Κατέστρεψα την ζωή μου

Γειά σας και καλό καλοκαίρι. Δεν ξέρω καν από που πρέπει να ξεκινήσω. Τα έχω ξαναπεί... Είμαι ένα μοναχικό, εσωστρεφές, καταθλιπτικό άτομο με σχιζοφρένεια, ετών 23, με ελάχιστους φίλους, σχεδόν όλοι εκ των οποίων είναι πολύ μεγαλύτεροι μου. Πέρασα σε μια ιατρική σχολή πριν πέντε χρόνια αλλά δεν θα καταφέρω να την βγάλω ποτέ. Την παράτησα από το πρώτο εξάμηνο. Μόνο οι δικοί μου το ξέρουν. Σήμερα χρειάστηκε να ρίξω κάτι ενέσεις για την μητέρα μου και αναγκάστηκα να ρωτήσω τον νοικοκύρη μου αν ξέρει καμία νοσηλεύτρια που να μπορεί να μας βοηθήσει (με ρώτησε βέβαια "εσύ πώς και δεν μπορείς να τις κάνεις;" ) έσπασα τα μούτρα μου... Από μικρό με κορόιδευαν και με χλεύαζαν και με έκαναν να τρέμω για πολλά (για την εμφάνιση μου, για τον κλειστό μου χαρακτήρα) και μου έμεινε.
Ενίοτε σκέφτομαι πόσο πολύ θα ήθελα να εκδικηθώ όλους όσους με κορόιδεψαν στην ζωή μου.
Η ζωή μου δεν έχει νόημα. Δεν σπουδάζω, δεν έχω σχεδόν καθόλου φίλους (πόσο μάλλον στην ηλικία μου), δεν έχω ούτε είχα ποτέ κοπέλα, δεν έχω προοπτική για το μέλλον.
Κατέληξα να έχω και να υποστηρίζω ακραίες απόψεις για να συμπληρώσω τα κόμπλεξ μου με αποτέλεσμα να γίνομαι ακόμη πιο αντιπαθής στους υπόλοιπους.

Γιατί ο τίτλος είναι κατεστρεψα τη ζωή μου; Εσύ φταις που έχεις σχιζοφρένεια; Είσαι υπό αγωγή; Δεν βοηθάει;

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Γιατί ο τίτλος είναι κατεστρεψα τη ζωή μου; Εσύ φταις που έχεις σχιζοφρένεια; Είσαι υπό αγωγή; Δεν βοηθάει;

---

Έκανα πολλές λάθος επιλογές που τα αποτελέσματα τους αθροιστηκαν και πλέον φαντάζουν βουνό. Ναι, παίρνω αγωγή και μέχρι σήμερα βοηθούσε. Αλλά τώρα θέλω να κάνω πάλι κακό στον εαυτό μου. Πριν μισή ώρα σκόπευα να πηδήξω από την ταράτσα στον ακάλυπτο. Πήρα τηλέφωνο τον γιατρό μου και ούτε το σήκωσε....

Υπάρχουν και συγκεκριμένες τηλεφωνικές γραμμές για ψυχολογική υποστήριξη αν δεν απαντά ο γιατρός σου. Ανεξάρτητα από την πάθηση σου όλοι οι άνθρωποι πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε την αποτυχία. Ούτε ο πρώτος είσαι ούτε ο τελευταίος που έκανε λάθος επιλογές, όλοι μας κάνουμε καθημερινά, η ζωή είναι γεμάτη λάθη, μαθαίνουμε από αυτά και συνεχίζουμε. Απλά όταν δεν είμαστε σε καλή ψυχολογική κατάσταση μας φαίνονται όλα χάλια μαύρα σαν το user name σου. Να θυμάσαι ότι τα συναισθήματα όσο άσχημα κι αν είναι περνούν σαν τα σύννεφα.

