ενα βημα πριν την αυτοκτονια πριν καν ενηλικιωθω..

Χαιρετω τα μελη του forum..και πριν μιλησω για το προβλημα που αντιμετωπιζω θελω να ευχηθω σε ολους να εχουν ενα αισιο τελος με το προβλημα τους..
Λοιπον..
Ενα βραδυ σαν ολα τα αλλα πριν απο 1 μηνα και κατι μερες ξαπλωσα να κοιμηθω..και ετσι στο ακυρο αρχιζα να σκεφτομαι πως θα ηταν να σκοτωνω ανθρωπο..και αμεσως αρχισα να σκεφτομαι οτι σκοτωνω τη μανα μου..ηταν μια σκεψη που πραγματικα με σηκωσε απ το κρεβατι με ιδρωτα και με εκανε να περπαταω περα δωθε στο σπιτι..ηταν 3 η ωρα τα ξημερωματα και βγηκα απ το σπιτι και εκανα βολτες στον δρομο να ηρεμησω απ αυτο που ειχε μπει στο μυαλο μου και με εκανε να σκεφτομαι μακαβρια πραγματα..πραγματα που δεν ειχα ΠΟΤΕ προθεση να κανω..απο κεινη τη μαυρη νυχτα τρωγομαι με τον εαυτο μου..δεν ξερω τι να κανω..νομιζω οτι ειμαι ενας ψυχακιας και θελω να σκοτωσω τη μανα μου..ενω δε θελω ρε γαμωτο..δεν ξερω γιατι οποτε ειμαστε μαζι στην κουζινα κοιταζω το μαχαιρι και χτυπαει η καρδια μου δυνατα..ειμαι ενα βημα πριν το κανω..και δεν το θελω..το προβλημα δεν τελειωνει ομως εδω..θελω να παω να μιλησω σε εναν ψυχολογο να λυσω το προβλημα μου..να μου φυγει απ το μυαλο μου..δε μπορω αλλο..μια νυχτα φωναζα και εκλαιγα με αναφιλητα στο δωματιο μου "εγω τη μητερα μου την αγαπαω δε θελω να της κανω κακο"..αλλα ειμαι ανηλικος..για την ακριβεια ειμαι 17 χρονων..και χωρις γονεα δε μπορω να επισκεφτω εναν τετοιο γιατρο..δε θελω να πω κατι τετοιο στη μητερα μου..δε θελω να την πληγωσω..την αγαπαω και το ξερω..αλλα δεν ξερω γιατι το σκεφτομαι συνεχεια..ειμαι σε κατασταση εκτακτου αναγκης..φοβαμαι οτι ειμαι ενας ψυχακιας που θελει να σκοτωσει τη μητερα του..οτι εχω ψυχωση..αλλα δεν ειναι ετσι..ξερω οτι δεν ειμαι τετοιος..πριν απο κεινη τη μερα τον αυγουστο δε μου χε περασει ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ κατι τετοιο απ το μυαλο μου..ουτε για μυρμηγκακι..δεν εχω μιλησει ακομα σε ψυχολογο..δεν εχω πει τιποτα..πουθενα..το κραταω μεσα μου..οσοι το διαβασετε ειστε οι πρωτοι που το μαθαινετε..ηθελα επιτελους να το μοιραστω με καποιους ανθρωπους το τι περναω..ζητω βοηθεια..ειμαι απελπισμενος πραγματικα..μεχρι και την αυτοκτονια εχω σκεφτει..για να μην πονεσω τη γυναικα που με εφερε στον κοσμο..και πραγματικα την αγαπαω πολυ..βοηθεια παρακαλω..

καλησπερα νικο
μην ανησυχεις
ουτε 'ψυχακιας" εισαι, ουτε την μητερα σου θελεις να σκοτωσεις.
αν πας σε εναν ψυχολογο, οπως πολυ σωστα σκεφτηκες , θα καταλαβεις οτι αυτο που σου συμβαινει ειναι κατι σαν ψυχαναγκασμος ας πουμε... ειναι δηλαδη, απλα μια σκεψη που σε βασανιζει κι οχι κατι πραγματικο..
δεν ειμαι ειδικη για να στο εξηγησω αναλυτικα, αλλα πρεπει να ξερεις οτι συμβαινει ΣΕ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ , και ουτε την μανα τους θελουν να σκοτωσουν, ουτε σκοτωσαν ποτε κανεναν.
δρομολογησε την ιδεα σου με τον ψυχολογο για να απαλλαγεις απ τις ενοχλητικες σκεψεις
δεν χρειαζεται να πεις ολοκληρη την αληθεια στην μητερα σου, πες της οτι νοιωθεις υπερμετρο αγχος και θελεις εναν ειδικο για να το συζητησεις μαζι του γιατι εμαθες οτι μπορει να σε βοηθησει.

Remedy καλησπερα..
ευχαριστω για την προσπαθεια σου να με ηρεμησεις..
παντως..
το θεμα ειναι οτι ο ψυχολογος θα αναγκαστει μετα απ αυτο να μιλησει στη μητερα μου και να της πει οτι σκεφτομαι αυτα τα πραγματα..εστω και χωρις να το θελω..αλλα τα σκεφτομαι..δε θελω να της τσακισω τη δικη της ψυχολογια..εδω τσακιζομαι εγω οταν σκεφτομαι πως θα νιωσει οταν ακουσει κατι τετοιο..
Και περα απ αυτο ακομα δεν εχω καταλαβει το γιατι μου μπηκε αυτη η σκεψη μες στο μυαλο..αν εξαιρεσεις οτι μεχρι τοτε ειχα καποια μικροκαυγαδακια με τους δικους μου και με τους φιλους μου,οπως καθε εφηβος εχει,δεν ειχα καποια τραυματικη εμπειρια στο παρελθον..ουτε καποιο αγχος που με επηρεαζε πολυ ασχημα στη ζωη μου,ουτε τιποτα..ηρθε τελειως απροσμενα μια απλη νυχτα του αυγουστου..και απο τοτε,αν εξαιρεσεις παλι καποιες στιγμες της ημερας που τις περναω με φιλους,γελαμε και γενικοτερα περναμε καλα,το σκεφτομαι ΣΥΝΕΧΩΣ..οποτε κοιμαμαι ξυπναω με ενα σφυξιμο στην καρδια..πραγματικα εχω τρομοκρατηθει..και αυτο που σου πα το οτι βγαινω με φιλους και γελαω και ξεχνιεμαι δε γινεται να το κανω συνεχεια..πραγματικα σου μιλαω η πιεση που νιωθω μεσα μου με εχει κανει να μην εχω ορεξη για απολυτως τιποτα....

