Καλημέρα!
Ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς και Σάββατο οπότε δύσκολο να είναι μέσα κάποιος τέτοιαν ώρα αλλά αν τυχόν διαβάζει κανείς ας μου απαντήσει παρακαλώ, κοντεύω να σκάσω κι έχω μεγάλη ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον...
Printable View
Καλημέρα!
Ξέρω ότι είναι πολύ νωρίς και Σάββατο οπότε δύσκολο να είναι μέσα κάποιος τέτοιαν ώρα αλλά αν τυχόν διαβάζει κανείς ας μου απαντήσει παρακαλώ, κοντεύω να σκάσω κι έχω μεγάλη ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον...
ελα τι εγινε?
Τι επαθες βρε Κυκνακο ?
απαντώ αργά αλλά εδω είμαστε :)
Πως παει fleur η αγωγη ?
κοιτα σημερα περναω στο δευτερο επιπεδο. 37,5 πρωι και 37,5 βραδυ. ειμαι πιο καλα νομιζω. ξυπναω με λιγοτερο αγχος. αλλα σου λεω ισως να ειναι η ιδεα μου...
Δεν νομιζω οτι ειναι ιδεα σου , ειναι ενα φαρμακο , που ' πιανει ' σε πολυ κοσμο , θαχεις βεβαια μεταπτωσεις .
Ετσι πρεπει . Δεν πειραζει αν παιρνεις δυο αντικαταθλιπτικα ssri s μαζι , αρκει να μην ειναι μεγαλες οι δοσεις . Μπορει να παρουσιασεις υπομανια , το οποιο σημαινει οτι θα αισθανθεις οτι μπορεις να κατακτησεις τον κοσμο , η μια μεγαλη ευφορια τσπαντων . Και κατι αλλο. Επειδη το εφεξορ ειναι και νοραδρεναλινικο , και σου δινει ενα kick , μια ωθηση , εγω παιρνω ενα πρωι , κι ενα μεσημερι , διοτι αν το παρω το βραδυ , μπορει να μου φερει αυπνια .
Καλησπέρα παιδιά και συγγνώμη που άργησα ν' απαντήσω αλλά έγινε αυτό που φοβόμουνα...το πρωί που άνοιξα το θέμα το έκανα γιατί είχα αγωνία για το αν θα ζήσει μια από τις γατούλες μου και δεν την άντεχα, ήθελα να την μοιραστώ...αλλά τελικά δεν τα κατάφερε κι εγώ είμαι χάλια, πονάω πολύ!
Λυπαμαι πολυ και σε καταλαβαινω οσο δεν μπορεις να φανταστεις.το περασα τον Μαρτιο που εχασα τον επι 10 χρόνια γάτο μου. ήταν μεγάλη; είχε καποια ασθένεια;;; μην ντρεπεσαι να πενθησεις για ενα ζωακι. ειναι οικογενεια μας και αυτά. πολύ κοσμος δεν το καταλαβαίνει εμεις περασαμε 8 μήνες με την αρρωστια του γάτου πολυ ασχημους. κοιμομουν ελαχιστα γιατι εκανε συνεχως εμετους και διαρροιες. ήμουν με μια μονιμη αγωνια αν ποναει, λαθος διαγνωσεις, εξετασεις και ογατος εκει να χανει κιλα...τελοσπαντων... οτι θελεις στειλε μου πμ
επίσης μην αφήσεις κανενα να σε κοροιδεψει που στεναχωριεσαι....γιατι θα ακουσεις διαφορα... το πιο καλο που λενε είναι "παρε αλλο να νιωσεις καλυτερα" πραγμα τελειως λαθος γιατι τα ζωα δεν ειναι πραγματα να τα αντικαταστήσουμε όπως ενα φλυτζανι που εσπασε. και εμενα η πρωτη μου παρορμηση παρολο που εχω δυο γατια ακόμα ήταν να βρω/παρω καποιο σαν τον γατο μου, μετα σκεφτηκα οτι θα ηταν αδικο και για την μνημη του και για το αλλο ζωακι...οποτε περιμενω καποια στιγμη να "βρεθουμε" με καποιο γατι παλι..
