Μιλούσα ένα μήνα με ένα παιδί, σας είχα γράψει κι εδώ νομίζω
Ήταν ο πιο σοβαρός ως τώρα και έλεγε ότι θέλει κάτι ουσιώδες και όχι ξεπετες.
Αργήσαμε για κάποιους λόγους να συναντηθούμε και όσο μιλούσαμε εγώ δεν του είδα δείξει ερωτικό ενδιαφέρον , ενώ εκείνος μου ζητούσε συνεχώς να βγούμε. Το τραβούσα όμως όσο γινόταν, για να δω αν μπορεί να με δει κάποιος σοβαρά. Και πραγματικά μου έλεγε ότι είμαι πολύ όμορφη και από τις λίγες κοπέλες που δεν είναι χαζές και κοιτάνε τα φράγκα και ότι αξίζω πολλά. 2-3 φορές που πήγε να πετάξει κάτι σεξουαλικό τον έκοψα και μετά ζήτησε και συγγνώμη.
Αυτός δουλεύει μέχρι τις 10 το βράδυ και μου έλεγε να βγούμε μετά τη δουλειά του. Εγώ του είπα καλύτερα κάποια μέρα που θα είναι πρωινός για να βγούμε με την άνεση μας, αφού τώρα τα μαγαζιά κλείνουν στις 12 και δεν θα το ευχαριστηθούμε.
Πάντως του εξήγησα ότι ΘΕΛΩ να τον δω απλα σε καλύτερες συνθήκες και συμφωνήσαμε με την πρώτη ευκαιρία που θα είναι πρωινός να βγούμε.
Ήδη είχα ξενερώσει γιατί δεν μου φαινόταν ιδιαίτερα έξυπνος και από διάφορα που μου είχε πει από την προηγούμενη σχέση του τον έβρισκα πολυ λάθος.
Ενώ λοιπόν νόμιζα πως συνεννοηθήκαμε, εκείνος επεμεινε 3 μέρες στη σειρά να βρεθούμε όταν θα σχολάσει. Και μάλιστα σε ένα μέρος που δεν μου αρέσει καθόλου. Του εξήγησα γιατί δεν θέλω και του είπα νόμιζα ότι συμφωνήσαμε κατι. Ζήτησε συγγνώμη μετά και κατάλαβε το λάθος του, αλλά εγώ είχα ήδη ξενερώσει για τα καλα.
Μετά πρότεινε ΠΑΛΙ να βρεθούμε αλλά όχι σε μαγαζί, να αραξουμε λέει κάπου αλλού. Δηλαδή πρώτο ραντεβού σε πλατεία, στον δρόμο η κάτι τέτοιο το θεωρείτε λογικό; Δεν το σχολίασα καν, αλλά ήμουν στο τσακ να τον προσβαλω!
Μιλάω με άλλον ένα παράλληλα , όμως λείπει στο πατρικό του επειδή είναι σε αναστολή και ο άλλος είναι ο φίλος μου που λεω που περιμένω να γύρισει από διακοπές.
Μαζί του μιλούσα καθαρά μέχρι να περιμένω να γίνει κατι με τους άλλους και επειδή μου έλεγαν κάποιες στη δουλειά ότι δεν θα βρω εύκολα κάποιον άλλο για σχέση, αφού τώρα όλοι θέλουν απλά να μας πηδάνε.
Μου τη δίνει που προσπαθώ πολύ, ρίχνω τα στάνταρντς μου στα ταρταρα, ασχολούμαι με άτομα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μιλούσα καν και πάλι απογοήτευση.
Αν είχα κάνει σχέση δεν θα μιλούσα και δεν θα φασωνομουν με κανέναν από όσους έχω κάνει κάτι.
Λέγαμε με έναν φίλο τις προάλλες κάτι για το πρώτο φιλί και αυτός το είχε σαν μια γλυκιά ανάμνηση, ενώ εγώ είτε έχω φιληθεί είτε όχι, είτε έχω φασωθει είτε όχι είναι το ίδιο και το αυτό. Δεν αισθανομουν τίποτα.
Με πληγώνει που δεν έχω να θυμάμαι τίποτα καλό από ερωτικά.