Μια φόρα και έναν καιρό ήταν μια φοβία, την έλεγαν Κοινωνική Φοβία.
Ανέκαθεν ήμουν ένα ντροπαλό κορίτσι, συνεσταλμένο με μικρή ή καθόλου αυτοπεποίθηση και καμία σιγουριά για τον εαυτό της. Στην αρχή όλοι (γονείς, δάσκαλοι, φίλοι, συγγενείς) το απέδιδαν στην ντροπαλότητα μου που με τον καιρό θα εξαφανιζόταν όταν θα μεγάλωνα και θα ωρίμαζα περισσότερο.
Κατά τα σχολικά μου χρόνια ήμουν θύμα σχολικού εκφοβισμού «Bullying» κάτι που με σημάδεψε για την μετέπειτα ζωή μου.
Τελειώνοντας το σχολειό και περνώντας στην σχολή, συνειδητοποίησα πως αυτό που με ακλουθούσε όλα αυτά τα χρόνια που όλοι ονόμαζαν «ντροπαλότητα» δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα είδος φοβίας που δημιουργήθηκε κυρίως από τις τραυματικές εμπειρίες που είχα ως παιδί.
Όσο περνούσαν τα χρόνια η φοβία γινόταν όλο και μεγαλύτερη και άρχισε να καταλαμβάνει όλο και περισσότερους τομείς της ζωής μου, έφυγε από τις σχολικές αίθουσες, πέρασε στις φοιτητικές αίθουσες, στο δρόμο, στο cinema, στα κέντρα διασκεδάσεις, στην εργασία, παντού , όπου δηλαδή υπήρχαν άνθρωποι…
Στερώντας μου λίγο πολύ ολόκληρη την ζωή μου.
Ποιοι από σας πάσχετε από Κοινωνική Φοβία ;
Τι είδους είναι ; Γενική ή Ειδική ;
Πότε το συνειδητοποιήσατε και με ποιον τρόπο ;
Είχε κάποια σχέση με κάποιο τραυματικό γεγονός ή εμπειρία ή ήταν ανεξάρτητη ;
Σε τι δυσκολεύει την ζωή σας η συγκεκριμένη φοβία ;
Προσπαθήσατε να θεραπευτείτε (με οποιοδήποτε τρόπο) ;
Είχε τελικά αποτέλεσμα;
Υ.Γ. Άνοιξα το συγκεκριμένο θέμα ώστε να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας καθώς και τους τρόπους αντιμετώπισης της κοινωνικής φοβίας.