οταν σκεφτεσαι τον θανατο και συγκεκριμενα (εγω οσο μακρινο και αν μου φαινεται τωρα καποια μερα θα πεθανω) τι νιωθετε?
φοβο
στεναχωρια
απογοητευση
θυμο
κ.ο.κ ?
Printable View
οταν σκεφτεσαι τον θανατο και συγκεκριμενα (εγω οσο μακρινο και αν μου φαινεται τωρα καποια μερα θα πεθανω) τι νιωθετε?
φοβο
στεναχωρια
απογοητευση
θυμο
κ.ο.κ ?
φοβο...................
Νομίζω ανακούφιση...
αναλογα τη διαθεση, οταν ειμαι καταθλιπτικη τον βλεπω σαν ανακουφιση, οταν δεν νιωθω ασχημα τοτε φοβος
Αδιαφορια πληρη , δεν ανησυχω για κατι που δεν μπορω να το αποφυγω . Δεν ξερω αν ο θανατος ειναι κατι καλο η κακο .
Παντως επειδη εχω δει κατι ντοκυμαντερ που λενε οτι συναντας συγγενικα προσωπα στην αλλη ζωη , ειναι κατι συγγενεις που δεν θελω να συναντησω με τιποτα .
Μπορεις να συνεχισεις να εισαι κοινωνικος μετα θανατον , να φορας τα ρουχα που θελεις , το φαγητο ειναι καλο , χρειαζεσαι κουρεμα , ξυρισμα ?
Πολλα ερωτηματα , καμμια απαντηση . Θα δουμε .........
Suicide is a tried and tested formula for release
Στην ηλικια που ειμαι(και φανταζομαι ειμαστε οι περισσοτεροι),πιο πολυ με αγχωνει το τι θα γινει παρακατω στη ζωη μου,παρα ο θανατος,που κακως μεν,αλλα τον βλεπω σαν κατι πολυ μακρινο.
Δεν εχεις αδικο, εξαρταται ποσο εισαι βεβαια :) Αν ομως ενας καταθλιπτικος τον επιδιωκει δεν τον βλεπει μακρυνο!
Εμενα δεν με φοβιζει ο θανατος ακριβως..Η αρρωστια με φοβιζει.. με μια ανιατη αρρωστια ζεις ολα τα παρελκομενα του θανατου μεχρι τελικα να επελθει!
αλλες φορες τον επιδιωκω και αλλες φορες στενοχωριεμαι γιαυτους που θα αφησω πισω μου
Σωστη mnimonio , και εμενα αυτο με φοβιζει , αν και η αρρωστια και η δυστυχια ( και οι ανθρωποι ) ειναι σαν τα σκυλια . σου επιτιθενται οταν καταλαβουν οτι φοβασαι . Μου κανει εντυπωση οτι νεα παιδια ασχολουνται με τον θανατο , κατι μαλλον μακρινο . Τι νοημα εχει να φοβασαι κατι που δεν μπορεις ναποφυγεις . Και να βρεθω σε πρασινα λιβαδια ? εμενα μου αρεσει η θαλασσα .
Δεν με φοβιζει ο θανατος , αρκει να μην ειμαι εκει οταν συμβει.........
Εχω ενα αλλο ερωτημα .
Εχω τον θειο μου , 86 ετων , που επαθε εγκεφαλικο προ 20 ετων . Εκτοτε δεν μπορει να αυτοεξυπηρετηθει , να περπατησει λιγα βηματα μονο , ξεχναει τα παντα , δεν μπορει να μιλησει κατανοητα , δλδ εν ολιγοις δεν ειναι ζωη αυτο το πραμα , συν το οτι εχει γινει βαρος στους δικους του .
Εγω στην θεση του θαυτοκτονουσα , το εννοω , εσεις πως το βλεπετε ?
Τα νεα παιδια ασχολουνται με τον θανατο γιατι γεμισε η ζωη μας νευρωσεις..Εσυ εχεις καταθλιψη , αλλος εχει σχιζο και αλλος εχει μια νευρωση να σκεφτεται οτι πεθαινει και να ψαχνεται ολημερις και οληνυχτις για αρρωστιες!Αρα το ερωτημα θα επρεπε να ειναι γιατι γεμισαμε νευρωσεις ρε Θεε??
Οσο για τον θειο σου τι να πω..Εγω θα εδινα εντολη να με εξοντωσουν!Αυτα ειναι τα ασχημα..Μακρια απο εμας Παναγια μου!
Να σε εξοντωσουν , ε ? πλακα εχεις !! νομιζω οτι γεμισαμε νευρωσεις , αγνωστες στο παρελθον , λογω του τρπου ζωης . Απομονωση λογω τεχνολογιας , η/υ , κινητα , προτυπα lifestyle απο ΜΜΕ , και αν εξαιρεσουμε τα τελευταια 4 χρονια κρισης , τα παιδια τα ειχαν ολα ευκολα . Δεν μπορω να εντοπισω αλλο λογο .