Δεν μιλάω με τον αδερφό μου. Εδώ και 4 χρόνια ( σχεδόν από την ημέρα που έφυγε από το πατρικό μας και έμεινε σε δικό του σπίτι) άλλαξε ο χαρακτήρας του. Πάντα ήταν "δύσκολος" χαρακτήρας, ήθελε να περνάει το δικό του και δεν είχε πολλούς φίλους (μια κοπέλα από το Λύκειο είχε). Αλλά παράγινε το κακό όταν έφυγε από το σπίτι και ήταν περίπου 25 χρόνων. Δούλευε στην οικογενειακή επιχείρηση από επιλογή του. Άρχισε να κοντραρεται πολύ με τους δικούς μου και πιο πολύ με τη μαμά μου για το οτιδήποτε και μετά και με εμένα επειδή έπαιρνα το μέρος τους. Εκείνο τον καιρό είχα εντονη αίσθηση ότι κάτι θα γίνει και θα πεθάνει... Θα φύγει από τη ζωή... Ότι κάτι θα του συμβεί... Τότε αποφάσισε να κόψει την καλημέρα με όλους μας και να μετακομίσει σε επαρχιακή πόλη με την κοπέλα του... Μετά από πολλές προσπάθειες ανάκτησησαμε επαφή τυπική και τον προηγούμενο χρόνο αποφάσισε να επιστρέψει στην Αθήνα και να εργασθεί ξανά στην οικογενειακή επιχείρηση με την κοπέλα του λέγοντας ότι έβαλε μυαλό και αυτό θέλει για τη ζωή του. Ένα μήνα άντεξε... Μέσα στον μήνα ήταν πολύ νευρικος και μετά από ένα ισχυρό επεισόδιο με τη μαμά μου, αυτόν και την κοπέλα δεν ξανά μιλήσαμε...δεν σηκώνει τηλέφωνα, σημειωτέον εγω έχω ένα μωράκι δυο ετών που δεν θέλει να το δει, στην βάφτιση ήρθε στο μυστήριο για λιγο και δεν μου μίλησε, σε γάμο ζήτησε να τους βάλουν σε άλλο τραπέζι ( βέβαια όταν πήγε η μαμά μου να του μιλήσει, της μίλησε τυπικά), έχει επαφή με αλλά συγγενικά προσωπά που δεν είχε πριν και βροντοφωνάζει παντού ότι δεν θέλει να του μιλήσουν για μας απλά δεν θέλει να έχει επαφή μαζί μας κλπ κλπ κλπ.
Ειναι μια στενάχωρη κατάσταση, ιδίως για μας που ήμασταν αγαπημενοι, οι γονείς μου ειναι χάλια και το περνάει ο καθένας με τον τροπο του και εγω ειμαι στη μέση ... Ξαφνικά αισθάνομαι σαν μοναχοπαίδια, έχει πέσει το βάρος όλο πΑνω μου. Τη μια έχω θυμό και την άλλη στεναχώρια σαν να έχει πεθάνει και να τον πενθώ γιατί κατα βάθος νιωθω ότι όλο αυτό δεν έχει επιστροφή! Και μου έχει μείνει μια απορία, τι σήμαινε αυτό το συναίσθημα που είχα πριν συμβούν όλα, ότι θα πεθάνει;;; Σε μια ψυχολόγο που είχα παει μου είχε πει ότι αυτό σημαίνει ότι τον αγαπάς πολυ τον αδερφό σου, αλλά δεν νομίζω ότι ειναι αυτό.... Τι ειναι όλα αυτά που περνάμε; Επίσης σε μια ψυχιατρο που είχαμε επισκεφθεί οικογενειακώς μας είχε κανει λόγο για σχιζοφρένεια του αδερφού μου, αλλά επίσης δεν νομίζω να ειναι αυτό... Δεν ξέρω τι να πω;