Καλημέρα σας ήθελα να θέσω ένα ερώτημα, αν και κατά πόσο τα φάρμακα αυτής της κατηγορίας έχουνε μακροπρόθεσμες παρενέργειες?
Πέρασα το κατώφλι του ψυχίατρου πολύ νωρίς στα 15 μου χορηγήθηκε αγωγή με το αντιψυκτικό φάρμακο serequel. Με την πάροδο του χρόνου αντί να μειώνεται η δοσολογία, ο γιατρός μου πρόσθεσε και αντικαταθλιπτικά λίγο πριν την ενηλικίωση μου με παρέπεμψε σε δημόσιο νοσοκομείο όπου και νοσηλεύτηκα για δυο εβδομάδες παίρνοντας εξιτήριο οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι είναι άτυπη σχιζοφρένεια. Έπειτα άλλαζα τους γιατρούς σαν τα παντελόνια. Κανένας όμως δεν έβγαζε το ίδιο πόρισμα τα περισσότερα συνέπιπταν με την <<σχιζοσυναισθηματική διαταραχή>> στο τεστ dna που έκανα φάνηκε πως έχω δυσλειτουργία με τους νευροδιαβιβαστές του εγκέφαλου και ενώ παράγω σεροτονίνη αυτή δεν μεταφέρετε ούτε γίνετε δεκτή από τους υποδοχής και έχω υψηλά επίπεδα ντοπαμίνης με ότι επακόλουθο έχει αυτό! Έχω πιει εργοστάσια ολόκληρα και δεν έχω δει ούτε μια ηλιαχτίδα απεναντίας έχω λιπώδη διήθηση και το συκώτι μου είναι λίγα βήματα πριν την κύρωση του ήπατος μετά από υπέρηχο που έκανα, συν της άλλης έχω κλείσει και τα 21 και από μόνος μου έχω επιλέξει να μην παίρνω τα χάπια το πιο βασανιστικό είναι αυτή η απόλυτη απάθεια ο αποπροσανατολισμός η έλλειψη συγκέντρωσης η αποχαύνωση η καθήλωση το επίπεδο συναίσθημα. Τελικά τι είναι επίκτητο και τι όχι αυτό το ντελίριο μήπως οφείλετε στην χρήση ψυχοφαρμάκων η είναι κάποια εγκεφαλική δυσλειτουργία που με έχει φέρει σε αυτήν την θέση ?