Καταρχάς συγνώμη που γράφω ξανά στο φόρουμ σε τοσο μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό που νοιώθω δεν περιγράφεται. Νιώθω αβοήθητος. Για αυτούς που δεν είδαν το προηγούμενο μου ποστ, πριν από 1. 5 μήνα πήγα σε ψυχολόγο καθως δεν ήμουν καλά. Το καλοκαίρι ο πατέρας μου έκανε κάποιες εξετάσεις και του βρήκαν ένα πρόβλημα υγείας το οποίο εμένα μου δημιούργησε πολυ αγχος.Ευτυχως το πρόβλημα ξεπεράστηκε. Μετά από 1 μήνα η κοπέλα μου είχε 2 μήνες καθυστέρηση κάτι το οποίο μου δημιούργησε και παλι αφοριτο αγχος. Τον Οκτωβρίο έκανα εξετάσεις αίματος και μου βρήκα μια αντιστροφη στα λευκα αιμοσφαίρια. Πήγα σε αιματολογο ο οποίος μου είπε ότι δεν είναι κάτι. Εμένα όμως μου κόλλησε ότι έχω ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που μου δημιούργησε πάρα πολύ αγχος. Φοβόμουν για την υγεία μου. Σκεφτόμουν ότι θα πεθάνω. Τον Φεβρουάριο κατερευσα. Ένιωθα χάλια ψυχολογικά. Μετά από αρκετές συζητήσεις με τους γονείς μου πήγα σε ψυχολόγο. Εκείνος μου είπε ότι έχω πολύ αγχος. Μου είπε να μην το σκέφτομαι και να κάνω πράγματα που με χαλαρώνουν. Απο τότε δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι ότι έχω άγχος.Επαναλαμβανονται από το πρωί μέχρι το βράδυ τα λόγια του ψυχολόγου. Μετά από 2 εβδομάδες πήγα σε ψυχίατρο που μου είπε ότι έχω ιδεοψυχαναστικη διαταραχή. Μου έδωσε αντιψυχωτικα villamos 2.5 και μου είπε να μην το σκέφτομαι. Τα πράγματα δεν καλυτερευσαν
Το σκέφτομαι συνέχεια λέγοντας ότι όλα θα είναι καλύτερα το καλοκαίρι μιας και δίνω πανελλήνιες φέτος. Δεν με νοιάζουν καν πλεον δεν μπορώ να διαβάσω. Έρχονται σκέψεις συνεχώς. Βγαίνω βόλτα με τους φίλους μου και νοιώθω δυσφορία. Δεν ξέρω καν τι νοιώθω για την κοπέλα μου. Είμαι 17 χρονων και ειχα πολλά όνειρα. Δεν θέλω να είμαι αυτό που είμαι αυτή την στιγμή. Ξαναπήγα στον ψυχίατρο και μου έδωσε zoloft 50 mg τα παιρνω εδώ και 23 μέρες δεν εχω δει κάποια διαφορά. Συνέχεια σκέψεις. Έχω χάσει τα ενδιαφέροντα μου. ΘΈΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ
