Δεν είμαι ευτυχισμένος

Καλησπέρα σε όλους σας

Έχω τελειώσει σχολή Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΤΕΙ και όμως βλέπω ο,τι δεν είμαι ευτυχισμένος με την τωρινή κατάσταση, τι εννοώ:
Δούλευα σε μια μεγάλη εταιρεία ως ηλεκτρονικός μηχανικός συναρμολόγησης όπου έφυγα για να ψάξω να βρω κάτι καλύτερο. Μέχρι τώρα μόνο καλύτερα δεν είναι αφού δούλεψα στα καπάκια σε μια, δυο εταιρείες όπου και απο τις δυο με έδιωξαν λόγω μαλ......κια των αφεντικών και των ρουφιάνων τους, ύστερα από ένα εύλογο διάστημα ανεργίας (είχε και τα καλά του) δουλεύω ως πωλητής ηλεκτρολογικού υλικού. Περιττό να πω ότι δεν νιώθω γεμάτος ή ικανοποιημένος με την εργασία μου όμως τι να κάνουμε που πρέπει να βγει έστω και αυτό το λίγο χρήμα προκείμενου να προσπαθήσω να πετύχω κάποια πράματα (αν τα καταφέρω ποτε). Ωστοσο η καταθλιψη και ο φοβος ειναι εδω μαζι μου.
Γιατί;
Διότι όταν παω να ξεκινήσω να πιασω τις παλιες μου σημειωσεις να καλυψω τα κενα μου πανω στα ηλεκτρονικα το κανω πολυ λιγο και μετα το παραταω σαν με χτυπαει ηλεκτρικό ρεύμα με όλες τις σκέψεις απο το παρελθον να με κυνηγανε. Συγκεκριμένα κριτικες που είχα απο το αφεντικο της πρακτικης : Οτι δεν κάνω για το επαγγελμα του ηλεκτρονικου μηχανικου και οταν ρωτησα τον τοτε εργοδότη αφου πρωτα του ειπα να παω για μηχανολόγος ή ηλεκτρολόγος ή πληροφορικαριος η απάντηση που πήρα ηταν να παω για δημοσιογραφος (το σιχαίνομαι χωρις να θελω να προσβαλω καποιον)αφου μου αρεσει να μιλαω και ο,τι εχω αργήσει πολυ για αυτες τις επιστήμες τοτε ημουν 24-25 αυτο έγινε πριν την αποφοιτηση.
Μέτα την αποφοιτηση ειχα και δυο συμφοιτητές που μου λεγανε ο,τι δεν το έχω με τα ηλεκτρονικά καλυτερα να ασχοληθω με κατι άλλο Λόγω χαρακτήρα-ιδιοσυγκρασιας.
Τι να κάνω ομως δεν είμαι nerd ούτε geek, ειμαι ένας εκδηλωτικός ζεστός άνθρωπος ήρεμος και μερικές φόρες λίγο φωνακλας μου αρεσουν οι ομορφες σχεσεις με γυναικες μου αρεσουν τα ταξιδια και λενε οτι εχω θετικη ενεργεια(οση μου εχει απομεινει).

Αλλα εγω εδωσα άγωνα γιατι πιστεψα σε αυτό παροτι ολες οι συνθηκες ηταν εναντιον μου τι εννοω.... καθηγητες ΣΕ ΒΑΣΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ που δεν νοιαζοντουσαν οπως ηταν τα μαθηματικα και η ηλεκτροτεχνιες με αποτελεσμα να πρεπει να τα κανω ολα μονος χωρις βοήθειες άκομα και στην πτυχιακη εφαγα πιστόλι και την εβγαλα μονος μου παροτι ηθελα αλλο πραμα να κανω σαν πτυχιακη!

Τωρα ποια εχω φτασεει 34 χρονων και ειμαι πωλητης. Ποσο θα ήθελα να ξαναπιασω τα βιβλια και να πετυχω στην ζωη μου να βγαλω τον πλουτο που θελω να μενω στο σπιτι που θελω και το κυριοτερο να δουλευω πανω σε αυτο που θέλω. Δυστηχως ομως αυτη την περιοδο ειμαι πολυ δυστηχησμενος και πολυ φοβισμενος. ΦΟΒΑΜΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΩ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.

Φοβάμαι πως θα μείνω μόνος αν ξαναπιαστω με βιβλία και σχόλες η έστω αρχίσω μεταπτυχιακό φοβάμαι οτι δεν θα με θέλει καμιά γυναικά δίπλα μου (παροτι εχω καποιες επιτυχίες ΑΚΌΜΑ στο ωραίο φύλο) η ακόμα και φίλοι δεν θα με θέλουν. Φοβάμαι ο,τι τώρα ποια όντως είναι μεγάλη η ηλικία για να κάνω αυτά που θέλω.

Εβλεπα ποιο παλια ψυχολογο λογω χρηματων το σταματησα λετε να παω ξανα;
Υπαρχουν φορές που έχω προσευχηθεί με δάκρυα αλλα απάντηση δεν πήρα ποτέ (ισως να μην υπαρχει και οντοτητα να σου δωσει απαντηση αλλο θεμα αυτό).
Tι να κάνω;

καν αυτό που θα σε οφελισει κι θα σου φέρει ηρεμία στη ψυχη και αυτοπεποίθηση !!

