Οι επιστήμονες αποκωδικοποίησαν τα αίτια της σχιζοφρένειας
https://have2read.wordpress.com/2015...sxizofreneias/
Η σχοζοφρένεια είναι μια μακροχρόνια ψυχική πάθηση η οποία περιλαμβάνει πολλά συμπτώματα, από την αποδιοργάνωση της σκέψης και του λόγου μέχρι και τις παραισθήσεις. Τα αίτια( όπως όλα δείχνουν) οφείλονται σε ένα συνδυασμό ψυχικών, σωματικών, περιβαλλοντικών και γενετικών παραγόντων. Μια ομάδα ερευνητών από το πανεπιστήμιο Duke αποφάσισε να εστιάσει σε έναν μόνο από τους πολλούς γενετικούς παράγοντες και ανακάλυψε ότι αυτός ο παράγοντας μεμονωμένα, συνδέεται με τρεις κρίσιμες αλλαγές στον εγκέφαλο.
Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Neuroscience, συνδέει τρεις παράγοντες οι οποίοι συνδυαστικά μπορούν να οδηγήσουν σε σχιζοφρένεια ενώ στο παρελθόν οι επιστήμονες υποστήριζαν πως δεν υπάρχει κάποιος συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους. Αυτή η νέα μελέτη που εστιάζει στην μοριακή δομή της σχοζοφρένειας προσφέρει ελπίδα για την εξεύρεση πιο αποτελεσματικών και στοχευμένων θεραπειών, οι οποίες θα εστιάζουν στην εξάλειψη της πάθησης και όχι στην μείωση των συμπτωμάτων της.
Οι ερευνητές αποφάσισαν να μελετήσουν τον τρόπο με τον οποίο το γονίδιο Arp2/3, συμβάλλει στην πρόκληση ψυχικών ασθενειών. Επέλεξαν αυτό το συγκεκριμένο γονίδιο διότι είναι υπεύθυνο για την δημιουργία συνδέσεων μεταξύ των νευρώνων, τις επονομαζόμενες «συνάψεις» ενώ συνδέεται και με διάφορες διαταραχές. Οι επιστήμονες κατά τον πειραματισμό τους, επενέβησαν στην μοριακή δομή του οργανισμού ποντικιών έτσι ώστε να δημιουργήσουν τεχνητά έλλειψη στο γονίδιο Arp2/3.
Προς έκπληξή τους, βρήκαν ότι τα τροποποιημένα ποντίκια είχαν αναπτύξει συμπεριφορά με συμπτώματα σχιζοφρένειας. Πέρα όμως από αυτήν την διαπίστωση, βρήκαν πολλές ομοιότητες με την συμπεριφορά ανθρώπων που πάσχουν από σχιζοφρένεια μια εκ των οποίων είναι η ύφεση της ψυχικής υγείας όλο και περισσότερο με την πάροδο του χρόνου, ενώ όταν τους χορηγούνταν δόσεις φαρμάκων κατά της σχιζοφρένειας, τα ποντίκια γίνονται καλύτερα και παοκτούσαν πιο φυσιολογική συμπεριφορά.
Όταν η ομάδα, με επικεφαλής τον Scott Soderling, ερεύνησε κατά πόσον υπήρχαν φυσικές ή χημικές αλλαγές στον εγκέφαλο που συνδέονται με τις συμπεριφορές παρατηρήθηκαν στα ποντίκια με ανεπάρκεια στο ARP2 γονίδιο, τρεις ανωμαλίες στην δραστηριότητα του εγκεφάλου που αρχικά θεωρούνταν ασύνδετες. Τις ίδιες αυτές ανωμαλίες παρουσιάζουν και οι άνθρωποι που πάσχουν από σχιζοφρένεια.
Πρώτον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα κύτταρα του εγκεφάλου στην μετωπιαία περιοχή, την περιοχή που είναι υπεύθυνη για το σχεδιασμό και τη λήψη αποφάσεων, δεν παρουσίαζαν φυσιλογική λειτουργία. Οι κλάδοι που βοηθούν στη σύνδεση των νευρώνων μεταξύ τους δεν παρουσίαζαν φυσιολογική αλληλεπίδραση. Όσο τα ποντίκια μεγάλωναν, παρουσίαζαν ολοένα και λιγότερο φυσιολογική δραστηριότητα.
Δεύτερον, κατά αναλογία με τους ανθρώπους που πάσχουν από σχιζοφρένεια, ανακάλυψαν ότι τα ποντίκια που στερούνται ARP2 / 3 είχαν επίσης υπερκινητικούς νευρώνες στην ίδια μετωπική περιοχή του εγκεφάλου.
Μια θεωρία πρότεινε στο παρελθόν ότι οι μεγάλες ποσότητες ντοπαμίνης στον εγκέφαλο διαδραμάτίζουν σημαντικό ρόλο στη σχιζοφρένεια. Αυτό υποστηριζόταν από το γεγονός ότι ένα φάρμακο που χρησιμοποιούνταν για τη θεραπεία ψυχικών διαταραχών, η αλοπεριδόλη, παρεμπόδιζε τη μετάδοση της ντοπαμίνης και ήταν αποτελεσματική στην μείωση των συμπτωμάτων. Οι ερευνητές βρήκαν ότι οι υπερκινητικοί νευρώνες στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου των ποντικιών τα έκανε να χάνουν μεγάλες ποσότητες ντοπαμίνης, κάτι που εντέλει φαίνεται να λειτουργεί αρνητικά στην ψυχική υγεία των ασθενών όπως επίσης και στην εγκεφαλική τους δραστηριότητα
«Το πιο συναρπαστικό μέρος ήταν όταν όλα τα κομμάτια του παζλ ενώθηκαν με ακρίβεια», εξήγησε ο Soderling.
Με την αλοπεριδόλη να λειτουργεί ως βασικό φάρμακο θεραπείας για την εξάλλειψη των συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας, με την μείωση της ντοπαμίνης στον οργανισμό, και την έρευνα να αποδεικνύει ότι η μείωση αυτής της ορμόνης βλάπτει την υγεία του ασθενούς, εκφράζεται η ελπίδα ότι θα εξευρεθούν εντελώς διαφορετικές θεραπείες οι οποίες θα είναι αποτελεσματικές για την πλήρη εξάλλειψη της πάθησης και όχι μόνο για την μείωση των συμπτωμάτων.
