Κάθε μέρα νέα αρχη...κάθε μέρα τζίφος!μήπως τελικά για κάποιους δεν υπάρχει ελπίδα?

Γεια σας παιδια...εχω πολυ καιρο να γραψω, εδινα μεγαλη μαχη με τη ζυγαρια η οποια για ακομα μια φορα με νικησε...και με εκανε να αναρωτιεμαι αν η βουλιμια και το ανεβοκατεβασμα των κιλων ειναι για μενα τροπος ζωης. Ειναι ασχημο το ξερω που γραφω κατι τοσο απαισιοδοξο εδω αλλα πραγματικα ειμαι απελπισμενη! Τα τελευταια 8 χρονια(ειμαι 20 χρονων) οι λεξεις φαι, διαιτα, κιλα, θερμιδες ειναι συνδεδεμενα με την καθημερινοτητα μου, και μαζι με αυτα πανε πακετο και η μιζερια, το κλαμα και αυτοκαταστροφικες πραξεις(εμετος,χαπια κτλ κτλ...) κατα καιρους εχω προσπαθησει πολυ σκληρα και εχω καταφερει για ενα μικρο διαστημα να αισθανομαι σχεδον υγιεις και με αυτοπεποιθηση...αλλα για λιγο. Συντομα, ο φαυλος κυκλος ξαναξεκιναει. Προσπαθω, πραγματικα προσπαθω αλλα εδω και 8 χρονια λεω τα ιδια και τα ιδια...και τζιφος!! Βρισκομαι ξανα και ξανα εκει απο οπου ξεκινησα. Το προβλημα μου με το φαγητο και το βαρος με εμποδιζει να εξελιχθω γενικα και τρεμω στην ιδεα οτι μπορει να περασουν αλλα 8 χρονια και να νιωθω οπως και τωρα(και να ειμαι εξωτερικα οπως ειμαι και τωρα-σιχαινομαι το σωμα μου). Τελικα μηπως να σταματησω τα ονειρα για τη μερα που θα αισθανομαι ομορφη,υγιης και ισορροπημενη?? Μηπως εχω μαθει τελικα να ζω ετσι και δεν υπαρχει ελπιδα για μενα να τρωω φυσιολογικα σαν ανθρωπος?Ισως εχω συνηθισει τη μιζερια τοσο που να μην μπορω να διανοηθω μερα που να μην περιλαμβανει προβληματισμο για το τι θα φαω και πως δειχνω στους αλλους...κουραστηκα πραγματικα και νιωθω θυμο και αηδια για τον εαυτο μου...ειλικρινα πιστευω πλεον οτι και στα 40 μου τα ιδια προβληματα θα εχω...αλλος κανεις?????

καλημερα!

η ψυχικη ισσοροπια που παει παραλληλα με την φαγητικη ισσοροπια καποιες φορες

ειναι κατι

που δεν ερχεται μια ωραια πρωια ως ετυχε

σε καταλαβαινω και γω παλευω με τα ιδια

αλλα ειναι ο βαθυτερος εαυτος που χρειαζεται φροντιδα και χαιδεμα

και ο εξωτερικος μετα λαμπει

ολα αυτα ειναι καθημερινες συνηθειες μικρες αλλαγες μικρες συνειδητοποιησεις

δεν ειναι το μεγαλο μπαμ κι εσκασε η χοντρη και εμφανιστηκε η λεπτη

ετσι ειναι για μενα

οσο η ψυχολογια μου ειναι χαλια οσο αισθανομαι αχρηστη κτλ

γιατι το σωμα μου να αντιδρα υγιως και ευχαριστημενα και να ομορφαινει και να λαμπει?

δεν εχει κανενα λογο

εκτος εαν του δωσω εγω λογο να το κανει!!!

καλημερα

συγγνωμη αν φανηκαν εξυπναδες

περιγραφω λιγο και τη δικη μου πραγματικοτητα! οκ???

να σαι καλα χαρηκα που μας μοιραστηκες τον καημο σου!

