Η διάγνωση είναι δύσκολη και αργή υπόθεση για εμάς τους οριακούς...

Καλησπέρα φίλοι οριακοί και μη...
Γράφω σήμερα εδώ επιθυμώντας να περιγράψω την εμπειρία μου μέχρι να τεθεί η οριακή μου διάγνωση ευθέως και χωρίς αναστολές. Όλα ξεκίνησαν πριν ένα χρόνο, στη διάρκεια κάποιας ενασχόλησής μου με ψυχοπαθολογικά θέματα στην προσπάθεια να καταλάβω τι μου συμβαίνει, καθώς αντιμετώπιζα ψυχικές αστάθειες και παρορμητικές συμπεριφορές. Σκεφτόμουν μήπως πάσχω από διπολική διαταραχή. Ο γιατρός μου το απέρριπτε και καλώς έκανε. Όταν του έθεσα το ζήτημα της οριακότητας, μου είπε πως έχω κοινά στοιχεία αλλά έχει μεταγενέστερη ηλικία έναρξης.

Στο διάστημα του ενός χρόνου η ψυχική μου υγεία επιδεινωνόταν, αντιμετωπίζοντας αστάθεια ταυτότητας, αίσθημα κενού και αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Παράλληλα, η παρορμητικότητα που με χαρακτήριζε πρότινος εκτινάχθηκε στα ύψη οδηγώντας σε επικίνδυνες συμπεριφορές. Κατασπατάληση χρημάτων σε εστιατόρια και μαγαζιά, αναρτήσεις στα social media με προσωπικά στοιχεία, τατουάζ σε όλο το σώμα, υπερφαγία και προσπάθεια δανεισμού από χρηματοπιστωτικές εταιρείες... Όλα αυτά συνδυάζονταν με ιδεοψυχαναγκαστικά συμπτώματα και εμμονική συμπεριφορά. Άλλαζα θεραπεύτρια και γιατρό μόλις με στενοχωρούσαν σε κάτι, κινούμουν από την αποθέωση στην πλήρη υποτίμηση των δικών μου ανθρώπων.

Παράλληλα μπήκα στη διαδικασία αναζήτησης γιατρού, λόγω δυσπιστίας προς το γιατρό που με παρακολουθούσε τότε. Όλοι οι γιατροί μου έδιναν γελοίες εξηγήσεις για τις παράλογες συμπεριφορές μου. Όταν εξέφραζα τη σκέψη μήπως είναι δείγμα οριακότητας, αντιδρούσαν με παράδοξο τρόπο. Ο ένας θεωρούσε πως οι οριακοί δε ζητούν ποτέ βοήθεια και δεν αναγνωρίζουν το πρόβλημά τους, τους αποκαλούσε νάρκισσους, ο άλλος δε ταύτιζε την οριακότητα με εγκληματικές ενέργειες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μου είπε πως η Ρούλα Πισπιρίγκου είναι οριακή. Θύμωσα! Απλά απαράδεκτο και άτοπο να προβαίνει σε τέτοιες απλές διαγνώσεις για ένα τόσο σύνθετο ψυχιατρικό ζήτημα. Στιγματίζει την πάθηση και όλους τους οριακούς με το να μας συγκρίνει με αυτό το υπάνθρωπο ον. Ένας άλλος ψυχίατρος στην τηλεόραση έλεγε τα ίδια πράγματα χωρίς πειστική αιτιολόγηση.

Ο γιατρός που με παρακολουθούσε τακτικά μου έλεγε πως αυτά περί οριακής είναι θεωρία, μου τα μάσαγε, αρνούνταν να με πει οριακό και πρότεινε να με κλείσει στο ψυχιατρείο για να μην ενοχλώ τους γονείς μου με τις παρορμήσεις μου. Μετά από αυτή τη συνεδρία έκανα απόπειρα αυτοκτονίας. Ευτυχώς μίλησα εγκαίρως στους γονείς μου όταν συνειδητοποίησα τι έκανα και με πρόλαβαν.
Μετά από αυτή την εμπειρία το κυνήγι γιατρού συνεχίστηκε... Μέχρι που έπεσα πάνω στη νέα μου ψυχίατρο... Επαγγελματισμός, μεθοδικότητα, με άφηνε να μιλήσω ελεύθερα και να διατυπώσω τους προβληματισμούς μου, απίστευτη εμπειρία δεκαετιών, στοχευμένες ερωτήσεις. Της ζήτησα να μου πει αν πέραν της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής έχω κάποια άλλη πάθηση για να ενημερώσω την θεραπεύτριά μου. Η απάντησή της ήταν σαφής: οριακή διαταραχή προσωπικότητας, παρορμητικού τύπου.

