Παιδιά καλησπέρα ,
Δεν είμαι καλά και όσο περνάνε οι μέρες χειροτερεύω. Χώρισα με την κοπέλα μου και κοντεύουμε έναν μήνα χωρίς να μιλάμε . Είμαι 29 ετών ήταν η πρώτη μου σχέση άντεξε κοντά στο τρίμηνο και τελείωσε χωρίς να ξέρω τον λόγο . Είχα γράψει τους λόγους και το πώς έγινε όλη η φάση στο αντίστοιχο forum . Το πρόβλημα είναι ότι έχω παραδώσει τα όπλα . Έχω να κλάψω από το 2007 και τώρα δεν αφήνω μέρα που να μην κλαίω. Κοιμάμαι ξυπνάω με το όνομα της . βλέπω το κινητό και ο μόνος που με σκέπτεται είναι η cosmote . Νιώθω τα χάδια της , τα φιλιά της την γκρίνια της χωρίς να την βλέπω .Της φερόμουν καλά ψάχνω τον λόγο που με άφησε αλλά δεν τον βρίσκω . Δεν αντέχω πάλι την μοναξιά …Την αγαπάω ρε γαμότο και ελπίδα πλέον καμία . Η κατάσταση πάγωσε και ο θεός με έχει ξεχασμένο και αυτός ….όσο και να δουλεύω δεν περνάει η ώρα. Το ταβάνι βλέπω και του λέω να πέσει να ησυχάσω αλλά ούτε και αυτό ασχολείται με μένα . Πληρώνω λάθοι του παρελθόντος γιατι είχα πάντα σαν πρωταιρεότητα τις σπουδές και την δουλειά μου και στις σχέσεις μου μηδενικό ….Άχρηστος να κρατήσω μια σχέση …. Για όλα να έχω μια άποψη να ρίξω μια γυναίκα ανύπαρκτος …..Δεν αντέχω να ξαναγυρίσω στο εργένικο στυλ πονάει η ριμάδα η μοναξιά ….