Νοσηλευτικά ακούσια στο ψυχιατρείο και θέλω να εκφράσω τη συμπαράσταση μου σε όλους όσους έχουν παρόμοια εμπειρία.
Printable View
Νοσηλευτικά ακούσια στο ψυχιατρείο και θέλω να εκφράσω τη συμπαράσταση μου σε όλους όσους έχουν παρόμοια εμπειρία.
Σε καταλαβαίνω πολύ καλά!Quote:
Originally Posted by Ευλογητός
Έχω νοσηλευθεί 4 φορές χωρίς τη θέλησή μου
Πες μας τη δική σου Ιστορία...
Ήμουνα μεθυσμένος και έκανα κάτι φασαρίες και μέχρι να καταλάβω τι συναιβενε βρέθηκα μεσα, και δεν ήξερα ότι όποτε ήθελες εφευγες και έκατσα ένα μήνα. Τίποτα εκεί η γιατροί σε κοροϊδεύουν οποίος θέλει σηκώνεται και φεύγει και δε του κάνουν τίποτα τα κορόιδα απλά κάθονται και περιμένουν πότε θα αποφασίσει να τους δώσει εξιτηριο ο γιατρός. Μηδενική θεραπεία το μόνο που κάνουν είναι να σε φορτώνουν στα φάρμακα και να νομίζουν ότι δουλεύουν κιόλας. Άσυλο κανονικο τόση γιατροί απλά καθοντούσαν και μίλαγαν μόνοι τους και καλά δουλευανε πραγματικά όλοι εκεί μέσα ήταν διαταραγμένοι και ειδικά οι γιατροι, κυριολεκτικά στο κόσμο τους, απορώ τι έργο βλέπανε κυριολεκτικά ζούσαν σε μια ψευδαισθηση ότι κάναν κάποιο εργο. Άμα τους κινηματογραφούσε κάποιος θα ήταν σουρεαλιστική η ταινία. Επιστήμη των διακρίσεων αυτοί εκεί σε βγάζουν ανάπηρο αμεσως δηλαδή ότι και να τους πεις έχουν συνηθίσει να σου βγάζουν αμέσως διάγνωση ανάπηρου. Στο άσυλο του σωτηρία ημουνα. Οι γιατροί ήταν όλοι δυστυχισμένοι εκτός από κάνα δυο γιατρινες και κάνα δυο φαντασμένους, όλοι οι άλλοι πραγματικά ήταν δυστυχισμένοι η διαταραγμένη η με ψυχολογικά προβληματα, γενικά στο άσυλο δε ήταν κανενας γιατρός εντάξει ανωμαλία σε όλο της το μεγαλείο. Απορώ αυτοί οι γιατροί νομίζουν ότι εξασκούν και ιατρικό επάγγελμα. Καμμία σχεση όμως, άμα είχα μυαλό και λεφτά θα έβαζα δικηγόρο και θα έφευγα αμέσως αλλά ήμουνα σε κακή ψυχολογική κατάσταση και δεν έδωσα σημασία.
Οι ασθενείς οι πιο πολλοί ήταν αδύναμοι χαρακτήρες και τους είχαν στη φαπα οι οικογένειες τους και τους έκλειναν μεσα με τη βοήθεια των γιατρών οραματιστων. Μιλάμε τώρα για σύνολο 20 γιατρών με 30 ασθενείς που ανακυκλωνοντουσαν και σκέψου στον ένα μήνα ζήτημα αν μίλησα μια ώρα με τους γιατρούς για να καταλάβεις πόσο στο κόσμο τους ήτανε.
Αυτό φαίνεται σαν ένα σκάνδαλο που θα ξεκινήσει από εδώ μέσα.
Οπωσδήποτε επέμβαση εισαγγελέα νομίζω.