Σ' ευχαριστώ και χαίρομαι που με καταλαβαίνεις...όχι, δεν ήταν μεγάλη ήταν μόλις 4 χρονών αλλά προφανώς είχε κάποιο πρόβλημα που δεν έδινε συμπτώματα γιατί από εκεί που ήταν μια χαρά πριν δυο μέρες σταμάτησε να τρώει και δεν έβγαινε από το σπιτάκι της οπότε και την πήγα στον κτηνίατρο που την βρήκε αφυδατωμένη και με υποθερμία (να σημειώσω ότι ζούσε στην αυλή της οικοδομής) και της έβαλε ορό και κάποια φάρμακα με ένεση και μου είπε να την ξαναπάω την επόμενη το πρωί...το βράδυ την πήρα σπίτι στο δωμάτιο μου, την ταίσα με σύριγγα και ξάπλωσα...μέσα στη νύχτα σηκωνόμουν γιατί κατά διαστήματα νιαούριζε να δω τι θέλει και την χαϊδευα και μου γουργούριζε...το πρωί είχα αγωνία για το αν θα ζήσει μέχρι που ήρθε η ώρα για το γιατρό, την έβαλα στο κλουβάκι και μόλις έφτασα και το ανοίξαμε είχε πεθάνει...έπαθα σοκ...γύρισα σπίτι με ένα νεκρό γατί ίσα για να το θάψω...
Θα σου στείλω πμ αργότερα, να ΄σαι καλά! <3
ειλικρινα λυπαμαι. αλλα το μονο που συμβουλευω ειναι να ζησεις τη στεναχωρια σου οπως σου ερχεται. πεθανε μια αγαπημενη ψυχη και μαλιστα ξαφνικα οποτε εισαι απολυτα δικαιολογημενη.
σου απαντησα και σε πμ
Δυσυχως τα ζωα εχουν μικρη διαρκεια ζωης . Το παιρνεις αποφαση , και αμα κλεισει τα 10 , αρχιζεις και τον ' περιμενεις ' , προετοιμαζεσαι . Τωρα αμα ' φυγει ' στα 4 , ειναι πληγμα , αλλα τα ζωα δεν ειναι αναντικαταστατα . Εχω αλλαξει τρεις γατους , τον καθενα τον αγαπουσα εξ ισου , αν και διαφορετικοι χαρακτηρες . Ο καθεναε με την χαρη του . Αμα δινεις αγαπη στο γατο , στην ανταποδιδει , αντιθετως με οτι πιστευεται για γατους . Δεν ειναι αδιαφοροι , καθολου .
Καλημέρα Μαγκάϊβερ! Ναι, όντως δυστυχώς ζουν λιγότερο από εμάς αλλά όπως λες το γατάκι μου έφυγε στα 4 και μάλιστα πολύ ξαφνικά μέσα σε λίγες μέρες χωρίς να δείξει κάποια σημάδια και να το περιμένω κι έπαθα σοκ...όταν φύγει κι ο Τζέρυ μου μετά απ' αυτό και τον πόνο που βιώνω δεν σκέφτομαι να πάρω άλλο ζώο...
Ειχα και εγω ενα σκυλακι ,εζησε 15 χρονια (ητανε γερικο σκυλι οταν πεθανε) ομως ειχε καρκινο του στηθους και εκανε μετασταση στο παχυ εντερο. Δεν μπορουσε να φαει , να περπατησει ουτε να κανει την αναγκη της! ετσι πηραμε την αποφαση για ευθανασια και ηταν μια απο της πιο δυσκολες αποφασεις της ζωης μου.Εμεις περιμεναμε οτι θα πεθανει φυσιολογικα (απο μονη της) αλλα δυστηχως αυτη υπεφερε απο την αρρωστια ετσι την πηγαμε στον κτηνιατρο για τελευταια φορα.Ειχα πει οτι δεν θα ξαναπαρω ζωο μετα απο το θανατο της σκυλιτσας μου αλλα μετα απο 2 χρονια πηρα τον Ερμη ενα υπεροχο μαλτεζικο κανις!
Καλημέρα bulletproof! Το κανισάκι σου είναι καλά;
Κι εγώ το σκεφτόμουν και το φοβόμουν λίγο μήπως μου πει για ευθανασία χθες αλλά τελικά το κορίτσι μου με απάλλαξε από την απόφαση που συμφωνώ πως είναι δύσκολη αλλά πιθανόν να την επέλεγα αν μου επιβεβαίωνε κι ο κτηνίατρος πως υποφέρει γιατί οκ, στην δική μου κρίση δεν βασίζομαι απόλυτα αφού δεν είμαι ειδικός...