Βρε 'συ Χάλια Μαύρα, πολύ μαυρίλα βρε παιδί μου. Δηλαδή λες για την ηλικία σου, λες δεν έχεις προοπτικές και λες είσαι 23. Κατ' αρχήν πριν λίγες μέρες δεν έγραφες ότι σκόπευες να ξαναδώσεις για κάποια άλλη σχολή του χρόνου; Αλλά πες ότι δεν γουστάρεις ή δεν μπορείς αυτή τη στιγμή να σπουδάσεις κάτι. Ε, και; Γιατί φορτώνεις τον εαυτό σου ενοχές και εμμονές; Γιατί να λες ψέματα για τις σπουδές; Έχεις να δώσεις λόγο σε κανέναν; Όπως τα περιγράφεις έχεις τα θέματά σου, αλλά αντί να φροντίζεις να ξαλαφρώνεις τον εαυτό σου, τον φορτώνεις βάρη. Το ένα ψέμα φέρνει το άλλο και μπερδεύεσαι περισσότερο.

Αυτά που σου φαίνονται βουνό, να τα βάλεις σε μία σειρά και να τα πιάσεις ένα ένα. Αν είσαι τώρα σε μία υπερένταση και κρίση, βρες τον γιατρό σου ή πάρε σε κάποια γραμμή υποστήριξης. Μόλις ηρεμίσεις λίγο θέσε στόχους μικρούς, με το ποιο θέμα θα ασχοληθείς στη συνέχεια. Π.χ. το θέμα δουλειάς έστω και του κώλου για να μην κάθεσαι μόνος με τις σκέψεις σου; Το θέμα σπουδές/διάβασμα; Το θέμα της κοινωνικοποίησης; Κάποια αλλαγή πάνω σου; Το θέμα του θυμού σου;

Ισως σε βοηθούσε κάποια ψυχοθεραπεία, ίσως και όχι. Γιατί δεν δοκιμάζεις;

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Γειά σας και καλό καλοκαίρι. Δεν ξέρω καν από που πρέπει να ξεκινήσω. Τα έχω ξαναπεί... Είμαι ένα μοναχικό, εσωστρεφές, καταθλιπτικό άτομο με σχιζοφρένεια, ετών 23, με ελάχιστους φίλους, σχεδόν όλοι εκ των οποίων είναι πολύ μεγαλύτεροι μου. Πέρασα σε μια ιατρική σχολή πριν πέντε χρόνια αλλά δεν θα καταφέρω να την βγάλω ποτέ. Την παράτησα από το πρώτο εξάμηνο. Μόνο οι δικοί μου το ξέρουν. Σήμερα χρειάστηκε να ρίξω κάτι ενέσεις για την μητέρα μου και αναγκάστηκα να ρωτήσω τον νοικοκύρη μου αν ξέρει καμία νοσηλεύτρια που να μπορεί να μας βοηθήσει (με ρώτησε βέβαια "εσύ πώς και δεν μπορείς να τις κάνεις;" ) έσπασα τα μούτρα μου... Από μικρό με κορόιδευαν και με χλεύαζαν και με έκαναν να τρέμω για πολλά (για την εμφάνιση μου, για τον κλειστό μου χαρακτήρα) και μου έμεινε.
Ενίοτε σκέφτομαι πόσο πολύ θα ήθελα να εκδικηθώ όλους όσους με κορόιδεψαν στην ζωή μου. Και λέγοντας εκδικηθώ εννοώ να τους βασανίσω και να τους σκοτώσω με ακραίους τρόπους. Πριν μερικά χρόνια ήμουν σχεδόν έτοιμος να το κάνω πράξη. Σκόπευα να αυτοκτονήσω αφού πρώτα έπαιρνα μαζί μου και κάποια (πολλά) άτομα από την σχολή μου.
Η ζωή μου δεν έχει νόημα. Δεν σπουδάζω, δεν έχω σχεδόν καθόλου φίλους (πόσο μάλλον στην ηλικία μου), δεν έχω ούτε είχα ποτέ κοπέλα, δεν έχω προοπτική για το μέλλον.
Κατέληξα να έχω και να υποστηρίζω ακραίες απόψεις για να συμπληρώσω τα κόμπλεξ μου με αποτέλεσμα να γίνομαι ακόμη πιο αντιπαθής στους υπόλοιπους.

---

Συγνώμη αλλά αυτές τις σκέψεις τις έχεις πει σε κάποιον γιατρό σου ?

Δεν είναι και πολύ σώφρων όλο αυτό ..
Τι σου φταίνε οι άλλοι ?
Τι θα καταλάβεις αν τους κάνεις κακό και στο τέλος κάνεις κακό και στον ευατο σου ..