μην ανησυχεις ουτε γι αυτο που συμβαινει, ουτε για τον ψυχολογο.
ο ψυχολογος θα της πει κατι πολυ γενικοτερο για αυτο που σου συμβαινει και οχι οτι θελεις να τους σκοτωσεις....
ακομα κι αν τους πει καποιο τεοτoιο παραδειγμα, που δεν το πιστευω οτι θα το κανει, θα τους εχει πρωτα εξηγησει τον μηχανισμο που παραγει τετοιες σκεψεις και να εισαι σιγουρος οτι δεν θα ανησυχησει κανεις.
αυτες οι σκεψεις δεν προερχονται απο απωθημενα μισους, το ακριβως αντιθετο.
μπορει να κανεις τεοτοιες σκεψεις για τα πιο αγαπητα σου προσωπα, οπως κανεις εσυ δλδ.
ειναι ενας τροπος του εαυτου σου να σε βασανιζει...
και οχι ενας τροπος να σε πεισει να κανεις κατι κακο..
μην ανησυχεις, ειναι κυριως αγχος και καποια αλλα πραγματα πιο ειδικα.
ακουσε με και πεισε τους γονεις σου να πας σε καποιον ψυχολογο, προσεχε ομως που θα πας. να στον εχει συστησει καποιος, να ειναι ψυχοθεραπευτης, οχι ενας οποιοσδηποτε με μια βασικη σπουδη ψυχολογιας.

Νίκο μην φοβάσαι, έτσι κι αλλιώς ο ψυχολόγος δεν έχει κανένα δικαίωμα να μιλήσει σε κανέναν. Του το απαγορεύει ο νόμος. Δεν ξέρω από που μπορεί να προέρχονται αυτές οι σκέψεις, ίσως να είναι και αυτό που λέει η Ρέμεντυ. Πήγαινε σ' έναν ειδικό και εύχομαι να πάνε όλα καλά. :)

erase your brain dude.

Πήγαινε στον ψυχίατρο να σου δώσει φάρμακα. Δεν θα ήθελες να το κάνεις αυτό, έτσι;

νικο πηγαινε να μιλησεις με εναν ειδικο...μπορει να περασουν αυτες οι σκεψεις σου ειτε με ψυχοθεραπεια ειτε με φαρμακευτικη αγωγη...ολα ειναι στο μυαλο σου..καμια απο τις σκεψεις σου δεν προκειται να την κανεις πραγματικοτητα, γι'αυτο μην ανησυχεις...το ξερω οτι ειναι πολυ βασανιστικο!!!πηγαινε στον ειδικο οσο πιο γρηγορα,για να μην ταλαιπωρεισαι αδικα..

Η αλήθεια είναι πως το παιδί είναι πολύ μικρό για να πάρει φάρμακα.

ζητω συγγνωμη που αργησα να απαντησω..
ειναι αυτο που λεει ο/η Gypsy Cello..
ειμαι αρκετα μικρος για φαρμακα..και δεν υπαρχει αλλη θεραπεια απ οτι διαβαζω..μονο η συμπεριφορικη αλλα και παλι ολος αυτος ο πολεμος μεταξυ του μυαλου μου και του εαυτου μου δεν εχει καποια επιδραση στη συμπεριφορα μου..τα σκεφτομαι περιστασιακα οταν ειμαι με κοσμο και επιμονα οταν ειμαι μονος μου..
προσπαθω να κανω συνεχεια πραγματα να ξεχνιεμαι οπως να ξημεροβραδιαζομαι στο facebook,να βλεπω τηλεοραση,να βγαινω με φιλους,με την κοπελα μου..αλλα και παλι ακομα και τοτε περναει απ το μυαλο μου και οταν περναει η καρδια μου τρανταζεται και νιωθω ενα σφυξιμο ξανα..
πραγματικα δεν ξερω τι να κανω..ειμαι απελπισμενος..φουλ..
φοβαμαι οτι οι σκεψεις μου θα με "αποπαρουν" καποια στιγμη και χωρις να το θελω θα το κανω..και εκτος αυτου παλι το μυαλο μου ειναι σαν να προσπαθει να με πεισει οτι εχω ψυχωση παλι..προστιθεται και αυτο στα προβληματα μου..ειναι σαν καρκινος του μυαλου ολο αυτο..
καλυτερα να πεθαινα παρα να το ζουσα ολο αυτο..
ειλικρινα νοσταλγω την παλια μου ζωη..οχι αυτο το μπουρδελο που περναω τωρα..δε μου αξιζει και το ξερω..
και ολο αυτο με κανει να απομακρυνομαι απο εκεινη..εντελως..εχει διαπιστωσει πολλες φορες οτι εχω κατι μαζι της αλλα ολο της λεω οτι δεν εχω τιποτα..και συχνα της λεω μαλακιες οπως "σε 1 χρονο ενηλικιωνομαι δε μπορω να ειμαι οπως 15 χρονια πριν ρε μανα.."
τι να της πω της γυναικας..?οτι με αναγκαζει το μυαλο μου να σε σκοτωσω..?τρομαζω μονο με την οψη της οταν ακουσει κατι τετοιο..
γιατι ειναι αρκετα ευαισθητη και αν ακουει ακραια πραγματα φερεται επισης ακραια..και αν φυγει απ τη ζωη μου με τον οποιοδηποτε τροπο θα τρελαθω..

Μην προτρέχεις Νίκο, δεν ξέρουμε αν είναι ψύχωση. Ταλαιπωρείσαι πάρα πολύ και καλό θα ήταν αν πήγαινες σε ψυχολόγο σε πρώτη φάση. Ο ψυχολόγος δεν θα σου δώσει χάπια, θα σε παραπέμψει σε ψυχίατρο μόνο αν το κρίνει απαραίτητο. Είναι ήδη ένας μήνας που σε γυροφέρνουν αυτές οι σκέψεις, μην το αφήνεις άλλο. Απλά πες τους ότι αισθάνεσαι άγχος π.χ για το σχολείο ή ότι έχεις προβλήματα με την κοπέλα σου ή βρες ένα άλλο πιο βολικό ψέμα για να μην θορηβηθεί άδικα η μητέρα σου.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Η αλήθεια είναι πως το παιδί είναι πολύ μικρό για να πάρει φάρμακα.

---

αυτό που λες δεν ισχύει.. και εγώ μικρός είμαι 19 χρονων. αλλα πρέπει να πάρω φάρμακα..

και σκέψου ότι υπάρχουνε και παιδιά σε ηλικία 12-14 ετών που τους δίνουνε πολύ βαριά φάρμακα όπως τα zyprexa...