Κατάλαβες γιατί πήγες εκεί;
ειναι δυσκολα τα ψυχιατρεια ο Θεος να βοηθησει να μην πηγαινει κανεις εκει μεσα γιατι χειροτερα τρελος βγαινεις απο κει μεσα
Τι σκάνδαλο να ξεκινήσει ρε φίλε, φαντάζομαι παντού έτσι είναι. Ο εισαγγελέας δε νοιάζεται φίλε νομίζεις δε ξέρει τη κατάσταση ότι κάνει ο καθένας ότι θέλει εκει, μη νομίζεις οι γιατροί είναι κι αυτοί εξουσία και δε δίνουν λόγο κάνουν όπως τα θελουν. Πήγα εκεί γιατί έκανα το λάθος να μη μιλήσω στους αστυνομικούς που με συλλάβανε και ύστερα μπροστά στη επιτροπή των γιατρών που με εξέτασε να τους ζητήσω να είναι μέσα στην αίθουσα μόνο ένας αστυνομικός για να μιλήσω όπως λέει και ο νομος. Αυτοί ήταν δύο και δε τους μίλησα αν δεν έφευγε ο ένας που δεν έφευγε για αυτό και με κρατήσανε και απαξ και με κρατήσανε έτσι έχει η διαδικασία μετά με δέσανε για πόσες μέρες και εντωμεταξυ ήμουν σε ήρεμη κατάσταση όλες τις μέρες που ήμουν για κάποιο λόγο δεμένος και μετά μόλις με ξεδεσανε θα μπορούσα να φύγω και δε θα μου κάνανε τίποτα αλλά δε το ξερά και για αυτό έκατσα. Το μόνο κακο για μένα στο ψυχιατρείο ήταν τα πολλά φάρμακα, τρελός δε βγαίνεις απλά βγαίνεις λίγο φυτό με οποία κάποια προβλήματα υγειας που με το κάιρο αν σταματήσεις τα φάρμακα μαχαίρι όπως έκανα εγώ τότε μειώνονται τώρα αν συνεχίσεις να παίρνεις τα φάρμακα δε ξέρω ποια είναι η πρόγνωση.
Για πιο λόγο σε συνέλαβαν οι αστυνομικοί;
Εγω εχω νοσηλευτει στο ψυχιατρειο δυο φορες σε διαστημα 1,5 χρονου και οντως δεν ημουν καλα. Δεν εβλεπα την ωρα να φυγω απο εκει μεσα. Σε γενικες γραμμες ευγενικοι ηταν οι περισσοτεροι στο ψυχιατρειο που ημουν, αλλα δεν εδωσα και δικαιωματα για να δω αλλο προσωπο. Πολλα φαρμακα σχεδον 8πλασια απο οτι χρειαζομαι για να ειμαι καλα και πληρης λειτουργικος. Οι γιατροι δεν ειναι σαν τις ταινιες, σχεδον δεν κανεις καμμια συζητηση και στη διαγνωση γραφουν οτι να΄ναι. Σε ενα γιατρο που παω και μου γραφουν φαρμακα και του πηγα τη διαγνωση, μου λεει καλη διαγνωση σου γραψανε απο την αποψη οτι παιρνω αναπηρικη συνταξη, οχι απο καποια αλλη αποψη. Απαξ και μπηκες πρεπει να βγεις με διαγνωση, αλλιως πως θα εξηγηθει το οτι μπηκες και οτι σου χορηγουνται φαρμακα? Ετσι δουλευει.
Ο κοσμος που γνωρισα απο τους νοσηλευομενους, μερικοι δεν ηταν καλα και αλλοι δεν φαινονταν να εχουν το παραμικρο προβλημα. Παντως ειχε ενδιαφερον η κοινωνικη συναναστροφη μιας και δεν ειχες τιποτα αλλο να κανεις και θυμαμε με ενδιαφερον τους αλλους ασθενεις, Ηταν ενας διαδρομος με ενα μεγαλο τιποτα. Ουτε βιβλια, μια τηλεοραση που δεν λειτουργουσε, καμμια δραστηριοτητα ουτε καν ταβλι, ουτε σκακι, απολυτως τιποτα. Ενα βιβλιο ζητησα, οτιδηποτε να διαβασω γιατι δεν μου αρεσει η αδρανεια και βρηκε το νοσηλευτικο προσωπικο, ενα σχολικο βιβλιο, μια γεωγραφια του γυμνασιου να μου δωσουν.
Εγω δεν ηθελα καν αναπηρικη συνταξη, ηθελα να δουλεψω. Αλλα αφου μου εβγαλαν χαρτι, λεω γιατι να μην τη παρω και την πηρα τελικα. Εαν δικαιουμαι εργασια θα το κοιταξω στον οαεδ οταν ξεμπερδεψουμε με το covid.