Στην τελική αυτοί που θα μείνουν πίσω σκέφτεσαι πως θα είναι ?
Σκέφτεσαι τι κακό θα κάνεις πέραν όλων αυτών και στους γονείς σου ?
Λύση είναι να προκαλέσεις μεγαλύτερο κακό ,αντί να δουλέψεις και να γίνεις εσύ καλύτερος για να τους αποδείξεις στην τελική ,αν τόσο πολύ σε νοιάζει τι λένε ,ότι λένε βλακείες ?
Αν δουλέψεις πρώτα με εσένα και καταφέρεις να σπουδάσεις θα είναι η καλύτερη απάντηση ...

Όσο περνάει ο καιρός παραλογιζεσαι όλο και περισσότερο ..

Σε απασχολεί το θέμα των σπουδών και όχι η κατάσταση σου ,η οποία πρέπει να διορθωθεί άμεσα ..

Μιλά στον γιατρό σου άμεσα γιατί δεν είναι καθόλου αστεία όλα αυτά που σκέφτεσαι και δεν πρέπει καν να τα γράφεις ..

Το καταλαβαινω μαριλου οτι προσπαθεις να το ξυπνησεις.. αλλα γιατι να μην τα γραφει? θελει να τα βγαλει απο μεσα του... κακο ειναι?
δεν πρεπει να κανουμε τετοιες σκεψεις το καταλαβαινω και πρεπει να δουλευουμε με τον ευατο μας πανω σε αυτο...
εγω ταυτιζομαι σε πολλα με το παραπανω παιδι...
εγω ειχα βαλει ενα ποστ οτι "οταν σκεφτομαι να κανω φονο τι να κανω?" και μου απαντησε ενας να σκεφτεσαι την αγαπη..
με λιγα λογια ο διαχειριστης μου διεγραψε το θεμα..
κατανοω οτι δεν ειναι λογικο ολο αυτο και πρεπει να μιλησουμε σε ειδικο...

Quote:

---

Originally Posted by Χάλια Μαύρα

Έκανα πολλές λάθος επιλογές που τα αποτελέσματα τους αθροιστηκαν και πλέον φαντάζουν βουνό. Ναι, παίρνω αγωγή και μέχρι σήμερα βοηθούσε. Αλλά τώρα θέλω να κάνω πάλι κακό στον εαυτό μου. Πριν μισή ώρα σκόπευα να πηδήξω από την ταράτσα στον ακάλυπτο. Πήρα τηλέφωνο τον γιατρό μου και ούτε το σήκωσε....

---

Καλημέρα...

Άκουσε με λίγο γιατί έχω προσπαθήσει ν' αυτοκτονήσω αρκετές φορές... Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες σχετικά με τα δικά μου αλλά θα σου πω ότι αν χρειάζεσαι βοήθεια να καλέσεις στο 1018... Είναι 24ωρη γραμμή για την πρόληψη των αυτοκτονιών, εδώ θα βρεις περισσότερες πληροφορίες αν θέλεις: http://suicide-help.gr/
Εμένα καταφέραν να με βοηθήσουν γιατί είμαι πλέον σε μια φάση που αν και δεν θέλω να το ξανακάνω είναι φορές που μπαίνω στον πειρασμό ας το πω έτσι...

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

Το καταλαβαινω μαριλου οτι προσπαθεις να το ξυπνησεις.. αλλα γιατι να μην τα γραφει? θελει να τα βγαλει απο μεσα του... κακο ειναι?
δεν πρεπει να κανουμε τετοιες σκεψεις το καταλαβαινω και πρεπει να δουλευουμε με τον ευατο μας πανω σε αυτο...
εγω ταυτιζομαι σε πολλα με το παραπανω παιδι...
εγω ειχα βαλει ενα ποστ οτι "οταν σκεφτομαι να κανω φονο τι να κανω?" και μου απαντησε ενας να σκεφτεσαι την αγαπη..
με λιγα λογια ο διαχειριστης μου διεγραψε το θεμα..
κατανοω οτι δεν ειναι λογικο ολο αυτο και πρεπει να μιλησουμε σε ειδικο...