Εσένα η σκυλίτσα ήταν το μόνο ζώο που έχασες; Σε ρωτάω (χωρίς φυσικά να θέλω να μειώσω τον πόνο σου) γιατί εγώ έχω χάσει 3 οικόσιτα γατιά με πολύ άσχημο τρόπο (από αρρώστια και τα τρία) και κάποια αδέσποτα όπως και το τωρινό οπότε νιώθω να έχω κορεστεί από πόνο και δεν νομίζω ότι μπορώ να τον αντέξω ξανά...κι έχω ήδη έναν παππούλη γάτο οπότε δεν θα το γλιτώσω για μια ακόμα φορά τουλάχιστον...
Θέλω να πω και κάτι ακόμα και να κάνω μια ερώτηση μιας κι είμαστε φόρουμ ψυχολογίας...χθες το βράδυ ήμουν στο νοσοκομείο γιατί σε κάποια φάση άρχισα να τρέμω σαν το φύλλο, να μουδιάζουν οι παλάμες μου, να αναπνέω γρήγορα, να ζαλίζομαι και να με ενοχλεί το στομάχι μου...τελικά εκεί έκανα 3 φορές εμετό ενώ είχα φάει ελάχιστα όλη τη μέρα, μου έκαναν αντιεμετική ένεση και η γιατρός μου είπε ότι ήταν από τη στεναχώρια και το άγχος που προκάλεσαν σφίξιμο στο στομάχι...είχες ποτέ εσύ ή κανένας άλλος τόσο έντονα ψυχοσωματικά συμπτώματα λόγω στεναχώριας/άγχους; Μου κάνει εντύπωση πως μια στεναχώρια μπορεί να μας κάνει τόσο ερείπια ώστε να μας στείλει στα επείγοντα...
Κυκνακο , απο την στεναχωρια ξεκινανε οι ασθενειες . Θα σου περασει η στεναχωρια για την απωλεια του γατου σου , ειχες και την προδιαθεση λογω υπαρχουσας κακης διαθεσης , ηρθε και ο θανατος του ζωου , και σε αποτελειωσε . Κι εγω στεναχωριομουν οταν επαθε κατι σαν εγκεφαλικο ο γατος μου , και εκανε συνεχως δεξιοστροφες στροφες , κουτουλαγε απο δω κι απο κει . Δεν τον εκανα τιποτα , σταματησε να τρωει , και καποια μερα εσβησε .
Παντως , δεν με αποτρεπει αυτο το γεγονος απ το ξαναπαρω γατο , ειναι καλη παρεα , αλλα δεσμευση . Ο πατερας μου , ως πιο ευαισθητος ( ηλικιωμενος ) , δεν ξαναθελει γατο , πλανταξε στο κλαμα τοτε . Εγω τον εθαψα .
Όπως ακριβώς το λες, με αποτελείωσε...δεν θυμάμαι να έχω νιώσει ξανά τόσο άσχημα σωματικά ποτέ μου...
Την μικρή την έθαψε η μαμά μου αλλά ήμουν κι εγώ παρούσα, την πήγαμε σ' ένα πάρκο...ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει...
Πάντως ακόμα κατά διαστήματα μου έρχεται να κλάψω αλλά πρέπει να προσέχω για να μην καταλήξω ξανά όπως χθες...σε σκεφτόμουν νωρίτερα κι ήθελα να σου πω ένα περιστατικό που είχε σε διπλανό κρεβάτι, έναν νεαρό γύρω στα 18 που είχε πιει 15 ποτήρια κρασί και δεν μπορούσαν να τον συνεφέρουν οι γιατροί, άκουγα που του φώναζε μία γιατρός "άνοιξε τα μάτια σου" και μετά όταν τον πήραν μάλλον για δωμάτιο είπε στους φίλους του να είναι πάντα κάποιος μαζί του...ευτυχώς που δεν πίνεις πια πολύ, είναι επικίνδυνα αυτά όπως άλλωστε ξέρεις...σοκαρίστηκα λίγο με το συμβάν, είναι κρίμα...ελπίζω να γίνει καλά...
