Αλλο ενα βραδυ

Αλλο ενα βραδυ ολοιδιο οπως τ αλλα,οι εμμονες επιμενουν και οσο προσπαθω να τις αντιμετωπισω τοσο δυναμωνουν,να τις αγνοησω ουτε λογος.Αλλο ενα βραδυ με καταθλιψη βλεπωντας τους αλλους να νιωθουνε λιγο καλυτερα απο εμας κι εμεις να ζουμε μεσ τα ψυχολογικα και τα αγχη βλεπωντας τους τι κανουν στη ζωη τους και βλεπωντας κι εμενα να μην καταφερνω να εχω ολα οσα εχουν και να αισθανομαι αποτυχημενος,ηλιθιος και αχρηστος και οσο και να ψιλοαλαζω την ζωη μου αυτη η θλιψη να μην φευγει και να αισθανομαι οτι θα περασω και την υπολοιπη ζωη μου ετσι χωρις να μπορω να απαλαχτω απο αυτο

Η κατάθλιψη είναι ύπουλη ασθένεια.Εγώ πχ. που είχα κατάθλιψη στο παρελθόν και την ξεπέρασα για ένα διάστημα νομίζω ότι επανήλθε πάλι.Το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της ασθένειας είναι αυτό που είπες:ο υπόλοιπος κόσμος..Είναι αρκετά δύσκολο να έχει κάποιος κακή ψυχολογία και ταυτόχρονα να βλέπει τους συνομήλικους του να ερωτεύονται και να ζουν ευτυχισμένοι τη ζωή τους.Θέλει πολλή υπομονή και προσπάθεια φίλε μου..

Ισιχιει και το χειροτερο ειναι οτι το περναμε σ αυτην την ηλικια (ειμαι ενα χρονο μεγαλυτερος απο σενα)

Νομίζω η κατάθλιψη δεν κοιταζει ηλικια..μπορει να πιασει καποιον οτι ηλικια και να ειναι.Απλα πιστευω οτι αν καποιος τη βιωσει κι με τη βοηθεια ψυχολογου την ξεπερασει σε ενα βαθμο μετα δυκολα τον ξαναπιανει.Τουλαχιστον απο τη δικη μου εμπειρια,η ψυχοθεραπεια και η φαρμακευτικη αγωγη μειωνουν σημαντικα την καταθλιψη.