ενα βημα πριν την αυτοκτονια πριν καν ενηλικιωθω..
Χαιρετω τα μελη του forum..και πριν μιλησω για το προβλημα που αντιμετωπιζω θελω να ευχηθω σε ολους να εχουν ενα αισιο τελος με το προβλημα τους..
Λοιπον..
Ενα βραδυ σαν ολα τα αλλα πριν απο 1 μηνα και κατι μερες ξαπλωσα να κοιμηθω..και ετσι στο ακυρο αρχιζα να σκεφτομαι πως θα ηταν να σκοτωνω ανθρωπο..και αμεσως αρχισα να σκεφτομαι οτι σκοτωνω τη μανα μου..ηταν μια σκεψη που πραγματικα με σηκωσε απ το κρεβατι με ιδρωτα και με εκανε να περπαταω περα δωθε στο σπιτι..ηταν 3 η ωρα τα ξημερωματα και βγηκα απ το σπιτι και εκανα βολτες στον δρομο να ηρεμησω απ αυτο που ειχε μπει στο μυαλο μου και με εκανε να σκεφτομαι μακαβρια πραγματα..πραγματα που δεν ειχα ΠΟΤΕ προθεση να κανω..απο κεινη τη μαυρη νυχτα τρωγομαι με τον εαυτο μου..δεν ξερω τι να κανω..νομιζω οτι ειμαι ενας ψυχακιας και θελω να σκοτωσω τη μανα μου..ενω δε θελω ρε γαμωτο..δεν ξερω γιατι οποτε ειμαστε μαζι στην κουζινα κοιταζω το μαχαιρι και χτυπαει η καρδια μου δυνατα..ειμαι ενα βημα πριν το κανω..και δεν το θελω..το προβλημα δεν τελειωνει ομως εδω..θελω να παω να μιλησω σε εναν ψυχολογο να λυσω το προβλημα μου..να μου φυγει απ το μυαλο μου..δε μπορω αλλο..μια νυχτα φωναζα και εκλαιγα με αναφιλητα στο δωματιο μου "εγω τη μητερα μου την αγαπαω δε θελω να της κανω κακο"..αλλα ειμαι ανηλικος..για την ακριβεια ειμαι 17 χρονων..και χωρις γονεα δε μπορω να επισκεφτω εναν τετοιο γιατρο..δε θελω να πω κατι τετοιο στη μητερα μου..δε θελω να την πληγωσω..την αγαπαω και το ξερω..αλλα δεν ξερω γιατι το σκεφτομαι συνεχεια..ειμαι σε κατασταση εκτακτου αναγκης..φοβαμαι οτι ειμαι ενας ψυχακιας που θελει να σκοτωσει τη μητερα του..οτι εχω ψυχωση..αλλα δεν ειναι ετσι..ξερω οτι δεν ειμαι τετοιος..πριν απο κεινη τη μερα τον αυγουστο δε μου χε περασει ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ κατι τετοιο απ το μυαλο μου..ουτε για μυρμηγκακι..δεν εχω μιλησει ακομα σε ψυχολογο..δεν εχω πει τιποτα..πουθενα..το κραταω μεσα μου..οσοι το διαβασετε ειστε οι πρωτοι που το μαθαινετε..ηθελα επιτελους να το μοιραστω με καποιους ανθρωπους το τι περναω..ζητω βοηθεια..ειμαι απελπισμενος πραγματικα..μεχρι και την αυτοκτονια εχω σκεφτει..για να μην πονεσω τη γυναικα που με εφερε στον κοσμο..και πραγματικα την αγαπαω πολυ..βοηθεια παρακαλω..