Δεν ειναι κακο να κλαις , εκτονωνεσαι . Οσο για το παιδι , κριμα ειναι να βλεπεις ενα 18χρονο σε τετοια κατασταση . 15 ποτηρια κρασι , ειναι παρα πολλα , δεν εχω πιει ποτε τοσα , θαχα κλαταρει !!! τις προαλλες που ηταν ο θειος μου στο νοσοκομειο , ηταν στο διπλα κρεβατι ενας ναρκομανης , 25 ετων , και βουτηξε ενα 50αρικο απο την τσαντα της μανας μου , με τροπο βεβαια , και με το ποδι τουμπανο , ενω δεν εκανε να περπατησει , σηκωθηκε και γυρισε μετα απο 3-4 ωρες , εντελως μαστουρωμενος , ξαπλωσε κατα πλατος του κρεβατιου , και για 30 ωρες , ηταν σε αφασια . Αυτα ειναι τα δραματα .
Ναι αλλά εν μέρει από το πολύ κλάμα κατέληξα έτσι χθες...αρχικά με έπιασε πονοκέφαλος και το στομάχι μου και μετά όλα τα υπόλοιπα...και το κεφάλι μου ακόμα πονάει...
Καλά, ευτυχώς τον νεαρό δεν τον έβλεπα είχε παραβάν γύρω από κάθε κρεβάτι κι αυτό το λέω γιατί είχα που είχα τα χάλια μου αν έβλεπα και κάποιον τόσο άσχημα θα χειροτέρευα κι εγώ ψυχολογικά ακόμα περισσότερο...τώρα που λες για ναρκομανή, μιαν άλλη φορά που είχα πάει νοσοκομείο πριν χρόνια γιατί πάλι ζαλιζόμουν κι είχα τάση για εμετό τόσο που κατέβηκα από το ταξί που ήμουν και κάθισα στο πεζοδρόμιο και μια κυρία που με είδε κάλεσε ασθενοφόρο (τελικά ήταν ψιλοηλίαση, είχα περπατήσει για ώρες μεσημέρι στο κέντρο της πόλης) στο διπλανό κρεβάτι ήταν ένας ναρκομανής και ζητούσε τσιγάρο από τις νοσοκόμες και ακούω μία να του λέει "κόντεψες να πεθάνεις και θέλεις τσιγάρο;". Προφανώς ήταν υπερβολική δόση...όντως τέτοιες καταστάσεις είναι τραγικές...αλλά καλά, πώς τον άφησαν να φύγει το ναρκομανή στη δική σου περίπτωση; Και το πόδι του γιατί ήταν τούμπανο;
απο την στεναχωρια σου ειναι τα συμπτώματα εννοείται....και καλα εκανες και κλαις. εγω τοτε δεν μπορεσα να κλαψω δεν ειχα την πολυτελεια ουτε καν να δειχνω στεναχωρημενη γιατι εφευγα για ενα συνεδριο 3 μερες με την δουλεια μου..ήμουν τοσο στεναχωρημενη που εκεινες τις μερες ουτε τις θυμαμαι....και να σου τωρα που εσκασαν ολα μαζι....οποτε εγω θα σου ελεγα να κλαις οποτε σου ερχεται αλλα να φροντισεις τον εαυτο σου και προς θεου μην νιωσεις οτι δεν εκανες οτι μπορουσες....
Fleur, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που μου επαναλαμβάνεις ότι έκανα ότι μπορούσα γιατί έχω μεγάλη ανάγκη να το ακούω, μου απαλύνει λίγο τον πόνο...
Οκ, άντε το κλάμα να το δεχτώ αλλά σίγουρα πρέπει να τρώω χθες δεν είχα φάει σχεδόν τίποτα όλη μέρα και την έβγαζα με καφέδες κι ίσως να επιβάρυνε κι αυτό τον οργανισμό μου...
Αυτος , μια και πιασαμε κουβεντα , ηταν και φανατικος Χρυσαυγιτης . Και σε καποιον ξυλοδαρμο , τον κυνηγησαν καποιοι και αναγκαστηκε να πηδηξει απο 4-5 μετρα υψος , και επαθε εκ των υστερων θρομβωση στο ποδι , απο την γαμπα και κατω , ηταν 2πλασιο το ενα ποδι απ το αλλο , καιπιθανον , αν δεν το ξεκουραζε , που δεν το ξεκουραζε , να του το κοβαν . Τωρα στον Ερυθρο Σταυρο , γινεται τετοιο μπαχαλο , που ουτε ξερουν ποιος μπαινει και ποιος βγαινει . Μετα του ταψαλλαν οι γιατροι , αλλα αμα ο αλλος ειναι στον κοσμο των ναρκωτικων χαμενος , τι να καταλαβει . Μουκανε εντυπωση που ειχα ενα κουτακι ζαναξ μαζι μου , και μου ζητησε . Του λεω , οκ , παρε ενα . Τι ενα , 3 ηθελε , τουλεω ειναι βαρια 3 , τι βαρια , τα καταπιε με την μια , και ουτε καταλαβε τιποτα . Ηρθε κι ενας φιλος του , και μπηκαν στο μπανιο ,. και μετα βρωμαγε χασις .