---

Ηλία είναι δυνατόν να αναρωτιέσαι γιατί δεν πρέπει να γράφεις σε ένα δημόσιο φόρουμ ότι θες να σκοτώσεις κόσμο και μετά να αυτοκτονήσεις ?


Ξέρεις ότι μπορεί κάποιος να κάνει άνετα αναφορά και να ενημερώσει τις αρχές και κανονικά τέτοια ποστ πρεπει να διαγράφονται ..

Γράφοντας τέτοια μην ξαφνιαστειτε αν χτυπήσει το κουδούνι του σπιτιού σας και οδηγηθειται κάπου που δεν σας αρέσει ..

Σε ανώνυμο φόρουμ είσαι αλλά αν κάποιος προσβληθεί ή νομίζει ότι κάνοντας μια αναφορά στην δίωξη θα προλάβει ένα μεγάλο κακο πολύ καλά θα κάνει για εμένα προσωπικά ..
Λίγα περιστατικά βλέπουμε που γίνονται και που πριν υπάρχει μια δημόσια ομολογία του αυτόχειρα και αναρωτιόμαστε γιατί κάποιος από όλους αυτούς που την διάβασε δεν επενέβη?

Δεν είναι όλα αστεία και παιχνίδι ειδικά όταν μιλάμε για όλους εμάς που γνωρίζουμε ότι όταν ταλαιπωρουμαστε ψυχολογικά η λογική μας έχει πάει περίπατο...

Ναι ,καλώς να τα βγάζετε από μέσα σας αλλά να τα βγάζετε στους σωστούς ανθρώπους που μπορεί να σας βοηθήσουν να βγείτε από όλο αυτό .
Μιλήστε στους γιατρούς σας και σίγουρα θα σας βοηθήσει όλο αυτό πολύ περισσότερο ...

Λίγο προσοχή το τι γράφετε και το τι λέτε ..

Μπορείς να μου στείλεις μήνυμα; θα σου πω κι εγώ :) νιώθω τα ιδια ωστόσο νομίζω ότι θα μπορούσα να βοηθήσω έστω σε μικρό βαθμό :)

Εσύ τώρα τον μαλώνεις; δε μπορώ να καταλάβω -__- αυτό νιώθει αυτό γράφει

Μπορείς να γίνεις καλά. Όλοι κάνουμε σκέψεις ότι θέλουμε να κάνουμε κακό σε άλλους και όλοι σε δυσκολίες έχουμε σκεφτεί να αυτοκτονησουμε. Ολοι. Όταν μας πονάνε όταν μας αδικούν όταν δεν ελεχνοτμε τη ζωή μας έτσι νιώθουμε. Κακώς σε κρίνουν. Ακόμα κι οι πιο νορμάλ άνθρωποι κάνουν τέτοιες σκέψεις. Όμως δεν τις πραγματοποιούν γιατί φοβούνται το νόμο τις επιπτώσεις και καλά κάνουν. Είσαι δυστυχισμένος γι αυτό νιώθεις έτσι. Θυμάμαι μια ταινία με την Βουγιουκλάκη που όλοι την είχαν περιθώριο ποιήσεις είχε χάσει το σπίτι της και πήγε στον παππα να εξομολογηθεί και έλεγε θέλω να κάψω να σκοτώσω να κάνω κακο. Ανθρώπινο είναι. Οι δυστυχισμένη σκέφτονται έτσι. Η σχιζοφρένεια περνάει. Όλα περνάνε. Με αναγνώριση των συναισθημάτων σου με αποδοχή όλων αυτών των σκέψεων με δικαιολογία και αγάπη προς τον εαυτό σου. Έτσι περνάνε όλα με αγάπη προς εσένα. Φερσοτ στον εαυτό σου όπως θα ήθελες να σου φερθούν οι άλλοι. Κανείς δεν θέλει ν αυτοκτονησει όταν είναι καλά. Και μπορείς να είσαι καλά. Εγώ το πιστεύω. Το είδα σ εμένα. Όσο περισσότερο μέσα μου μετατοπιζομουν προς τον εαυτό μου τόσο καλύτερα γινόμουν. Αγκιαδα τον εαυτό μου. Έγινα ο γονιός που δεν είχα. Ένας καλός συμπονετικος και γεμάτο αγάπη γονιός. Προς εμένα μέσα μου. Όλα τα κακά που κουβαλούσα τ άλλαξα. Ότι δεν αξίζω ότι δεν έχουν αξία οι ανάγκες μου και τα συναισθήματα μιυ. Είδα πολύ γρήγορα χωρίς να το καταλάβει ο εαυτός μου προσπερνωντας το εγκλωβισμένο μου εγώ ότι αυτά ανήκαν στη μητέρα μου. Δεν ήταν δικά μου. Ήταν έτσι. Αυτά μου πέρασε κι άρχισα να τα αλλάζω. Το δεν έχουν αξία οι ανάγκες μου και τα συναισθήματα μιυ πήρε τη θέση του έχουν αξία. Εσωτερικές και βαθιές αλλαγές. Το δεν έχει το δικαίωμα να υπάρχεις ως εγώ το έχεις το δικαίωμα να υπάρχεις. Και αρχίζεις και ψηλώνει κάθε μέρα. Και οι άλλοι δεν μπορούν να σε διαπερασουν πια. Είσαι δυνατός μέσα σου. Αλήθεια φτιάχνει. Το πιστεύω. Αν θέλεις διαβασε και την ιστορία της Λάουρα ντελανο μια κοπέλα που έπασχε από σχιζοφρένεια από το τα 14 στα 27 με ένα δικό της μοναδικό τρόπο έγινε καλά. Και τώρα έχει οικογένεια και παιδάκι. Πολύ ευτυχισμένη. Έτσι κι αυτή σαν και σένα ζούσε στην απελπισία. Μην το βάζεις κάτω.!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Potnia

