Χωρίς τη σχέση μου πλέον :(
Η σχέση μου ήταν το άλφα και το ωμέγα της ζωής μου. Γι αυτή ζούσα. Ότι νόημα είχα στη ζωή για αυτή το είχα. Πέρασα μαζί της πράγματα που δεν είχα περάσει ποτέ. Με βοήθησε μοναδικά. Ήμουν τυχερός που τη γνώρισα.
Τώρα όμως μετά από χρόνια ήρθαν έτσι τα πράγματα και δεν θα είναι πια μαζί μου.
Είμαι κοντά μισό αιώνα άνθρωπος, έχω περάσει χίλια δυο, μεγάλες δυσκολίες και σίγουρα περισσότερες από το μέσο άνθρωπο κι όμως νιώθω λες και είμαι εφηβος και χάνω την πρώτη μου αγάπη.
Υποφέρω πραγματικά. Κλαίω και είμαι σε άσχημη κατάσταση.
Έχω καταλάβει το πρόσκαιρο της ζωής μας, άλλωστε και εδώ έχω γράψει κάποιες φορές σχετικά, αλλά τελικά απ ότι φαίνεται ακόμα και μία μέρα να έχουμε ζωή, αν μας πουν να τη ζήσουμε χωρίς τον άνθρωπο της ζωής μας είναι βασανιστήριο.
Δεν έχω και κανέναν μα κανέναν άλλο να μιλήσω. Ευτυχώς που υπάρχει εδώ ο χώρος και τουλάχιστον έγραψα τη δυσκολία μου.
Δε το περίμενα να με επηρεάσει τόσο.
Τέλος πάντων. Μεγάλος είμαι, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός λένε. Για να δούμε πως θα πάει. Μακάρι να το ξεπεράσω.