γεια σας
προσφατα χωρισα απο σχεση 3 χρονων,μου το ζητησε εκεινη,και μου στειχισε αρκετα...ενα μηνα μετα γνορισα μια κοπελα,ενοιωσα λες και μου πεταξε ο θεος σανιδα σωτηριας,ταιριαζαμε παρα πολυ ξενυχτουσαμε,καναμε ονειρα-σχεδια,κ αυτη ειχε χωρισει απο δυσκολη σχεση,συνεχεια μου ελεγε οτι ειμαι αυτο που εψαχνε,το 1ο μηνα ειμασταν συνεχεια μαζι,δε ξεκολουσαμε...ειχε ανεβει η αυτοπεποιθηση οσο δε παει,ειχα παψει να στεναχωριεμαι για την πρωην και ενοιωθα πολυ τυχερος που ειχε συμβει αυτο τοσο συντομα...ελα που ομως τα πραγματα αλλαξαν ξαφνικα...
Μια μερα με περνει και μου λεει οτι δε μπορουμε να συνεχισουμε,,,οτι δε φταιω εγω,αυτη εχει τα δικα της κ της βγηκε καπως....και ειναι καλυτερα να χορισουμε,,,και ξαναλεω οτι ολα ηταν μελι γαλα...
Εγω μετα αρχισα μηνυματα,τηλεφωνα σα μλκς...αυτη δεν απαντουσε,με πηρε πριν μερικες μερες και μου ειπε οτι νοιωθει ασχημα που μου το εκανε αυτο αλλα δε γινοταν διαφορετικα,εγω εγινα κουρελι και της ελεγα να βρεθουμε απο κοντα να τα πουμε αλλα μου λεει οτι δε θα βοηθησει κανεναν αυτο...μετα παλι αναπαντητα μηνυματα και κλησεις...
Μου εκανε τη ψυχολογια ΧΑΛΙΑ αυτη η κατασταση...μου πεταξε τη καρδια στο μπλεντερ και την εκανε κομματια!!δε μπορω να κοιμηθω δε τρογω και ολα τα κλασικα του χορισμου και λογω οτι χορισα και προσφατα η σφαλιαρα ειναι διπλη...μια σκεφτομαι να παω να τη βρω να μιλησουμε απο κοντα και μια λεω να την αφησω...ειμαι χαλια...μιλαω με πρωην μου κοπελες και τις ρωταω εμμεσα γιατι με χωρισαν,,,αυτο που σκεφτομαι να κανω ειναι να παω σπιτι της να τη βρω και να κατσουμε να μιλησουμε απο κοντα...αλλα ολοι μου λενε να μη το κανω...
οποια γνωμη δεκτη