Quote:

---

Originally Posted by IonJohn

Καλησπέρα σε όλους σας

Έχω τελειώσει σχολή Ηλεκτρονικών Μηχανικών ΤΕΙ και όμως βλέπω ο,τι δεν είμαι ευτυχισμένος με την τωρινή κατάσταση, τι εννοώ:
Δούλευα σε μια μεγάλη εταιρεία ως ηλεκτρονικός μηχανικός συναρμολόγησης όπου έφυγα για να ψάξω να βρω κάτι καλύτερο. Μέχρι τώρα μόνο καλύτερα δεν είναι αφού δούλεψα στα καπάκια σε μια, δυο εταιρείες όπου και απο τις δυο με έδιωξαν λόγω μαλ......κια των αφεντικών και των ρουφιάνων τους, ύστερα από ένα εύλογο διάστημα ανεργίας (είχε και τα καλά του) δουλεύω ως πωλητής ηλεκτρολογικού υλικού. Περιττό να πω ότι δεν νιώθω γεμάτος ή ικανοποιημένος με την εργασία μου όμως τι να κάνουμε που πρέπει να βγει έστω και αυτό το λίγο χρήμα προκείμενου να προσπαθήσω να πετύχω κάποια πράματα (αν τα καταφέρω ποτε). Ωστοσο η καταθλιψη και ο φοβος ειναι εδω μαζι μου.
Γιατί;
Διότι όταν παω να ξεκινήσω να πιασω τις παλιες μου σημειωσεις να καλυψω τα κενα μου πανω στα ηλεκτρονικα το κανω πολυ λιγο και μετα το παραταω σαν με χτυπαει ηλεκτρικό ρεύμα με όλες τις σκέψεις απο το παρελθον να με κυνηγανε. Συγκεκριμένα κριτικες που είχα απο το αφεντικο της πρακτικης : Οτι δεν κάνω για το επαγγελμα του ηλεκτρονικου μηχανικου και οταν ρωτησα τον τοτε εργοδότη αφου πρωτα του ειπα να παω για μηχανολόγος ή ηλεκτρολόγος ή πληροφορικαριος η απάντηση που πήρα ηταν να παω για δημοσιογραφος (το σιχαίνομαι χωρις να θελω να προσβαλω καποιον)αφου μου αρεσει να μιλαω και ο,τι εχω αργήσει πολυ για αυτες τις επιστήμες τοτε ημουν 24-25 αυτο έγινε πριν την αποφοιτηση.
Μέτα την αποφοιτηση ειχα και δυο συμφοιτητές που μου λεγανε ο,τι δεν το έχω με τα ηλεκτρονικά καλυτερα να ασχοληθω με κατι άλλο Λόγω χαρακτήρα-ιδιοσυγκρασιας.
Τι να κάνω ομως δεν είμαι nerd ούτε geek, ειμαι ένας εκδηλωτικός ζεστός άνθρωπος ήρεμος και μερικές φόρες λίγο φωνακλας μου αρεσουν οι ομορφες σχεσεις με γυναικες μου αρεσουν τα ταξιδια και λενε οτι εχω θετικη ενεργεια(οση μου εχει απομεινει).

Αλλα εγω εδωσα άγωνα γιατι πιστεψα σε αυτό παροτι ολες οι συνθηκες ηταν εναντιον μου τι εννοω.... καθηγητες ΣΕ ΒΑΣΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ που δεν νοιαζοντουσαν οπως ηταν τα μαθηματικα και η ηλεκτροτεχνιες με αποτελεσμα να πρεπει να τα κανω ολα μονος χωρις βοήθειες άκομα και στην πτυχιακη εφαγα πιστόλι και την εβγαλα μονος μου παροτι ηθελα αλλο πραμα να κανω σαν πτυχιακη!

Τωρα ποια εχω φτασεει 34 χρονων και ειμαι πωλητης. Ποσο θα ήθελα να ξαναπιασω τα βιβλια και να πετυχω στην ζωη μου να βγαλω τον πλουτο που θελω να μενω στο σπιτι που θελω και το κυριοτερο να δουλευω πανω σε αυτο που θέλω. Δυστηχως ομως αυτη την περιοδο ειμαι πολυ δυστηχησμενος και πολυ φοβισμενος. ΦΟΒΑΜΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΑΠΟ ΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΩ ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.

Φοβάμαι πως θα μείνω μόνος αν ξαναπιαστω με βιβλία και σχόλες η έστω αρχίσω μεταπτυχιακό φοβάμαι οτι δεν θα με θέλει καμιά γυναικά δίπλα μου (παροτι εχω καποιες επιτυχίες ΑΚΌΜΑ στο ωραίο φύλο) η ακόμα και φίλοι δεν θα με θέλουν. Φοβάμαι ο,τι τώρα ποια όντως είναι μεγάλη η ηλικία για να κάνω αυτά που θέλω.

