~ΕΠΕΙΓΟΝ~

Καλησπέρα σας,
Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια και έχω ανάγκη από ψυχολογική υποστήριξη. Φέτος παρά την οικονομική στενότητα της οικογένειάς μου και τα λιγοστά φροντιστήρια που μπόρεσαν να μου καλύψουν, κατάφερα να περάσω στο τμήμα της αρεσκείας μου όχι όμως και στην πόλη της επιθυμίας μου. Αυτό είναι κάτι που με πληγώνει βαθύτατα αφού παρά το μόχθο και την σωματική και πνευματική κούραση που κατέβαλα στις πανελλήνιες δεν κατάφερα να περάσω στην πόλη που ήθελα. Μέρα με τη μέρα νιώθω όλο και πιο άχρηστη μετά την απόδοσή μου και κυρίως απογοητευμένη από τον εαυτό μου και από την πόλη στην οποία πέρασα. Να σημειώσω πως στην πόλη αυτή υπάρχει έντονη φοιτητική ζωή, πράγμα όμως που εγώ δεν επιδίωκα εξ αρχής. Έχοντας συμβιβαστεί με την Αθήνα και έχοντας αγαπήσει αυτή την πόλη από μικρή, μου φαίνεται αδύνατον να περάσω τα υπόλοιπα 4 χρόνια μου στην "πόλη" που πέρασα. Ο Θεός να την κάνει πόλη με τόσο στενούς δρόμους, σχεδόν μελαγχολικούς και τόσο δόλιους κατοίκους. Αυτή η πόλη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και βιομηχανική με τόση βρώμα που συναντά κανείς εκεί.
Αυτό το θέμα το έχω συζητήσει αρκετές φορές με την οικογένεια μου και φυσικά τους έχω αναφέρει την επιθυμία μου να φύγω και να ξαναδώσω πανελλήνιες όμως κάθε φορά καταλήγουμε στο "κάνε λίγο υπομονή, θα περάσει!" ή "τι θα πει ο κόσμος αν τα παρατήσεις; Όλοι σε καμαρώνουν για αυτό που πέρασες!". Είναι εξαιρετικά αποθαρρυντικοί σε οποιαδήποτε πρόταση και να τους κάνω και επιμένουν πως πρέπει να παραμείνω εκεί που πέρασα. Αισθάνομαι και απαίσια γιατί τους έχω φορτώσει με έξτρα έξοδα (ενοίκιο) ενώ αν είχα περάσει Αθήνα όλα θα ήταν πιο εύκολα καθώς θα έμενα στο σπίτι των παππούδων μου.
Δεν αντέχω όμως άλλο αυτό το μαρτύριο. Η ζωή μου εκεί είναι χάλια. Κάθε φορά που πηγαίνω η ψυχολογία μου πάει από το κακό στο χειρότερο. Μπορεί να περάσω ακόμα και μέρες στο κρεβάτι κλαίγοντας, μη έχοντας δυνάμεις ούτε να σηκωθώ. Έχω συνεχώς τάσεις φυγής. Τέλος, θα ήθελα να τονίσω πως οι φιλίες μου εκεί είναι ελάχιστες έως και μηδαμινές, πράγμα που δεν με βοηθά καθόλου. Έχω προσπαθήσει να ανοιχτώ σε φιλίες όμως βρέθηκα πληγωμένη και με έξτρα βάρος στους ώμους μου, παρότι συμπεριφέρθηκα καλύτερα και από ότι θα συμπεριφερόμουν στις κολλητές μου. Τι είναι αυτό που με κρατάει μακρυά από το να ζήσω την περιβόητη "φοιτητική ζωή"; Μπορείτε να μου προτείνετε κάτι ώστε να φύγω από αυτή τη πόλη όσο το δυνατόν γρηγορότερα και πώς να πείσω τους γονείς μου; Είμαι απελπισμένη και βρίσκομαι σε απόγνωση! Χρειάζομαι τη βοήθειά σας!

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Γεια σου. Θέλω να σου υπογραμμίσω οτι η κατάσταση που περιγράφεις είναι πολυ συχνό φαινόμενο. Παρα πολλά άτομα παρουσιάζουν δυσκολία προσαρμογής στα νέα δεδομένα και δεν εννοώ μονο στο ακαδημαικό κομμάτι, γιατι ουσιαστικά με το να ζεις σε μια νέα πόλη αλλάζει ολη σου η ζωή. Πριν σου πω περισσότερα, δεν έχω καταλάβει αν είσαι απο Αθήνα και πέρασες επαρχία ή το αντίστροφο, είσαι απο αλλο μέρος και πέρασες στην Αθήνα και δεν σ αρέσει ο τρόπος ζωής στη μεγαλουπολη. Μαλλον το δεύτερο συμβαίνει αλλα πες μου για να είμαι σίγουρος.