Δεν ήταν κάποια δικαίωση, αλλά μια εξήγηση για όλα αυτά που ένιωθα τόσο καιρό, τις παρορμήσεις, το θυμό, τις προβληματικές σχέσεις με γονείς, γιατρούς και θεραπεύτριες, την αστάθεια και το κενό.
Επίσης, μπορώ να ενημερώσω πλέον σωστά τη θεραπεύτριά μου για τη σωστή διάγνωση, κάτι που έχει δικαίωμα να γνωρίζει.
Η σωστή φαρμακευτική αγωγή είναι επίσης μία θετική απότοκος από την εξήγηση αυτή. Ίσως και η πιο σημαντική.

Αντιμετωπίζουμε μία ιδιαίτερη πάθηση, που χαρακτηρίζεται από δυσκολία στη διάγνωση καθώς συγχέεται με πληθώρα άλλων παθήσεων. Επίσης είναι συνδεδεμένη με απίστευτα στερεότυπα σε βάρος μας. Οι οριακοί θεωρούμαστε συχνά οι δύσκολοι άνθρωποι, οι εγωιστές ή ακόμα και με εγκληματικές ροπές. Έχει σημασία να βρούμε τους κατάλληλους ειδικούς που θα μας αποδεχθούν, θα μας αγκαλιάσουν και θα μας υποστηρίξουν, με τη σωστή αγωγή αν χρειαστεί και την κατάλληλη ψυχοθεραπευτική παρέμβαση. Και έχει σημασία να μιλήσουμε στους κοντινούς μας ανθρώπους όσο αυτό είναι εφικτό, ώστε να μας αγαπήσουν για αυτό που είμαστε...

Μη φοβάστε!!! Είμαστε πολλοί εδώ έξω! Και το πρόβλημά μας μπορεί να μπει σε μία σειρά και να πετύχουμε την ευτυχισμένη και ήρεμη ζωή που αξίζουμε! Ζητήστε βοήθεια! Μιλήστε!

Με πολλή αγάπη...

Ποια είναι τα κυριότερα και ποιο χαρακτηριστικά συμπτώματα ενός οριακού?
Επίσης σε ποια ηλικία το αντιλαμβάνεται κάποιος οριακός ότι κάτι δεν πάει καλά?

Καλησπέρα. Τα κυριότερα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν την πάθηση είναι η συναισθηματική αστάθεια, οι παρορμητικές συμπεριφορές, η αστάθεια προσωπικής ταυτότητας και επιλογών ζωής, οι ασταθείς σχέσεις, η μεταστροφή από την εξιδανίκευση κάποιου ανθρώπου στην πλήρη υποτίμησή του, ένας ακραίος φόβος εγκατάλειψης, αυτοτραυματισμοί και τάσεις αυτοκτονίας, θυμός και έντονα συναισθηματικά ξεσπάσματα, παρανοειδής ιδεασμός ή και αποσυνδετικά συμπτώματα. Ωστόσο κάθε περίπτωση ανθρώπου είναι μοναδική και κάθε ασθενής χαρακτηρίζεται από μοναδικό συνδυασμό συμπτωμάτων.

Στο διαδίκτυο μπορείς με μια απλή αναζήτηση να βρεις και τα εννιά βασικά συμπτώματα που χαρακτηρίζουν τη νόσο και αποτελούν διαγνωστικά κριτήρια και προϋποθέσεις για τη διάγνωση της πάθησης. Πέντε από αυτά αρκούν για την διάγνωση.

Στοιχεία της πάθησης υπάρχουν από την προεφηβική ηλικία, ωστόσο αυτή εκδηλώνεται στην όψιμη εφηβεία ή στην πρώιμη ενήλικη ζωή. Η διάγνωση τίθεται συνήθως μετά τα 18 ή τα 20 έτη προκειμένου να γίνει σαφές ότι τα συμπτώματα συνδέονται με τη συγκεκριμένη διαταραχή και όχι με απλές εφηβικές αντιδράσεις. Συχνά η οριακή διαταραχή συγχέεται με τη διπολική διαταραχή λόγω συναισθηματικής αστάθειας, ωστόσο τα επεισόδια στη διπολική έχουν μεγαλύτερη διάρκεια. Επίσης η οριακή συνυπάρχει συχνά με αγχώδεις διαταραχές, OCD ή κατάθλιψη.

Αν νιώθεις ότι έχεις πολλά από τα παραπάνω στοιχεία ή νιώθεις να πιέζεσαι απευθύνσου σε κάποιον ειδικό.
Ελπίζω να βοήθησα κάπως.