εισαι μια γλυκεια εικοσαχρονη

και γω μια γλυκεια εικοσιοχταχρονη...μ αρεσει που ειπες μετα απο οχτω χρονιαα....κτλ

Quote:

---

Originally posted by MeroPony
Γεια σας παιδια...εχω πολυ καιρο να γραψω, εδινα μεγαλη μαχη με τη ζυγαρια η οποια για ακομα μια φορα με νικησε...και με εκανε να αναρωτιεμαι αν η βουλιμια και το ανεβοκατεβασμα των κιλων ειναι για μενα τροπος ζωης. Ειναι ασχημο το ξερω που γραφω κατι τοσο απαισιοδοξο εδω αλλα πραγματικα ειμαι απελπισμενη! Τα τελευταια 8 χρονια(ειμαι 20 χρονων) οι λεξεις φαι, διαιτα, κιλα, θερμιδες ειναι συνδεδεμενα με την καθημερινοτητα μου, και μαζι με αυτα πανε πακετο και η μιζερια, το κλαμα και αυτοκαταστροφικες πραξεις(εμετος,χαπια κτλ κτλ...) κατα καιρους εχω προσπαθησει πολυ σκληρα και εχω καταφερει για ενα μικρο διαστημα να αισθανομαι σχεδον υγιεις και με αυτοπεποιθηση...αλλα για λιγο. Συντομα, ο φαυλος κυκλος ξαναξεκιναει. Προσπαθω, πραγματικα προσπαθω αλλα εδω και 8 χρονια λεω τα ιδια και τα ιδια...και τζιφος!! Βρισκομαι ξανα και ξανα εκει απο οπου ξεκινησα. Το προβλημα μου με το φαγητο και το βαρος με εμποδιζει να εξελιχθω γενικα και τρεμω στην ιδεα οτι μπορει να περασουν αλλα 8 χρονια και να νιωθω οπως και τωρα(και να ειμαι εξωτερικα οπως ειμαι και τωρα-σιχαινομαι το σωμα μου). Τελικα μηπως να σταματησω τα ονειρα για τη μερα που θα αισθανομαι ομορφη,υγιης και ισορροπημενη?? Μηπως εχω μαθει τελικα να ζω ετσι και δεν υπαρχει ελπιδα για μενα να τρωω φυσιολογικα σαν ανθρωπος?Ισως εχω συνηθισει τη μιζερια τοσο που να μην μπορω να διανοηθω μερα που να μην περιλαμβανει προβληματισμο για το τι θα φαω και πως δειχνω στους αλλους...κουραστηκα πραγματικα και νιωθω θυμο και αηδια για τον εαυτο μου...ειλικρινα πιστευω πλεον οτι και στα 40 μου τα ιδια προβληματα θα εχω...αλλος κανεις?????

---

Για να αλλάξεις και να είσαι ευτυχισμένη για την εικόνα του σώματος σου πρέπει να κάνεις ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής σου, και αν μένεις με τους γονείς σου ενδεχομένως να αλλάξετε όλοι μαζί τον τρόπο ζωής σας. Αν ο φίλος σου σε ωθεί να τρως και αυτός πρέπει να αλλάξει, αν οι φίλες σου σε ωθούν και αυτές κ.ο.κ

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Για να αλλάξεις και να είσαι ευτυχισμένη για την εικόνα του σώματος σου πρέπει να κάνεις ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής σου, και αν μένεις με τους γονείς σου ενδεχομένως να αλλάξετε όλοι μαζί τον τρόπο ζωής σας. Αν ο φίλος σου σε ωθεί να τρως και αυτός πρέπει να αλλάξει, αν οι φίλες σου σε ωθούν και αυτές κ.ο.κ

---

Διαφωνώ λιγάκι.Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είναι ο τρόπος που βλέπει αυτην τον ευατό της. Πρέπει να μάθεις να αγαπας την MeroPony. Χαιδεψε την λίγο μην την τιμωρεις, πες της όλα καλά θα πάνε και να το πιστεύεις. Μην περιμένεις απο τους άλλους να αλλάξουν για να σου δώσουν την δύναμη να αλλαξεις και εσύ. Εσυ μόνη σου θα αλλάξεις και μετά σιγα σιγα θα αλλάξουν οι γύρω σου. Επικεντρώσου σε σένα και θα δείς πως αν νίωθεις καλά με τον ευατό σου θα έχεις και μια ισορροπημένη διατροφή, ίσως με ατασθαλίες αλλα που πάντα θα επανέρχεσαι νωρίτερα απο την προηγούμενη φορά(ατασθαλίας ).