κερασι, το ειπε η κοπελα, οτι αν περνουσε αθηνα θα ηταν μια χαρα, αλλα ΔΕΝ περασε αθηνα.

ντριμερ, δεν μπορω να κατανοησω τοση απελπισια απο την περιγραφη που κανεις.
επισης, προσπαθω να σκεφτω μια πολη της ελλαδας με "δολιους κατοικους" και δεν βρισκω καμια..
πουθενα δεν εχει δολιους κατοικους συλληβδην... απλα καποιοι ανθρωποι δεν μας ταιριαζουν. ισως γνωρισες καποιους.
ποσο μεγαλη ειναι η αποσταση της πολης που περασες απο την πολη που ζουσες? δεν μπορεις να μαζευεις μαθηματα και διαβασματα, να εισαι στην πολη των σπουδων μονο για διαβασμα , παρακολουθησεις και εξετασεις και να μενεις περισσοτερο καιρο στην πολη που ζουσες? νομιζω οτι υπερβαλεις, αλλα αν νοιωθεις τοσο αφορητα, δοκιμασε να ρωτησεις στο πανεπιστημιο σου για ψυχολογικη υποστηριξη. νομιζω οτι προβλεπεται κατι τετοιο.

επισης, εισαι σε λαθος ενοτητα. η ενοτητα αυτη ειναι για τεχνικα προβληματα, οχι για ψυχολογικα.

Kerasi είμαι από επαρχία και η απόσταση από την πόλη στην οποία πέρασα είναι περίπου 12 ώρες!

Συγνώμη! Είμαι νέο μέλος και δυσκολεύτηκα λίγο με το forum. Όσο για το δόλιους κατοίκους που ανέφερα, επειδή γνώρισα αρκετά άτομα από αυτή την πόλη, αν όχι όλοι τουλάχιστον οι περισσότεροι κοιτάνε πως θα σου την φέρουν.

ειχες φιλιες καλες στην πολη σου η καποια ερωτικη σχεση και τα αφησες πισω?

Όχι δεν θα έλεγα ότι άφησα πίσω κάτι ώστε να νιώθω τέτοια απόγνωση. Άλλωστε και οι φίλες μου πέρασαν σε διαφορετικά μέρη η καθεμία.

Ετσι οπως το διαβασα και απο οτι καταλαβα. Πριν καταληξεις με βαρια καταθλιψη ή εθισμενη σε κατι.
Ή τα παρατας γιατι δεν θες ρε παιδακι μου να εισαι εκει, επωμιζεσαι την γκρινια τους και ξανα πονταρεις για Αθηνα ή μενεις εκει ψαχνεσαι αμεσα για ψυχολογικη υποστηριξη δωρεαν του πανεπιστημιου ή με φοιτητικη εκπτωση ψυχολογο στην πολη που εισαι.

*και οχι δεν φορτωσες με εξοδα. Αν ησουν φορτωμα οι ιδιοι θα επεμεναν να δωσεις για αθηνα.

.. ξαναδωσε ... αλλα αυτην την φορα μην αφησεις περιθωρεια για αποτυχία. οι γονεις σου θα καταλάβουν και δεν θα ειναι οτι τα παρατας, αλλα οτι στοχευεις και σε ενδιαφερει το καλυτερο πανεπηστημιο... αφου αυτο θελει η ψυχουλα σου ...κυνηγησε το!..και καλη επιτυχια... ;)

Quote:

---

Originally Posted by rea

.. ξαναδωσε ... αλλα αυτην την φορα μην αφησεις περιθωρεια για αποτυχία. οι γονεις σου θα καταλάβουν και δεν θα ειναι οτι τα παρατας, αλλα οτι στοχευεις και σε ενδιαφερει το καλυτερο πανεπηστημιο... αφου αυτο θελει η ψυχουλα σου ...κυνηγησε το!..και καλη επιτυχια... ;)

---

Ευχαριστώ πολύ για την συμβουλή! Αυτό σκέφτομαι να κάνω απλά ελπίζω να προλάβω να βγάλω την ύλη στο χρονικό περιθώριο που μου έμεινε!