Με έχει απασχολήσει το θέμα του αν έχω κάποια διαταραχη προσωπικότητας, δεν ξέρω έχω μπερδευτεί με αυτά. Το θέμα μου μάλλον είναι διαφορετικό και έχει να κάνει με την αναγνωριση και εξωτερικευση των συναισθημάτων αλλα και της ανηδονιας.Ισως εδώ τίθεται ερώτημα αν απλά έχω δυσθυμία, δηλαδή συνεχή κατάθλιψη ήπιας μορφής. Ειμαι κλιεστος χαρακτήρας και παντα η αυτοπεποίθηση μου ήταν από χαμηλη ως μέτρια. Μου είχε γίνει διάγνωση ΓΑΔ στα 23 και έκτοτε πάλευα ψυχοσωματικα και φαρμακευτικες αγωγές όπου με βελτίωναν από καθόλου ως ελάχιστα μέχρι που πήρα σεροξατ για 6 μήνες και ηρέμησα και έμαθα να διαχειριζομαι το άγχος μου καλύτερα. Με τα συναισθήματα έχω θέμα, δεν μπορώ να "νιώσω" τόσο και να τα "βγάλω" με σωστό τρόπο.
Οριακά στοιχεία δεν ξέρω κατά ποσο έχω... είμαι εσωστρεφής, με χαμηλή αυτοπεποίθηση, καχυποπτος, απαισιόδοξος αγχώδης την τελευταία περίοδο έπαθα κάποια συναισθηματική διαταραχή (έτσι την χαρακτήρισε ο γιατρός απλά) και ξεκίνησα πάλι αγωγή σεροξατ (δική μου επιλογή) οπου με έκανε πολύ χειρότερα και πέρασα σε ένα άλλο το μπιντέλιξ όπου και αυτό με τις παρενεργειες του με έκανε χάλια. Η αλήθεια είναι οτι οι σκέψεις μου για οριακη προκύπτουν πάντα οταν ε7μαι σε φαρμακευτική αγωγή οπότε ίσως δεν είναι βασιμες γιατί προφανώς βιωνω τις παρ των εκάστοτε φαρμάκων συναισθματικη αστάθεια, θυμός κτλ. Τωρα είμαι στην περίοδο όπου οργανισμός "καθαρίζει" από το τελευταίο φάρμακο που πήρα για 3μηνες και διανύω την πρώτη εβδομάδα χωρίς αγωγή. Ελπίζω να μην έχω πισωγύρισμα, πριν ξεκινήσω τις τελευταίες 2 αγωγές ήμουν καλύτερα ας επιστρέψω εκεί τουλάχιστον!

Από αυτά που μου περιγράφεις έχεις ταλαιπωρηθεί πολύ και λυπάμαι πολύ για αυτό. Ωστόσο εάν εμπιστεύεσαι το γιατρό σου, πες του τους προβληματισμούς σου και τις ανησυχίες σου και συζητήσετε μαζί για αυτά που σε απασχολούν για την προσωπικότητά σου.
Από αυτά που μου λες δεν προκύπτει κάποια ιδιαίτερη οριακή ένδειξη, αλλά δεν είναι δική μου αρμοδιότητα η διάγνωση ούτε κανενός στο φόρουμ. Με τους ειδικούς θα κάνεις την οποιαδήποτε συζήτηση.
Το πρόβλημα που αναφέρεις με την εξωτερίκευση των συναισθημάτων και την εσωστρέφεια ίσως να χρειάζεται ψυχοθεραπεία και να μην είναι κάτι αμιγώς ψυχιατρικό.
Η ανηδονία και τα δυσθυμικά συμπτώματα είναι κάτι που πρέπει να δώσεις βάση με το γιατρό σου για να βρεις επιτέλους νόημα γύρω σου. Χαίρομαι που κατόρθωσες να περιορίσεις το άγχος σου ακολουθώντας την αγωγή σου. Έχει μεγάλη σημασία η εύρεση του κατάλληλου φαρμάκου.
Εύχομαι καλή συνέχεια!!!

Εμένα ο γιατρός μου με την πρώτη συνέδρια μου είπε ότι έχω οριακή διαταχη προσωπικότητας.
Είναι στρατιωτικός ψυχίατρος πολύ καλός είχε γράψει 3 σελίδες στις κάπου 2-3 ώρες στην πρώτη συνέδρια .του λέω γιατρέ γράψε μου κάτι δεν μπορώ άλλο. Ήμουν πολύ χάλια εκείνη την περίοδο. Ήξερα ότι φτάνει ποια πρέπει να γίνει κατι με την κατάσταση μου.
Βοήθησε και η προσθήκη δεύτερης θεραπείας. Βέβαια βοήθησε και η μόνη σχέση που με άντεξε μετά από 10 χρόνια από προηγούμενη σοβαρή σχέση. Αλλά του είχα ξεκαθαρίσει ότι κοίτα θα έχω υπερβολική συμπεριφορά κάποιες φορές αλλά δεν το θέλω, έχω θέμα και το ξέρω.
Και ο γάμος βέβαια με ηρέμησε πολύ ψυχολογικά.
Μπορεί τόσα χρόνια να ήμουν στο περιθώριο λόγο του ότι κανένας δεν συνέχιζε να με κάνει παρέα δεν ξέρω γιατί αλλά καλύτερα γιατί οι φίλοι και συγγενείς μόνο πρόβλημα είναι στο μέλλον. Καλύτερα μόνη με τον άντρα μου. Χωρίς κριτικές μακρυά από όλους.