μην σου πω ακόμα και σε πιο μικρά παιδιά όταν δεν μπορούνε να κοιμηθούνε τους δίνουνε atarax

να ξέρεις δεν έχει σχέση η ηλικία.. εγώ πάντως θα του προτείνω να πάει σε ένα ψυχολόγο.. για αρχή.. επίσης υπάρχουν διαφορα φυτικά σκευάσματα τα οποια θα σε βοηθήσουνε για αυτά τα προβλήματα που έχεις.. ξεκινα etc για αρχή και άμα δεν δεις αποτελέσματα μέσα σε 2 μήνες πήγαινε σε κάποιο ψυχίατρο... δεν χρειάζεται να φοβάσαι τα φάρμακα.. ένταξη και εγώ δεν στα προτείνω τα φάρμακα.. αλλα σκέψου ότι όσο πιο νωρίς κανεις μια φαρμακευτική αγωγή τόσο πιο γρήγορα θα περάσουνε όλα αυτά που έχεις.. και μην το αφήσεις έτσι.. gt θα γίνετε όλο και χειρότερο.. αυτό που έχεις είναι ιδψ δεν είμαι γιατρός για να σου κάνω διάγνωση.. αλλα πιστεύω το έχεις καταλάβει και μονος σου ότι πρόκειται για Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή.. πάντως δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι όλα θα περάσουνε.. :)

η ψυχοθεραπεία θα σε βοηθήσει παρα πολύ χωρίς φάρμακα να ξεπεράσεις αυτά τα προβλήματα..! αλλα σου προτείνω εγώ κάποιο φυτικό σκεύασμα υπάρχουνε παρα πολλά σε ομοιοπαθητικά φαρμακεία.. ακόμα και για να καθαρίζουνε το μυαλό από αυτές τις εμμονες ιδέες :)

Πολλοί με ιδεοψυχαναγκαστικές σκέψεις να σκοτώσουν την μάνα τους τελευταία. Και η άλλη κοπέλα στο απο κάτω θρεντ αυτό λέει. Βρεθείτε για κανα καφέ αλληλουποστήριξης ρε παιδιά.


Nikosss, διάβασε και τα άλλα θρεντ. Το γεγονός ότι σε βασανίζουν αυτές οι σκέψεις είναι επειδή τις δίνεις εσύ αξία και τις φοβάσαι και σε βάζουν στο τριπάκι. Όσο πιο πολύ το σκέφτεσαι, τόσο και πιο πολύ επαναλαμβάνεται και σου φαίνεται όλο και πιο φριχτό. Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόκειται να σκοτώσεις την μάνα σου όσο και να νιώθεις ψυχαναγκασμούς-καταναγκασμούς.Απλά έχεις τον φόβο ότι θα την σκοτώσεις και αυτοί οι ψυχαναγκασμοί επαναλαμβάνονται. Είναι όπως τα "τικ" στο πρόσωπο(επαναλαμβανόμενες ακούσιες κινήσεις) που χειροτερεύουν με το άγχος. Ο ιδεοψυχαναγκασμός είναι σαν "τικ" στον τομέα των σκέψεων και των συναισθημάτων και μπορεί να ελεγχθεί πλήρως.


Ένα χρήσιμο site


http://cbt.com.gr/index.php?option=c...id=141&lang=el


Πήγαινε σε ένα ψυχολόγο με γνωσιακή-συμπεριφορική κατεύθυνση που να έχει εμπειρία με ΙΨΔ. Αν θες πήγαινε και σε ένα ψυχίατρο. Δεν είναι κακό να πας σε αυτούς τους ειδικούς. Μην το θεωρείς ντροπή και ταμπού. Είναι όπως ο οποιοσδήποτε γιατρός. Για την ΙΨΔ δίνουν άτυπα αντικαταθλιπτικά που είναι ελαφριά (μην σε μπερδεύει η λέξη "αντικαταθλιπτικά", λειτουργούν σε ένα χημικό του εγκεφάλου που λέγεται "σεροτονίνη" και σχετίζεται γενικά με την ρύθμιση των αρνητικών συναισθυμάτων/σκέψεων. Δεν κάνουν εξάρτηση ούτε καταστέλουν το μυαλό.). Δεν έχει σημασία η ηλικία για τα φάρμακα, αν το κρίνει ο γιατρός θα σου πει. Μην φοβάσαι καθόλου και μην σκέφτεσαι καν για αυτοκτονία και χαζομάρες. Ούτε για απωθημένα και παιδικά τραύματα και τέτοια δεν ισχύουν αυτά. Απλά το μυαλό σου σε βασανίζει και μπορείς να τα καταφέρεις. Μην το φοβάσαι καθόλου. Σκέψου να μαχαιρώνεις την μάνα σου άφοβα (!) Ο καθένας μπορεί να έχει τέτοιες σκέψεις απλά εσύ τις φοβάσαι και ενοχοποιείς τον εαυτό σου παραπάνω από το κανονικό με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνονται και αυτές.

Αυτό που κάνει εντύπωση όμως είναι η ερώτηση τι είναι αυτό που τις ενεργοποιεί;

Είσαι 17 χρονών φίλε!!, μην καταστρέφεις τα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής σου, μην καταστρέφεις την περίοδο της ζωής που ο καθενας βαζει τις στερεες βασεις για την υπολοιπη του ζωή με αυτες τις καταστροφικες σκέψεις. Δλδ η σκέψη σου αντί να ασχολείται με χαρούμενα και δημιουργικά πράγματα όπως καθε νεος στην ηλικία σου, βασανίζεται και αυτομαστιγώνεται με φανταστικά σενάρια που πάνε να σου δημιουργήσουν έμμονες ιδέες και μετα θα παλευεις να τις διωξεις. Δώσε παραπάνω χρόνο μέσα στη σκέψη σου στα μαθήματα σου, στους στοχους σου για το αυριο και στη συναναστροφή με φίλους και με την οικογένεια σου.
Μάθε να αναγνωρίζεις τια παράλογες σκέψεις και να τις διώχνεις, μάθε να κατευθυνεις τη σκέψη σου προς τα ωραια και δημιουργικά. Ένας ψυχολόγος, όπως σε συμβουλεύει ο Πετράν θα σε βοηθήσει πολύ στην κατευθυνση αυτη, θα δεις διαφορά. Ξεκινα τις σκέψεις σου γι αυτα που σε βασανίζουν να τις μοιράζεσαι μ αυτούς που σε γνοιάζονται και σ αγαπούν, θα δεις ενδιαφερον απ αυτούς παραπάνω κι από τις καλύτερες σου προβλέψεις. Θετικό το γεγονός ότι σε τετοια ηλικία συνηδητοποιείς το πρόβλημα και αναγνωρίζεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Ζήτησε την το συντομότερο και μην έχεις αναστολές. Το να μιλήσους στους δικούς σου χωρίς φόβο και αναστολές και η βοηθεια ενος καλού ψυχολόγου θα σε βοηθησουν να το ξεπεράσεις και να ασχοληθείς με τις στερεες βασεις ζωής που πρεπει να ξεκινησεις από τωρα να βαζεις. Μην αφηνεις στιγμη να πηγαινει χαμενη. Κανε τα αυτα άμεσα!!!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΝΙΚΟ!! ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ. ΕΙΜΑΙ 26 ΧΡΟΝΩΝ Κ ΕΧΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΕΣΕΝΑ.ΙΔΨ.
ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. ΕΧΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ. ΠΑΧΥΝΑ.ΕΒΑΛΑ 7 ΚΙΛΑ -ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΧΑΣΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΩΡΑ ΝΙΚΟ. ΗΔΗ ΕΚΟΨΑ ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ Κ ΑΠΟ ΒΔΟΜΑΔΑ ΘΑ ΚΟΨΩ ΤΑ ΑΝΤΙΨΥΧΩΤΙΚΑ. ΑΚΟΥΣΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ-ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.
Κ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΚΡΙΒΩΣ. ΚΟΥΡΑΓΙΟ.