Μπορείς να γίνεις καλά. Όλοι κάνουμε σκέψεις ότι θέλουμε να κάνουμε κακό σε άλλους και όλοι σε δυσκολίες έχουμε σκεφτεί να αυτοκτονησουμε. Ολοι. Όταν μας πονάνε όταν μας αδικούν όταν δεν ελεχνοτμε τη ζωή μας έτσι νιώθουμε. Κακώς σε κρίνουν. Ακόμα κι οι πιο νορμάλ άνθρωποι κάνουν τέτοιες σκέψεις. Όμως δεν τις πραγματοποιούν γιατί φοβούνται το νόμο τις επιπτώσεις και καλά κάνουν. Είσαι δυστυχισμένος γι αυτό νιώθεις έτσι. Θυμάμαι μια ταινία με την Βουγιουκλάκη που όλοι την είχαν περιθώριο ποιήσεις είχε χάσει το σπίτι της και πήγε στον παππα να εξομολογηθεί και έλεγε θέλω να κάψω να σκοτώσω να κάνω κακο. Ανθρώπινο είναι. Οι δυστυχισμένη σκέφτονται έτσι. Η σχιζοφρένεια περνάει. Όλα περνάνε. Με αναγνώριση των συναισθημάτων σου με αποδοχή όλων αυτών των σκέψεων με δικαιολογία και αγάπη προς τον εαυτό σου. Έτσι περνάνε όλα με αγάπη προς εσένα. Φερσοτ στον εαυτό σου όπως θα ήθελες να σου φερθούν οι άλλοι. Κανείς δεν θέλει ν αυτοκτονησει όταν είναι καλά. Και μπορείς να είσαι καλά. Εγώ το πιστεύω. Το είδα σ εμένα. Όσο περισσότερο μέσα μου μετατοπιζομουν προς τον εαυτό μου τόσο καλύτερα γινόμουν. Αγκιαδα τον εαυτό μου. Έγινα ο γονιός που δεν είχα. Ένας καλός συμπονετικος και γεμάτο αγάπη γονιός. Προς εμένα μέσα μου. Όλα τα κακά που κουβαλούσα τ άλλαξα. Ότι δεν αξίζω ότι δεν έχουν αξία οι ανάγκες μου και τα συναισθήματα μιυ. Είδα πολύ γρήγορα χωρίς να το καταλάβει ο εαυτός μου προσπερνωντας το εγκλωβισμένο μου εγώ ότι αυτά ανήκαν στη μητέρα μου. Δεν ήταν δικά μου. Ήταν έτσι. Αυτά μου πέρασε κι άρχισα να τα αλλάζω. Το δεν έχουν αξία οι ανάγκες μου και τα συναισθήματα μιυ πήρε τη θέση του έχουν αξία. Εσωτερικές και βαθιές αλλαγές. Το δεν έχει το δικαίωμα να υπάρχεις ως εγώ το έχεις το δικαίωμα να υπάρχεις. Και αρχίζεις και ψηλώνει κάθε μέρα. Και οι άλλοι δεν μπορούν να σε διαπερασουν πια. Είσαι δυνατός μέσα σου. Αλήθεια φτιάχνει. Το πιστεύω. Αν θέλεις διαβασε και την ιστορία της Λάουρα ντελανο μια κοπέλα που έπασχε από σχιζοφρένεια από το τα 14 στα 27 με ένα δικό της μοναδικό τρόπο έγινε καλά. Και τώρα έχει οικογένεια και παιδάκι. Πολύ ευτυχισμένη. Έτσι κι αυτή σαν και σένα ζούσε στην απελπισία. Μην το βάζεις κάτω.!!!!!!!

