Άγχος και φόβος για τη δουλειά
Καλησπέρα σας..Ονομάζομαι quinda( ο χριστός κ απόστολος-δν ξέρω για ποιο λόγο είχα βάλει αυτό το nick) και όπως γράφω στο τίτλο έχω ένα θεματάκι με τη δουλειά..Να σας πω ότι μένω στο εξωτερικό γιατί οκ αν έμενα στην Ελλάδα θα μου λέγατε και τί μας λες τώρα ρε κοπελιά όλοι έχουμε...Όπως και να έχει ανήκω στο χώρο της εκπαίδευσης μικρών παιδιών.Τα τελευταία 2 χρόνια ήμουν σε κάποιο σχολείο όμως λόγω της μεγάλης απόστασης που έπρεπε να διανύω κάθε μέρα αποφάσισα να αλλάξω..Εδ'ω και 3 εβδομάδες λοιπόν είμαι σε ένα καινούργιο..Η διευθύντρια είναι γλυκύτατη κλπ..Οι συναδέλφισσες από την άλλη....το αντίθετο..Στην αρχή φυσικά την πρώτη εβδομάδα μπορώ να πω πως ήταν χαμογελαστές και προθυμες να βοηθήσουν..Αργότερα όμως ξεκίνησαν τα προβλήματα..Άρχισαν να μου κάνουν συνεχώς παρατηρήσεις για τα λάθη μου με τρόπο τέτοιο ώστε να αισθάνομαι άσχημα,μιλούσαν πίσω από τη πλάτη μου, αν κάποιος είχε κάνει κάτι τότε ήταν σίγουρες πως ήμουν εγώ,αν είχαν κέφια οκ θα μιλούσαμε θα γελούσαμε ,αν όχι ομως θα ήταν όλη μέρα μέσα στα μούτρα,θα μ μιλούσαν απότομα και γενικότερα είχα την αίσθηση πως τους άρεσε να με βλέπουν να παιδεύομαι μιας και είμαι νέα στη δουλειά και σε κάποια πράγματα ας πούμε δεν ήμουν τόσο γρήγορη όσο αυτες..Το αποκορύφωμα ήταν τις προάλλες όταν και οι 2 μου έβαλαν τις φωνες κανονικά( ποτέ κάποιος συνάδελφος δεν εχει υψώσει το τόνο της φωνής του σε μένα-είμαι άτομο ήπιων τόνων) δείχνοντας το ποσο ας πούμε κουρασμένες είναι με τα συνεχή λάθη μου...Λες και ας πούμε αυτές είναι τέλειες...Εγώ στην αρχή κοκκάλωσα λέω οκ μου κάνουν πλάκα δεν τα εννοούν...Δεν μίλησα και μετά από λίγη ώρα πήγα στη διευθύντρια λέγοντας πως θέλω ή να παραιτηθώ ή να αλλάξω γκρουπ...Αυτά φυσικά τα έλεγα κλαίγοντας..Αρχικά δεν της είπα τους λόγους μιας και είμαι άτομο που δεν θέλει να δημιουργεί προβλήματα και θέλω να έχω μια όσο πιο αθόρυβη γίνεται παρουσία..Μου είπε κάτσε και σκέψου τώρα το σκ..Εγώ όμως όλο το σκ δεν έχω κλείσει μάτι στην ιδέα πως αύριο πρέπει να ξαναπάω εκεί πονάει το κεφάλι μου αισθάνομαι ότι η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή τρέμω δεν πεινάω δεν κοιμάμαι αισθάνομαι δυστυχισμ'ενη αισθάνομαι ότι έχω κάνει κάτι κακό..Έχω αποφασίσει να παραιτηθώ γιατί και σε άλλο γκρουπ να πάω πάλι θα είμαι αναγκασμένη να τις βλέπω κάποιες στιγμές της ημέρας..Είναι σίγουρα μεγάλο το ρίσκο να παραιτηθώ,ελπίζω σύντομα να βρω κάτι άλλο αλλά δεν θα μπορούσα να καταπιέζω τον εαυτό μου άλλο..Κάθε πρωί πήγαινα στη δουλειά και είχα άγχος λες και έδινα εξετάσεις για το αν θα κάνω κάτι και θα με μαλώσουν ή όχι..Μόνο που σας τα γράφω αυτά τρέμω...Προσπάθώ να τα ξεχάσω και να βρω τη δύναμη να πάω στο σχολείο να μιλήσω με τη διευθύντρια και να της πω ότι δεν είμαι ικάνή να δουλέψω για το επόμενο διάστημα..Μετα ίσως επισκεφθώ τον γενικό ιατρό με σκοπό να μου δώσει κάποια άδεια ώστε να χαλαρώσω να ηρεμήσω και να δω τί θα κάνω από εδώ και πέρα..Πιστεύετε ότι τα παρατάω πολύ εύκολα? Σε γενικές γραμμές είμαι πολύ υπομονετικό άτομο,μου αρέσει η δουλειά δεν είμαι καμιά τεμπέλα,είμαι χαμηλών τόνων και με χαμηλή αυτοπεποπόιθηση μπορώ να πω αλλά κατα τη γνώμη μου το να φύγω από εκει και να τα ξεχάσω όλα θα με βοηθήσει ψυχολογικα..Αν κάτσω σίγουρα θα γίνω χειρότερα..Συγνώμη για το μεγάλο ποστ-έκθεση αλλά έπρεπε με κάποιο τρόπο να τα βγάλω από μέσα μου..