Originally Posted by
ariana
Καλησπέρα είμαι 18 χρονών έχω εδώ και αρκετά χρόνια κοινωνική φοβία και έχω βελτιωθεί αρκετα με την ψυχοθεραπεία πιο πολύ οσον αφορά το να είμαι λειτουργική δηλαδη να πηγαίνω για ψώνια κλπ.Όμως έχω ακόμη πρόβλημα στις διαπροσωπικές σχέσεις,δεν μιλάω πολύ, δεν κραταώ βλεμματική επαφή,ντρέπομαι πολύ,μιλάω χαμηλόφωνα.Προσπαθώ παρα πολύ να το αλλάξω αυτο δηλαδη προσπαθώ να συμμετέχω σε συζητήσεις,να εκτίθομαι στον φόβο μου,συναντω καινουρια άτομα και δεν το αποφεύγω παρόλο που θέλω να το αποφύγω αλλα πολλες φορές επείδη δεν μιλάω πολυ,φαίνομαι απομακρη,λεω με το ζορι γεια, οχι επειδη δεν θελω να πω αλλα επειδη αγχωνομαι και ετσι οι αλλοι νομιζουν οτι ειμαι αγενης οτι δεν τους συμπαθω και μετα απογοητευομαι γιατι πραγματικα προσπαθω.Πολλες φορες νιωθω οτι θελω να μιλησω αλλα δεν μπορω,εχω τοσο αγχος οτι θα με κρινουν που οι σκεψεις μου και αυτα που θελω να πω τις περισσοτερες φορες δεν γινονται ποτε λεξεις δηλαδη δεν τα λεω.Το χειροτερο ειναι οτι εχω τοσο αγχος μην με κρινουν που τελικα με ολα αυτα που κανω για να αποφυγω να με κρινουν πχ χαμηλη βλεμματικη επαφη,απομονωση.. προξενουν ακομη περισσοτερη κριτικη γιατι ολοι νομιζουν εξαιτιας αυτων οτι ειμαι αγενης και το εχω μαθει οτι το νομιζουν γιατι το εχουν πει.Εκει που εκτιθεμαι στο φοβο μου και χαιρομαι για την προσπαθεια μου γιατι δεν το απεφυγα ακομη κι αν δεν μιλουσα πολυ,απογοητευομαι γιατι η προσπαθεια δεν ειναι ποτε αρκετη και ολοι νομιζουν οτι ειμαι αγενης,και αυτοι που ξερουν οτι εχω κοινωνικη φοβια μου λενε οτι δεν προσπαθω ενω πραγματικα προσπαθω παρα πολυ,δεν ξερω τι αλλο να κανω.