Quote:
Originally posted by dolphin
Καλημέρα σε όλους!
Επιτέλους χθες το απόγευμα είχα το πρώτο μου ραντεβού με μία ψυχολόγο. Μου είπε ότι δε μπορεί να διαγνώσει σε' μένα βουλιμία οπότε με χαρακτήρισε ''αδιάγνωστη περίπτωση'' διότι έχω επίγνωση των όσων κάνω και μερικές φορές η πρόκληση εμετού οφείλεται σε καθαρά βιολογικά αίτια (πόνος στο στομάχι) κι όχι σε ενοχές.
Λοιπόν, αυτό που με συμβούλεψε να κάνω σε πρώτη φάση (το είχα κάνει και παλιότερα με τη διατροφολόγο μου) είναι να καταγράφω τι τρώω, τι ώρα το τρώω και τα συναισθήματά μου εκείνη την ώρα. Επίσης με παρότρυνε να έρχομαι σε επαφή με το φαγητό, ακόμα και με τις λιχουδιές κι αν βλέπω ότι δε μπορώ να τους αντισταθώ είτε να πηγαίνω μια βόλτα να ξεχνιέμαι, είτε να τις πετάω στα σκουπίδια. Πάντως, σε καμία περίπτωση να μην αποφεύγω το φαγητό. Εφόσον, λέει, θεωρείς το φαγητό εχθρό σου θα πρέπει να το πολεμήσεις. Επίσης, μου είπε ότι θα ήταν καλό να ετοιμάζω εγώ η ίδια το φαγητό μου, να τρώω όπως θέλω (μόνη μου ή με περέα όποτε κι αν θέλω), να μην κάνω συμβιβασμούς με το φαγητό μου. Δηλα΄δη, αν στο σπίτι έχουμε π.χ. φακές κι εγώ θέλω να φάω σουβλάκι, να φάω σουβλάκι.
Αυτά εν ολίγοις...Ελπίζω να μη σας ζάλισα πολύ...
Συγγνώμη παιδιά και με όλη την καλή και πρωινή διάθεση που έχω μετά από το πρωινό με κοτόπουλο, αλλά για να σου πουν αυτά πρέπει να πας σε ψυχολόγο;Γιατί εγώ δεν άκουσα κάτι νέο ή κάποια διαπίστωση τρομερή που βασίζεται σε κάποια θεωρία.Εκτός και αν ξέχασε να μας τα γράψει το δελφινάκι.