Quote:

---

Originally Posted by currant

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΝΙΚΟ!! ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ. ΕΙΜΑΙ 26 ΧΡΟΝΩΝ Κ ΕΧΩ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΕΣΕΝΑ.ΙΔΨ.
ΕΚΑΝΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ. ΕΧΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ. ΠΑΧΥΝΑ.ΕΒΑΛΑ 7 ΚΙΛΑ -ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΧΑΣΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΩΡΑ ΝΙΚΟ. ΗΔΗ ΕΚΟΨΑ ΤΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ Κ ΑΠΟ ΒΔΟΜΑΔΑ ΘΑ ΚΟΨΩ ΤΑ ΑΝΤΙΨΥΧΩΤΙΚΑ. ΑΚΟΥΣΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ-ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ.
Κ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΚΡΙΒΩΣ. ΚΟΥΡΑΓΙΟ.

---

εκανες πολυ καλα που ξεκινισες φαρμακευτικη αγωγη Μην τα κοψεις ακολουθα την φαρμακευτικη αγωγη .

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Αυτό που κάνει εντύπωση όμως είναι η ερώτηση τι είναι αυτό που τις ενεργοποιεί;

---

Παραμένει άγνωστος ο ακριβής μηχανισμός. Αλλά υπάρχουν πλέον πολλά δεδομένα για ένα συγκεκριμένο πολύ σημαντικό-εν μέρη αρχαίο- κύκλωμα στο κέντρο προς το πρόσθιο μέρος του εγκεφάλου που έχει να κάνει με την "ανταμοιβή", τον "έλεγχο' και τον "αυτοματισμό" (και παίρνει μέρος σε πολλές σημαντικές άλλες "ανώτερες" λειτουργίες όπως το πως λαμβάνουμε αποφάσεις, κάνουμε επιλογές σε φάσεις αβεβαιότητας κλπ.). Υπάρχουν δεδομένα ότι στην ΙΨΔ, αυτό το κύκλωμα αναπτύσεται με διαφορετικό τρόπο κατα την εφηβεία και βγαίνει εκτός ελέγχου (υπερ-λειτουργεί).


Νευροαναπτυξιακά σχετίζεται και με άλλες παρόμοιες διαταραχές, τα τικ, το τουρέ, την δυσμορφική διαταραχή, την νευρική ανορεξία, την τριχοτιλλομανία, όπως και με τις εξαρτήσεις από ουσίες. Πράγμα που σημαίνει ότι όλα αυτά αποτελούν ένα "φάσμα διαταραχών" που έχουν σαν βάση τους την δυσλειτουργία αυτού του μέρους του εγκεφάλου που οδηγεί σε εμμονές και επαναληψιμότητα. Μερικές φορές θέλει και ένα στρεσογόνο γεγονός για να πυροδοτηθεί φουλ (αν και συνήθως από την παιδική ηλικία του ατόμου υπάρχουν νευρωσούλες και κολληματάκια). Άλλες φορές πάλι απλά εμφανίζεται μόνο του από το πουθενά. Κάτι παίζει με αυτό το κύκλωμα (που όπως φαίνεται μέρος του εμπλέκεται και στις ψυχώσεις). Αυτό είναι το μόνο γνωστό.


Με την εντατική συμπεριφορική θεραπεία και την συνεχή έκθεση σε αυτό που το άτομο φοβάται και αποφεύγει, σταδιακά "επανακαλοδιώνεται" αυτό το μέρος του εγκεφάλου (όπως όταν κάνεις φυσιοθεραπεία μετά από ένα εγκεφαλικό). Η γνωσιακή θεραπεία βοηθάει και αυτή παράλληλα. Πιθανότατα, οι ιδεοψυχαναγκασμοί να έχουν γενικευθεί σε πολλά μέρη της ζωής του ατόμου. Π.χ. αν έχεις μια πιο δυσλειτουργική μορφή αυτού του κυκλώματος σε σχέση με μια αυστηρή, άκαμπτη οικογένεια που επιβάλει πολλούς κανόνες κλπ. και χρειάζεται και η ψυχοθεραπεία για να αλλάξουν σταδιακά και αυτοί οι κάπως-δυσλειτουργικοί τρόποι σκέψης και συμπεριφοράς. Τα αντικαταθλιπτικά και τα άτυπα αντιψυχωσικά με κάποιο άγνωστο μηχανισμό ηρεμούν επίσης από όλο αυτό (όπως φαίνεται "ηρεμούν" αυτό το κύκλωμα που φαίνεται να "υπερ-λειτουργεί"). Πλέον υπάρχει και ο εν το βάθυ ενδοκρανιακός ερεθισμός (deep brain stimulation), όπου κατεβάζωντας έναν "βηματοδότη" σε αυτό το μέρος του εγκεφάλου το σταθεροποιεί με σταθερούς αργούς παλμούς (και μειώνει αισθητά τα συμπτώματα). Αλλά αυτό είναι για πολύ βαριές περιπτώσεις.


Λολ αυτή η απάντηση για κάποιο λόγο έχει πολύ την μορφή άρθρου τώρα που την βλέπω :P

Μπράβο Πετράν, έτσι να μας ενημερώνεις! Πολύ ενδιαφέρων ο τομέας που σπουδάζεις!

