ισχυει, το θεμα του δυσδιακριτου οριου, αλλα το "δεν μπορω" εχει κατι το καταναγκαστικο, που δεν υφισταται.
ειναι ελευθερη επιλογη να μην προδωσω τον συντροφο μου. μπορω μια χαρα, εαν το θελησω, αλλα ΔΕΝ ΘΕΛΩ.
ειναι θεμα αρχης και αυταξιας να λεω και να νοιωθω οτι ΔΕΝ ΘΕΛΩ να κανω κατι που χαλαει για μενα αυτα που θελω να ζω, κι αυτο που θελω να ειμαι.
ετσι το λεω, σαν συνειδητη επιλογη και οχι κατι που μου επιβαλει τριτος.
ΑΝ ΗΘΕΛΑ, μπορουσα μια χαρα να ξεγελασω τους παντες και να το κανω. για τον ιδιο μου τον εαυτο δεν το κανω, οχι για καποιον που μου το απαγορευει και θα με κανει ντα..