Αβέβαιο επαγγελματικό μέλλον και στεναχώρια

Καλησπέρα, είμαι 21 ετών και μετά από δύο καραντίνες και προβλήματα στη προσωπική μου ζωή το άγχος και η στεναχώρια επέστρεψαν. Αφού χώρισα από την 3 ετών σχέση μου έχω επικεντρωθεί να τελειώσω τη σχολή μου που είναι η Θεολογία. Μια σχολή που δεν μου δίνει καμία επαγγελματική αποκατάσταση. Είμαι από μια οικογένεια με χαμηλό εισόδημα και με οικονομικά προβλήματα. Έχω τρία χρόνια στη σχολή και ενώ μπορώ να πω ότι μου αρέσει ξέρω ότι δεν θα βρω δουλειά και ξέρω ότι το μέλλον μου είναι αβέβαιο, συνέχεια σκέφτομαι το τι θα κάνω και πολλές φορές λέω ότι είμαι ένα καμμένο χαρτί. Πιστεύω ότι δεν θα κάνω τίποτα στη ζωή μου. Μόλις τελειώσω τότε τι; Δεν εχω καμιά δεξιότητα δεν έχω κάτι να με περιμένει από πίσω και δεν θέλω να με συντηρούν οι γονείς μου μέχρι τα 40. Ήθελα πάντα να ασχοληθώ με την κομμωτική αλλά οι γονείς μου το απέτρεψαν γιατί μια τέτοια δουλειά δεν θα μου απέφερε κάτι όπως ένα πανεπιστήμιο. Τώρα όμως που τελειώνω το πανεπιστήμιο και ξέρω ότι δεν θα έχω τίποτα νιώθω ότι δεν απολαμβάνω τη ζωή μου ότι ξυπνάω και δεν υπάρχει κανένα νόημα , όλες οι φίλες μου έχουν βρει μια άκρη μια σειρά και εγώ ακόμα τίποτα. Οι καταστάσεις πιέζουν, χρήματα δεν υπάρχουν και αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι δεν έχω όρεξη να βγω να διασκεδάσω να γελάσω. Πολλές φορές πιστεύω ότι δεν έπρεπε να πάω σε αυτή τη σχολή αλλά να κυνηγήσω μια άλλη που θα μου έδινε άμεση αποκατάσταση και όχι μια που μου δίνει ένα αδιέξοδο σαν αυτή....

Δενξερω α ν μπορεις να εργαστεις καποια στιγμη σε σχολεια. Το σιγουρο ειναι οτι στην ιδια θεση με εσενα βρισκονται πολλοι νεοι που δεν βρισκουν δουλεια στο αντικειμενο που σπουδασαν αρα μην σε περνει απο κατω. Αλλωστε κομμωτικη μπορεις να σποδασεις σχεδον οποτε θελεις αν και το επαγγελμα το θεωρω κορεσμενο

Καλημέρα.
Εδώ και δεκαετίες συντηρούμε μία νοοτροπία σε αυτή τη χώρα που είναι λάθος και μας έχει πάει πίσω σε πολλά. Θεωρούμε ότι σπουδάζουμε κάτι, παίρνουμε ένα χαρτί, βρίσκουμε μία δουλειά στο αντικείμενο, περνάμε όλη μας τη ζωή εκεί, παίρνουμε σύνταξη και πεθαίνουμε. Το καταλαβαίνω από την άποψη ότι ένας άνθρωπος θέλει να έχει μία σιγουριά και μία σταθερότητα να χτίσει τη ζωή του, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ένας άνθρωπος στα 20 πρέπει να επιζητά τη σταθερότητα και τη σιγουριά. Βαρετό δεν είναι; Δεν λιώνει ο εγκέφαλος και τρέχει από τα αφτιά αν κλειστείς σε μία ρουτίνα και στην καθημερινότητα και στον τρόπο σκέψης σου από τόσο μικρή ηλικία;

Για να μην πλατειάζω, γιατί δεν θα βρεις δουλειά; Είναι υποχρεωτικό να δουλέψεις μόνο πάνω στο αντικείμενο που σπουδάζεις; Ειδικά αν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα, αν δεν μπορείς να δουλέψεις πάνω στις σπουδές σου η άλλη εναλλακτική είναι να σε ζουν οι γονείς ως τα 40 όπως λες; Απαγορεύεται να δουλέψεις σε άλλο τομέα; Όσο χρόνια σπουδάζεις έχεις δουλέψει κάπου; Αν σου αρέσει η κομμωτική μπορείς να γραφτείς παράλληλα σε μία αντίστοιχη σχολή; Τι εννοούν οι δικοί σου δεν θα σου απέφερε κάτι τέτοια δουλειά; Κοντινό μου άτομο κομμώτρια κάνει τζίρο γύρω στα 150 ευρώ τη μέρα. Και τα μισά να της μένουν καθαρά, βγάζει ο θεολόγος 2μιση χιλιάρικα το μήνα που το θεωρούν πιο προσοδοφόρο; Αλλά πέρα από αυτό, δική σου είναι η ζωή, θα κάνεις αυτό που θες εσύ ή ότι σου λένε οι άλλοι; Μπορείς να ρωτήσεις κάποιον κομμωτή που ξέρεις αν μπορείς να βοηθάς με λουσίματα και τέτοια κάποιες ώρες που μπορείς, ώστε να εξοικειωθείς λίγο με το αντικείμενο και να δεις αν σου κάνει. Μπορείς να βρεις κάποια δουλειά άσχετη αν δεν έχεις ήδη, να μαζέψεις λεφτά για κάποια ιδιωτική σχολή κομμωτικής. Πολλά μπορείς να κάνεις. Το μόνο που δεν πρέπει να κάνεις είναι να μη κάνεις τίποτα και να απογοητεύεσαι. Όσο πιο πολύ δραστήρια είσαι, τόσο πιο πολλές οι πιθανότητες να ανοίγουν πόρτες και να έρχονται ευκαιρίες στη ζωή σου και στα επαγγελματικά και στα ερωτικά και παντού. Αν δεν σου βγει κάτι, θα σου βγει κάτι άλλο.
Μην το αναλύεις και πολύ, πράξε! Και ψηλά το ηθικό! Ένα σωρό δρόμοι ανοίγονται μπροστά σου. 21 είσαι, δεν είσαι 91!