καλημερα παιδια..
διαβασα ολα οσα μου ειπατε..πραγματικα σας ευχαριστω πολυ για την υποστηριξη και τις συμβουλες..κανω οτι μπορω για να τις εφαρμοσω..
σημερα συμπληρωνω 1,5 μηνα απ τη μερα που μου καρφωθηκε αυτη η σκεψη στο μυαλο μου..
χθες το βραδυ δεν ειχα υπνο..νιωθω σαν να εχουν εξαντληθει οι αντοχες μου να κρατιεμαι μακρια απ τη σκεψη αυτη..ειναι η 1η μερα που οτι και να κανω το σκεφτομαι συνεχεια..δε μ αφηνει πια το μυαλο μου μακρια απ αυτη τη σκεψη..ουτε δευτερολεπτο..
ακομα να βρω τροπο να μιλησω στους δικους μου για να επισκεφτω ψυχολογο..φοβαμαι δεν ξερω..φοβαμαι οτι θα με κλεισουν στο ψυχιατρειο στην κατασταση που ειμαι..μακρια απ ολους και απ ολα..μην τυχον κανω κακο σε κανεναν..
δηλαδη αυτο το πραγμα δεν το χει κανενας ανθρωπος σε βαθμο που το χω εγω..εχω καταντησει σε οτι και να κανω,οπου και αν κινουμαι,με οτι και αν ασχολουμαι,να σκεφτομαι τη δολοφονια της μητερας μου..
νιωθω οτι η ιδεα αυτη μου εχει γινει εμμονη..ψυχωση..τρεμω μονο που το γραφω..και οσο διαβαζω οτι ολο αυτο ειναι δυσλειτουργια του εγκεφαλου και μπορει να σου προκαλεσει και αλλα προβληματα οπως το λεγομενο τικ τρελαινομαι..αλλα ετσι νιωθω χωρις να το θελω..οτιδηποτε και αν κανω το σκεφτομαι συνεχως..
ετσι μου ρχεται να παρω ενα μαχαιρι απ την κουζινα και να το χωνω βαθια μεσα μου..ή στην καλυτερη περιπτωση να κρατησω την αναπνοη μου να τελειωνω..
βαρεθηκα πια να μη μπορω να νιωσω τις χαρες της ζωης..ειναι σαν να μην εχω συναισθηματα πια..
και οσο διαβαζω οτι τα φαρμακα που σου δινουν οι ψυχιατροι ειναι ολα γαμισετα και αφησετα,τοσο το αποφευγω..δε θελω να γινω χειροτερα..
τα περισσοτερα μελη του forum λενε οτι εχουν απιστευτες παρενεργειες απ τα χαπια..αντι να γινω καλυτερα θα γινω χειροτερα..
πως κατεντησα ετσι ρε πουστη μου..τωρα πια δε μπορω να κοιμηθω κιολας..εκτος και αν πεθαινω απ τη νυστα..γιατι χθες λογω της πολλης νυστας κοιμηθηκα..αλλιως θα ειχα φουνταρει..δε μπορω αλλο ρε παιδια..πραγματικα ειμαι ενα βημα πριν την αυτοκτονια..μ αυτο που γινεται στο μυαλο μου εχω αρχισει να πιστευω οτι το μυαλο μου μια μερα θα με πιεσει τοσο πολυ που θα πραγματοποιησω τη μακαβρια σκεψη μου..ηδη εχει αρχισει..νιωθω οτι ειμαι ενας ψυχοπαθης..που θελει να σκοτωνει και τπτ αλλο..ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ..
τουλαχιστον πειτε μου σας παρακαλω..υπαρχει καποιος τροπος να το ξεπερασω μονος μου..?
οτι και αν ακουσω θα το κανω..δε θελω χαπια και τις παπαριτσες που δινουν οι γιατροι μονο και μονο για να κονομησουν..πειτε μου σας παρακαλω αν υπαρχει καποιος τροπος να το ξεπερασω μονος μου..εστω και αν ειναι δυσκολος..πριν γινω ενας ψυχοπαθης..ΤΡΕΜΩ με την ιδεα..

Καλημέρα,
Εδώ μέσα υπάρχουν άνθρωποι με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Καλό θα ήταν να μην δώσεις πολύ σημασία σε ότι έχουν να σου πουν. Λίγα λόγια όμως από έναν άνθρωπο που υπέφερε προτού φτάσει στην θέση που βρίσκεται σήμερα.
Αν προσέξεις εδώ μέσα γράφουν κάποιοι άνθρωποι από επαρχία και από πόλη. Στην επαρχία φαίνεται είναι κάπως πιο εύκολο να ξεπεραστούν τα ψυχικής φύσεως προβλήματα. Όλοι αυτοί που είναι "καλά δήθεν" και σου δίνουν τα φάρμακα είναι απλά τσιράκια πολυεθνικών εταιριών η φαντάσματα που μας έχουν στοιχειώσει αν θέλεις να το δεις λίγο πιο ρομαντικά.
Φαίνεται πως η φύση θεραπεύει από ψυχολογικά προβλήματα , δεν γνωρίζω τον τρόπο, μπορώ όμως να σου πω ότι μπορείς να δοκιμάσεις μερικά απλά πράγματα όπως το να έχεις στο σπίτι σου πράσινο, όπως φυτά, δέντρα, γλάστρες, θάμνους, λουλούδια, η να πας να αγοράσεις από έξω αν έχεις χρήματα διαθέσιμα. Μπορείς ακόμα να αποφύγεις την παγίδα γιατί είσαι νεότερος και έχεις περισσότερο χρόνο μπροστά σου από άλλους δύστυχους που άκουσαν άγνωστους στα τηλέφωνα. Κοντά στη φύση λοιπόν.
Επίσης γυμναστική, προσπάθησε να είσαι σε δραστηριότητα.
Αυτά είναι λίγα που μου έρχονται τώρα στο μυαλό. συζητώ με κάθε επιφύλαξη με διάθεση όμως να βοηθήσω ως άνθρωπος που έχει βιώσει τη ζωή από μέσα.

Nίκο μην φοβάσαι τα φάρμακα και γω τα φοβόμουν αλλά δεν μου προκάλεσαν τίποτα. Ίσα ίσα, με βοήθησαν κιόλας. Μην συνεχίζεις να βασανίζεις έτσι τον εαυτό σου. Τέτοιου είδους προβλήματα δεν ξεπερνιούνται χωρίς φάρμακα. Πήγαινε σ' έναν γιατρό γιατί είναι κρίμα νέο παιδί να βασανίζεις τον εαυτό σου. :)

Νίκο σε καταλαβαίνω πως νιώθεις.. σκέψου ότι δεν είσαι ο μονος που τα νιώθει όλα αυτά.. για να σε ηρεμήσω λίγο δεν προκειται να κανεις τίποτα από ολα αυτά που σκέφτεσαι και σου έρχονται στο μυαλό.. απλά σε κάνουν αυτές η εμμονες ιδέες να νιώθεις σα να θέλεις να κανεις κακό στον ευατό σου η σε κάποιο άλλο άτομο.. ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να κανεις κάτι.. η δίκια μου γνώμη είναι να το συζήτησης και με τους γονείς σου..

τώρα σχετικά με τα φάρμακα μερικά άτομα τα έχουνε βοηθήσει παρα πολύ.. χειρότερα από αυτό που έχεις τώρα δεν θα σε κάνουνε πίστεψε με.. αλλα και από την άλλη καλο είναι να τα αποφύγεις τα φάρμακα και εγώ έχω ιδψ είχα τις ιδιες σκεψεις με εσένα πριν κάποιο καιρό σε έντονο βαθμό τις ξεπέρασα χωρίς φάρμακα.. μην νομίζεις ότι και τα φάρμακα κάνουνε θαύματα..

και για όσα άτομα νομίζουν ότι δεν ύπαρχη θεραπεία χωρίς φάρμακα κάνουνε μεγάλο λάθος!!! και βεβαια ύπαρχη θεραπεία για το ιδψ... αλλα κάποια άτομα είναι ακόμα πίσω.. και η μονη λύση είναι ο ψυχίατρος λένε.. εμ.. όχι δεν είναι έτσι όμως...

