξαν τα πράγματα, αν και με την περιγραφή του πατερα που μας έδινε το βλέπω πολύ χλωμό. Σημασία για μας τους υπόλοιπους μας εδώ, και κυρίως αυτούς που έχουν παιδιά, είναι το νόημα που βγαίνει από την όλη ιστορία. Ένας γονιός που καταστρέφει το παιδί του, που του προκαλεί ανυπολόγιστη ζημιά, που μπορεί να υποφέρει το παιδί του για το υπόλοιπο της ζωής του, κάποιοι εδώ έπαθαν και ξέρουν. Η στερηση κοινωνικοποίησης σε τετοια ηλικία οδηγεί σε απομόνωση, κατάθλιψη και δυσκολία στην κοινωνική αποδοχή και ενσωμάτωση όταν το άτομο σε κατοπινό στάδιο της ζωής του επιχειρήσει να επανενταχτεί στην κοινωνία. Και η μεγάλη απόγνωση είναι σε αυτό το κατοπινό στάδιο. Γονείς που για να προσφέρουν μια υποτίθεται ασφάλεια στη ζωή του παιδιού τους από κινδύνους που λαθροβιούν στο κεφάλι τους το οδηγούν στο να χάσει όλα τα υπόλοιπα μετατρέποντας το σε ένα άτομο μείζερο κλεισμένο στον εαυτό του και αδύναμο να προχωρήσει στη ζωή του. Το αίσθημα κοινωνικής απομόνωσης καθηλώνει ψυχολογικά το άτομο με αντίκτυπο σε όλες τις όψεις της ζωής του, δυστυχώς υπάρχουν γονείς που αυτό το κατανοούν όταν πλεον είναι αργά.
22-12-2011, 16:21
homer

Quote:

Originally Posted by ioannis2

Φίλε homer, από τα μέσα Σεπτεβριου που άνοιξε το θέμα της δεν μας έχει πει νεότερα. Ας ελπίσουμε ότι άλλαξαν τα πράγματα, αν και με την περιγραφή του πατερα που μας έδινε το βλέπω πολύ χλωμό. Σημασία για μας τους υπόλοιπους μας εδώ, και κυρίως αυτούς που έχουν παιδιά, είναι το νόημα που βγαίνει από την όλη ιστορία. Ένας γονιός που καταστρέφει το παιδί του, που του προκαλεί ανυπολόγιστη ζημιά, που μπορεί να υποφέρει το παιδί του για το υπόλοιπο της ζωής του, κάποιοι εδώ έπαθαν και ξέρουν. Η στερηση κοινωνικοποίησης σε τετοια ηλικία οδηγεί σε απομόνωση, κατάθλιψη και δυσκολία στην κοινωνική αποδοχή και ενσωμάτωση όταν το άτομο σε κατοπινό στάδιο της ζωής του επιχειρήσει να επανενταχτεί στην κοινωνία. Και η μεγάλη απόγνωση είναι σε αυτό το κατοπινό στάδιο. Γονείς που για να προσφέρουν μια υποτίθεται ασφάλεια στη ζωή του παιδιού τους από κινδύνους που λαθροβιούν στο κεφάλι τους το οδηγούν στο να χάσει όλα τα υπόλοιπα μετατρέποντας το σε ένα άτομο μείζερο κλεισμένο στον εαυτό του και αδύναμο να προχωρήσει στη ζωή του. Το αίσθημα κοινωνικής απομόνωσης καθηλώνει ψυχολογικά το άτομο με αντίκτυπο σε όλες τις όψεις της ζωής του, δυστυχώς υπάρχουν γονείς που αυτό το κατανοούν όταν πλεον είναι αργά.

Φιλε Γιαννη!! Θελω κατάρχας να ζητησω συγνωμη που δεν ασχολήθηκα νωρίτερα...Επειδη εχω μαθει απο στερηση και επειδη εχω μαθει τι παει να πει να μην λεες τιποτα σε κανεναν και να τα κρατας μεσα σου, θεωρω οτι οι γονεις που οδηγουν το παιδι σε αυτο το σημειο το εχουν κυριολεκτικα καταστρεψει. Δεν συγχωρω τετοια λαθη γιατι αλλοι ανθρωποι δεν εχουν παιδια και τα θελουν οσο τιποτα αλλο και αλλοι που τα εχουν καθονται και τους καταστρεφουν την ζωη, τα κανουν κομπλεξικα κ.τ.λ. Τα παιδια ειναι αυτα που θα ζουν μια ζωη με προβλημα και οχι οι γονεις γιατι αυτοι την ζωουλα τους την εκαναν τελος παντον ομως αυτο ειναι θεμα που δυστιχος στις μερες μας ειναι συχνο φαινομενο. Καλο ειναι να μην σου τυχει γιατι αμα σου τυχει αστα να πανε..Με λιγα λογια τα κανουν προβληματικα και μετα λενε με καμαρι αυτο ειναι το παιδι μου...τι ειρωνια χριστε μου..
22-12-2011, 16:32
Haldol_Kills

Ο Bob Dylan τα χει πει προ πολλου

"Come mothers and fathers
Throughout the land
And don't criticize
What you can't understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is
Rapidly agin'.
Please get out of the new one
If you can't lend your hand
For the times they are a-changin'."

Ειδικα στην ελλαδα τα παιδια χρειαζεται να απογαλακτιστουν απο τους γονεις (και οι γονεις απο τα παιδια), ανεξαρτησια πληρης (δηλαδη οικονομικη αλλα πρωτιστως συναισθηματικη)