Στα καλα καθουμενα ζαλαδες και ταση λιποθυμιας
Ειμαι ενα πολυ αγχωδες, νευρικο, ευαισθητο που στεναχωριεται και επηρρεαζεται απο ασχημες καταστασεις και συμπεριφορες ατομο. Και με ενα δυσκολο οικογενειακο περιβαλλον. Οχι κατι ακραιο αλλα μια οικογενεια που δεν καταφερε να βρει τροπους επικοινωνιας μεταξυ των μελων της. Και μια οικογενεια νευρωτικη και καταθλιπτικη στο συνολο της. Θεωρω οτι δεν υπαρχει κανεις μας ισορροπημενος εκει μεσα. Ξεκινωντας με μια μανα, νευρωτικη, υστερικη, καταθλιπτικη, ανισορροπη κι εμμονικη. Κι εναν πατερα ψυχαναγκαστικο. Τους γονεις μου τους αγαπω αλλα με εχουν βασανισει πολυ με το χαρακτηρα που ειχαν στη ζωη μου, σχεδον μ' εχουν κατστρεψει ψυχολογικα και λεω σχεδον γιατι ακομη δεν χω φτασει στο ψυχιατρειο. Απο 19 ετων πασχω απο κρισεις πανικου (αν κι εγω ποτε μεσα μου δεν το δεχτηκα οτι ηταν κρισεις πανικου, δεν πιστευω οτι υπαρχει στην πραγματικοτητα αυτο, θεωρω οτι ειναι ορος αδοκιμος αυτος, πιστευω οτι ολα ξεκινουν απο κατι οργανικο και οχι ψυχικο που δε μας το εχουν βρει και τα σωματικα συμπωματα ειναι αυτα που επηρρεαζουν την ψυχολογια μας κ οχι το αντιστροφο οπως δηλωνει η ψυχολογια-ψυχιατρικη) καταφερα βεβαια χωρις φαρμακευτικη αγωγη να το ξεπερασω ως ενα βαθμο. Τελευταια ομως, εννοωντας τον τελευταιο χρονο απο περσυ το καλοκαιρι που συνεβησαν καποια διαδοχικα αρνητικα γεγονοτα αρχισαν παλι να μου εμφανιζονται διαφορα. Ενα απο αυτα ειναι ξαφνικα εκε που καθομαι να νιωθω αδιαθεσια, κατι σα ζαλαδα και μετα ταση λιποθυμιας προσπαθω να μη με πιασει πανικος εκεινη τη στιγμη και να το αφησω να περασει προσπαθωντας ν' αποπροσανατολισω τη σκεψη και το 'χω καταφερει ως ενα βαθμο γιατι δε φτανω σε κριση μονο που μετα απ' αυτο συναισθημα κι εφοσον καταφερνω να προσπερασω τον πανικο με πιανει δυνατος πονοκεφααλος και αυπνια γιατι συνηθως με πιανει βραδυ. Εχω παρατηρησει οτι πολλες φορες με πιανει και λιγη ωρα μετα το φαγητο. Εχει στοιχεια ψυχολογικου οπως σας το περιγραφω η να το ψαξω κι αλλο σε οργανικο επιπεδο;;