Εβλεπα ποιο παλια ψυχολογο λογω χρηματων το σταματησα λετε να παω ξανα;
Υπαρχουν φορές που έχω προσευχηθεί με δάκρυα αλλα απάντηση δεν πήρα ποτέ (ισως να μην υπαρχει και οντοτητα να σου δωσει απαντηση αλλο θεμα αυτό).
Tι να κάνω;

---

Να πιστέψεις στον εαυτό σου οτι μπορεί να καταφερει τα πάντα για αρχή. Το διάβασμα θέλει στόχο και πρόγραμμα.

Είναι πολύ καλό που θελεις να μάθεις και ξαναπιάνεις τις σημειώσεις σου. Πες, σήμερα θα βγάλω το τάδε κεφάλαιο. Ή τις τάδε 2 σελίδες. Χτίζεται η συγκεντρωση. Όταν τα παρατάς και σηκώνεσαι από το τραπέζι να ξανακαθεσαι. Ξεκίνησε από μικρούς στόχους, και σταδιακά βάλε μεγαλύτερους.

Όταν χτίσεις την ικανότητα σου να διαβάζεις, μπορεις να δεις και για σπουδες που θέλεις. Βασική προυπόθεση είναι να μπορείς να έχεις τα οικονομικά σου λυμένα οσο θα σπουδάζεις.

Πολλοί κανουν μεταπτυχιακό στα 34-35 επειδή αναγκάστηκαν να δουλεψουν και δεν είχαν υποστηρικτικούς γονείς. Ποτέ δεν είναι αργά Τζον. Όσο για τον φόβο σου με τις γυναίκες, αν κάποια την απωθήσει το γεγονός ότι κάνεις μεταπτυχιακό, σίγουρα δεν είναικατάλληλη γυναικα για να την έχεις δίπλα σου.

Τι κάνεις αν όμως σου έχουνε σπασει τον τσαμπουκά με την καλημέρα;
Nα πιστέψω στον εαυτό μου πως όμως που έχασα χρόνια;
Yπαρχει κάποια πρακτική για να αρχίσω να πιστεύω και πάλι;

φιλαρακι μου σε νιώθω

Quote:

---

Originally Posted by IonJohn

Τι κάνεις αν όμως σου έχουνε σπασει τον τσαμπουκά με την καλημέρα;
Nα πιστέψω στον εαυτό μου πως όμως που έχασα χρόνια;
Yπαρχει κάποια πρακτική για να αρχίσω να πιστεύω και πάλι;

---

Πρέπει να καταλάβεις ότι όποιος σε μειώνει με το καλημέρα , το κάνει από δική του ανασφάλεια και δεν έχει να κάνει με σενα. Ακόμη και αν τώρα έχεις ελλειψεις σε γνώσεις, μπορεις να εξελιχθεις .

Πόσα χρόνια νομιζεις ότι έχασες ? Πόσοι υπάρχουν που πετυχαίνουν στα 40 και στα 50 αυτό που θέλουν και πόσων η ζωή τελειώνει πριν αρχίσει? Μην κάθεσαι να συγκρίνεσαι με τους άλλους. Κοίτα τον δικό σου δρόμο.

Ψυχοθεραπεία μπορείς να αρχίσεις αν θελεις ωστε να βοηθήσει με την αυτοπεποίθηση, αλλα θεωρώ ότι σιγά σιγά θα μπορουσες να τη φτιάξεις και μόνος σου

Η κατάστασή σου δεν είναι σπάνια στην ελλάδα. Αν δεν είσαι γόνος, κομματόσκυλο και κληρονόμος .... στην δική σου κατάσταση θα είσαι . Δεν είσαι ο μόνος λοιπόν. Είσαι το 95%.
Εϊναι μια παρηγοριά αυτή ; Δεν ξέρω. Τα λεφτά είναι λίγα στην ελλάδα , για όλους αν δεν είσαι από τις περιπτώσεις που προανέφερα. Αυτό πλέον είναι δεδομένο και το σχέδιο είναι να γίνει χειρότερο . Οπότε πρέπει να γίνεις ολιγαρκής και απαθής και να μη σκας. Εφόσον έχεις επιτυχίες ακόμη στις γυναίκες, αφιέρωσε χρόνο σε μια σχέση και ψάξτε μαζί διεξόδους και ψυχαγωγία ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ . Μακριά δηλαδή από gold diggers.

Έτσι όπως το παρουσιάζεις είναι ή το ένα ή το άλλο. Ή θα έχεις τη ζωή που έχεις ή θα τη χάσεις αν ξεκινήσεις το διάβασμα. Γνώμη μου είναι να βάλεις πρόγραμμα εφόσον το θες πραγματικά και να διαβάζεις λίγο κάθε μέρα ώστε τίποτα να μην διακινδυνεύσεις και να έχεις ένα στόχο και να τον προσεγγίσεις σταδιακά. Μην απογοητευεσαι από τις κουβέντες των άλλων γύρω σου, σπάνια να ακούσεις καλή κουβέντα γενικά, οι πιο πολλοί είναι κομπλεξικοι ζηλιαρηδες