Quote:

---

Originally posted by vanvan

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Για να αλλάξεις και να είσαι ευτυχισμένη για την εικόνα του σώματος σου πρέπει να κάνεις ριζικές αλλαγές στον τρόπο ζωής σου, και αν μένεις με τους γονείς σου ενδεχομένως να αλλάξετε όλοι μαζί τον τρόπο ζωής σας. Αν ο φίλος σου σε ωθεί να τρως και αυτός πρέπει να αλλάξει, αν οι φίλες σου σε ωθούν και αυτές κ.ο.κ

---

Διαφωνώ λιγάκι.Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είναι ο τρόπος που βλέπει αυτην τον ευατό της. Πρέπει να μάθεις να αγαπας την MeroPony. Χαιδεψε την λίγο μην την τιμωρεις, πες της όλα καλά θα πάνε και να το πιστεύεις. Μην περιμένεις απο τους άλλους να αλλάξουν για να σου δώσουν την δύναμη να αλλαξεις και εσύ. Εσυ μόνη σου θα αλλάξεις και μετά σιγα σιγα θα αλλάξουν οι γύρω σου. Επικεντρώσου σε σένα και θα δείς πως αν νίωθεις καλά με τον ευατό σου θα έχεις και μια ισορροπημένη διατροφή, ίσως με ατασθαλίες αλλα που πάντα θα επανέρχεσαι νωρίτερα απο την προηγούμενη φορά(ατασθαλίας ).

---

Το να αγαπάμε δεν σημαίνει ότι πρέπει χαιδεύουμε τα αυτιά του άλλου - σημαίνει να είμαστε χρήσιμοι. Το "όλα θα πάνε καλά" τι ουσία έχει? Τι λύση προσφέρει? Είναι η ξύλινη γλώσσα της ελπίδας και της απόγνωσης όταν δεν υπάρχει ουσία. Το θέμα είναι να έχουμε ουσία. Προτιμώ να είμαι χρήσιμος και ξινός παρά ευχάριστος και άνευ ουσίας.

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Το να αγαπάμε δεν σημαίνει ότι πρέπει χαιδεύουμε τα αυτιά του άλλου - σημαίνει να είμαστε χρήσιμοι.

---

Σεβαστή η άποψη σου αλλα το να λες όμως σε έναν άνθρωπο πως δεν έχει έλπιδα για να αλλάξει κάτι που πρέπει είναι πολύ πιο άχρηστο και άσχημο.

Δεν είπα να χαιδεύεις τον άλλον , να του λες "έλα μωρε δεν έγινε τίποτα ξεκινάς απο αυριο την διαιτα που χάλασες κάποια στιγμή έχεις ελπίδα να αδυνατίσεις " αλλα να λές "σταμάτα να τιμωρεις τον ευατό σου, αγάπα τον και δέξου τον αρχικά όπως είναι για να μπορέσεις να τον αλλάξει στην συνέχεια"

Η αυστηρότητα και η μή κατανόηση του πραγματικού προβλήματος ενος ανθρώπου το μόνο που θα καταφέρει είναι να τον ρίξει ξανά και ξανά στην ίδια κατάσταση.

Quote:

---

Originally posted by vanvan

Σεβαστή η άποψη σου αλλα το να λες όμως σε έναν άνθρωπο πως δεν έχει έλπιδα για να αλλάξει κάτι που πρέπει είναι πολύ πιο άχρηστο και άσχημο.