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Ετσι οπως το διαβασα και απο οτι καταλαβα. Πριν καταληξεις με βαρια καταθλιψη ή εθισμενη σε κατι.
Ή τα παρατας γιατι δεν θες ρε παιδακι μου να εισαι εκει, επωμιζεσαι την γκρινια τους και ξανα πονταρεις για Αθηνα ή μενεις εκει ψαχνεσαι αμεσα για ψυχολογικη υποστηριξη δωρεαν του πανεπιστημιου ή με φοιτητικη εκπτωση ψυχολογο στην πολη που εισαι.

*και οχι δεν φορτωσες με εξοδα. Αν ησουν φορτωμα οι ιδιοι θα επεμεναν να δωσεις για αθηνα.

---

Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνω σε αυτή την πόλη. Πραγματικά κάθε φορά που είναι να πάω κλαίω στο μισό ταξίδι και φυσικά κατά τη διαμονή μου εκεί. Το μόνο που θέλω είναι να φεύγω. Λες και έχω κάποια ψύχωση!

Ναι, αν είσαι πρωτοετής και δεν σ'αρέσει εκεί που πέρασες, ΤΩΡΑ είναι η ευκαιρια
να το διορθώσεις. Μην το κάνεις σαν μια άλλη κοπέλα που ξέρω η οποία είναι
"χαμένη" εντελώς μετά από 7 χρόνια στη σχολή και δεν ξέρει αν θέλει να τελειώσει
ή να ξαναρχίσει ή ξερωγω τι άλλο.

Όσο για τους "δόλιους κατοίκους", αυτό μου φαίνεται λίγο off. Εντάξει, είναι όπως
γράφει ο Τολστόι στην Καρένινα. Την μία μέρα που νόμιζε ότι τον είχει απορρίψει
η γκόμενα, όλα ήταν μαύρα, η πόλη ήταν κακιά και οι άνθρωποι τον στραβοκοιτούσαν.

Την επομένη, έχοντας μάθει ότι δέχθηκε η άλλη τον αρραβώνα... τα πουλάκια πετούσαν,
οι άνθρωποι ήταν χαμογελαστοί και του λέγανε αστεία κτλ.

Ηθικό δίδαγμα: αν εσύ είσαι καλά, ακόμα και στην χειρότερη πολή του κόσμου να είσαι,
θα τα βλέπεις όλα καλά.

Quote:

---

Originally Posted by masterridley

Ναι, αν είσαι πρωτοετής και δεν σ'αρέσει εκεί που πέρασες, ΤΩΡΑ είναι η ευκαιρια
να το διορθώσεις. Μην το κάνεις σαν μια άλλη κοπέλα που ξέρω η οποία είναι
"χαμένη" εντελώς μετά από 7 χρόνια στη σχολή και δεν ξέρει αν θέλει να τελειώσει
ή να ξαναρχίσει ή ξερωγω τι άλλο.

Όσο για τους "δόλιους κατοίκους", αυτό μου φαίνεται λίγο off. Εντάξει, είναι όπως
γράφει ο Τολστόι στην Καρένινα. Την μία μέρα που νόμιζε ότι τον είχει απορρίψει
η γκόμενα, όλα ήταν μαύρα, η πόλη ήταν κακιά και οι άνθρωποι τον στραβοκοιτούσαν.

Την επομένη, έχοντας μάθει ότι δέχθηκε η άλλη τον αρραβώνα... τα πουλάκια πετούσαν,
οι άνθρωποι ήταν χαμογελαστοί και του λέγανε αστεία κτλ.

Ηθικό δίδαγμα: αν εσύ είσαι καλά, ακόμα και στην χειρότερη πολή του κόσμου να είσαι,
θα τα βλέπεις όλα καλά.

---

Σε αυτό ίσως έχετε δίκιο απλά απογοητεύτηκα και από τα άτομα που γνώρισα εκτός από την πόλη και τα βλέπω όλα χάλια. Γενικότερα αλλιώς τα περίμενα και αλλιώς τα βρήκα. Όταν είμαι εκεί παρατηρώ ότι αλλάζω εντελώς χαρακτήρα. Για αυτό πιστεύω πως είναι καλύτερο να ξαναδώσω πριν διαταράξω ακόμα περισσότερο την ψυχική μου υγεία!