καλημερα,ειμαι 17 και θα θελα να μοιραστω τις σκεψεις μου μαζι σας..νιωθω μονη μου,απο τοτε που χωρισα(πριν 6 μηνες) παω απο το κακο στο χειροτερο..δεν ειναι πως εχασα το αγορι μου αλλα εναν ανθρωπο που με καταλαβαινε απολυτα και ηταν παντοτε εκει για μενα..τωρα δεν εχω καμια επικοινωνια μαζι του και αυτο με εχει οδηγησει να κανω τις πιο λαθος επιλογες σε πολλους τομεις βυθιζοντας ετσι τον εαυτο μου ολο και πιο κατω..δεν υπαρχει κανενας αλλος να με καταλαβαινει,να ναι εκει οταν τον θελω,να του μιλαω και να 3ερω πως ακομα και αν δε μπορει θα με βοηθησει...δεν εχω καμια ορε3η πλεον να διαβασω..αυτο με κανει χειροτερα γιατι μερα με τη μερα πιστευω πως απογοητευω τους γονεις μου που πληρωνουν τοσο αδρα για το σχολειο μου..εχω απογοητευσει ολο το κοσμο και πιο πολυ τον εαυτο μου..γιατι δεν ημουν ετσι,ακομα με ψαχνω..εφυγε και με πηρε μαζι του εκεινος...με θελω πισω αλλα δε μπορω να με βοηθησω..υπαρχουν τοσα πραγματα που θελω να πω..