---

Δεν είπα πουθενά ότι η κοπέλα δεν έχει ελπίδα να αλλάξει - παρακαλώ πολύ μην αλλάζεις το νόημα των ποστ μου. Είπα κάτι πολύ σαφές στο αρχικό και στα υπόλοιπα ποστ: ότι πρέπει να προβεί σε αλλαγές ουσίας. Η ελπίδα, η θετική σκέψη και η θέληση δεν δουλεύουν μόνα τους, πρέπει να πλαισιωθούν από ένα περιβάλλον που να προωθεί την αλλαγή και που να είναι σε μία πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Οκ σε αυτά που είπες συμφωνώ. Το ιντερνετ είναι απρόσωπο και δεν μπορείς να ξέρεις τον τόνο και τον τρόπο που εκφράζεται κάποιος ;)

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Quote:

---

Originally posted by vanvan

Σεβαστή η άποψη σου αλλα το να λες όμως σε έναν άνθρωπο πως δεν έχει έλπιδα για να αλλάξει κάτι που πρέπει είναι πολύ πιο άχρηστο και άσχημο.

---

Δεν είπα πουθενά ότι η κοπέλα δεν έχει ελπίδα να αλλάξει - παρακαλώ πολύ μην αλλάζεις το νόημα των ποστ μου. Είπα κάτι πολύ σαφές στο αρχικό και στα υπόλοιπα ποστ: ότι πρέπει να προβεί σε αλλαγές ουσίας. Η ελπίδα, η θετική σκέψη και η θέληση δεν δουλεύουν μόνα τους, πρέπει να πλαισιωθούν από ένα περιβάλλον που να προωθεί την αλλαγή και που να είναι σε μία πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

---

βασικά ο τροπος σου ειναι λιγο αποτομος και πολυ απολυτος,οκ μπορει να εχεις δικιο σε μερικα θεματα απλα ο τροπος που τα γραφεις νομιζω οτι παραειναι απολυτος γιατι μη ξεχνας οτι απευθυνεσαι σε ατομα που εχουν καποια "διαταραχη" κ ολοι ξερουμε οτι πρεπει να βελτιωσουμε τον τροπο διατροφής αλλα η ψυχολογια νομιζω οτι ειναι το μεγαλυτερο προβλημα μας.

Quote:

---

Originally posted by granita

Quote:

---

Originally posted by Ανδρέας Ζ.

Quote:

---

Originally posted by vanvan

Σεβαστή η άποψη σου αλλα το να λες όμως σε έναν άνθρωπο πως δεν έχει έλπιδα για να αλλάξει κάτι που πρέπει είναι πολύ πιο άχρηστο και άσχημο.

---

Δεν είπα πουθενά ότι η κοπέλα δεν έχει ελπίδα να αλλάξει - παρακαλώ πολύ μην αλλάζεις το νόημα των ποστ μου. Είπα κάτι πολύ σαφές στο αρχικό και στα υπόλοιπα ποστ: ότι πρέπει να προβεί σε αλλαγές ουσίας. Η ελπίδα, η θετική σκέψη και η θέληση δεν δουλεύουν μόνα τους, πρέπει να πλαισιωθούν από ένα περιβάλλον που να προωθεί την αλλαγή και που να είναι σε μία πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση.

---

βασικά ο τροπος σου ειναι λιγο αποτομος και πολυ απολυτος,οκ μπορει να εχεις δικιο σε μερικα θεματα απλα ο τροπος που τα γραφεις νομιζω οτι παραειναι απολυτος γιατι μη ξεχνας οτι απευθυνεσαι σε ατομα που εχουν καποια "διαταραχη" κ ολοι ξερουμε οτι πρεπει να βελτιωσουμε τον τροπο διατροφής αλλα η ψυχολογια νομιζω οτι ειναι το μεγαλυτερο προβλημα μας.

---

Το καταλαβαίνω ότι δεν γράφω με πολιτικά ορθούς τρόπους έκφρασης αλλά δεν προσβάλλω τον συνομιλητή μου , απλά έχω πάθος στο τι εκφράζω, ζητώ την ανοχή σου.