Τεσπα, δεν μπορω να τα βγαλω αχρηστα τα ψυχιατρεια, αλλα οχι οτι γινεται και καποια σοβαρη δουλεια εκει μεσα. Ενα θεατρο του παραλογου, με εργαζομενους που κανουν το καθηκον που εχουν και νοσηλευομενους.
Οι εξαιρεσεις που θα υπαρχουν προς το καλυτερο, ειναι εξαιρεσεις. Παντα εξαρτατε απο τα ατομα.
Homebod, πείραξα έναν που ήξερα στο δρόμο.
Θεωρώ τον εαυτό μου έναν ελεύθερο άνθρωπο.
Οι ακούσιες νοσηλείες μου στέρησαν για λίγο την ελευθερία μου.
Καθώς κοιτάω πίσω, ήταν μια προστατευτική κίνηση από την κοινωνία προς εμένα γιατί όλοι φοβόντουσαν για την δική μου και την δική τους υγεία. Μπορούσα σε κατάσταση μανιακή να είχα προκαλέσει μεγάλο κακό. Με τη βοήθεια του Θεού εκείνες οι μέρες πέρασαν.
Στις κλινικές με πήγαιναν με το περιπολικό, ή με ασθενοφόρο με συνοδεία περιπολικού. Με πρόσεχαν μη τους πάθω τίποτα είχαν την ευθύνη της ασφαλούς μεταφοράς.
Σκεφτόμουνα "εγώ σαν ελεύθερος άνθρωπος θα πάω στη φυλακή μου χωρίς καμία αντίρρηση;" και σήκωσα το χέρι μου και έδωσα μια σφαλιάρα στον συνοδηγό που ήταν ασφαλίτης. Έγινε το σώσε!
Σταμάτησαν μου έβαλαν χειροπέδες και ο ασφαλίτης ήρθε και έκατσε πίσω δίπλα μου ώστε να έχω άνδρες δεξιά και αριστερά μου και έτσι ήμουν ασφαλής για την περίπτωση ατυχήματος με τις χειροπέδες. Το περιπολικό άναψε τον φάρο και με σειρήνες φτάσαμε στην κλινική, όπου μου έβγαλαν τους χαλκάδες και με πήρε ο μπράβος της κλινικής με σιδερένια χέρια.
Με οδήγησαν στο υπόγειο όπου με έδεσαν χειροπόδαρα σε ένα κρεβάτι. Δεν είχα επικοινωνία με κανέναν. Για να κάνω τις ανάγκες μου σε πάπια χτυπούσα με ένα σταχτοδοχείο το τραπεζάκι με το ένα χέρι μέχρι να έρθει μια νοσοκόμα να με ρωτήσει τί θέλω. Με τάϊζαν οι νοσοκόμες και αυτή ήταν μια διαδικασία που μου άρεσε. Ήταν χειμώνας και το παράθυρο ήταν σπασμένο και έμπαινε κρύο. Όταν το κατάλαβαν το έφτιαξαν αμέσως. Εγώ δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω να συνεννοηθώ. Αργότερα πήγα με τους πολλούς στη σάλα.
Μου έφεραν στα δωμάτια έναν που ροχάλιζε σαν ταύρος και τους ζήτησα και με πήγαν σε άλλο δωμάτιο.
Οι γιατροί περνούσαν κάθε μέρα να με δουν και να με ρωτήσουν πώς αισθάνομαι και αν θέλω κάτι.
Έφυγα μετά τον μήνα ευτυχής που θα γυρνούσα στο σπίτι μου
Καλησπέρα σε όλους,
Πριν τρία χρόνια νοσηλεύτηκα κι εγώ στο ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο και μπορώ να πω ότι όντως οι συνθήκες ήταν απαράδεκτες. Και δεν μιλάω από θέμα γιατρών αλλά από θέμα οργάνωσης, περιποίησης και γενικότερα νοσηλείας.
Όμως χωρίς το γιατρό μου θα ήταν χειρότερα τα πράγματα. Εγώ είχα ξεφύγει τελείως με ψυχωσικό επεισόδιο. Και τα φάρμακα που μου χορήγησαν ήταν εύστοχα και σε μια εβδομάδα ήμουν έξω. Συνεχίζω τη θεραπεία αλλά το ξαναλέω. Πολλοί γιατροί κάνουν μεγάλο έργο στα νοσοκομεία αλλά δεν φαίνεται λόγω ελλιπούς προσωπικού.
πως άντεξες υγιής εκει μέσα!