η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει παρα πολύ. και μαζί με την ψυχοθεραπεία υπάρχουνε και άλλες εναλλακτικές θεραπείες τις οποιες δεν θα τις αναφέρω εδώ... για διαφορους λόγους..

edit: @nikosss, tha sou stilo suntoma pm :)

Quote:

---

Originally Posted by nikosss

καλημερα παιδια..
διαβασα ολα οσα μου ειπατε..πραγματικα σας ευχαριστω πολυ για την υποστηριξη και τις συμβουλες..κανω οτι μπορω για να τις εφαρμοσω..
σημερα συμπληρωνω 1,5 μηνα απ τη μερα που μου καρφωθηκε αυτη η σκεψη στο μυαλο μου..
χθες το βραδυ δεν ειχα υπνο..νιωθω σαν να εχουν εξαντληθει οι αντοχες μου να κρατιεμαι μακρια απ τη σκεψη αυτη..ειναι η 1η μερα που οτι και να κανω το σκεφτομαι συνεχεια..δε μ αφηνει πια το μυαλο μου μακρια απ αυτη τη σκεψη..ουτε δευτερολεπτο..
ακομα να βρω τροπο να μιλησω στους δικους μου για να επισκεφτω ψυχολογο..φοβαμαι δεν ξερω..φοβαμαι οτι θα με κλεισουν στο ψυχιατρειο στην κατασταση που ειμαι..μακρια απ ολους και απ ολα..μην τυχον κανω κακο σε κανεναν..
δηλαδη αυτο το πραγμα δεν το χει κανενας ανθρωπος σε βαθμο που το χω εγω..εχω καταντησει σε οτι και να κανω,οπου και αν κινουμαι,με οτι και αν ασχολουμαι,να σκεφτομαι τη δολοφονια της μητερας μου..
νιωθω οτι η ιδεα αυτη μου εχει γινει εμμονη..ψυχωση..τρεμω μονο που το γραφω..και οσο διαβαζω οτι ολο αυτο ειναι δυσλειτουργια του εγκεφαλου και μπορει να σου προκαλεσει και αλλα προβληματα οπως το λεγομενο τικ τρελαινομαι..αλλα ετσι νιωθω χωρις να το θελω..οτιδηποτε και αν κανω το σκεφτομαι συνεχως..
ετσι μου ρχεται να παρω ενα μαχαιρι απ την κουζινα και να το χωνω βαθια μεσα μου..ή στην καλυτερη περιπτωση να κρατησω την αναπνοη μου να τελειωνω..
βαρεθηκα πια να μη μπορω να νιωσω τις χαρες της ζωης..ειναι σαν να μην εχω συναισθηματα πια..
και οσο διαβαζω οτι τα φαρμακα που σου δινουν οι ψυχιατροι ειναι ολα γαμισετα και αφησετα,τοσο το αποφευγω..δε θελω να γινω χειροτερα..
τα περισσοτερα μελη του forum λενε οτι εχουν απιστευτες παρενεργειες απ τα χαπια..αντι να γινω καλυτερα θα γινω χειροτερα..
πως κατεντησα ετσι ρε πουστη μου..τωρα πια δε μπορω να κοιμηθω κιολας..εκτος και αν πεθαινω απ τη νυστα..γιατι χθες λογω της πολλης νυστας κοιμηθηκα..αλλιως θα ειχα φουνταρει..δε μπορω αλλο ρε παιδια..πραγματικα ειμαι ενα βημα πριν την αυτοκτονια..μ αυτο που γινεται στο μυαλο μου εχω αρχισει να πιστευω οτι το μυαλο μου μια μερα θα με πιεσει τοσο πολυ που θα πραγματοποιησω τη μακαβρια σκεψη μου..ηδη εχει αρχισει..νιωθω οτι ειμαι ενας ψυχοπαθης..που θελει να σκοτωνει και τπτ αλλο..ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ..
τουλαχιστον πειτε μου σας παρακαλω..υπαρχει καποιος τροπος να το ξεπερασω μονος μου..?
οτι και αν ακουσω θα το κανω..δε θελω χαπια και τις παπαριτσες που δινουν οι γιατροι μονο και μονο για να κονομησουν..πειτε μου σας παρακαλω αν υπαρχει καποιος τροπος να το ξεπερασω μονος μου..εστω και αν ειναι δυσκολος..πριν γινω ενας ψυχοπαθης..ΤΡΕΜΩ με την ιδεα..

---

Niko, niko, chill, πάρε μια βαθιά ανάσα και ανέπνευσε αργά οκ? Από την μυτούλα βάλε και ένα φτεράκι μπροστά, να μην μετακινείται όμως πολύ.


Το γεγονός ότι υπάρχει μια ευαισθησία στον εγκέφαλο δεν πάει να πει ότι είσαι καταδικασμένος. Ο εγκέφαλος είναι ένα εύπλαστο οργανό και αλλάζει και προσαρμόζεται με τις εμπειρίες. Το γεγονός ότι αύριο θα θυμάσαι τι γράφεις εδώ πέρα και τι σου λέμε εμείς είναι επειδή ο εγκέφαλος σου άλλαξε οκ?

Έτσι και με την ψυχοθεραπεία σταδιακά μπορεί να αλλάξει και να φύγεις εντελώς από αυτό το κόλλημα. Σου είπαμε για ειδικό που να κάνει "γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία". Η βάση είναι να αποδεχθείς την σκέψη σου. Αυτό που λες για να μαχαιρώσεις την μάνα σου. Όσο πιο πολύ 'την διώχνεις" και την θεωρείς σημαντική, τόσο και πιο πολύ αυτή γίνεται πιο δυνατή. Όταν συμφιλιωθείς με την σκέψη να μαχαιρώσεις την μάνα σου δεν θα σε ενοχλεί πια. Ίσως είναι δύσκολο γι αυτό και πρέπει να να πας σε ένα ψυχολόγο καλύτερα για να σε καθοδηγήσει.


Τώρα όσο και να το σκέφτεσαι ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ. Δεν θα την μαχαιρώσεις. Επειδή ακριβώς ξέρεις ότι δεν θα την μαχαιρώσεις και θεωρείς αυτή την σκέψη σατανική είναι ο λόγος που σε βασανίζει. Όσο μα όσο και να το σκέφτεσαι δεν θα την μαχαιρώσεις οκ? Πίστεψέ το γιατί έτσι είναι.


