Ελληνικη πραγματικότητα κ Εργασία ψυχικα πασχοντων
Θα ηθελα να ρωτησω τους συμφορουμιτες ποιο πιστευουν οτι ειναι το καλυτερο που μπορει να κανει καποιος με σοβαρη ψυχικη ασθενεια στο κομματι της εργασιας με τα σημερινα δεδομενα;;
Ενω δουλευω παρολο το προβλημα της σχιζοφρενειας, παντα σκεφτομαι αν κανω οτι ειναι δυνατον για την επιβιωση μου κ το μελλον.
Εργαζομαι σε χειρωνακτικες εργασιες αλλα δεν ειναι κατι που συντηρει εξοδα σπιτιου παρα μονο προσωπικα.
Οντας χωρις πτυχιο, προυπηρεσια κ ειδικευση κ ενα σοβαρο προβλημα υγειας, μου φανταζε απιθανο να βρω κατι. Η αληθεια ειναι οτι δεν μπορουσα να προσδιορισω τι μπορω να κανω κ σε τι δουλεια να δοκιμαστω κ τι να γραψω στο βιογραφικο σ'αυτη την ηλικια.
Τελικα βρηκα κατα τυχη γιατι ζητουσε ατομο ενας απο την γειτονια.
Μετα αυτο που εκανα ηταν αιτησεις σε κοινωφελη (δεν προκειται να μπω), αιτησεις για θεσεις εργατη σε δημοσιο φορεα κ σε βιοτεχνίες.
Εχω καταλάβει οτι το μυαλο μου δεν ειναι για κατι που θελει πολυ γρηγοραδα, συγκεντρωση, αριθμητικους υπολογισμους δηλ πνευματικες εργασιες αν κ θα ηθελα να δοκιμασω.
Εσεις πως το βλεπετε;; Να λεω παλι καλα που εχω μεροκαματο;; υπαρχει κατι που σκεφτηκατε διαφορετικο σαν αυτοαπασχοληση πχ;
Ευχαριστω για τις οποιες απαντησεις