΄Οσον αφορά την ψυχολογία και τη διατροφή, αν ρωτήσεις ένα ψυχολόγο θα σου πει ότι η ψυχολογία επηρεάζει την διατροφή, αν ρωτήσεις έναν διατροφολόγο ότι η διατροφή επηρεάζει την ψυχολογία, αν ρωτήσεις έναν ενδοκρινολόγο θα σου πει ότι και τα 2 θέματα είναι ορμονικά , η αλήθεια είναι κάπου στην μέση του τριγώνου κατά την γνώμη μου.

Meroponyyyyyyyyyy!

πως πας? καλησπερα!

μην απογοητευεσαι πονυ μου,
προσπαθησε να σπασεις τον φαυλο αυτο κυκλο, δοκιμασε διαφορα,
αλλαξε πραγματα, συνηθειες,
διατροφικες κ μη,
αλλαξε σταση απεναντι σε μικρα πραγματα κ θα ερθει το αποτελεσμα σιγα σιγα κ στα μεγαλα,
εδω κ 5-6 μηνες παιρνω την φαση που εισαι,
ολο νομιζω οτι βγαινω απο τον βουρκο κ ολο χωνομαι μεσα,
ομως αυτη τη φορα ξερω οτι εχω βγει για τα καλα,
αν δε ξανακατεβασω το κεφαλι κδ εν δω τον πατο δεν θα βουτηξω, κοιταω ψηλα, αρχισα ξανα εντατικα γυμναστικη,
βαζω καθε φορα στοχο πιο καλα, πιο δυνατα,
ανταγωνιζομαι τον ιδιο τον εαυτο μου,
ποσο δυσκολο ναναι να τον ξεπερασω? εγω τον κοντρολαρω, εγω δινω εντολες να σηκωσει το χερι, να περπατησει,
εγω θα τον αλλαξω κ εξωτερικα γιατι ετσι θελω.
θελει ομως πεισμα κ επιμονη, δεν αλλαζεις σε λιγες μερες,
θα παρει μηνες, χρονια, αλλα θαναι για παντα.
προσπαθησε να εκτονωθεις, τοση ενταση θα σε ισοπεδωσει, διοχετευσε τη δημιουργικα,
μη σκας, δεν εχει νοημα, δεν σου προσφερει κατι, μονο πονο,
με χαμογελο κ το κεφαλι ψηλα αυξησε την σωματικη δραστηριοτητα
μειωσε το φαγητο
κ ξεχασε ο,τι σενοχλει ή δεν σε εκφραζει.
Φυσικα κ υπαρχει ελπιδα να τρως φυσιολογικα σαν ανθρωπος,
ειναι οι φασεις που βγαινει ο ηλιος στη μαυρη βδομαδα μας,
ειναι τοσο ωραιες φασεις που οταν θα εμφανιστουν δε θα θελεις να τις αφησεις κ θα πολεμησεις γιαυτες,
προσπαθησε μονο να δεις τον ηλιο
μη μενεις στο σκοταδι,
ψαξε τι μπορει να σε βγαλει απο αυτο,
εισαι μονη ομως, δεν ξερουν οι αλλοι τι θαναι αυτο, μονο ιδεες μπορουν να δωσουν κ ενα χερι βοηθειας αν πεσεις.
Ευχομαι συντομα να εχεις φωτεινες ημερες,
κ το πιο παραδοξο,
τοτε οκοσμος μπορει να ειναι αναποδα, δυστηχισμενος κ μαυρος κι εσυ θα τα βλεπεις ολα φωτεινα, θα δεις δεν ειναι μακρυα η μερα αυτη.
ψαξου, σκεψου τι μπορεις να κανεις για σενα,
κανεις αλλος δεν θα το κανει.

Είμαι νέο μέλος στο forum, αλλά δυστυχώς 3 χρόνια στη μάχη ενάντια στη βουλιμία.

