Χωρισμός-συνεπειες-αντιμετώπιση
Αγαπητοί γεια σας, νομιζω οτι η παρεα αυτη βοηθα κάποιους ανθρωπους, ετσι αποφασισα να σας γραψω και να ζητησω τις αποψεις σας. Εδω και 25 περιπου χρονια ειμαι με μια γυναικα , με ιδια ηλικια περιπου, όμορφη (ειναι γενικη αποψη αυτη κι οχι απο μενα),ικανή, εχουμε κανει μια οικογενεια-θα την χαρακτηριζα σπουδαια, αλλα δεν μπορει να ειναι αφου το αποτελεσμα δεν δικαιωνει αυτον το χαρακτηρισμό- με δυο παιδια υγιή, με αρκετες διακρίσεις σε μαθητικούς, αθλητικούς τομείς, εμεις σαν ζευγαρι αρκετα δημιουργικοί σ' ολα αυτα τα χρονια, με αρκετους φίλους, με καλές στιγμές, ταξιδια, εκδρομές,δραστηριοτητες γενικα για να μην σας κουράζω μια ζωη γεματη, πλην ενος μεγαλου προβληματος μιας αδυσωπητης και κουραστικής ζηλειας που ορισμενες φορες ηταν ανηποφορη. Τον τελευταιο καιρο λοιπόν η συντροφός μου αφου δωσαμε αρκετο καιρο, ακολουθει μαλιστα και συνεδριες ψυχαναλυσης, αποφασισε να τελειωσουμε αυτον τον γαμο. Το περιεργο και αυτο που δεν μ΄αφηνει να τελειωσω ειναι οτι δειχνει οτι βασανιζετε για αυτην την αποφαση της, εχει κλεισθει στον εαυτο της, δεν βγαινει και γενικα μου κανει ακομη πιο δυσκολο να προχωρησω και να τελειωσω αυτην την σχεση οσο κι αν ποναω αφου την αγαπαω και θα εκανα τα παντα για να ειμαι μαζι της, αν και εχω την εντυπωση οτι τιποτα δεν θα ειναι πια το ιδιο. Σας ρωτω λοιπον πως να χειρισθω το προβλημα μου, ξεχασα να σας πω οτι εδω και εικοσι περιπου μερες ζουμε χωριστα, δηλαδη ουσιαστικα χωρισαμε, βεβαια λόγω επαγγελματικων δεσμων βρισκόμαστε που και που και υπαρχει μια μικρη επαφη. Σας ευχαριστω που μ'...ακουσατε