---

Εσύ πως το αλλαξες αυτό; πως άρχισες να σκέφτεσαι διαφορετικά;

Quote:

---

Originally Posted by tapeino_xamomilaki

Μπορείς να μου στείλεις μήνυμα; θα σου πω κι εγώ :) νιώθω τα ιδια ωστόσο νομίζω ότι θα μπορούσα να βοηθήσω έστω σε μικρό βαθμό :)

---

Πιστεύω να μην με παρεξηγεισες που σου έγραψα είσαι η Ματίνα Μανταρινάκη!!

Quote:

---

Originally Posted by tapeino_xamomilaki

Εσύ πως το αλλαξες αυτό; πως άρχισες να σκέφτεσαι διαφορετικά;

---

Άρχισα να παρατηρώ τον εαυτό μου συνέχεια. Θέλει πολύ δουλειά αλλά το αποτέλεσμα είναι η ενδυνάμωση του εσωτερικού μας εαυτού. Στεκόμουν κάθε φορά που με αναστάτωνε κάτι ή αισθανόμουν ότι με έσερναν από εδώ κι από εκεί χωρίς να θέλω λες και κάποιος με έλεγχε και με παρατηρούσα. Και ανακάλυψα ότι το μόνο που είχα να κάνω ήταν να δώσω σημασία στον εαυτό μου. Παράδειγμα. Ερχόταν μια φίλη και μου ζητούσε να της δανείσω τα παπούτσια μου. Με πίεζε αφόρητα αυτό. Κρυβομουν δεν αγκώνα τα τηλέφωνα γιατί δεν άντεχα να την αντιμετωπίσω. Αισθανόμουν ότι θα τις δάνεια τα παπούτσια μου χωρίς να θέλω. Τη μέρα που συναντήθηκαμε ήταν σαν να την παρακαλούσα μέσα μου να μην τα πάρει. Εκείνη τη στιγμή άρχισα να με παρατηρώ. Μέσα μου υπήρχε ένα κομμάτι που δεν άντεχε άλλο αυτή την πίεση και δεν ήθελε να δώσει τα παπούτσια. Επικεντρωθηκα σε αυτό. Με κάποιο τρόπο μετατοπιστικα κι από εκεί που ήμουν ασυνείδητα φυσικά και τώρα ήμουν με τον εαυτό μου. Έδωσα σημασία σε εμένα στην δική μου ανάγκη. Σιγά σιγά αρχισα να το κάνω με όλους.

Και με τους γονείς μου που δυσκολεύουν πάρα πολύ. Παράδειγμα. Έμπαιναν με τα κλειδιά τους ότι ώρα γούσταραν στο σπίτι μου. Κι εγώ πάθαινα κρίσεις πανικού σκεφτόμουν άσχημα πράγματα γι αυτούς κλπ. Πάλευα να βρω ένα τρόπο να προστατεύτω. Μέχρι που μια μέρα έκατσα πάλι παρατήρησα τον εαυτόν μου. Είπα μέσα μου δεν θέλω να μπαίνουν οι γονείς μου μέσα στο σπίτι μου. Αυτό το πράγμα εγώ δεν το θέλω. Με παρατήρησα πως νιωθω. Παρατήρησα το εγώ μου. Και είπα μέσα μου αυτό που δεν θέλω αυτό ειναι. Με κάποιο μαγικό τρόπο αυτό με έκανε πιο δυνατή. Μετά από αυτό τους ζήτησα τα κλειδιά αλλά χωρίς να φοβάμαι και χωρι; να παρακαλάω. Κι ότι κι αν μου έλεγε η μάνα μου δεν με ταραζε. Η γνώμη της η θέση της δεν με διαπερνούσε πια. Και άρχισα να είμαι πιο ήρεμη μαζί τους. Κι ήμουν πιο ήρεμη γιατί ήμουν πιο δυνατή μέσα μου.