Κυκνε μου ειναι απολυτα φυσιολογικο να κλαις και το ζωακι ειναι μελος της οικογενειας (ειναι και αυτο μια απωλεια) εγω απο ζωα εχω χασει μονο την σκυλιτσα και εκλαιγα για 3 μηνες.Ο Ερμης ειναι μια χαρα! ολο ορεξη για ατελειωτο παιχνιδι! Ναι το εχω παθει και εγω απο στεναχωρια να τρεμω, εκανα εμετους απο το πολυ αγχος ηθελα συνεχεια να πηγαινω προς νερου μου.Δεν μπορουσα να αναπνευσω. Αισθανομουν σαν να ειχα θηλια στο λαιμο.Δεν ετρωγα τιποτα.Αν εχεις καποιο γιατρο Κυκνε να σε βοηθησει να παρεις φαρμακευτικη αγωγη.Εμενα με βοηθησε πολυ ο γιατρος μου.
Macgyver και εμενα ενας τοξικομανης μου ζητησε απο τα xanax μου.Ειχα παει στο φαρμακειο να αγορασω τα φαρμακα μου και τα ειδε και μου λεει ''θα μου δωσεις xanax?'' βλεπει το κουτι που γραφει 0,5 και ξαναλεει '' α! αυτα δεν ειναι καλα! τα 2 mg ειναι τα καλυτερα! ε! και το 1 mg αν παρεις μπολικα κατι κανει'' και εφυγε.
Μου φτιάχνει λίγο τη διάθεση ν' ακούω για παιχνιδιάρικα σκυλάκια...πόσο χρονών είναι ο Ερμής;
Παίρνω αγωγή και μάλιστα ουκ ολίγα χάπια, αν δεν έπαιρνα κι αυτά δεν θ' άντεχα τις δυσκολίες που μου προκαλεί η κατάθλιψη κι η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και θα έβλεπα τα ραδίκια ανάποδα...βλέπω και ψυχολόγο και χθες μετά το συμβάν την πήρα τηλέφωνο κι επίσπευσα το ραντεβού μας για αύριο γιατί δεν μπορώ να περιμένω ως την Τετάρτη που είναι κανονικά...
Πω πω...τι να πω, σοκάρομαι...μακριά από μας τέτοιες βαριές ουσίες! Θυμήθηκα τώρα την πρώτη φορά που έδειξα σε γιατρό τα χέρια μου με αυτοκόλλητες γάζες επάνω (στην κλείδωση) η πρώτη του ερώτηση ήταν αν κάνω ενέσεις και θίχτηκα λίγο αλλά οκ, απάντησα ευγενικά πως δεν παίρνω ναρκωτικά...
Παντα οι γιατροι κανουν τετοιες ερωτησεις . Το 05 , ειχα βαλει τσιπουρο σενα μπουκαλι αλκοολ , σουπερμαρκετ μπουκαλι , και κατα λαθος , βαζω την αλη μερα σε χυμο , αντι για το τσιπουρο , την καθαρη βενζινη , που ηταν διπλα !!! παιρνω τηλ. στο δηλητηριασεων , αι μου λενε , γρηγορα νοσοκομειο.!! δεν πανικοβληθηκα , αλλα λεω καλου κακου , ας παω . Ειδα κι επαθα να πεισω τους γιατρους οτι τοκανα εκ λαθους , δεν με πιστευαν !!! θελαν να με κρατησουν , εβαλα μια υπογραφη , και εφυγα !!!