Με εκφράζουν πολύ αυτά που γράφεις....όλα φαντάζουν μια αιώνια μάχη...εκεί που αισθάνεσαι πως έχεις κάνει ένα βήμα μπροστά, πως έχεις καταφέρει επιτέλους να σταθείς στα πόδια σου, όλα ως δια μαγείας γκρεμίζονται.....κι όμως δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα μας, γιατί ακόμα και αυτά τα μικρά διαστήματα που καταφέρνουμε να στεκόμαστε μακριά από τη βουλιμία και να έχουμε μια φυσιολογική διατροφική συμπεριφορά είναι δείγματα πως έχουμε μέσα μας τη δύναμη να τα καταφέρουμε!

Μην απελπίζεσαι και μη σταματήσεις να μάχεσαι...αξίζει να συνεχίσεις την προσπάθειά σου....γιατί το αξίζεις εσύ!!! Είναι μια δύσκολη μάχη αλλά να είσαι σίγουρη ότι θα βγούμε από αυτήν νικήτριες!

Quote:

---

Originally posted by vanvan
Διαφωνώ λιγάκι.Το μόνο που πρέπει να αλλάξει είναι ο τρόπος που βλέπει αυτην τον ευατό της. Πρέπει να μάθεις να αγαπας την MeroPony. Χαιδεψε την λίγο μην την τιμωρεις, πες της όλα καλά θα πάνε και να το πιστεύεις. Μην περιμένεις απο τους άλλους να αλλάξουν για να σου δώσουν την δύναμη να αλλαξεις και εσύ. Εσυ μόνη σου θα αλλάξεις και μετά σιγα σιγα θα αλλάξουν οι γύρω σου. Επικεντρώσου σε σένα και θα δείς πως αν νίωθεις καλά με τον ευατό σου θα έχεις και μια ισορροπημένη διατροφή, ίσως με ατασθαλίες αλλα που πάντα θα επανέρχεσαι νωρίτερα απο την προηγούμενη φορά(ατασθαλίας ).

---

Τα ειπε ολα η vanvan!

Οταν γινει αυτο το "κλικ" στο μυαλο σου δε θα σε επηρεαζει τι τρωει η φιλη, ο μπαμπας, ο συντροφος, ο γειτονας, ο μπακαλης και δε συμμαζευεται.

Απλα θα αγαπας τον εαυτο σου και θα φροντιζεις για το καλο του.
Καλη επιτυχια!!!

meropony ελπίδα υπάρχει πάντα και για όλα ακόμα κ όταν έχουμε να κάνουμε με πολύ χειρότερες καταστάσεις γιατ΄΄ι πάντα υπάρχουν κ χειρότερα. πιστεύω οτι για να λέμε οτι κάνουμε καινούρια αρχή και προσπαθούμε και πάλι ξαναπέφτουμε στο ίδιο το βιολί πρέπει πρώτα να προσπαθούμε κάθε φορά πραγματικά και να κάνουμε κ κάτι παραπάνω. δηλαδή,ίσως ένα πρώτο βήμα είναι να μιλήσουμε σε κάποιο δικό μας άνθρωπο,μετά ένα άλλο βήμα είναι να ενημερωθούμε κ να διαβάσουμε κ να ψαχτούμε γύρω από αυτό που έχουμε.γενικά να το ψάξουμε.μετά καλό είναι να σκεφτούμε να συζητήσουμε με τον εαυτό μας, να βρούμε μια δραστηριότητα η κάποιο χόμπυ που να μας απομακρύνει από τη συνεχή ανασχόληση με το φαί. μετά να κάνουμε ίσως κάποιες εξετάσεις ορμονικές,γενικές αίματος κτλ κτλ.μετά να επισκεφτούμε έναν είδικό διαιτολόγο διατροφολόγο κτλ κτλ.μετά ίσως ένα ψυχολόγο. γενικά όσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε το πρόβλημά μας τόσο πιο γρήγορα θα βρεθεί κ η λύση.ίσως κάποιος βρει τη λύση κ είναι μπροστά του κ δεν την βλέπει,η ίσως να πρέπει να φτάσει στη κορυφή του εβερεστ ,να περιπλανηθεί πολύ κ στο τέλος να τη βρει.