Το σημαντικό είναι να ακούς τον εαυτό σου. Αυτό είναι το μυστικό. Εμένα πχ δεν μου άρεσαν τα φασόλια κι επειδή άρεσαν στηανα μου η στον άντρα μου επιθα τον εαυτό μου ότι οκ δεν είναι κακά φατα. Όχι άκουσα το εμένα δεν μου αρέσουν τα φασόλια και του έδωσα σημασία το εδραιωσα μέσα μου δεν μπορώ να στο εξηγήσω αλλιώς. Έτσι άρχισα να δυναμωνω.

Επίσης τι άλλο μπορείς να κάνεις. Αυτό μου το έκανε ο θεραπευτής που είχα. Με έβαλε και ζωγραφισα αυτό που νιώθω. Μου λέει τι είναι αυτό που κουβαλάς μέσα σου κι αν μιλούσε τι θα έλεγε. Του είπα θα ελεγε μαμά μην με χτυπάς άλλο άφησε με μη με σέρνεις μη με πατάς δεν θέλω να σε υπηρετώ αλλο. Και μετά μου είπε τι ηλικία έχει. Και του λέω μικρή. Με έβαλε λοιπόν αν το ζωγραφίσω. Μου λέει παρτο και να το έχεις όλη μέρα μαζι σου να το κοιτάς να μην το αφήσεις καθόλου μόνο του. Αυτό μου έκανε πολύ καλό. Και κατάλαβα και γιατί. Ήταν ο εαυτός μου που τον ζωγραφισα και πρώτη φορά τον έβλεπα καθαρά όπως ήταν πονεμενος. Με βοήθησε πολύ αυτό. Και από τότε το κάνω συνέχεια. Ότι δεν μπορώ να λύσω το ζωγραφίζω χάλια ζωγραφιές γιατί δεν ξέρω να ζωγραφίζω αλλά δεν πειράζει, και το κοιτάω. Και αυτό με δυναμώνει. Γιατί γνωρίζω τον εαυτό μου. Δεν μου είναι άγνωστος.

Επίσης είδα όλες τις πληγές που μου έχουν κάνει κακοί θεραπευτές φίλοι κλπ εξαιτίας της μη ύπαρξης ορίων. Δεν ήξερα που τελειώνει ο εαυτός μου και που αρχίζουν οι άλλοι. Δεν είχε όρια ο εαυτός μου με αποτέλεσμα να κάνουν πάρτυ οι άλλοι μέσα μου. Πρέπει να ξέρεις την ιστορία σου. Σημαντικό. Και να μην αμφισβητεαυτο που νιώθεις. Αν κάποιος σου φαίνεται κακός η κακοποιητικος είναι κακός. Μείνε μακρυά του. Αυτά κάνω κάθε μέρα και έχω φτάσει μέχρι εδώ.

Και κάτι τελευταίο. Κανείς μα κανείς θεραπευτής δυστυχώς πέραν εκείνου που σου ανέφερα και με την τεχνική της ζωγραφικής δεν νοιαστηκε ποτέ για μένα. Το αντίθετο. Είναι οι πιο άκαρδοι άνθρωποι. Τη γυναικολόγο μου την έπαιρνα μέσα στη νυχτα γιατί πονουσα και καθόταν η γυναίκα και μου μιλούσε με τις ώρες να με ηρεμήσει. Κανένας θεραπευτής δεν το έχει κάνει όταν πονούσε η ψυχή μου. Ενώ ουσιαστικά είναι το ίδιο. Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Αυτά ελπίζω να βοήθησα κάποιον έστω και λίγο.