Τώρα, επειδή είσαι σε φάση που το άγχος σε έχει λυγίσει, πήγαινε αγόρι μου σε ένα ψυχίατρο γι αρχή να σου γράψει ένα ηρεμιστικό να ηρεμίσεις. Αν δεν την παλεύεις άλλο πήγαινε στην εντατική από ένα νοσοκομείο και πες τους ότι έχεις πολύ άγχος. ΤΩΡΑ. Δεν θα σε κλείσουν μέσα στο ψυχιατρείο μην φοβάσαι. Για να σε κλείσουν πρέπει να έχεις χάσει επαφή με την πραγματικότητα, κάτι που εσύ δεν έχεις πάθει. Ξέρεις τι θα γίνει? Θα σε δει ο ψυχίατρος, εσύ θα του πεις μέσα στην απόγνωση "έχω την σκέψη να σφάξω την μάνα μου! Βασανίζομαι!" και αυτός θα πει "αα άλλος ένας με αυτόν τον ιδεοψυχαναγκασμό...καλά καλά πάρε αυτό που θα σου γράψω και συγνώμη τώρα γιατί έχω ένα σοβαρό περιστατικό κάτω..." Δεν έχεις ψύχωση. Ούτε είσαι "ψυχάκιας" όπως λες. Πολλοι΄έχουν αυτή την κατάσταση. Είναι νεύρωση και μόνο εσένα ταλαιπωρεί. Αν χρειαστεί μην φοβάσαι τα φάρμακα. Αυτά έίναι μύθοι. Ένα αντικαταθλιπτικό (αυτά γράφουν για ΙΨΔ) να πάρεις για κάποιους μήνες δεν χάλασε και ο κόσμος. Παράλληλα ψάξε και για ένα καλό ψυχολόγο που να κάνει γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία. Απλά αυτό θέλει κάποιο καιρό να δράσει και βοηθάει να έχεις ηρεμίσει λίγο γι αρχή.

Πετράν, αν κάποιος γιατρός είναι άσχετος και τον παρεξηγήσει;

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Πετράν, αν κάποιος γιατρός είναι άσχετος και τον παρεξηγήσει;

---

Αν πάει εντατική το πιο πιθανό είναι να του στείλουν ψυχίατρο να τον αξιολογήσει και όλα οκ μετά.

thanasisGR;290031]

Quote:

---

Νίκο σε καταλαβαίνω πως νιώθεις.. σκέψου ότι δεν είσαι ο μονος που τα νιώθει όλα αυτά.. για να σε ηρεμήσω λίγο δεν προκειται να κανεις τίποτα από ολα αυτά που σκέφτεσαι και σου έρχονται στο μυαλό.. απλά σε κάνουν αυτές η εμμονες ιδέες να νιώθεις σα να θέλεις να κανεις κακό στον ευατό σου η σε κάποιο άλλο άτομο.. ενώ στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να κανεις κάτι.. η δίκια μου γνώμη είναι να το συζήτησης και με τους γονείς σου..

τώρα σχετικά με τα φάρμακα μερικά άτομα τα έχουνε βοηθήσει παρα πολύ.. χειρότερα από αυτό που έχεις τώρα δεν θα σε κάνουνε πίστεψε με.. αλλα και από την άλλη καλο είναι να τα αποφύγεις τα φάρμακα και εγώ έχω ιδψ είχα τις ιδιες σκεψεις με εσένα πριν κάποιο καιρό σε έντονο βαθμό τις ξεπέρασα χωρίς φάρμακα.. μην νομίζεις ότι και τα φάρμακα κάνουνε θαύματα..

και για όσα άτομα νομίζουν ότι δεν ύπαρχη θεραπεία χωρίς φάρμακα κάνουνε μεγάλο λάθος!!! και βεβαια ύπαρχη θεραπεία για το ιδψ... αλλα κάποια άτομα είναι ακόμα πίσω.. και η μονη λύση είναι ο ψυχίατρος λένε.. εμ.. όχι δεν είναι έτσι όμως...

η ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει παρα πολύ. και μαζί με την ψυχοθεραπεία υπάρχουνε και άλλες εναλλακτικές θεραπείες τις οποιες δεν θα τις αναφέρω εδώ... για διαφορους λόγους..

---

Νίκο συμφωνώ με το παραπάνω μήνυμα του thanasisGR και χθες το βράδυ σου έστειλα ένα προσωπικό μήνυμα το οποίο θα ήθελα να το ρίξεις μια ματιά και θα καταλάβεις... θα χαρώ πολύ να μου απαντήσεις... Περιμένω απάντησή σου

Νίκο δηλαδή αυτο το ιδεοψυχαναγκαστικό το έπαθες απο μια απλή σκέψη? Δεν προηγήθηκε έντονο στρές για κάτι ή καποια ψυχοπιεστική κατάσταση?

Κωνσταντινε πραγματικα ετσι απλα μου εχει κολλησει στο μυαλο..και ειναι εμμονη για 1 μονο ατομο..δεν ειναι τρελο..?
τι σκατα εχω δεν ξερω..πραγματικα δεν ξερω..
λετε να ειναι μια μορφη σχιζοφρενειας..?
ψυχωση για δολοφονια ενος ατομου..?
αυτα σκεφτομαι και τρομαζω..ειναι κατι τελειως απροσμενο δε θελω να κανω στη μητερα μου κακο..και ομως ειναι σαν να με αναγκαζει το ******** το μυαλο μου..σαν καρκινος του μυαλου ειναι ολο αυτο πια..
βαρεθηκα..
νιωθω οτι δε θελω να ζω πια..
το καλο ειναι οτι κανονισα με τους γονεις μου ραντεβου με ψυχολογο αλλα και παλι δεν τους ειπα τον αληθινο λογο..δε θελω να με φοβηθουν..δεν ειμαι τετοιος ρε γαμωτο..δεν ξερω τι με εκανε ετσι..:(
και αν ο ψυχολογος μου πει οτι εχω σχιζοφρενεια..?ψυχωση με τη δολοφονια ενος ατομου..?ογκο στον εγκεφαλο..?
τρελαινομαι δεν αντεχω!
σκεφτομαι και ολα αυτα και γινομαι ακομα πιο ΣΚΑΤΑ..
γιατι σε μενα κατι τετοιο..?
κανεις αλλος δεν εχει εμμονη να σκοτωσει ενα ατομο παρα τη θεληση του..ΚΑΝΕΙΣ..

Σε πληροφορώ πως κ εγώ κ κάποιοι άλλοι σε αυτο το φόρουμ έχουν αυτή την εμμονή, μόνο που εμένα προήλθε απο ψυχοπιεστικές καταστάσεις, δεν είσαι τίποτα απο όλα αυτα, απλά έδωσες περισσότερο σημασία στην σκέψη σου αυτή κ την έκανες εμμονή, ίσως να πάσχεις κ απο ΙΔΨ. Και εγώ τα ίδια τραβάω, σου έρχονται σαν σκέψεις απλά κ σε ενοχλούν ή νιώθεις ότι τρελένεσαι εκείνη την ώρα κ οτ ιθα τα χάσεις κ θα το κάνεις?