Αουτς! Νόμιζαν ότι ήθελες να μαστουρώσεις με την βενζίνη ή ν' αυτοκτονήσεις; Και τί σου έκαναν εκεί;
Τώρα θυμήθηκα στην παλιά μου δουλειά μια μέρα που είχα ξεμείνει από νερό και πήγα να πάρω από το διπλανό γραφείο, ανοίγω το ψυγείο παίρνω το πλαστικό μπουκάλι του νερού και με το που το ανοίγω μου έρχεται μια ζαλάδα...είχε τσίπουρο μέσα! Καλά που δεν το άνοιξα βιαστικά να πιω γκλου γκλου γκλου!
Κυκνάκι, λυπάμαι για το γατουλίνι σου!
Το καλοκαίρι μου μαζεύτηκε ένα θηλυκό κι έχει γίνει ένα φανταστικό γατούλι, φουντωτό ασπρόμαυρο! Τρέμω όμως μη βγει στο κεντρικό δρόμο... Ακόμα δεν την έχω στειρώσει αυτή...
Μετά από απόπειρα διάρρηξης, που μας έγινε ένα άλλο, που είχα μέσα στο σπίτι, τώρα βγήκε κι αυτό έξω, αλλά αυτός δεν απομακρύνεται... μέχρι στιγμής...
Μέσα στο σπίτι έχουμε ένα σκυλάκο κι έναν άλλο, αλλά αυτόν έξω.
Άντε πάω τώρα να τα βγάλω βόλτα... Καλημέρα!
Υ.γ. Άμα γεννήσει η Κοκόνα θα σου ταχυδρομήσω ένα μικρούλι.
Ο Ερμης στης 12 Νοεμβριου θα γινει 5 χρονων.Ειναι πολυ ζωηρος, φαγανος αλλα δεν βαζει γραμμαριο πανω του (ειναι σταθερα 4 κιλα) και πολυ παιχνιδιαρης! η μητερα μου εχει γατο σαν και εσενα τον Τσιτσο.Εχει δεθει παρα πολυ μαζι του και η γατα δενεται με το αφεντικο της δυστηχως ο κοσμος εχει κακια γνωμη για της γατες αλλα δεν ειναι ετσι.Ο τσιτσος ειναι αφασια! ολη μερα φαγητο και υπνο! ειναι και λιγο χοντρουλης αλλα ειναι σκετη γλυκα! ειναι 4 χρονων με κοκκινη γουνα και πρασινα ματια.Ελπιζω να τα πηγαινεις καλα με την φαρμακευτικη αγωγη σου και να βρεις την ανακουφιση που τοσο πολυ ολοι θελουμε.
Άρα δεν είμαι η μόνη που αντιδρά έτσι όταν δεν νιώθει καλά ψυχολογικά...αυτό με κάνει να νιώθω λιγότερο εξωγήινη...αν και χθες εκτός από τον μεθυσμένο νεαρό είχε έρθει και μια κοπέλα με κρίση άγχους και της έβαλαν ορό...με ηρεμιστικό υποθέτω...δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε τέτοια προβλήματα τελικά, εμένα με κάνει να νιώθω λίγο καλύτερα όταν το βλέπω αυτό κι έξω (αν κι είναι κρίμα γι' αυτούς που υποφέρουν). δεν ξέρω εσάς...
Ναι, το ξέρω ότι κι οι γάτες δένονται με το αφεντικό τους 4 έχουν περάσει από τα χέρια μου και με όλες είχα πολύ αγαπησιάρικη σχέση...η 4η ζει ακόμα, φτου να μην τον ματιάξω!
Η φαρμακευτική αγωγή που παίρνω τώρα με έχει βοηθήσει αρκετά, απλά μερικές φορές τον τελευταίο καιρό ξεχνάω κάποιες δόσεις κι αυτό δεν είναι καλό...παίρνω και 3 φορές την ημέρα φάρμακα και καμιά φορά ξεχνιέμαι/μπερδεύομαι...νιώθω λες κι όλη την ώρα καταπίνω χάπια πρωί - μεσημέρι - βράδυ...
Σ' ευχαριστώ πολύ για την ευχή, από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί...έχω τεράστια ανάγκη να ανακουφιστώ...
Δεν έχει πολλή ώρα που ξύπνησα, στην αρχή ένιωθα ευεξία και ξεκούραση σωματικά αλλά τώρα έχω αρχίσει πάλι να νιώθω στεναχώρια καθώς ξύπνησα πάλι στην σκληρή πραγματικότητα όπου το γατί μου δεν υπάρχει πια...