Quote:

---

Originally Posted by nikosss

Κωνσταντινε πραγματικα ετσι απλα μου εχει κολλησει στο μυαλο..και ειναι εμμονη για 1 μονο ατομο..δεν ειναι τρελο..?
τι σκατα εχω δεν ξερω..πραγματικα δεν ξερω..
λετε να ειναι μια μορφη σχιζοφρενειας..?
ψυχωση για δολοφονια ενος ατομου..?
αυτα σκεφτομαι και τρομαζω..ειναι κατι τελειως απροσμενο δε θελω να κανω στη μητερα μου κακο..και ομως ειναι σαν να με αναγκαζει το ******** το μυαλο μου..σαν καρκινος του μυαλου ειναι ολο αυτο πια..
βαρεθηκα..
νιωθω οτι δε θελω να ζω πια..
το καλο ειναι οτι κανονισα με τους γονεις μου ραντεβου με ψυχολογο αλλα και παλι δεν τους ειπα τον αληθινο λογο..δε θελω να με φοβηθουν..δεν ειμαι τετοιος ρε γαμωτο..δεν ξερω τι με εκανε ετσι..:(
και αν ο ψυχολογος μου πει οτι εχω σχιζοφρενεια..?ψυχωση με τη δολοφονια ενος ατομου..?ογκο στον εγκεφαλο..?
τρελαινομαι δεν αντεχω!
σκεφτομαι και ολα αυτα και γινομαι ακομα πιο ΣΚΑΤΑ..
γιατι σε μενα κατι τετοιο..?
κανεις αλλος δεν εχει εμμονη να σκοτωσει ενα ατομο παρα τη θεληση του..ΚΑΝΕΙΣ..

---

Δεν έχει κάποια σχέση με την σχιζοφρένεια αυτό. Είναι ιδεοψυχαναγκασμοί. Τι όγκο στον εγκέφαλο και κουλά; λολ

σορρυ ρε φιλε αλλα απ την τρομαρα περνανε πολλες σκεψεις απ το μυαλο μου..εχεις δικιο..

Κωνσταντινε ετσι ακριβως φιλε..μπορω να πω οτι σημερα μιλησα στη μητερα μου και της το ειπα face-to-face το τι περναω..και προς εκπληξη μου δεν ειπε τιποτα και ειπε ισα ισα οτι θα με βοηθησει να το ξεπερασω..αντε να δουμε..ραντεβου με τον ψυχολογο σε λιγες μερες και ο θεος βοηθος..ελπιζω να φυγει..γιατι ακουω και απο σενα οτι ακομα και με θεραπεια δεν το χεις ξεπερασει και με πιανει νεο αγχος..αλλα θα δουμε..:/

Quote:

---

Originally Posted by nikosss

Κωνσταντινε ετσι ακριβως φιλε..μπορω να πω οτι σημερα μιλησα στη μητερα μου και της το ειπα face-to-face το τι περναω..και προς εκπληξη μου δεν ειπε τιποτα και ειπε ισα ισα οτι θα με βοηθησει να το ξεπερασω..αντε να δουμε..ραντεβου με τον ψυχολογο σε λιγες μερες και ο θεος βοηθος..ελπιζω να φυγει..γιατι ακουω και απο σενα οτι ακομα και με θεραπεια δεν το χεις ξεπερασει και με πιανει νεο αγχος..αλλα θα δουμε..:/

---

πάλι καλά που δεν τρόμαξε η γυναίκα!

γεια σου νικο!λοιπον αντιμετωπιζω ακριβως το ιδιο προβλημα με σενα!οποτε σε καταλαβαινω απολυτα!εχω περασει πολυ ασχημες καταστασεις με κρισεις πανικου απιστευτο αγχος,τρεμουλο,πολλα δακρυα και αλλα πολλα!ειναι ψυχαναγκασμος και δυστυχως ετυχε να το χουμε!μοθ συνεβει και μενα ετσι μια μερα ξαφνικα!αν πιστευω και παλιοτερα ειχα καποια δειγματα ψυχαναγκασμου!πχ.επλενα τα χερια μου για παρα πολυ ωρα!ομως στν τριτη λυκειου βγηκε στην επιφανεια ενα αλλο ειδος ψυχαναγκασμου.το ιδιο με σενα!γυρνωντας μια μερα απο το σχολειο,ξαπλωσα στο κρεβατι μου και ετσι ξαφνικα με πιασε ενας πανικος και νομιζα οτι θα τρελαθω.Για λιγες μερες ειχα σκεψεις αυτοκτονικες και εκεινο το διαστημα ειχαν φυγει οι δικοι μου ταξιδι και εγω ιμουν χαλια και τους επερνα τηλ να επιστρεψουν.και οταν γυρισαν πηγα για υπνο και ξαφνικα ξυπνησα με απιστευτο αγχος και φοβομουν μην κανω κακο στους δικους μου.ειναι απιστευτα ψυχοφθορο αυτο το συναισθημα.πηρα φαρμακα εγω και τελικα καταφερα να δωσω πανελληνιες και περασα και στη σχολη που χα βαλει πρωτη.τωρα ειμαι εβδομο ετος και ακομα δεν εχω ξεπερασει αυτα τα προβληματα και φοβαμαι πως δεν θα τα ξεπερασω ποτε..και ολα αυτα επηρεαζουν και την προσωπικη μου ζωη.επισης η σχολη δεν μαρεσει και δεν εχω καταφερει να την τελειωσω και ουτε ξερω αν θα τα καταφερω γιατι δεν εχω καθολου ορεξη για διαβασμα!και μου ειναι ενα μεγαλο βαρος αυτη η σχολη!θελει αρκετο διαβασμα και εγω δεν εχω καθολου ορεξη.Τεσπα,αυτα με λιγα λογια.Εχουμε ακριβως το ιδιο και ξερω οτι ειναι ψυχαναγκασμος.Δεν θελουμε να κανουμε τετοιες σκεψεις αλλα γινεται υποσυνειδητα!και οταν κανουμε κατι η ασχολιομαστε με κατι που μας αρεσει ξεχνιομαστε.Αντιθετως οταν κανουμε κατι με το ζορι ι απλα καθομαστε και σκεφτομαστε,ερχονται ολες αυτες οι αρνητικες σκεψεις.Εμενα μου συμβαινει κυριως οταν πιεζομαι πολυ οπως τωρα στην εξεταστικη!ελπιζω πραγματικα καποια στιγμη να τα ξεπερασουμε ολα αυτα και να μπορεσουμε επιτελουσ να ζησουμε φυσιολογικα!

και ομως νικο το χουν και αλλοι πολλοι...ειναι μια αρρωστια,ετσι δεν μπορει μονο σε ενα ατομο να συμβει....!ολα μα ολα ειναι θεμα χημειας του εγκεφαλου!πολλες φορες εχω σκεφτει τι ωραια που θα ταν να αλλαζα εγκεφαλο!αλλα προφανως δεν γινεται!αυτο που γινεται ειναι να αλλαξει ο τροπος σκεψης αλλα ακομα δεν ξερω πως μπορει να γινει αυτο!ζω με την ελπιδα!